Τα εγκαίνια του νέου κτιρίου Δια Βίου Μάθησης στην Τρίπολη

Εγκαίνια κτιρίου ΚΕΕ
Σε μια λαμπρή εκδήλωση, στην οποία παρευρέθησαν, Ο Υπουργός Παιδείας & Θρησκευμάτων, ο Υφυπουργός Παιδείας, Ο Γενικός Γραμματέας Δια Βίου Μάθησης, Ειδικοί Γραμματείς, Ο Διευθυντής & η Πρόεδρος του Ι।Δ।ΕΚ.Ε., Ο πρόεδρος του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου, εκπρόσωποι της Εκκλησίας, τοπικοί φορείς και πλήθος κόσμου, πραγματοποιήθηκαν την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου στις 18:00, τα εγκαίνια του νέου κτηρίου στο οποίο θα στεγαστούν οι Δομές και τα αυτόνομα προγράμματα της Γ.Γ.Ε.Ε. του ΥΠ.Ε.Π.Θ. στο Νομό Αρκαδίας. Το κτήριο βρίσκεται στο Πν. Κέντρο του Ι.Ν. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην Τρίπολη δίπλα στην εκκλησία.Όλοι τόνισαν τη σημασία της Δια Βίου εκπαίδευσης για όλους τους ενήλικες πολίτες υπογραμμίζοντας ότι το νέο σύγχρονο κτήριο θα προσδώσει μεγαλύτερο κύρος στο θεσμό και θα αποτελεί σημείο αναφοράς, όχι μόνο για τους πολίτες της Αρκαδίας αλλά και της ευρύτερης περιφέρειας.

* από το inarcadia.gr

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΕΠΠΑΣ:«Ο Κ. Σημίτης ήταν από τους» καλύτερους πρωθυπουργούς»

συνέντευξη στον ΤΑΣΟ ΠΑΠΠΑ*
«Ο δικομματισμός ως ενιαίο κρατικοκυβερνητικό σύστημα εξουσίας ασφαλώς έχει τελειώσει. Και καλώς». Ο γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, Δ. Ρέππας, είναι κατηγορηματικός στην εκτίμησή του, πιστεύοντας ότι τα δύο κόμματα εξουσίας «βρίσκονται σε παρατεινόμενη εκκρεμότητα η οποία επιτρέπει σε τρίτους να διευρύνουν το ζωτικό χώρο τους και μέσω της ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού». * Ο κ. Ρέππας τονίζει ακόμη πως «δεν πιστεύω στους ηγέτες μιας χρήσης» και εκφράζει τη δυσφορία του για την κριτική που δέχεται η περίοδος Σημίτη από υποστηρικτές της υποψηφιότητας Παπανδρέου».
* Δηλώσατε ότι περιμένετε «ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού». Τι εννοούσατε; - Στη Ν.Δ., μόλις ένα μήνα μετά τις εκλογές, η κατάσταση αποκτά χαρακτηριστικά δομικής κρίσης. Η κυβέρνηση οδηγείται σε αδιέξοδο, σε εμπλοκή προγραμματική και διαχειριστική. Στο ΠΑΣΟΚ φιλοδοξούμε να διαχειριστούμε το εκλογικό αποτέλεσμα και τις συνέπειές του, χωρίς να τραυματίσουμε την προοπτική του κινήματος. Φαίνεται σαν να βρίσκονται τα δυο κόμματα σε μια παρατεινόμενη εκκρεμότητα.* Οι συνέπειες ποιες είναι;- Αυτό επιτρέπει σε τρίτους να διευρύνουν το ζωτικό χώρο τους, ίσως και μέσω της ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού, έτσι ώστε να αυξηθεί ο λόγος της δύναμής τους στα δημόσια πράγματα. Η μεγάλη πρόκληση είναι η αυτονομία της πολιτικής και των πολιτικών, ώστε να επιστρέψει η πολιτική με όλο το αξιακό φορτίο της και να πάψει να καθορίζει την πορεία των πραγμάτων η εξωγενής βούληση των κέντρων δύναμης που θα προτιμούσαν κάθε δημόσια εξουσία ευάλωτη στα κελεύσματά τους. * Ο δικομματισμός, όπως τον γνωρίσαμε, πνέει τα λοίσθια; - Ο δικομματισμός που εκλαμβάνεται ως ενιαίο κρατικοκυβερνητικό σύστημα εξουσίας ασφαλώς έχει τελειώσει. Και καλώς.* Το στοίχημα, λοιπόν, για το ΠΑΣΟΚ ποιο είναι;- Για το ΠΑΣΟΚ, προέχει η ανάδειξη των ιδεολογικών πολιτικών, κοινωνικών και ηθικών χαρακτηριστικών της εξουσίας που επαγγέλλεται. Παντού αντιπαρατίθενται δύο μεγάλα ρεύματα. Στην Ελλάδα, το ΠΑΣΟΚ θα πετύχει εκλογικές νίκες όχι αλλάζοντας απλώς οδηγό, αλλά αλλάζοντας δρόμο και πορεία. Ετσι εξασφαλίζει ιδεολογική και πολιτική ηγεμονία και την ανάλογη αξιοπιστία. Γιατί το ΠΑΣΟΚ οφείλει να είναι όχι απλώς μια πλειοψηφία, αλλά η πλειοψηφική αριστερά.* Πιστεύετε και εσείς ότι οι διασπάσεις κομμάτων είναι ενίοτε λυτρωτικές; - Αντιθέτως, πιστεύω στο συγκερασμό της εκλογικής αντιπροσωπευτικότητας με την πολιτική σταθερότητα. Πιστεύω στην αξία της λειτουργίας μεγάλων κομμάτων. Αλλά η ενότητα και η πολυσυλλεκτικότητα δεν συνιστούν ιδεολογία, είναι εργαλεία πολιτικής δουλειάς. Στην Ελλάδα, τα μεγάλα κόμματα έχουν επιδείξει αξιοθαύμαστη «αναρρωτική δυνατότητα» έπειτα από οργανωτικούς κραδασμούς και αποσχίσεις. Μεγάλο είναι το ΠΑΣΟΚ των αρχών του και όχι των αρχόντων του. Μεγάλο είναι το ΠΑΣΟΚ των συλλογικών σκοπών του και όχι των προσωπικών σκοπιμοτήτων. Μεγάλο είναι το ΠΑΣΟΚ της βάσης και της κοινωνίας και όχι των τεχνικών της εξουσίας.* Υπήρξατε κυβερνητικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης Σημίτη. Πώς αισθάνεστε όταν ακούτε υποστηρικτές του Γ. Παπανδρέου να χαρακτηρίζουν την περίοδο Σημίτη «δεξιά»; - Εκείνη η περίοδος υπήρξε από τις πιο παραγωγικές στην ιστορία της χώρας και ο τότε πρωθυπουργός ήταν από τους καλύτερους που είχε ποτέ η Ελλάδα. Τα επιτεύγματα εκείνης της περιόδου δεν απέτρεψαν την ήττα του 2004. Δεν πρόκειται, ασφαλώς, για λάθος του λαού. Αλλού πρέπει να αναζητήσουμε τα αίτια. Οπως είπα και το 2004, έτσι και τώρα πιστεύω πως η ανάπτυξη που πετύχαμε δεν εξατομικεύτηκε ώστε να γίνει πρακτικά αντιληπτή σε κοινωνικές δυνάμεις που παραδοσιακά ανήκαν στο ΠΑΣΟΚ. Αυτό το έλλειμμα έπρεπε να σημάνει την ανάγκη για στροφή σε πολιτικές αναδιανομής και συνοχής. Αναφέρω χαρακτηριστικά πως και το 2000 κερδίσαμε οριακά.* Ηταν ένα «καμπανάκι»...- Το εκλογικό αποτέλεσμα μπορεί να είναι νικηφόρο ή όχι. Η πραγματικότητα, όμως, είναι η ίδια. Δηλαδή, το 2000 κερδίσαμε επειδή δημιουργήσαμε ένα παράδεισο και το 2004 χάσαμε επειδή προκαλέσαμε μια κόλαση; Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ενα προοδευτικό κόμμα, πέρα από το εκλογικό αποτέλεσμα, πρέπει να αναλύει την πραγματικότητα σε σχέση με τη δική του ταυτότητα και με κριτήριο την προαγωγή ή την υποχώρηση των πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών του. Κατά τα άλλα, οι χαρακτηρισμοί και οι ταμπέλες δεν με βρίσκουν σύμφωνο, γιατί μας γυρίζουν σε ένα μεσαίωνα όπου ο φανατισμός και το τυφλό πάθος εκτοπίζουν τη λογική, τη σύνεση και το ήθος.* Υποστηρίζουν πολλοί ότι ο Γ. Παπανδρέου παρέλαβε το 2004 ένα ΠΑΣΟΚ διαλυμένο. Σάμπως ο Κ. Σημίτης είχε παραλάβει το ΠΑΣΟΚ σε καλύτερη κατάσταση; Ξεχάσατε ότι το 1995-1996 το ΠΑΣΟΚ και τη χώρα κυβερνούσαν χαρτορίχτρες, ξεματιάστρες, γελωτοποιοί και ρασοφόροι; - Συμφωνώ μαζί σας, με τη διαφορά ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ το 2004 δεν παρέλαβε κυβέρνηση αλλά αντιπολίτευση. Με επιπλέον την πολιτική επιβάρυνση του ΠΑΣΟΚ από τη φθορά της πολύχρονης διακυβέρνησης. Το 1996 ήταν σημείο καμπής για το ΠΑΣΟΚ. Μια κατάσταση με χαρακτηριστικά παρακμής έδωσε τη θέση της σε μια νέα ελπίδα χάρις στο κυβερνητικό έργο. Το 2004 περάσαμε στην αντιπολίτευση χωρίς οργανωτικά εφόδια. Η βάση και τα στελέχη, εν τω μεταξύ, ξέμαθαν να δίνουν εκλογικούς αγώνες, αφού το λαϊκότροπο ΠΑΣΟΚ έδινε τη θέση του στο κρατικότροπο ΠΑΣΟΚ. * Το συμπέρασμα ποιο είναι;- Το ΠΑΣΟΚ θα κερδίζει αν είναι ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ θα χάνει αν δεν είναι ΠΑΣΟΚ. Οσο λείπει το ΠΑΣΟΚ, τόσο θα λείπουν και οι ψήφοι. Σήμερα, πρέπει να βρούμε το αντίστοιχο της αυτοοργάνωσης του 1974. Αυτό είναι το στοίχημα. * Πώς είστε σίγουρος ότι ο Γ. Παπανδρέου, αν εκλεγεί, δεν θα κάνει τα ίδια λάθη που ο ίδιος ομολόγησε ότι διέπραξε κατά τη διάρκεια της προεδρίας του; - Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έκανε το πρώτο βήμα υπέρβασης, αυτός μόνο, με τη γενναία αυτοκριτική του. Τα προηγούμενα χρόνια πολλά στελέχη διαγκωνίζονταν για να προβληθούν στο κάδρο των αξιωματούχων. Τώρα, όμως, αποφεύγουν, κάνουν πως δεν βλέπουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη των ευθυνών. Τίθεται θέμα αλλαγής ηγεσίας ως μέρος μιας διαδικασίας για τον επαναπροσδιορισμό του ΠΑΣΟΚ. Η ψήφος για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ είναι ψήφος για το τι ΠΑΣΟΚ θέλουμε και τι Ελλάδα θέλουμε. Αν όλα αρχίζουν και τελειώνουν σε ένα πρόσωπο, τότε μειώνουμε, υποτιμούμε και προσβάλλουμε τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε, αυτά τα χρόνια όλοι είχαν ρόλους και εξουσία. Και όλοι κρίθηκαν.* Τι έχει ο Γ. Παπανδρέου που δεν διαθέτει ο Ευ. Βενιζέλος και δεν κάνει για αρχηγός; - Οχι μόνο δεν μειώνω και δεν απαξιώνω στελέχη του ΠΑΣΟΚ όπως οι υποψήφιοι για την προεδρία του κόμματος, αλλά τους τιμώ, γιατί αναγνωρίζω πως είναι σημαντικοί για τη δημόσια ζωή της χώρας. Σε αυτή τη φάση πιστεύω ότι ο πρώτος λόγος ανήκει στο Γ. Παπανδρέου. Και αυτό γιατί πρέπει να μετρηθεί: α) η προσφορά του ως υπουργού, β) η καθοριστική συμβολή του στη διασφάλιση της ενότητας του ΠΑΣΟΚ, γ) η ειλικρινής πολιτική αυτοκριτική του και η επαγγελία του για μια νέα κοινωνική αλλαγή, δ) οι πρωτοβουλίες του που χαρακτηρίζονται από τις αξίες της πολιτικής συνέπειας και της κοινωνικής ευαισθησίας. * Αν επανεκλεγεί ο Γ. Παπανδρέου πόσες ευκαιρίες θα έχει ακόμη; - Δεν πιστεύω στους ηγέτες μιας χρήσης. Γιατί τότε μπαίνουμε σε φαύλο κύκλο, όπου κάθε νέος ηγέτης θα έχει την ψευδαίσθηση ότι στη δική του περίπτωση θα πάψουν αυτομάτως να υπάρχουν οι καιροφυλακτούντες διάδοχοι. Προέχει η πολιτική. Και ο πρόεδρος οφείλει να έχει πρώτο μέλημά του το σαφές στίγμα της επόμενης μέρας. Απέναντι σε μια κυβέρνηση με θολό ορίζοντα προοπτικής, δεν χρειάζεται ευκαιρίες αλλά τη δύναμη της ανυπόκριτης στήριξης όλων μας, για να περάσουμε από την προηγούμενη ήττα στην επόμενη νίκη.

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ EΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ- 04/11/2007

Δημήτρης Παπούλιας*: Υπεραπλουστεύσεις αντί πολιτικής

Η υπερ-απλούστευση των μεγάλων πολιτικών και οικονομικών προβλημάτων δεν υπήρξε ποτέ ο καλύτερος τρόπος αναζήτησης και προβληματισμού στην πορεία διαμόρφωσης απαντήσεων στα τρέχοντα σοβαρά θέματα της ελληνικής πραγματικότητας. Η αναγνώριση τουναντίον της υπάρχουσας πολυπλοκότητας και η οικοδόμηση συλλογισμών και προτάσεων στο πλαίσιο των δυσκολιών και των αδιεξόδων, οδηγούν συνήθως σε ρεαλιστικότερες εκτιμήσεις και περισσότερο υπεύθυνες τοποθετήσεις. Δεν είναι γνωστό κάτω από ποιες προϋποθέσεις επιλέγεται η μία ή η άλλη προσέγγιση. Η βιβλιογραφία πάντως, μας πληροφορεί για τη σχέση αυτών των τρόπων σκέψης και ανάλυσης αφενός με τον λαϊκισμό και τη δημαγωγία, αφετέρου με τον ελιτισμό και την τεχνοκρατία.
Είναι πάντως ιδιαιτέρως ατυχές ότι στην πρόσφατη εσωτερική αντιπαράθεση στο ΠαΣοΚ προτιμήθηκε αποκλειστικά η πρώτη.
Παράδειγμα υπεραπλούστευσης εννοιών και προτάσεων αποτελεί το κείμενο των πέντε διακεκριμένων συνδικαλιστών του ΠαΣοΚ το οποίο είδε το φως της δημοσιότητας πρόσφατα (16.10.07). Οπως και μέρος της δημόσιας συζήτησης των επίδοξων προέδρων του ΠαΣοΚ και των επιτελείων τους. Η αγωνία διατύπωσης μιας «αριστερής πρότασης» οδήγησε στην απαρίθμηση υπερβολικά απλουστευτικών προτάσεων, οι οποίες δεν είναι αριστερές γιατί δεν είναι πραγματικές, ουσιαστικές και τοποθετημένες στα σύγχρονα ελληνικά και ευρωπαϊκά δεδομένα. Δεν μπορούν ως εκ τούτου να υλοποιηθούν. Είμαστε ευτυχώς ως χώρα της ΕΕ σε κάπως προχωρημένο στάδιο κοινωνικού πολιτισμού και έτσι οι υποσχέσεις, η παροχολογία και τα συνθήματα για μη προνομιούχους Ελληνες και κοινωνικό ΠαΣοΚ δεν πείθουν, δεν μπορούν να συγκινήσουν και να προσελκύσουν. Οι λόγοι είναι πολλοί, πασίγνωστοι και προκύπτουν εμμέσως από τους παρακάτω ενδεικτικούς συλλογισμούς:
1. Η «διανομή και αναδιανομή του πλούτου» έχει μια βασική και θεμελιώδη προϋπόθεση: την παραγωγή και τη δημιουργία του πλούτου. Η θέση μας στην ΕΕ επιβάλλει δημοσιονομική πειθαρχία και προσαρμογή σε κανόνες που δεν ίσχυαν στο παρελθόν. Είναι βασική προϋπόθεση για όποιον υπόσχεται σήμερα διανομή, αναδιανομή και φορολόγηση του πλούτου να αποδείξει ότι αυτός ο πλούτος υπάρχει. Να τεκμηριώσει πώς θα ενεργοποιηθούν στην πράξη οι παραγωγικές δυνάμεις σε μια χώρα η οποία φθίνει οικονομικά, δεν παράγει πλούτο επαρκή για όλους, δεν παράγει ιδέες και καινοτομίες.
2. Η «προώθηση και στήριξη της κοινωνικής οικονομίας ως έκφραση της συλλογικότητας κατ΄ αντιδιαστολή τόσο της κρατικής όσο και της ιδιωτικής οικονομικής δραστηριότητας» είναι έκφραση γενικόλογη και εκτός πραγματικότητας. Η κοινωνική οικονομία ως γνωστό έχει προϋπόθεση μια ανθούσα οικονομία του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, όπως και ένα κράτος με λειτουργίες υψηλού επιπέδου. Αλλωστε δεν υπάρχουν ακόμα σπουδαία παραδείγματα ορισμού και εφαρμογής της κοινωνικής οικονομίας πουθενά στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο.
3. Το ΠαΣοΚ δεν είναι «κίνημα έκφρασης και στήριξης των μη προνομιούχων Ελλήνων, μόνον». Είναι ευτυχώς εδώ και πολύ καιρό και κόμμα των μεσαίων στρωμάτων. Χρειάζεται ως εκ τούτου σοβαρή επεξεργασία η άποψη ότι μπορεί να είναι ταυτόχρονα και κόμμα των φτωχών και των αδυνάτων.
4. Η «μείωση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας χωρίς μείωση αποδοχών» είναι ένα ζητούμενο που δεν υπάρχει πλέον στις διεκδικήσεις των συνδικάτων των χωρών της ΕΕ. Δυστυχώς ή ευτυχώς, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο σε πολλές χώρες όπως στη Γερμανία, όπου αυξάνεται ο χρόνος εργασίας χωρίς αύξηση των αποδοχών με τη σύμφωνη γνώμη και των συνδικάτων.
5. Η «διασφάλιση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα των μετοχοποιημένων επιχειρήσεων του Δημοσίου» είναι μια άλλη υπερ-απλούστευση η οποία οδηγεί ευθέως στην εποχή της λησμονημένης κοινωνικοποίησης των επιχειρήσεων του δημόσιου τομέα. Προτείνεται η επάνοδος της ΔΕΗ, του ΟΤΕ και των ΕΛΛΠΕ εκεί που ήταν το 1981 ή το 1991; Δεν αναγνωρίζεται τουλάχιστον ότι οι επιχειρήσεις αυτές εξελίχθηκαν και υπήρξαν, με το σωστό management, το στολίδι και το χρυσάφι της ελληνικής οικονομίας;
6. Η «θεσμική συμμετοχή όλων των μεγάλων κοινωνικών και παραγωγικών εκπροσωπήσεων στα κεντρικά όργανα του κόμματος» είναι μία ακόμη από τις πολλές και επικίνδυνες υπερ-απλουστεύσεις. Οταν είναι γνωστό ότι σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει σαφής διάκριση των κομματικών, πολιτικών και συνδικαλιστικών ρόλων, δεν είναι καιρός η διάκριση αυτή να γίνει πραγματικότητα και στην Ελλάδα; Επιτρέπεται σε μια ευρωπαϊκή χώρα, όπως είναι η δική μας, να ταυτίζεται η συνδικαλιστική με την πολιτική ηγεσία; Θέλουν οι συνδικαλιστές ένα κόμμα δικό τους; 7. Τελευταίο και εξόχως απλουστευτικό: «Η ανάκαμψη των ψήφων προς τη ΝΔ δεν θα προέλθει από τη σύγκριση ικανότητας διαχείρισης ανάμεσα στην κυβέρνηση της ΝΔ και τις παρελθούσες κυβερνήσεις του ΠαΣοΚ». Είναι εντυπωσιακό ότι οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στην Ελλάδα έχουν τόσο απαξιωτική άποψη για τα θέματα της διαχείρισης, δηλαδή της μεγάλης τέχνης του management. Στο πλαίσιο της οποίας οι εργαζόμενοι, που εκπροσωπούνται από τους συνδικαλιστές, ξοδεύουν τον ιδρώτα και τη ζωή τους. Οταν το ζητούμενο μάλιστα σήμερα από τις κυβερνήσεις και τις επιχειρήσεις όλου του κόσμου είναι πώς μπορεί να πραγματοποιηθεί ένα καλύτερο και ουσιαστικότερο αποτέλεσμα με τα ίδια οικονομικά και παραγωγικά μέσα. Η άποψη αυτή φαντάζει περισσότερο απλουστευτική όταν η έννοια της διαχείρισης χρησιμοποιείται για να υποτιμήσει τα πεπραγμένα του ΠαΣοΚ μετά το 1993 και ιδιαιτέρως μετά το 1996, περίοδο της μεγάλης ωριμότητάς του, στη διάρκεια της οποίας ως γνωστό, η διαχείριση ήταν επιτυχής. Υπήρχαν και ιδέες, πολλές και πρωτότυπες, αλλά η «αριστερή πολιτική» δεν τις χρειάζεται και τις απορρίπτει κατηγορηματικά.
Οι διαφορές μιας αριστερής ή λιγότερο αριστερής πρότασης δεν έχουν στην εποχή μας μεγάλη σημασία, όταν το οικοδόμημα των συλλογισμών και της τεκμηρίωσης είναι φορτωμένο με προκαταλήψεις και υπερ-απλουστεύσεις όπως η ακόλουθη: «Δεν συζητήσαμε το 2000 για την οριακή νίκη ενώ όλοι ψιθυρίζαμε ότι ισοδυναμούσε με ήττα ή ότι ήταν το προανάκρουσμα μιας ήττας που ήρθε το 2004 και ολοκληρώθηκε το 2007». Είναι φανερό όμως ότι το 2000 και το 2004 η συζήτηση θα γινόταν πάλι με απλουστευτικούς όρους, οι οποίοι είναι απαραίτητοι στη διατύπωση «αριστερών προτάσεων» αλλά δεν είναι χρήσιμοι στην αναζήτηση της αλήθειας και στη διαμόρφωση ρεαλιστικής πολιτικής για την κοινωνία και τον κόσμο.

Ο κ. Δ. Β. Παπούλιας είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών με καταγωγή από το Ψάρι Γορτυνίας.


*Απόκομμα από ΤΟ ΒΗΜΑ - Σάββατο 3/11/2007

Στοιχεία για την δεκαετία του '60 του Θανάση Βαλτινού

Βιβλιοκριτική:
Ένα ιδιαίτερο βιβλίο για μία ιδιαίτερη δεκαετία…
από τις Εκδόσεις Εστία

του Λευτέρη Γιαννακουδάκη
Η δεκαετία του 60 θεωρείται η πιο συναρπαστική δεκαετία του εικοστού αιώνα. Τουλάχιστον για τον δυτικό κόσμο. Υπήρχε η επανάσταση των λουλουδιών, η γέννηση του ροκ, ο πόλεμος του Βιετνάμ και η γέννηση του αντιπολεμικού κινήματος. Για την Ελλάδα τα πράγματα δεν ήταν έτσι ακριβώς. Ζούσαμε ακόμα τις συνέπειες του εμφυλίου, τη συντηρητική σκέψη που περιόριζε ασφυκτικά τον έρωτα, το κράτος του αστυνόμου, την αγωνία της μετανάστευσης. Μέσα σε όλα αυτά ήρθε και η χούντα για να βάλει το κερασάκι στην τούρτα…
Μ’ αυτή την περίεργη και αρκετά ζοφερή για τη χώρα μας δεκαετία ασχολείται το βιβλίο του Θανάση Βαλτινού. Το περιεχόμενο του είναι… αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος. Στοιχεία, πραγματικά ή φανταστικά κανείς δεν ξέρει και, τελικά, δεν έχει και σημασία, για την δεκαετία του 60! Το βιβλίο δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ούτε μυθιστόρημα, ούτε ιστορικό βιβλίο. Σε καμία περίπτωση ο συγγραφέας δεν επικαλείται ιστορικές πηγές, παρόλο που διατηρεί παραθετικό ύφος. Φαίνεται σαν να έχει πάρει πραγματικά γεγονότα και ντοκουμέντα και απλά να τα έχει συντάξει με βάση την ημερομηνία τους.

Το βιβλίο αποτελείται από συνεχόμενα και διάσπαρτα κείμενα. Τα γράμματα των γυναικών στην κυρία Μίνα, εκφωνήτρια στη ραδιοφωνική εκπομπή «Η ώρα της γυναίκας», αποσπάσματα από εφημερίδες, γράμματα στην επιτροπή μετανάστευσης, γράμματα από μετανάστες. Όλα αυτά τοποθετημένα με χρονολογική σειρά, καλύπτοντας κάθε χρόνο της δεκαετίας και γραμμένα μ’ ένα ιδιαίτερα ελκυστικό ύφος και με πολύ, όσο και πικρό, χιούμορ. Ο Βαλτινός δεν σχολιάζει ούτε τα γεγονότα, ούτε τις απόψεις των «πρωταγωνιστών» του. Αφήνει τον αναγνώστη να βγάλει τα συμπεράσματα του.
Υπόθεση"Ηρωίδα" του βιβλίου είναι η… δεκαετία του 60. Μία δεκαετία ιδιαίτερη όσο και δύσκολη για την Ελλάδα. Μια δεκαετία που ο λαός υπέφερε πολλά δεινά, χωρίς όμως να παραλείπει να ζει την καθημερινότητα του.
Εκεί που στον υπόλοιπο κόσμο υπήρχε η επανάσταση των λουλουδιών, στη χώρα μας επικρατούσε ο συντηρητισμός και η αστυνομοκρατία. Καταγγελίες για κομουνιστική δράση, περιγραφές από τη ζωή των ανακτόρων, γράμματα από στερημένες και ταλαιπωρημένες γυναίκες σε ραδιοφωνικές εκπομπές. Η μετανάστευση έπληττε τη χώρα και ο καθένας προσπαθούσε να πείσει την αντίστοιχη επιτροπή μετανάστευσης να του δώσει την άδεια για την ηρωική έξοδο. Όμως υπήρχαν κι άλλα, μικρά – ασήμαντα γεγονότα. Εγκλήματα πάθους, ληστείες, κηδείες, ευτράπελα…
Όλα αυτά γραμμένα με έναν ιδιαίτερο τρόπο οδηγούν στο συμπέρασμα ότι, τελικά, αυτά που όρισαν την πολυτάραχη δεκαετία αυτή ήταν και η καθημερινή ζωή και τα προβλήματα του απλού κόσμου.


Το βιβλίο του Θ। Βαλτινού κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 1989 και έχει βραβευτεί με κρατικό βραβείο μυθιστορήματος.

Ο συγγραφέαςΟ Θανάσης Βαλτινός γεννήθηκε στο χωριό Καράτουλα Κυνουρίας, το 1932. Οικογενειακές μετακινήσεις, που συνδέονται με τις δυσκολίες των κατοχικών και μετακατοχικών χρόνων, τον ανάγκασαν να φοιτήσει κατά σειρά στα γυμνάσια Σπάρτης, Γυθείου και Τρίπολης. Το 1950 ήρθε στην Αθήνα, όπου ζει έως σήμερα. Σπούδασε κινηματογράφο.
Μετά το 1974 έζησε κατά διαστήματα στο εξωτερικό: Αγγλία, Δυτικό Βερολίνο και Η.Π.Α., καλεσμένος από Πανεπιστήμια ή άλλα πνευματικά ιδρύματα.
Έχει γράψει σενάρια για τον κινηματογράφο. Το 1984 τιμήθηκε με το βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ των Καννών για την ταινία του Θ. Αγγελόπουλου "Ταξίδι στα Κύθηρα".

δείτε περισσότερα για τον συγγραφέα στην ιστοσελίδα των εκδόσεων ΕΣΤΙΑ: http://www.estiabookstore.gr/estia/HestiaBookStore_Authors.asp?searchauthor=BA%CBTINO%D3+%C8ANA%D3H%D3

*από την ιστοσελίδα: http://www।goculture.eu

Διοτίμα (περιοδικό)

Η Διοτίμα (Diotima) είναι ένα περιοδικό Για τη γνώση, την κοινωνία και τον πολιτισμό, που εκδίδεται Με την εποχή (ISSN 1709-4552) στην Τρίπολη της Αρκαδίας. Φέρει το όνομα της αρχαίας εταίρας και μαθηματικού Διοτίμας από τη Μαντινεία, που αναφέρεται από τον Πλάτωνα στο Συμπόσιο, και ασχολείται με ιστορικά, καλλιτεχνικά, επιστημονικά και φιλοσοφικά ζητήματα. Διατίθεται στα πρακτορεία Τύπου και βιβλιοπωλεία της Τρίπολης και σε κεντρικά βιβλιοπωλεία των Αθηνών, σε συνδρομητές με το ταχυδρομείο, καθώς και σε πανεπιστήμια και διάφορα επιστημονικά ιδρύματα.
Η Διοτίμα εκδίδεται από τις [[Αρκαδικές Εκδόσεις]], με συντάκτες τον Μιχάλη Μεργούπη και τον Δημήτρη Γεωργόπουλο. Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε την Άνοιξη του 2005. Έκτοτε έχουν κυκλοφορήσει τρία τεύχη, ενώ το τέταρτο βρίσκεται υπό έκδοση.
Ιέρεια από την αρχαία Μαντίνεια της Αρκαδίας, η Διοτίμα αναφέρεται στο πλατωνικό «Συμπόσιο» σαν σοφή γυναίκα, που δίδαξε στον Σωκράτη τα μυστήρια του Έρωτος. Γνώστρια της πυθαγόρειας αριθμοσοφίας, κατά τον Ξενοφώντα δεν ήταν άπειρη των πλέον δυσκολονόητων γεωμετρικών θεωρημάτων («ουκ άπειρος δυσσυνέτων διαγραμμάτων έστι»).
Πιθανότατα μυθικό πρόσωπο, το όνομα Διοτίμα είναι σήμερα δηλωτικό φιλοσοφικών, επιστημονικών και κοινωνικών αναζητήσεων σε παγκόσμια κλίμακα (Σημ. Στις δεκαετίες ’70-90, βραχύβιο ελληνικό φιλοσοφικό περιοδικό). Το όνομα είναι επίσης δηλωτικό δράσεων για την ισότητα ανδρών και γυναικών: η Διοτίμα είναι η μόνη γυναίκα που συμμετέχει στο ανδροκρατούμενο Συμπόσιο.
Η νεωτέρα Διοτίμα, το ανά χείρας περιοδικό έντυπο, εκδίδεται στην Τρίπολη της νέας Μαντινείας, κατά κυριολεξίαν, και κατά μεταφορά, ως δημοσία -ποθούσα ωστόσο να υπηρετήσει την πόλη- γυνή. Επί χρήμασι, τοις αναγκαίοις. Εκδίδεται με την εποχή: κι εδώ παίζει με τη λέξη. Κάθε τριπολιτσιώτικο χειμώνα, Άνοιξη, καλοκαίρι και φθινόπωρο, η Διοτίμα θ’ αποπειράται να συνευρεθεί με την Εποχής μας: τη γνώση, την κοινωνία, τον πολιτισμό της.
Το νεαρό Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, με έδρα την Τρίπολη, ανιχνεύει ήδη συγκεκριμένες περιοχές της γνώσης. Επιδιώκει, η Διοτίμα, κοντά στ’ άλλα ν’ αποτελέσει βήμα ενός ντόπιου επιστημονικού λόγου.

*Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Εξωτερικές συνδέσεις Επίσημη ιστοεσελίδα: http://diotima.relata.gr/

Ανασύρθηκε η σωρός του ελβετού σπηλαιολόγου στα Λιλέϊκα

Το μεσημέρι της Πέμπτης 31 Οκτωβρίου, βρέθηκε στα Λιλέϊκα η σωρός του άτυχου σπηλαιολόγου Ζαν Ζακ Βολάνζ। Το σώμα του του 67χρονου ελβετού, που αγνοούνταν από τη Δευτέρα 29/10, εντοπίστηκε από δυνάμεις του λιμενικού και βατραχανθρώπους।
Ο διάσημος σπηλαιολόγος Ζαν Ζακ Βολάνζ είχε βρεθεί στην περιοχή προκειμένου να μελετήσει, μαζί με άλλους δύο επιστήμονες, το υποβρύχιο σπήλαιο-πηγάδι "Μάτι του Λιλή" στο οποίο οι έρευνες είχαν ξεκινήσει από τις 21 Ιουλίου 2007. Αξίζει να σημειωθεί πως το βάθος του συγκεκριμένου σπηλαίου φθάνει τα 150 μέτρα.

Πηγή: astrosnews.gr

ΕΙΔΗΣΕΙΣ THΣ ΠΑΓΓΟΡΤΥΝΙΑΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΑΣΟ ΑΘ. ΓΡΙΤΣΟΠΟΥΛΟ
Η Παγγορτυνιακή Ένωση θα τιμήσει τον εκλεκτό και αειθαλή Γορτύνιο ιστορικό συγγραφέα κ. Τάσο Αθ. Γριτσόπουλο, Πρόεδρο της Εταιρείας Πελοποννησιακών Σπουδών, της Εταιρείας Ιστορικών Σπουδών, κλπ. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2007, ώρα 7 μ.μ. στην μεγάλη Αίθουσα της Αρχαιολογικής Εταιρείας (οδός Πανεπιστημίου 22).
Για το έργο και τη συμβολή του κ. Τάσου Αθ. Γριτσόπουλου στην ιστορική και φιλολογική επιστήμη θα μιλήσουν οι Ακαδημαϊκοί κ.κ. Κωνσταντίνος Σβολόπουλος και Βασίλειος Πετράκος. Παρακαλούνται όλοι οι Γορτύνιοι και Αρκάδες να παρακολουθήσουν την εκδήλωση αυτή.

Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΓΟΡΤΥΝΙΩΝ ΑΓΙΩΝ-ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
Την Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2007 έγινε από την Παγγορτυνιακή Ένωση η καθιερωμένη γιορτή της Σύναξης όλων των Γορτυνίων (και Μεγαλοπολιτών) Αγίων στο γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Κων/νου στο λόφο Φιλοπάππου, το οποίο αποτελεί μετόχι (ιδιοκτησία) της Ι. Μ. Προδρόμου Γορτυνίας. Τη Θεία Λειτουργία ετέλεσαν οι Αρχιμανδρίτες Παντελεήμων Πούλος και Συμεών Συνοδινός και ο διάκονος Μελίτων της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων. Έγινε Αρτοκλασία υπέρ υγείας των απανταχού της Γης Γορτυνίων. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε σεμνό ετήσιο Μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής του αοιδίμου Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Θεοφίλου. Την παραμονή εψάλη Εσπερινός και έγινε Αρτοκλασία υπέρ υγείας των απανταχού Γορτυνίων. Παρέστησαν πολλοί Πρόεδροι και εκπρόσωποι Συλλόγων και αρκετοί πιστοί, όχι πάντως όσοι θα έπρεπε.

ΕΚΦΡΑΣΗ ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΩΝ
Το Δ.Σ. Της Παγγορτυνιακής Ένωσης εκφράζει προς την οικογένεια του αείμνηστου συμπατριώτη μας Γιάννη Θ. Πισιμίση, πολυγραφότατου συγγραφέα και θερμού Γορτύνιου, ενός από τα ιδρυτικά μέλη και επί πολλά χρόνια μέλους του Δ.Σ της Παγγορτυνιακής Ένωσης, στην οποία προσέφερε πολλές υπηρεσίες, τα θερμά του συλλυπητήρια.

ΕΚΦΡΑΣΗ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΩΝ
Το Δ.Σ. της Παγγορτυνιακής Ένωσης συγχαίρει τους συμπατριώτες μας Αρκάδες πολιτικούς, που εξελέγησαν βουλευτές κατά τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές ή έγιναν Υπουργοί στη νέα Κυβέρνηση, και τους εύχεται να έχουν καλή επιτυχία στα νέα καθήκοντά τους, με γνώμονα πάντα το συμφέρον του έθνους μας και του λαού μας.
Eπίσης συγχαίρει το νέο Περιφερειάρχη Πελοποννήσου κ. Νικ. Αγγελόπουλο για την επάξια τοποθέτησή του.

ΦΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ
Η Παγγορτυνιακή Ένωση εξέδωσε Ψήφισμα, με το οποίο εκφράζει τη βαθειά οδύνη της για τις πρωτοφανείς πυρκαγιές που συνέβησαν σε όλη την Πελοπόννησο, ακόμα και στη Γορτυνία μας, το περασμένο καλοκαίρι. Αφού εκτιμά ότι οι καταστροφικές συνέπειες των πυρκαγιών θα είναι μακροπρόθεσμες, ζητά από όλους τους αρμόδιους να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα εγκαίρως, ώστε να μην θρηνήσουμε του χρόνου άλλα θύματα και άλλα καμμένα δάση. Επιτακτική καθίσταται η ανάγκη για ανακούφιση των πληγέντων και για άμεση αποκατάσταση των ζημιών. Για άμεση κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων. Για προστασία του δασικού χαρακτήρα των καμμένων περιοχών. Για άνοιγμα αντιπυρικών ζωνών στα δάση και περιαστικώς. Για εντονότερη επιτήρηση και φύλαξη των δασών. Κάθε οικισμός να εφοδιαστεί με τις δικές του υδροφόρες και τα δικά του πυροσβεστικά οχήματα. Τέλος, καλεί τους Δήμους και τους τοπικούς γορτυνιακούς Συλλόγους, σε στενή συνεργασία, να καθιερώσουν ημέρες αναδάσωσης, περιορίζοντας άλλες ψυχαγωγικές εκδηλώσεις.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Την Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2007 και ώρα 10.30 π.μ. θα γίνει στα γραφεία μας (Πειραιώς 1, 7ος όροφος) η τακτική Γενική Συνέλευση της Παγγορτυνιακής Ένωσης και αρχαιρεσίες για την εκλογή νέου Δ.Σ. και Εξελεγκτικής Επιτροπής.
Η Ημερήσια Διάταξη περιλαμβάνει:
1. Απολογισμό πεπραγμένων του απερχόμενου Δ.Σ.
2. Ταμειακό Απολογισμό
3. Έκθεση Εξελεγκτικής Επιτροπής
4. Απαλλαγή του Δ.Σ. από κάθε ευθύνη
5. Τροποποίηση του Καταστατικού
6. Εκλογή Εφορευτικής Επιτροπής για τη διενέργεια αρχαιρεσιών
7. Αρχαιρεσίες για την εκλογή νέου Δ.Σ. και νέας Εξελεγκτικής Επιτροπής.
Σε περίπτωση μη υπάρξεως απαρτίας η Γενική Συνέλευση θα επαναληφθεί την επόμενη Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2007 στον ίδιο χώρο, την ίδια ώρα και με όσα μέλη είναι παρόντα.
Στη Γενική Συνέλευση λαμβάνουν μέρος τα ταμειακώς εντάξει μέλη.
Υποψηφιότητες για το Δ.Σ. και την Εξελεγκτική Επιτροπή με γραπτή αίτηση πέντε (5) ημέρες προ των αρχαιρεσιών.
Καλούνται τα μέλη να τακτοποιηθούν ταμειακώς και να προσέλθουν στη Γεν. Συνέλευση.
Αθήνα 24 Οκτωβρίου 2007
Για το Δ.Σ.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΙΚΟΠΟΥΛΟΣ
Η ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΜΑΡΙΑ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

*ΠΑΓΓΟΡΤΥΝΙΑΚΗ ΕΝΩΣΗ Πειραιώς 1 105 52 ΑΘΗΝΑ

Τηλ-φαξ 210। 3226।632


**περισσότερα στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα" που θα κυκλοφορήσει το πρώτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου με ρεπορτάζ, από τις παραπάνω δραστηριότητες της Παγγορτυνιακής Ένωσης.

«Για την ανάπτυξη της Bάχλιας και της ευρύτερης περιοχής»

Ανοιχτή επιστολή -πρόταση- στον Δήμαρχο Kοντοβάζαινας,

της Αλεξάνδρας-Αγγελοπούλου-Σουλαδάκη*

Μετά από τις χωρίς περιεχόμενο απαντήσεις του Δημάρχου Κοντοβάζαινας στις επιστολές μου, 22-10-2007,20-2-2007, 25-3-2007,που εξέφραζα την αγωνία μου για την εγκατάλειψη της Βάχλιας, το δημοτικό διαμέρισμα που λόγω της γεωγραφικής του θέσης- λίμνη Λάδωνα- έπρεπε να τύχει ιδιαίτερης φροντίδας για ανάπτυξη, προχωρώ σε αυτή την ανοιχτή επιστολή - πρόταση - προς τον Δήμο Κοντοβάξαινας ελπίζοντας όχι αυτή τη φορά οι προτάσεις μου θα προβληματίσουν και θα τύχουν απάντησης. Τα τευλευταία χρόνια η περιοχή μας έχει γίνει πόλος έλξης εναλλακτικού τουρισμού, λόγω της λίμνης του Λάδωνα, που μπορεί να προσφέρει πολυποίκιλες δράστηριότητες.
Δυστυχώς όμως, εσείς, και εννοώ τον Δήμο, προχωράτε με πρακτικές της δεκαετίας του 1960", καμιά λακουβίτσα, καμιά λαμπίτσα, καμιά Χριστουγεννιάτικη γιρλάντα, κανένα φωτάκι, κι αυτό είναι όλο.
Ερωτώ λοιπόν και
ταυτόχρονα προτείνω
•Ιστοσελίδα του Δήμου Κοντοβάζαινας (προβολή του Δήμου και των δ.δ,για το ευρύ κοινό).
• Γραφείο και υπεύθυνο Ευρωπαϊκών προγραμμάτων, για την ενημέρωση, των δυνατοτήτων που μπορεί να έχει ο Δήμος από την Ε.Ε. (παράδειγμα Δήμου Τρικολώννων Στεμνίτσας, Νομού Αρκαδίας) και (Δήμου Αρχανών - Ηράκλειο Κρήτης»,
• Κατάθεση φακέλου στην Ε.Ε. για πρόγραμμα ανάπτυξης της περιοχής.
• Χαρακτηρισμός της τεριοχής γύρω από την λίμνη του Λάδωνα “ΝΑΤURA” -Mήπως έχει ήδη χαρακτηρισθεί;-
• Πολεοδομικοί κανονισμοί για την Αρχιτεκτονική της Βάχλιας και κατάθεση πρότασης για "παραδοσιακό οικισμό" αφού αρχιτεκτονική  της είναι καταγεγραμμένη σε βιβλία σχετικού ενδιαφέροντος.
Επαφή με το Υπουργείο Πολιτισμού - Αρχαιολογική Υπηρεσία, δεδομένου ότι όλη η ευρύτερη περιοχή έχει μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον, το οποίο θα πρέπει να αξιοποιηθεί από τον Δήμο.
• Υπάρχουν τοποθεσίες στην Βάχλια και πέρα Βάχλια, που θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν «ιδιαιτέρου φυσικού κάλους», με ότι σημαίνει αυτό.
Να πληροφορηθούν οι λίγοι εναπομείναντες νέοι της Bάχλιας και όχι μόνο, ότι μπορούν να αναπτύξουν τις "μικρές" τους κτηνοτροφικές μονάδες καταθέτοντας φάκελο για πρόγραμμα ανάπτυξης της κτηνοτροφίας από την Ε.Ε.
•Να πληροφορηθούν οι δημότες ότι μπορούν να καταθέσουν φακέλους για να μπουν σε πρόγραμμα κατασκευής ξενώνων από την E.E., και έτσι θα δοθεί κίνητρο  σε όσους βλέπουν τα υπέροχα πέτρινα σπίτια τους να κείτονται περιμένοντας την επόμενη κατάρρευση μέχρι την απόλυτη ισοπέδωση.
• Διοργάνωση Αναπτυξιακού Συνεδρίου με πρωτοβουλία του Δήμου Κοντοβάζαινας, για τις δυνατότητες και τις προοπτικές της περιοχής.
α. Χωροταξικός σχεδιασμός- καταγραφή φυσικών διαθέσιμων και πόρων και προτάσεις αξιοποίησης.
β. Αγροτική ανάπτυξη
γ. Κτηνοτροφία
δ. Oικοτεχνία
ε. Ιχθυοκαλλιέργειες
στ. Αγροτοτουρισμός
ζ.Αξιοποίηση πολιτιστικής κληρονομιάς
η. Αθλητισμόι σε σχέση με την λίμνη (κωπηλασία κανό κ.λ.π.)
Αυτά προς το παρόν. Βρισκόμαστε στο 2007. Η ζωή τρέχει, κι εμείς είμαστε πολύ πίσω. Αν αφήσουμε πίσω εγωϊσμούς, μικρότητες, και άρνηση υλοποίησης εφικτών προτάσεων, τότε μπορούμε να πάμε μπροστά.
Προσωπικά, με όσα μέσα διαθετω θα τρέξω.
Η Βάχλια θα πάρει ανάσα.
O χρόνος δεν περιμένει.
Η κούρσα ξεκίνησε.

* πρόεδρος της Eνωσης Bαχλαίων Aττικης

ΓΙΟΡΤΗ ΜΟΥΣΤΑΛΕΥΡΙΑΣ ΣΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΑΠΟ ΑΡΚΑΔΕΣ

Στην προσπάθεια τους να διατηρηθεί η πολιτιστική μας κληρονομιά και παράδοση και κυρίως τα ήθη και τα έθιμα από τους τόπους καταγωγής, οι Εθνικοτοπικοί Σύλλογοι που δραστηριοποιούνται στου Ζωγράφου, Αρκάδες, Κρήτες, παλαιοί Ζωγραφιώτες και Πόντιοι διοργάνωσαν στις 21/10 από κοινού για τρίτη συνεχή χρονιά τη γιορτή της Μουσταλευριάς υπό την αιγίδα και οικονομική στήριξη βέβαια του Δήμου , που τέτοιες εκδηλώσεις πάντα τις ενισχύει και αγκαλιάζει. Επί τόπου σε καζάνια βράσθηκαν περίπου 600 κιλά μούστος και απόλαυσαν την πεντανόστιμη μούσιαλευριά γαρνιριαμένη με καρύδι, σουσάμι και κανέλα, πάνω από 1.000 ότομα' Από δε τα περίπτερα των Συλλόγων προσφέροντο κρασί ή τσίπουρο.
Ειδικά το περίπτερο των Αρκαδων ήταν διακοσμημένο με αφίσες που απεικόνιζαν
τοπία της Αρκαδίας, από εκδόσεις της Νομαρχίας.
Ακολούθησαν παραδοσιακή μουσική και χοροί έως αργά το βράδυ σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο πάρκο Γουδή. Σε χαιρετισμό του ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Αρκάδων Κώστας Καλύβας, τόνισε ότι η Γιορτή της Μουσταλευριάς έχει κυρίως σκοπό να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να μάθουν οι νεώτεροι.
"Ειδικά οι μεγαλύτεροι-όπως τόνισε –θα θυμηθούν τον τρύγο,τρνδραγάτη,τοπατητήρι
δίπλα ατό αμπέλι, την μεταφορά του μούστου μετά ζώα σε γιδιές και το ρίξιμό του στους τσιπουρίτες (μεγάλα βαγένια) για να πάρει χρώμα και μετά το γέμισμα των βαρελιών, θα θυμηθούν την μουσταλευριά, τα μουστοκούλουρα, τα σουτζούκια, το πετιμέζι , την παρασκευή τσίπουρου με τον παραδοσιακό τρόπο δίπλα σε τρεχούμενα νερά και τέλος το άνοιγμα των βαρελιών τις γιορτές".
Χαιρετισμό επίσης απηύθυνε ο Δήμαρχος Ζωγράφου Γιάννης Καζάκος, εκ μητρός από Δημητσάνα, που συνεχάρη τους τέσσερις Συλλόγους για την πρωτοβουλία τους και την στενή συνεργασία μεταξύ των.
Και του χρόνου παιδιά με υγεία…

Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες*

* (Ουίνστον Τσόρτσιλ)
Αλβανικό έπος।1940। Οι Έλληνες στρατιώτες έδειξαν ηρωισμό πολεμώντας τον ισχυρό αντίπαλο και κατάφεραν το αδύνατο, φυλάσσοντας Θερμοπύλες। ΗΡΩΕΣ!!! Είμαστε περήφανοι για σας.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν τιμωρεί την ελευθερία έκφρασης

ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ- ΣΤΑΘΜΟΣ
Την ελεύθερη έκφραση που πολλές φορές τιμωρούν οι Έλληνες δικαστές προστατεύει με τις δικές του αποφάσεις το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ζυγίζοντας με διαφορετικό τρόπο τα έννομα αγαθά.
Πριν από λίγες ημέρες η δικαίωση για μία 56χρονη γυναίκα, τη Βασιλική Κανελλοπούλου, η οποία είχε καταδικαστεί γιατί περιέγραψε δημόσια την περιπέτεια που είχε εξαιτίας μιας αποτυχημένης πλαστικής επέμβασης, ήρθε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, τα μέλη του οποίου έκριναν ότι «η ελευθερία της έκφρασης αποτελεί ένα από τα θεμέλια κάθε δημοκρατικής κοινωνίας, ισχύει δε ακόμη και για τη διάδοση πληροφοριών που θίγουν, σοκάρουν ή προκαλούν ανησυχία». Η απόφαση αυτή στηρίχτηκε στην ελευθερία της έκφρασης, που είναι συνταγματικά προστατευόμενο αγαθό και υπερτερεί μπροστά στην προστασία της φήμης του γιατρού. Επίσης τον περασμένο Ιούλιο το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είχε δικαιώσει τον δημοσιογράφο Νικήτα Λιοναράκη (σ.σ.: απεβίωσε πριν από λίγες ημέρες), επιβάλλοντας μάλιστα στο Ελληνικό Δημόσιο να τον αποζημιώσει με το ποσό των 49.238 ευρώ. Ο δημοσιογράφος είχε καταδικαστεί από τα ελληνικά δικαστήρια μετά την αγωγή δικηγόρου, ο οποίος θεώρησε ότι προσβλήθηκε η προσωπικότητά του από τις απόψεις που είχε εκφράσει καλεσμένος της εκπομπής «Στις γειτονιές της Ελλάδας» του Ν. Λιοναράκη, στην ΕΡΑ το 1999 για την «υπόθεση Οτζαλάν». Ο δικηγόρος στράφηκε κατά του δημοσιογράφου που έκανε την εκπομπή, ο οποίος με βάση τον νόμο περί Τύπου είχε καταδικαστεί. Ο Ν. Λιοναράκης προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, που έκρινε ότι με τις αλλεπάλληλες καταδίκες του παραβιάστηκε το δικαίωμα περί «ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης».

*εφημ. ΤΑ ΝΕΑ 20.10.07

Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου

Τη σύσταση Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου με στόχο την αναβάθμιση του ρόλου των δημοσιογράφων μέσα από τη συνεχή επιμόρφωσή τους και την ανάπτυξη του περιφερειακού Τύπου συζητήθηκε σε ημερίδα που έγινε πριν λίγες ημέρες στα Χανιά. Όπως εξήγησε ο πρωτεργάτης της πρωτοβουλίας Γιάννης Γαρεδάκης, εκδότης της εφημερίδας «Χανιώτικα Νέα», το Ινστιτούτο θα περιλαμβάνει τέσσερις άξονες δραστηριοτήτων: εκπαίδευση για επαγγελματίες δημοσιογράφους, έρευνα για τον περιφερειακό Τύπο, σεμινάρια για θέματα περιβάλλοντος και δημιουργία ηλεκτρονικής τράπεζας πληροφοριών.

Η «σιωπηρή ανάπτυξη» κάηκε

Δημήτριος Παπούλιας*
Κατεστραμμένο σπίτι από τις πυρκαϊές του Αυγούστου στο χωριό Μάκιστος στην Ηλεία
ΑΡ/DΙΜΙΤRΙ ΜΕSSΙΝΙS «Και τώρα προσμένουμε λύση από τους άρχοντες. Τι μπορούν άραγε να καταλάβουν εκείνοι; Αντιλαμβάνονται τι χάθηκε; Μπορούν να αναλύσουν τις παραπάνω σκηνές και να βγάλουν πολιτικά συμπεράσματα; Δεν νομίζω ότι έχουν την ικανότητα να κάνουν κάτι τέτοιο. Η Ελλάδα που περιέγραψα δεν αφορά κανέναν πια, τουλάχιστον από αυτούς που λυμαίνονται τα δημόσια αξιώματα».
Η εισαγωγή αυτή αποτελεί μέρος από άρθρο της δασκάλας Χριστίνας Γρηγοροπούλου του χωριού Μάκιστος στην Ηλεία, που κάηκε σχεδόν ολοσχερώς στις πρόσφατες πυρκαϊές στην Πελοπόννησο. Δημοσιεύτηκε με τίτλο «Θα ξανατραγουδήσουμε μετά τη στάχτη;» στο «Βήμα» του Σαββάτου 15.09.07, παραμονή των εκλογών. Ημέρα σημαδιακή και συμβολική.
Στο άρθρο της η δασκάλα του χωριού περιγράφει πώς χάθηκε μέσα σε λίγες ώρες από περισσή επιπολαιότητα και βαριά αμέλεια ό,τι χτίστηκε με ιδρώτα και κόπο τα τελευταία χρόνια σε πολλά χωριά της Πελοποννήσου και ολόκληρης της χώρας. Σε πολλά από αυτά αναδημιουργήθηκε σιωπηρά και σταδιακά ένα μοντέλο ανάπτυξης το οποίο δεν περιγράφεται στα εγχειρίδια των οικονομολόγων και των πανεπιστημιακών δασκάλων.

Στα πανεπιστημιακά μαθήματα διδάσκεται η κλασική άποψη για την ανάπτυξη. Εκεί εξηγείται ότι το αναπτυξιακό πρόγραμμα μιας περιοχής ξεκινά από ένα σημείο, μια κατάσταση άλφα μορφής, με απώτερο σκοπό την επίτευξη, την πραγματοποίηση στόχων που οδηγούν σε ένα νεότερο σημείο ή σε μια κατάσταση βήτα μορφής. Σκοπός του προγράμματος είναι η νέα κατάσταση να αναιρεί όλα τα υπάρχοντα αρνητικά χαρακτηριστικά, να οδηγεί τελικά σε υψηλότερα επίπεδα ευημερίας, να δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας, νέα προϊόντα και να προσφέρει ποιοτικές υπηρεσίες.

Επισημαίνεται μάλιστα στη διδασκαλία ότι χρειάζεται μεγάλη προσοχή γιατί οι υπάρχουσες, οι παρούσες καταστάσεις δεν είναι εύκολα κατανοητές και αποτυπώσιμες, οι πληροφορίες είναι ελλιπείς και φιλτραρισμένες, τα αριθμητικά στοιχεία είναι λάθος και οι προσβάσεις περιορισμένες. Δηλαδή η ανάλυση και η προπαρασκευή είναι πολλές φορές χωρίς βάθος και οι αποφάσεις χωρίς πνοή και αποφασιστικότητα. Οσο για τις μελλοντικές καταστάσεις, αυτές θέλουν ακόμη μεγαλύτερη προσοχή γιατί η ασάφεια του μέλλοντος είναι διάχυτη και οι αλλαγές του οικονομικού και πολιτικού περιβάλλοντος είναι συχνές και απρόβλεπτες. Δηλαδή η επιτυχία των στόχων σπανίως επαληθεύεται. Γι΄ αυτό, μεγάλη σημασία στην εποχή μας έχει η εμπειρία της διαδρομής, η γνώση που αποκτάται μέσα στη ζωή και την πράξη, η αποκάλυψη αγνώστων ως τότε στοιχείων και η κατανόηση των ανθρωπίνων συμπεριφορών, στοιχεία τα οποία σπάνια λαμβάνονται υπόψη στις αναπτυξιακές μελέτες και τα προγράμματα. Πρόκειται συνολικά για τις εμπειρίες της ζωής και της εφαρμογής.

Ως απλός πολίτης και ευαίσθητος παρατηρητής παρακολουθώ χρόνια τώρα αναπτυξιακές διαδικασίες σε πολλά χωριά της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας. Αρχικά ήταν η νοσταλγία των Αθηναίων και των κατοίκων των αστικών περιοχών για τον γενέθλιο τόπο. Σποραδικές επισκέψεις, καλοκαιρινές διακοπές, συμμετοχή σε πανηγύρια και σε κηδείες προσφιλών προσώπων. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Εμφύλιος, η μετανάστευση και η αστυφιλία νέκρωσαν, σε μεγάλο βαθμό, τον χώρο της αγροτικής υπαίθρου, της επαρχίας και των ορεινών περιοχών. Η πτώση της δικτατορίας το 1974 και η σταδιακή αποκατάσταση της Δημοκρατίας αύξησε τις επισκέψεις, παρακίνησε αναζητήσεις και αποκάλυψε σε πολλούς τον άγνωστο κρυμμένο πλούτο του φυσικού περιβάλλοντος, τις μαγεμένες ακρογιαλιές των νησιών, τη μαγεία των βουνών, των δασών και των ορεινών όγκων. Ο τουρισμός έγινε σταδιακά η αναζωογονοποιητική δύναμη των τοπικών οικονομιών.

Η παγκοσμιοποίηση με την ομογενοποίηση των συμπεριφορών, των συνηθειών και των προϊόντων, αποτέλεσε επιπλέον αφορμή για αναπτυξιακές πρωτοβουλίες. Οπως ο αγροτουρισμός, οι μικρές προσωπικές ξενοδοχειακές μονάδες, τα κέντρα διημέρευσης, η φυγή από το μαζικό και η προσχώρηση στο ατομικό, το συγκεκριμένο και ποιοτικό. Είναι η στιγμή που γεννιέται αυτό που προσπαθώ να περιγράψω ως «σιωπηρή ανάπτυξη». Οι πρωτοβουλίες των κατοίκων, η νοσταλγία των ανθρώπων των πόλεων που διαθέτουν εμπειρία και γνώση από τα επαγγέλματα που άσκησαν στη ζωή τους, έδεσαν με τις προσπάθειες της πολιτείας και τις χρηματοδοτήσεις της ΕΕ. Σιωπηρά και απρογραμμάτιστα η επαρχία αφυπνίζεται και επενδύει, χτίζονται καινούργια σπίτια, δημιουργούνται μικρές μονάδες παραγωγής και τα τοπικά προϊόντα ονομασίας προελεύσεως γίνονται γνωστά και περιζήτητα.

Σε πολλά χωριά της Ηλείας και της Αρκαδίας που γνωρίζω προσωπικά αυτό το μοντέλο της «σιωπηρής ανάπτυξης» κάηκε προσφάτως με τρόπο που όλοι προσπαθούν να λησμονήσουν. Η Ηλεία θρηνεί από μόνη της 49 θύματα. Ελπίζω όμως ότι το μοντέλο δεν χάθηκε οριστικά. Αυτό μπορεί να είναι η αισιόδοξη άποψη. Γιατί η απαισιόδοξη λέει πως οι φωτιές και οι στάχτες οδηγούν σε ερήμωση και εγκατάλειψη.

Είναι πιθανόν ότι οι εμπειρίες της διαδρομής όπως τις ονομάσαμε παραπάνω, θα ενσωματωθούν και πάλι στην ανθρώπινη συνείδηση και θα πλουτίσουν τη γνώση και τη μαθησιακή διάθεση των πολιτών της περιοχής, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που θρηνούν ακόμη τους νεκρούς τους. Τώρα περισσότερο από το παρελθόν, η αποκτηθείσα με αυτόν τον τραγικό τρόπο εμπειρία χρειάζεται περισυλλογή και αξιοποίηση. Μόνο που ο χρονικός ορίζοντας επιβάλλεται να είναι βραχύς, οι κινήσεις των ανθρώπων ταχύτερες και η συμμετοχή μας μεγαλύτερη.

Η εμπειρία της «σιωπηρής ανάπτυξης» εμπεριέχει πλέον τις καταστροφές και τις φωτιές, όπως και την αδυναμία της πολιτείας να προστατέψει τον κόσμο και τις περιουσίες του. Μπορεί και πρέπει η επόμενη φάση να είναι διαφορετική, να έχει γενικότερη μορφή, πρέπει να ενσωματώνει και συστήματα προστασίας από φυσικές καταστροφές. Ο άνθρωπος άλλωστε στην πορεία της ζωής του κατάφερε από μόνος του να δαμάσει πολλές από αυτές.

Η νέα «σιωπηρή ανάπτυξη» μπορεί να περιέχει και αυτή την ανάγκη. Να έχει τη διάσταση του δημοσίου συμφέροντος, της δημόσιας σφαίρας και της εμπιστοσύνης μεταξύ των ανθρώπων. Η πολιτεία μπορεί να μείνει με τις ασύμμετρες απειλές και τα τεχνάσματα επικοινωνίας. Η νέα «σιωπηρή ανάπτυξη» μπορεί να κάνει τη δουλειά της δημιουργώντας πλούτο, ιδέες και καινοτομίες. Εμείς όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε και γνωρίζουμε τον τρόπο. Αλλωστε το έχουμε ξανακάνει. Αυτή μπορεί να είναι, κατά την άποψή μου, η απάντηση της κοινωνίας των πολιτών στην έκκληση που κάνει με τον τρόπο της η δασκάλα από τη Μάκιστο της Ηλείας στο περισπούδαστο άρθρο της. Για να ξανατραγουδήσουμε, κυρία Γρηγοροπούλου, ακόμη και μετά τις φωτιές και τη στάχτη χρειάζεται επίγνωση και γνώση. Πρέπει να προσπαθήσουμε και πάλι. Το γράφω αυτό και για εκείνους που λυμαίνονται τα δημόσια αξιώματα. Οχι για εσάς.

* Ο κ. Δ. Β. Παπούλιας είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών με καταγωγή από το Ψάρι Γορτυνίας.

** από ΤΟ ΒΗΜΑ 18/10/2007