Παρουσίαση του βιβλίου "Το Σύγχρονο Ανθρωπορυχείο" του Παν. Καραφωτιά

Συγχαρητήρια για το αφιέρωμα στο '21! 
Και χάρηκα που κάποιοι φανατικοί της "άλωσης" χρησιμοποιούν τώρα άλλους όρους όπως "κατάκτηση" Επιτέλους, κάποτε να σταματίσει κιαυτός ο διχασμός! 

Υπενθυμίζω στις 4 Απριλίου, Δευτέρα στις 8μμ η Εταιρία Δικανικών Μελέτων Καθηγητής (Κ. Μπέης) Σαρανταπήχου και Αγ. Ισιδώρου 35, Λυκαβηττός, θα παρουσιάσει το "ΑΝΘΡΩΠΟΡΥΧΕΙΟ". 

Οσοι "πιστοί" προσέλθετε. 

 Με αρκαδικούς χαιρετισμούς,

 Παναγιώτης I. Καραφωτιάς

(Καθηγητής Πανεπιστημίου, τ. Σύμβουλος ΟΗΕ)

"Το Σύγχρονο Ανθρωπορυχείο: Διεθνείς Σχέσεις" του Παναγιώτη Καραφωτιά

___________

Σημείωση του "Αρκαδικού Βήματος" :

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο του εκλεκτού 
συμπατριώτη μας Παναγιώτη Ι. Καραφωτιά (από Κολλίνες)

στο: http://aivalis.blogspot.com/2010/07/blog-post.html

*δείτε επίσης στην εφημερίδα "Αρκαδικό Βήμα" : 

"Παρουσίαση των δυο βιβλίων του Παναγιώτη Ι. Καραφωτιά στον «ΠΑΡΝΑΣΣΟ», Πλατεία Καρύτση"

http://arkadiko.blogspot.com/2010/06/blog-post_04.html

* όπως και στην  έντυπη μορφή της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα"

 αρ. φύλλου 214 - Μάιος 2010, σελ. 8

Η Άνοιξη είναι το ελπιδοφόρο μήνυμα....

"Η  ΑΝΟΙΞΗ"

Του Νίκου Ι. Κωστάρα

Η Άνοιξη είναι το ελπιδοφόρο μήνυμα. Ένα μήνυμα που η φύση ψάλλει για την ομορφιά της ζωής. Ένα μήνυμα του Θεού για τα δημιουργήματα του, ο παλμός της αιωνιότητας, η διαιώνιση της ζωής, το χαρμόσυνο άγγελμα, το ξύπνημα, το ξημέρωμα, η αυγή, το χαμόγελο, ο έρωτας,. η αγάπη.

Η Άνοιξη είναι η ελπίδα, που κάθε χρόνο ξανάρχεται, για να δώσει στους ανθρώπους την εκπλήρωση μιας ζωτικής χαράς και ολοκλήρωσης, για να ανθίσει το χαμόγελο που αναζωογονεί τις ελπίδες. Η Άνοιξη είναι η εποχή της βλάστησης και των λουλουδιών. Το ξεπέταγμα της φύσης, ύστερα από μακρά χειμερινή νάρκη. Κάθε γωνιά γης εκπέμπει μηνύματα απαλλαγής από τον λήθαργο. Η βλάστηση και σε συνέχεια η ανθοφορία είναι τα κυρία χαρακτηριστικά της Άνοιξης. Ξεκινάει με την αλλαγή του κλίματος και τελειώνει με το τέλος των λουλουδιών και της ωρίμανσης των καρπών -μία μυστηριώδης διεργασία συντελείται Από τα εσώτερα του εδάφους, αναφαίνονται σκιρτήματα, όπου μαρτυριέται το σφρίγος της ζωής. Όλα τους σιωπηρά -αγόγγυστα, με αρμονία και κάλλος, πασχίζουν να ντύσουν στα γιορτινά της τη γη. Τα δέντρα ξυπνούν από τη χειμερία νάρκη, μπουμπουκιάζουν, ανθίζουν και τα πουλιά τιτιβίζουν την ομορφιά της Άνοιξης, που είναι η ομορφιά της ζωής. Και ο άνθρωπος, όταν είναι Άνθρωπος, αγκαλιάζει την ωραιότητα, τα αγαθά της ζωής, την ομορφιά της ζωής, την αγάπη, την καλοσύνη, την ανθρωπιά, τον έρωτα, που είναι η πηγή της ζωής. Ό έρωτας έστησε χορό με τον ξανθό Απρίλη", θα ψάλει ο εθνικός μας ποιητής. Και ο εθνομάρτυρας λεβεντοπαπάς, ο Αθανάσιος Διάκος, θα αναστενάξει: «Για ιδές καιρό που διάλεξε ο Χάρος να με πάρει, τώρα π' ανθίζουν τα κλαριά και βγάζει η γης χορτάρι...».

Ενώ η Παναγιά θα ανακράξει «ω γλυκύ μου έαρ!...» και ο Ιταλός ποιητής ψάλλει: «ω νεότητα, άνοιξη της ζωής, ω άνοιξη, νεότητα του έτους». Και ο Νίκος Καζαντζάκης: «Είπα στη μυγδαλιά: Μίλησε μου για το Θεό! Κι η μυγδαλιά ανθοβόλησε!». Η Άνοιξη είναι η πιο ανέμελη εποχή και κινείται εκτός ιστορίας. Δεν εμποδίζουν τον άτεγκτο βηματισμό της, ούτε πόλεμοι, ούτε οικονομικές καταστροφές. Είναι η πρόκληση της Φύσης.

Η ερωτική έκρηξη της φύσης συναντά τα σοφά λόγια του Ησιόδου «έαρι πολείν» (την άνοιξη να οργώνεις). Η άνοιξη είναι παντού γιατί είναι σύμβολο. Ευαισθησία και ρομαντισμός. Έρωτας και ανησυχία. Αισιοδοξία και σπινθήρας. «Συνάντησα την Άνοιξη / σ’ ένα ρόδο / κι η ψυχή μου γέμισε λουλούδια» (παλιό γιαπωνέζικο χαϊ καϊ)

Η σάρκα του κόσμου συσπάται από τους ρυθμούς της δημιουργίας. Κάθε νέα Άνοιξη μας βεβαιώνει, πως η δημιουργία συνεχίζεται Διότι κατ’ αυτήν ανασταίνεται η ζωή, ιδίως η φυσική ζωή. Ένας βόμβος προετοιμασίας συνεπαίρνει τα βουνά και τις πεδιάδες. Ακόμη και στα σοκάκια οι σπόροι ανησυχούν και σχίζονται στα δύο, για να ελευθερώσουν το φύτρο τους. Τα μπουμπούκια τελούν σε ερεθισμό με την ευωδιαστή πνοή τους, στέλνοντας το ευωδιαστό μήνυμα της άνοιξης και παρασκευάζουν τα χρώματα και τα αρώματα των λουλουδιών, για να δοθούν στον ήλιο και στη μέλισσα. Κι αυτή η ομορφιά της Άνοιξης επηρεάζει την πανίδα, το ζωικό βασίλειο, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τον έρωτα, τη διαιώνιση του είδους.

Γιατί, όλα αναστατώνονται, όλα γίνονται πιο ευαίσθητα, πιο τρυφερά! Χυμός του κόσμου ο έρωτας, γεννά τις νέες ρίζες. "Σπέρμα της νέας ζωής", θα πει ο Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος, αλλά σήμερα έχουμε υπογεννητικότητα.

Η Άνοιξη είναι η εποχή που επηρέασε βαθιά τη σκέψη του ανθρώπου από τα πανάρχαια χρόνια. Σ' αυτό το κλίμα συνέλαβε την ιδέα της ανανέωσης της ζωής, που είναι το μυστικό της, Και το ανακαλύπτεις στη θέα του ταπεινού αγριολούλουδου, στο πέταγμα μιας μέλισσας, στο αηδονόηχο κελάηδημα ενός πουλιού, στο άδολο χαμόγελο μιας κοπέλας, στον απαλό παφλασμό του κύματος στο ακρογιάλι, στο κελάρυσμα της ρεματιάς, στο εύηχο θρόισμα της λεύκας, στα βελάσματα του κοπαδιού, στη φλογέρα του τσοπάνη, που σήμερα την αντικατέστησε το τρανζίστορ, ακούγοντας τραγούδια του έρωτα και της αγάπης.

Ναι, ευτυχώς, η Άνοιξη ζει ακόμη κι έχουμε κάτι ευχάριστο να πούμε, γιατί "η φύση δίνει φιλιά στα ζωντανά πλάσματα της Δημιουργίας".

Αυτά είναι θύμισες της παιδικής ηλικίας, που θέλουν να σε διώξουν από τη σκληρότητα της τσιμεντούπολης, για να βρεθείς στη φύση, στην εξοχή, εκεί που νιώθεις την ομορφιά της ζωής και ερωτεύεσαι με τη ζωή, με το θεό, με τη φύση, με την Άνοιξη. “Ώ. φύση, από σένα τα πάντα, εντός Σου τα πάντα, σ’ εμένα τα πάντα» (Μάρκος Αυρήλιος). Η Άνοιξη χαρίζει στην Ελληνική Γη μια ασύγκριτη ομορφιά, που εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες έχουμε μεγάλη ευθύνη για την προστασία της, καθότι, όπως έχει γράψει μελαγχολικά ο νομπελίστας Γ. Σεφέρης: Τα πεύκα και τα λιόδεντρα, τα σάρωσαν οι πολυκατοικίες". Ο σημερινός άνθρωπος, με την αστικοποίηση και την εκβιομηχάνιση της ζωής του, έχει απομακρυνθεί από τη φύση. Απομυζά, χωρίς σύνεση, τους φυσικούς πόρους και ανατρέπει τους κανόνες βιολογικής ζωής, απειλώντας με αφανισμό τη φύση, αλλά και τον ίδιο τον εαυτό του. Οι προγονοί μας τιμούσαν κάθε χρόνο το Θεό της Άνοιξης, Διόνυσο, πανηγυρίζοντας τον ερχομό του με το πανηγυρικό ξεφάντωμα της Πρωτομαγιάς, του μήνα "με τα πολλά λουλούδια / με τις δροσιές και χλωρασιές / με τα πολλά αηδόνια../”. Αλλά σήμερα δεν υπάρχουν θεοί, ούτε μύθοί. τους καταστρέψαμε εμείς, ξεριζώνοντας ακόμη και τους μικρούς θάμνους και τα θυμάρια, για... οικοπεδοποίηση και αλλοτρίωση. Κι έτσι, στεγνώνουμε από το χυμό της ζωής, με το άδειασμα της ψυχής και το στένεμα της καρδιάς, χωρίς αγάπη και ανθρωπιά. Κάτι που έχουμε ανάγκη για τη διαβίωση του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης ζωής. Και μην ξεχνάμε, ότι η φύση χαμογελά, αλλά και εκδικείται. «Την Άνοιξη αν δεν τη βρεις τη φτιάχνεις» (Οδ. Ελύτης)

Νίκος Ι. Κωστάρας

Ο ζωγράφος των αγωνιστών του ’21

Κρατσάιζεν Καρλ/ Karl Krazeisen (1794–1878): Ο ζωγράφος των αγωνιστών του ’21

Προστέθηκε από 24grammata

«Ο λοχαγός και αυτοδίδακτος ζωγράφος Καρλ Κρατσάιζεν, που έλαβε ενεργά μέρος στον αγώνα, ήταν ο άνθρωπος χάρη στον οποίο γνωρίζουμε σήμερα πώς ήταν η μορφή δεκάδων αγωνιστών της εθνεγερσίας».

οι φωτογραφίες του άρθρου είναι από τα έργα του Καρλ Κρατσάιζεν

Ο Karl Krazeisen, Bαυαρός αξιωματικός του πεζικού και ερασιτέχνης ζωγράφος, γεννήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 1794 στο Kαστελλάουμ του Παλατινάτου και πέθανε στο Mόναχο στις 27 Iανουαρίου 1878. Πήρε μέρος στις επιχειρήσεις της πατρίδας του κατά του Nαπολέοντα (1813-1814). Tο 1826, υπακούοντας στο ρομαντισμό και το φιλελληνισμό της εποχής, ήρθε στην Eλλάδα για να πολεμήσει υπέρ της ανεξαρτησίας των Eλλήνων. Kατά την παραμονή του στην Eλλάδα σχεδίασε διάσημες μορφές του Aγώνα και έχοντας συναίσθηση της αξίας των έργων του, γυρίζοντας στο Mόναχο το 1827 προχώρησε σε λιθογράφηση των σχεδιασμάτων του και έκδοσή τους στο γνωστό λεύκωμα Bildmisse ausgezeichneler Griechen und Philhellenen, nebst einigen Ansichten und Trachten, που τυπώθηκε σε επτά τεύχη, από το 1828 έως το 1831. Tα σχεδιάσματα του Krazeisen έδωσαν τη δυνατότητα να παρουσιασθούν σεπτές μορφές του 1821 που η μορφή τους αναπαριστά και την αγωνία, την ελπίδα του Αγώνα του ελληνικού έθνους. 

Συνολικά σχεδίασε 91 έργα, ανάμεσά τους 

υδατογραφίες, τοπία, αρχαιότητες, πολεμικές συνθέσεις και βέβαια οι προσωπογραφίες των πρωταγωνιστών του 1821. Τα περισσότερα έργα έγιναν με μολυβί και σε χαρτί μικρού μεγέθους.

Επιστρέφοντας στη Γερμανία ο Κράτσαϊζεν λιθογράφησε τα σχέδιά του και τα κυκλοφόρησε, από το 1827 έως το 1831, σε επτά λευκώματα με το γενικό τίτλο Bildnisse ausgezeichneter Griechen und Philhellenen nebst einigen Ansichten und Trachten. Nach der Natur gezeichnet und herausgegeben von Karl Krazeisen (Προσωπογραφίες των διασημοτέρων Ελλήνων και Φιλελλήνων, μαζί με μερικές απόψεις και ενδυμασίες σχεδιασμένες εκ του φυσικού και δημοσιευμένες από τον Καρλ Κράτσαϊζεν).

Το περιεχόμενο των επτά λευκωμάτων με τις λιθογραφίες είναι το παρακάτω:

1ο. Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Γιακουμάκης Τομπάζης, Thomas Gordon, μία άποψη από το Παλαμήδι και ένα τμήμα του Ναυπλίου (1828).

2ο. Νικηταράς, Γεώργιος Κουντουριώτης, Hastings, και μία άποψη από το Μπούρτζι (1828).

3ο. Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Μακρυγιάννης, Κωνσταντίνος Νικόδημος, και μία άποψη της Αίγινας  (1828).

4ο.  Γεώργιος Καραϊσκάκης, Ι. Μακρής – Μιλαϊτης, Ανδρέας Ζαΐμης,  και μία άποψη της Ακρόπολης των Αθηνών (1828).

5ο.  Ανδρέας Μιαούλης, Γεώργιος Μαυρομιχάλης, ο γιατρός Baily  και μία άποψη του Πειραιά με το μοναστήρι του Αγίου Σπυρίδωνα (1829).

6ο.  Κωνσταντίνος Κανάρης, Γεώργιος Σισίνης, A. Schilcher  και το «Καπετάνιος με τα παλικάρια του» (1829).

7ο. Karl von Heideck, ο συνταγματάρχης Fabvier, Κίτσος Τζαβέλας , και το «Φρεγάτα Ελλάς  και το ατμόπλοιο Καρτερία» (1831).

Τα σχέδια του Karl Krazeisen δεν λιθογραφήθηκαν όλα επομένως ορισμένα από αυτά είναι σχεδόν άγνωστα. Είναι Οι προσωπογραφίες των Κωνσταντίνου Αξιώτη, Ι.Πέτα, Ι.Φιλήμονα, Ιωάννη Μαυρομιχάλη, Κωνσταντίνου Μπότσαρη, και Δημήτριου Κολιόπουλου – Πλαπούτα».

Η α

πόκτηση των σχεδίων

Μετά τον θάνατο του Κρατσάϊζεν, η συλλογή ανήκε πλέον στην κόρη του Μαρία, από την οποία τα κληρονόμησε ο σύζυγός της, Ιόν Ραδιονώφ  Φετώβ, καθηγητής ρωσικής καταγωγής στο Βερολίνο και αργότερα κάτοικος Γαλατίου Ρουμανίας. Στις 13 Φεβρουαρίου 1926 ο Φετώβ καταθέτει στο Ελληνικό Προξενείο του Γαλατίου ένα έγγραφο στα ρουμανικά με το ιστορικό της συλλογής του το οποίο μεταφρασμένο στα ελληνικά, φυλάσσεται στο αρχείο της Εθνικής Πινακοθήκης. Αξίζει να σημειωθεί ότι για την αξία τους ο Φετώφ είχε συμβουλευτεί πριν από το 1900, τον ίδιο τον Νικόλαο Γύζη, τότε καθηγητή στο Μόναχο, ο οποίος και αμέσως αναγνώρισε την ιστορική σημασία τους, προτείνοντας την ένταξή τους στο (τότε ανύπαρκτο) Μουσείο των Αθηνών. Φαίνεται επίσης ότι για το ίδιο ζήτημα είχε ερωτηθεί και ο γλύπτης Φυτάλης. Το πλήρες κείμενο του Φετώφ που δημοσιεύεται για πρώτη φορά έχει ως εξής:

«Κατ`αρχάς του παρελθόντος αιώνος ότε ο Ελληνικός Λαός δια ν’ αποτινάξη τον τουρκικόν ζυγόν, πολλοί Φιλέλληνες εκ της Ευρώπης έλαβον μέρος εις τον αγώνα. Μεταξύ αυτών υπήρξε και ο νέος Βαυαρός υπολοχαγός Κ. Κρατσάϊζεν μετά του ζωγράφου Χεσς. Ενθουσιασμένος δια τας ωραιότητας της κλασσικής εποχής, δια τους εμπνευσμένους  ήρωάς της δια την Πατρίδα των, δια τας ιδιοτρόπους αμφιέσεις, έλαβε το μολυβδοκόνδυλον και την πυξίδα εις την χείρα ίνα διαωνίση παν ό,τι τω εφαίνετο αξίας. Επιστρέφων εις Βαυαρίαν ο καλλιτέχνης ούτος, προέτεινεν εις την Επωνυμίαν Χανφστενγκελ όπως λιθογραφήση τους επισημοτέρους ήρωας, όπερ και επραγματοποιήθη δια της υποστηρίξεως του Βασιλέως τη Βαυαρίας και αυτού τούτου τυγχάνοντας μεγάλου Φιλέλληνος. Μετά το θάνατον του  επισυμβάντος εν έτει 1878 τα ιχνογραφήματα και αι υδατογραφίαι του εκληρονομήθησαν παρά της θυγατρός του Μαρίας, συζύγου μου, μετά δε τον θάνατόν της, συμφώνως τη τελευταία αυτής θελήσει, περιήλθον εις την κατοχήν μου.

Πάντα τα ιχνογραφήματα τούτα έδειξα τω τέως Καθηγητή της εν Μονάχω Ακαδημίας Τεχνών Νικολάω Γύζη, ίνα πληροφορηθώ όσο το δυνατόν κάλλιον περί της αξίας αυτών. Η γνώμη του ήτο ότι η θέσις των δύναται να είναι μόνον το Μουσείον Αθηνών. Αλλ`εγώ δεν ηδυνάμην να χωρισθώ αυτών εμφορούμενος προ παντός εξ αισθημάτων σεβασμού. Τώρα όμως, ων προκεχωρημένης ηλικίας και μη ων βέβαιο ότι μετά τον θάνατόν μου οι διάδοχοί μου θα εφύλαττον μετά της αυτής αγάπης και ευλαβείας τα πολύτιμα τούτα πράγματα, μοναδικά εις το είδος των, απεφάσισαν να τα παραδώσω εις χείρας πατριώτου τινός όστις θα εγνώριζε  να εκτιμήση ταύτα. Η αξία των όμως δύανται να καθορισθή μόνον εις απώτερον μέλλον καθ`όσον εκατό μόνον έτη είναι μικρόν διάστημα δυνάμενον να χρησιμεύη ως γνώμων εκτιμήσεως ιστορικού τινο αντικειμένου».

Ο Έλληνας αυτός πατριώτης που ανέλαβε την πώληση ονομάζονταν Αντύπας και ήταν Έλληνας του εξωτερικού. Λίγους μήνες αργότερα, ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, δημοσιεύει το άρθρο με το οποίο παρακινεί το Ελληνικό Δημόσιο να αγοράσει το συνολικό κληροδότημα. Σ` αυτά περιλαμβάνονταν η κασετίνα με τα υδροχρώματα και τα πινέλα του Κρατσάιζεν, το δερμάτινο σελάχι του αγωνιστή Πλαπούτα, που εκτίθεται στο Παράρτημα του Ναυπλίου, μια φωτογραφία του ζωγράφου και 24 λιθογραφίες. Αγοράστηκε προς 200.000 δρχ. για λογαριασμό της Εθνικής Πινακοθήκης. Παράλληλα αποκτήθηκε και ο συνολικός λεπτομερής κατάλογος των έργων στα ρουμανικά με περιληπτική εισαγωγή του ιστορικού, όπου τονίζεται ιδιαίτερα ότι οι προσωπογραφίες είναι σχεδιασμένες εκ του φυσικού και ότι κάθε μια φέρει τις ιδιόχειρες υπογραφές των απεικονιζομένων.

-------------

Πηγές:

* Ένθετο περιοδικό « Επτά Ημέρες », Εφημερίδα, Καθημερινή 25 Μαρτίου 2003, (Μαριλένα Κασιμάτη).
* Lithography by Karl Krazeisen (1794-1878) from Bildnisse ausgezeichneter Griechen und Philhellenen nebst einigen Ansichten und Trachten. Nach der Natur gezeichnet und herausgegeben von Karl Krazeisen. Munchen 1831

http://argolikivivliothiki.gr/

Ευκαιρίες Χρηματοδότησης από Εθνικά & Ευρωπαϊκά Προγράμματα

Από την εφημερίδα "Αρκαδικό Βήμα" τακτική ενημέρωση σε πρόγραμματα

Επιμέλεια του συνεργάτη μας: Ευάγγελος Χαμπηλομάτης, Σύμβουλος επιχειρήσεων.
email: echabi@hft.gr

Στο παρών άρθρο, παρουσιάζουμε τα ενεργά και αναμενόμενα εθνικά και κοινοτικά χρηματοδοτικά προγράμματα, που απευθύνονται σε ιδιώτες, σε υφιστάμενες επιχειρήσεις και σε άλλους φορείς. Oι ενδιαφερόμενοι μπορούν να υποβάλλουν πρόταση ένταξης σε αυτά. 

Ενεργά Προγράμματα

Πράσινος Τουρισμός	Καταληκτική ημερομηνία: 31-3-2011
Αφορά στην υλοποίηση επενδύσεων στον τομέα του τουρισμού για συγκεκριμένες κατηγορίες επιλέξιμων ενεργειών (Βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης και αξιοποίηση Α.Π.Ε. με στόχο την εξοικονόμηση ενέργειας, Διαχείριση απορριμμάτων -ρύπανση, στερεά και υγρά απόβλητα, Ανάπτυξη πράσινων πολιτικών / διαδικασιών και ενσωμάτωση προτύπων, Ενημέρωση και προβολή) από επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται ως ξενοδοχειακά ή λοιπά τουριστικά καταλύματα και λειτουργούν εντός της Ελληνικής Επικράτειας.
Περισσότερες Πληροφορίες: http://epan2.antagonistikotita.gr/greek

Εξοικονόμηση Κατ’ Οίκον	Καταληκτική ημερομηνία: 31-3-2011
Συνίσταται στην παροχή κινήτρων για παρεμβάσεις εξοικονόμησης ενέργειας στον οικιακό κτηριακό τομέα, με στόχο την μείωση των ενεργειακών αναγκών. Το πρόγραμμα αφορά σε παλαιά κτίρια, νομίμως υφιστάμενα, τα οποία έχουν κατασκευαστεί χωρίς την εφαρμογή του Κανονισμού Θερμομόνωσης (ΠΔ 1.6/4-7-1979), βρίσκονται σε περιοχές με τιμή ζώνης μικρότερη ή ίση των 1750 ευρώ/τ.μ., χρησιμοποιούνται ως κύρια ή πρώτη δευτερεύουσα κατοικία και των οποίων οι ιδιοκτήτες πληρούν συγκεκριμένα εισοδηματικά κριτήρια.
Περισσότερες Πληροφορίες: http://exoikonomisi.ypeka.gr

Διαρθρωτική προσαρμογή εργαζομένων μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων, που απασχολούν 20 - 49 άτομα, εντός της οικονομικής κρίσης	Καταληκτική ημερομηνία: 1-4-2011
Το πρόγραμμα αφορά αποκλειστικά και μόνο στις επιχειρήσεις 20-49 ατόμων, που δεν έχουν ενταχθεί στο Σχέδιο Διαρθρωτικής Προσαρμογής του Κλαδικού τους Φορέα και υποβάλλουν το ανωτέρω Σχέδιο αυτοτελώς (Πρόσκληση Γ).
Περισσότερες Πληροφορίες: http://www.ep-katartisi.gr

Διαρθρωτική προσαρμογή εργαζομένων μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων, που απασχολούν 1 - 49 άτομα, εντός της οικονομικής κρίσης	Καταληκτική ημερομηνία: 15-4-2011
Οι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, μέλη των Κλαδικών Συλλογικών Φορέων, καλούνται να υποβάλλουν φάκελο υπαγωγής στο πρόγραμμα, σε συνεργασία με τον Κλαδικό τους Φορέα και στο πλαίσιο του Κλαδικού Σχεδίου Διαρθρωτικής Προσαρμογής που έχει ετοιμάσει ο Κλαδικός Φορέας (Πρόσκληση Β).
Περισσότερες Πληροφορίες: http://www.ep-katartisi.gr

Προγράμματα ενδοεπιχειρησιακής κατάρτισης ΛΑΕΚ	Καταληκτική ημερομηνία: 30-4-2011
Πρόκειται για προγράμματα που χρηματοδοτούνται από τον ειδικό λογαριασμό για την κατάρτιση των εργαζομένων που διαχειρίζεται ο ΟΑΕΔ και ο οποίος τροφοδοτείται για το σκοπό αυτό από την εισφορά 0,45% των επιχειρήσεων. Στο πρόγραμμα ΛΑΕΚ 0,45% μπορούν να λάβουν μέρος ιδιωτικές επιχειρήσεις και φορείς του δημόσιου τομέα (οι οποίες πρέπει απαραίτητα να έχουν καταβάλει στο ΙΚΑ την εργοδοτική εισφορά 0,45% για τους εργαζόμενους σε αυτήν για το έτος 2011), όπως αυτός ορίζεται στο άρθρο 51 παρ. 1 του Ν.1892/1990 (ΦΕΚ Α΄ 101), όπως ισχύει. Το προσωπικό το οποίο έχουν δικαίωμα να καταρτίσουν πρέπει να είναι ασφαλισμένο στο ΙΚΑ και να υπάγεται έστω και σε ένα Κλάδο Ασφάλισης του ΟΑΕΔ.
Περισσότερες Πληροφορίες: http://laek.oaed.gr

Εξωστρέφεια - Ανταγωνιστικότητα των Επιχειρήσεων	Καταληκτική ημερομηνία: 24-5-2011
Στοχεύει στη δημιουργία των αναγκαίων προϋποθέσεων για την ενίσχυση της εξωστρεφούς επιχειρηματικότητας, σαν βασικής επιλογής για την αναβάθμιση της παραγωγικής βάσης της χώρας προς αγαθά και υπηρεσίες υψηλής προστιθέμενης αξίας, και έχει ως σκοπό την ενίσχυση και υποστήριξη των ΜμΕ, και υπό προϋποθέσεις και των μεγάλων επιχειρήσεων, για την έναρξη/συνέχιση της εξωστρεφούς ανταγωνιστικότητας και επιχειρηματικής τους δράσης μέσω επιχειρηματικών μεμονωμένων ή συνεργατικών σχεδίων.
Περισσότερες Πληροφορίες: http://epan2.antagonistikotita.gr/greek

Εγγύηση από την ΤΕΜΠΜΕ Α.Ε. Χαμηλότοκων Δανείων για την κάλυψη δαπανών αγοράς πρώτων υλών, εμπορευμάτων και υπηρεσιών	Καταληκτική ημερομηνία: 31-8-2011
Στόχος του Προγράμματος είναι η ανάπτυξη και επέκταση της γενικής επιχειρηματικής δραστηριότητας υφισταμένων, νέων και υπό σύσταση ΜΕ και ΠΜΕ μέσω της υποστήριξης της πρόσβασης στο χρηματοπιστωτικό σύστημα για την άμεση κάλυψη τρεχουσών αναγκών για δαπάνες αγοράς πρώτων υλών, εμπορευμάτων και υπηρεσιών και συνεπώς απελευθέρωσης πόρων για την επίτευξη στο απώτερο μέλλον του τεχνολογικού τους εκσυγχρονισμού. Στο πλαίσιο αυτό το ΤΕΜΠΜΕ εγγυάται μεγάλο μέρος των δανείων που συνάπτουν οι ΜΕ και ΠΜΕ με τους χρηματοπιστωτικούς φορείς, διασφαλίζοντας παράλληλα χαμηλό σχετικά επιτόκιο, παροχή ελάχιστων ή μηδενικών εξασφαλίσεων για τις ΜΕ και ΠΜΕ και ομαλό τρόπο αποπληρωμής των δανείων.
Περισσότερες Πληροφορίες: http://www.tempme.gr/

Πρόγραμμα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας για νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας	Καταληκτική ημερομηνία: Μέχρι εξαντλήσεως Π/Υ
Απευθύνεται μόνο σε επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, παρέχει στους ωφελούμενους νέους μισθό και ασφάλιση, η χρονική του διάρκεια είναι συγκεκριμένη (6-12 μήνες), δικαίωμα συμμετοχής έχουν μόνο οι νέοι ηλικίας 16-24 ετών και παρέχει ισχυρά κίνητρα στις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα να μετατρέψουν την σύμβαση απόκτησης εργασιακής εμπειρίας σε σύμβαση εργασίας.
Περισσότερες Πληροφορίες: http://www.oaed.gr

Προδημοσιευμένα Προγράμματα

Εναλλακτικός Τουρισμός
Αφορά στην υλοποίηση επενδύσεων στον τομέα του τουρισμού από επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται ή προτίθενται να δραστηριοποιηθούν στην ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών τουρισμού (Αθλητικός τουρισμός αναψυχής, Πολιτιστικός τουρισμός, Θαλάσσιος τουρισμός, Τουρισμός υπαίθρου, Γαστρονομικός τουρισμός, Τουρισμός υγείας και ευεξίας) και λειτουργούν εντός της Ελληνικής Επικράτειας.
Περισσότερες Πληροφορίες: http://epan2.antagonistikotita.gr/greek

ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΩΣΤΑΡΑ

Ο Νίκος Κωστάρας είναι ένας ακούραστος πνευματικός εργάτης και μια άγρυπνη συνείδηση του καιρού μας. Είναι επίσης μια γνήσια φωνή Ορθοδοξίας και Ελληνισμού, σε μια εποχή που και τα δύο υποβαθμίζονται ως φορείς αξιών και ως μήτρες παράδοσης και πολιτισμού.

Ο μικρός το δέμας συγγραφέας ορθώνει κάθε τόσο αγέρωχα το υψηλό πνευματικό του ανάστημα, για να αντιμετωπίσει τους εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς του έθνους μας, που έχουν βαλθεί να «αποδομήσουν» την ιστορία μας, να καταστρέψουν την πανάρχαια γλώσσα μας και να αλλοιώσουν τις παραδόσεις μας, όλους αυτούς που προσπαθούν να μας επιβάλουν τη λατρεία του Μαμωνά και την ηγεμονία ενός στυγνού οικονομισμού, όπου παγκοσμίως το χρήμα θα λατρεύεται ως θεός και η οικονομία θα αναγορευθεί σε νέα θρησκεία.

Ο Νίκος Κωστάρας είναι γνωστός και αγαπητός σε όλους. Πρόσχαρος και κοινωνικός, σε κατακτά αμέσως με την πραότητα και την καλοσύνη του. Γεννήθηκε το 1929 στα «κατσάβραχα», όπως λέει, των Κακουραίϊκων Γορτυνίας, και μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στα Γυμνάσια Ανδρίτσαινας και Δημητσάνας φοίτησε στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή. Πήρε το πτυχίο του το 1951 με την υποβολή της διπλωματικής εργασίας του «Αξιοποίηση των υδατοπτώσεων του Λάδωνα».

Αλλά τον κέρδισε η θάλασσα! Σταδιοδρόμησε ως πλοίαρχος του Εμπορικού ναυτικού, ταξιδεύοντας με ποντοπόρα πλοία σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης μέχρι το 1975, και αργότερα εργάστηκε ως αρχιπλοίαρχος σε μεγάλη ναυτιλιακή εταιρεία. Συνταξιοδοτήθηκε το 1990 και έκτοτε άρχισε να ασχολείται συστηματικά με τα Γράμματα.

Οι στήλες κάθε είδους εφημερίδων και περιοδικών, στην Αθήνα και στην επαρχία, αποτελούν για το Ν. Κωστάρα, πνευματικά «οχυρά» στα οποία αμύνεται γενναία, υπερασπίζοντας τις ωραίες ιδέες του. Η θαρραλέα φωνή του ακούγεται ως σάλπισμα αξιοπρέπειας, ελευθερίας και δημοκρατίας. Τα γραπτά του είναι ένα  κ ή ρ υ γ μ α  ο ι κ ο υ μ ε ν ι κ ο ύ  α ν θ ρ ω π ι σ μ ο ύ.

Σε μια τεχνοκρατική εποχή, όπου ο άνθρωπος έχει καταντήσει εξάρτημα των μηχανών και μίζερο καταναλωτικό ρομποτάκι, αυτοπεριορισμένο στην υλική και μόνο πλευρά της ύπαρξής του, ένα άβουλο ον που έπαψε να «θρώσκει άνω», ο Ν. Κωστάρας αγωνίζεται να τον ανεβάσει λίγο ψηλότερα από τα φθαρτά και τα γήινα.

Δεκάδες είναι τα κάθε είδους έντυπα, τα οποία τροφοδοτεί συνεχώς με άρθρα, επιστολές και επιφυλλίδες ο Ν. Κωστάρας. Δεν είναι δυνατόν να απαριθμηθούν όλα, αλλά αξίζει να μνημονευθούν μερικά, όπως: οι αθηναϊκές εφημερίδες «Καθημερινή» και «Εστία», το αθηναϊκό περιοδικό «Πολιτικά θέματα», οι εφημερίδες της Αττικής «Έρευνα Καλλιθέας», «Η φωνή του Πειραιώς», το «Αθμόνιον Βήμα» και η «Αμαρυσία», οι τοπικές γορτυνιακές εφημερίδες « Βυτίνα», Δημητσάνα», «Ηχώ των Λαγκαδίων», «Φωνή της Γορτυνίας» και «Γορτυνία», οι αρκαδικές εφημερίδες «Αρκαδία», «Αρκαδικός Κόσμος», «Αρκαδικό Βήμα», «Αρκαδικός Κήρυκας», και η «Οδός Αρκαδίας», τα «Νέα της Μεγαλοπόλεως», τα ποικίλης ύλης αρκαδικά περιοδικά «Γορτυνιακά θέματα» και «Αρκαδολόγιο», η «Έκφρασις» της Μεσσηνίας», η «Πανολυμπιακή», η εφημερίδα «Πρωϊνός Μοριάς», η εφημερίδα «Κρητική ενημέρωση», τα λογοτεχνικά περιοδικά «Μοριάς», «Νέα Αριάδνη» και «Αρκαδικά», η ετήσια επετηρίδα «Μάραθα», και φυσικά «Η Ναυτική Ελλάς», τα «Ναυτικά χρονικά», ο «Εφοπλιστής», τα «Λιμενικά χρονικά», και πολλά άλλα!

Είναι γεγονός ότι σήμερα υπάρχει μια πλημμυρίδα κάθε λογής εντύπων, μερικά από τα οποία μάλιστα κρέμονται επιδεικτικά από τα σχοινιά των περιπτέρων. Τα περισσότερα είναι προϊόντα και φορείς υποκουλτούρας, χυδαιότητας, ευτέλειας, κουτσομπολιού και ευτελισμού του γυναικείου σώματος, ή πολιτικού, κομματικού και ποδοσφαιρικού φανατισμού. Η γλώσσα τους είναι είτε ξύλινη και χυδαία, είτε ανάμικτη με ανυπόφορους αγγλισμούς, που μας προσβάλλουν ως ανθρώπους και μας θίγουν ως λαό.

Υπάρχουν και τα άλλα, τα δήθεν σοβαρά έντυπα των βιβλιοπωλείων. Όμως, τα περισσότερα από αυτά είναι δυσνόητα, ερμητικά, μη προσιτά στη νοημοσύνη του κοινού αναγνώστη. Είναι γραμμένα σε στρυφνή γλώσσα και απευθύνονται σε λίγους ειδικούς και μυημένους, ή σε ένα κλειστό κύκλωμα ομοτέχνων.

Πάντως και στα μεν και στα δε, από πλευράς περιεχομένου, δημοσιογράφοι και δημοσιογραφίσκοι, ανθέλληνες και άθεοι ψευτοδιανοούμενοι, δήθεν νεωτεριστές, δήθεν προοδευτικοί, πολιτικάντηδες, και άλλοι τοιούτοι…

Σε μια τέτοια κατάσταση πνευματικής, ηθικής και γενικής π α ρ α κ μ ή ς, ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα φωνές σαν του Νίκου Κωστάρα και κάποια έντυπα που ακόμα τις φιλοξενούν. Γι’ αυτό και εγώ ευφήμως τα μνημόνευσα.

Ο καλός καπετάνιος Ν. Κωστάρας, αφού πάλεψε μια ζωή με τα άγρια κύματα των ωκεανών, για να οδηγήσει τα καράβια του σε απάνεμα λιμάνια, θέλει τώρα να βοηθήσει με την πέννα του το ανεμοδαρμένο καράβι του σημερινού ανθρώπου και Έλληνα να ξεπεράσει τις θύελλες της εποχής και να φτάσει σταθερά και περήφανα στον προορισμό του. Στις κραυγές των φαύλων και των ποταπών και στα τραγούδια των σειρήνων της άκοπης ευημερίας, ο Ν. Κωστάρας, ως άλλος Οδυσσέας, αντιπαραθέτει τη φωνή της σύνεσης, του αγώνα και της σοβαρότητας.  

Η πνευματική παραγωγή του Ν. Κωστάρα είναι πλούσια, παρόλο ότι ακόμα δεν έχει πάρει τη μορφή κάποιου αυτοτελούς βιβλίου. Ξεπερνούν τις 300 οι κάθε είδους δημοσιεύσεις του σε εφημερίδες και περιοδικά. Η σκέψη του είναι γόνιμη και δημιουργική. Ο λόγος του είναι απλός και λιτός, αλλά δυναμικός. Το έργο του είναι καταστάλαγμα και απόσταγμα όχι μόνο διαβασμάτων αλλά και β ι ω μ έ ν η ς  ε μ π ε ι ρ ί α ς.

Ο συγγραφέας είναι βέβαια αυτοφυής και αυτόφωτος. Όμως όχι λίγες φορές εφαρμόζει την αγαπημένη του τακτική να διανθίζει τα κείμενά του με ρητά και αποφθέγματα άλλων, Ελλήνων και ξένων. Οι αρχαίοι Έλληνες και εκκλησιαστικοί συγγραφείς, το ιερό Ευαγγέλιο, ο Κωστής Παλαμάς, ο Σεφέρης, ο Βρετάκος και ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Παπανούτσος και ο Φώτης Κόντογλου, ο Βολταίρος, ο Ταγκόρ, ο Καμύ και ο Στήβεν Ράνσιμαν, όλη σχεδόν η ελληνική και ευρωπαϊκή διανόηση, είναι παρούσα στα μεστά ιδεών και νοημάτων γραπτά του. «Σήμα κατατεθέν» των κειμένων του Ν. Κωστάρα, είναι ότι όλα  βρίθουν  από εξαιρετικά δείγματα γ ν ω μ ι κ ο ύ   λ ό γ ο υ.

Αλλά η πνευματική προσφορά του καπετάν Νικόλα δεν μόνο άρτια και απολαυστική. Είναι και πολλαπλώς  ω φ έ λ ι μ η. Εμπνέεται από ιδανικά, και φιλοδοξεί να καταστεί χρήσιμη. Ο Κωστάρας δεν αποβλέπει τόσο στην τέρψη του αναγνώστη, όσο στην ευρύτερη  δ ι α π α ι δ α γ ώ γ η σ ή  του. Γι’ αυτό και τα κείμενά του δεν εξαντλούνται μόνο σε διαπιστώσεις και κρίσεις, αλλά πάντα τελειώνουν με ένα επιμύθιο, μια συμβουλή, μια ηθική παρότρυνση. Ο Ν. Κωστάρας συνεχίζει στην εποχή μας την μακρά παράδοση του δ ι δ α κ τ ι σ μ ο ύ, που τόσο γόνιμα καλλιεργήθηκε στην αρχαία Ελλάδα από τον Σόλωνα και τον Ησίοδο, τον Θέογνη και τους ηθικούς φιλοσόφους.

Ο καπετάν Νικόλας δεν αρέσκεται να ομφαλοσκοπεί, ούτε να φιλοσοφεί εν κενώ για χάρη της φιλοσοφίας. Δεν θέλει να εντυπωσιάζει με γνώσεις και πολυμάθεια. Είναι προφανές ότι κατά βάθος έχει επιφυλάξει στον εαυτό του έναν ευρύτερο παιδευτικό ρόλο. Με άλλα λόγια, θέλει να  δ ι δ ά ξ ε ι. Να μεταδώσει σοφία και πείρα ζωής. Να δημιουργήσει ο δ ο δ ε ί κ τ ε ς  πορείας, να χτίσει φ ά ρ ο  υ ς  συμπεριφοράς, να προβάλει π ρ ό τ υ π α  έμφρονος βίου. Θέλει να σπείρει στις ψυχές, ιδίως των νέων, τον καλό λόγο του, να διαμορφώσει ενάρετους χαρακτήρες, συνειδητοποιημένους πολίτες και περήφανους Έλληνες. Όλο το συγγραφικό έργο του Νίκου Κωστάρα είναι μια τονωτική ένεση στον αναγνώστη. Είναι στήριγμα και παρηγοριά του κλονισμένου ηθικά, ταλανισμένου ψυχικά και διαβρωμένου εθνικά σημερινού ανθρώπου και Έλληνα.

Θα μπορούσε ίσως να ειπεί κανείς, με κάποια συγγνωστή υπερβολή, ότι ο Ν. Κωστάρας είναι ένας ταπεινός «Δάσκαλος του Γένους», ένας κοσμικός Κοσμάς Αιτωλός του καιρού μας, που δεν κουράζεται να μιλάει πάντοτε και παντού για πατρίδα και θρησκεία. Είναι ένας παθιασμένος κήρυκας των παραδοσιακών ελληνικών αξιών και αρετών, ένας θερμός υπερασπιστής της αιώνιας ελληνικής γλώσσας και των ελληνικών παραδόσεων, αλλά και δεινός κατήγορος κάθε ξενόφερτου και οθνείου, όπως οι ξενόγλωσσες επιγραφές και τα ξενόφερτα έθιμα. Στέκεται με σεβασμό μπροστά στο Θεό και στη χριστιανική θρησκεία, αλλά αισθάνεται βαθύ δέος μπροστά στη λαμπρή προχριστιανική φάση του έθνους μας.

Είναι αλήθεια ότι ο Νίκος Κωστάρας αγαπάει να ανατρέχει συχνά στο παρελθόν, όμως όχι για να παρελθοντολογήσει, αλλά για να αντλήσει χρήσιμα διδάγματα και να κατανοήσει καλύτερα το παρόν. Και βεβαίως για να χαράξει σίγουρους και φωτεινούς δρόμους προς το μέλλον, ειδικά για τη νεολαία μας.  

Από τεχνικής πλευράς, η πολύχρονη μελέτη λογοτεχνικών, ιστορικών και φιλολογικών βιβλίων, και η μακρά ενασχόλησή του με τη γραφή, τον έχουν προικίσει με την απαραίτητη πείρα και ωριμότητα, ώστε να γράφει απλά και άμεσα, με ευθύ και πειστικό λόγο, χωρίς εξωραϊσμούς, περίτεχνες φράσεις και σπατάλη καλολογικών στοιχείων.

Γραμματολογικά δεν είναι εύκολο να κατατάξει κανείς τα γραπτά του Ν. Κωστάρα, εκτός βέβαια από τα καθαρώς ιστορικά. Τα κείμενά του είναι σύντομα και περιεκτικά. Πάντα επικεντρώνονται σε ένα συγκεκριμένο θέμα, το οποίο εξαντλούν με γλαφυρότητα και σαφήνεια. Θα έλεγα ότι οι εργασίες του προσεγγίζουν τον χαρακτήρα άρθρων ή επιφυλλίδων. Θα μπορούσε όμως κάποιος να τα χαρακτηρίσει και ως ηθικο-κοινωνικά  δ ο κ ί μ ι α, χωρίς βέβαια την εκφραστική αφαιρετικότητα και την φιλοσοφική πυκνότητα των καθαρών δοκιμίων.

Είναι προφανές ότι ο συγγραφέας σκοπίμως εκλαϊκεύει τη σκέψη του και δεν συσκοτίζει τα πράγματα. Καταπιάνεται με ζωντανά και υπαρκτά θέματα και δεν αεροβατεί με αφηρημένες θεωρίες και περίπλοκες αναλύσεις. Έτσι, κατορθώνει να μιλά κατευθείαν στις καρδιές των αναγνωστών του, αλλά συνάμα να ερεθίζει τη σκέψη τους και να διεγείρει τον ψυχισμό τους προς το αγαθό και το υψηλό. Δεν χρειάζεται να τονιστεί ότι τα κείμενά του θα μπορούσαν να αποτελέσουν πολύτιμο βοήθημα στους μαθητές του Λυκείου, για την ανάπτυξη των γλωσσικών και διανοητικών ικανοτήτων τους.  

Όλα τα κείμενα του Νίκου Κωστάρα είναι γραμμένα με στοχαστική ικανότητα και εκφραστική ευχέρεια. Είναι πλούσια σε ιδέες, έχουν στέρεη δομή και γλωσσικό πλούτο. Όλα εμμένουν στα καίρια και σημαντικά, χωρίς να κατατρίβονται με επουσιώδη και δευτερεύοντα. Αυτό αποδεικνύει ότι ο συγγραφέας και ξέρει τι θέλει και ξέρει πώς να το ειπεί.

Ο Ν. Κωστάρας είναι ένας πραγματικός ελληνολάτρης, που θαυμάζει και αγαπά τον τόπο του, όχι μόνο ως φυσικό περιβάλλον, αλλά και ως χώρο πολιτισμού και ένδοξης ιστορικής πορείας. Αυτή την ιστορική πορεία από τα αρχαία χρόνια μέχρι τη σύγχρονη εποχή, καθώς και τις αξίες του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού, ο Ν. Κωστάρας και γνωρίζει καλά και επιθυμεί να δείξει και στους άλλους. Για τούτο τα άρθρα του είναι πέραν των άλλων και μαθήματα  ε θ ν ι κ ή ς  α υ τ ο γ ν ω σ ί α ς.

Η φύση και το υπέροχο ελληνικό περιβάλλον, αποτελούν αγαπημένα θέματα του διανοητή. Τον γοητεύουν τα τοπία της Γορτυνίας, τα γεμάτα ομορφιά και δόξα, όπως το θρυλικό Λιμποβίσι (η ιδιαίτερη πατρίδα του Γέρου του Μοριά), και η ηρωική Τριπολιτσά. Τον συγκινούν τα γραφικά αρκαδικά μοναστήρια, όπως η μονή Φιλοσόφου, η Μονή Προδρόμου, η Μονή Μπούρα. Πάντως, και τα μεν και τα δε αποτελούν γι’ αυτόν όχι απλούς γεωγραφικούς χώρους, αλλά τόπους προσκυνήματος, ευκαιρίες εθνικής περισυλλογής και θρησκευτικής κατάνυξης, τόπους τυλιγμένους στην αχλύ των θρύλων και της ιστορίας, καθαγιασμένους με το αίμα ηρώων και μαρτύρων.

Πολύ τον συγκινεί βέβαια η ιδιαίτερη πατρίδα του, η Αρκαδία. Ο Ν. Κωστάρας είναι ένας από τους καλύτερους και γλαφυρότερους μελετητές του αρκαδικού, και ευρύτερα πελοποννησιακού, πολιτισμού, από τα βάθη των αιώνων μέχρι σήμερα. Εξαίρετες, τεκμηριωμένες και στηριγμένες σε πλούσια βιβλιογραφία είναι οι πολυσέλιδες μελέτες του που ερευνούν και προβάλλουν ένδοξες στιγμές και άγνωστες πτυχές της αρκαδικής και πελοποννησιακής ιστορίας, όπως οι μελέτες του για τον Αρκαδικό Οδυσσέα, για το κράτος των Ηραιατών, για την ξεχασμένη Λιοδώρα, για τις σχέσεις Αρκαδίας και Κύπρου και Αρκαδίας και Μακεδονίας, για την ναυτική Γορτυνία, για τη ναυτική Μαντινεία, για τη γενέτειρά του Κακουραίϊκα Γορτυνίας και την ταύτισή της με τις αρχαίες Μελαινεές, για την αρχαία Γόρτυνα της Αρκαδίας και τη σχέση της με την Γόρτυνα της Κρήτης, κλπ. Σημαντικές είναι επίσης οι αναλύσεις του για την γέννηση και τη σημασία του περίφημου «Αρκαδικού ιδεώδους», αλλά και οι μελέτες του για τις ιστορικά αποδεδειγμένες διασυνδέσεις της Αρκαδίας με τους πρώτους οικιστές της αυτοκρατορικής Ρώμης ή για τις διασυνδέσεις των Αρκάδων με τη νήσο Άνδρο!

Σημαντικά είναι ακόμα τα πολλά επετειακά κείμενά του για διάφορες σπουδαίες στιγμές της ιστορίας μας, δοξασμένες και ζοφερές, όπως η μάχη στο Βαλτέτσι, ή Άλωση της Τριπολιτσάς («Απελευθέρωση», όπως αυτός θέλει να την λέει), η Άλωση της Πόλης, η Μικρασιατική καταστροφή, και άλλα. Επίσης, για μεγάλες χριστιανικές γιορτές, όπως ο Δεκαπενταύγουστος, τα Άγια Πάθη και το Πάσχα, και για σύγχρονες παγκόσμιες εορτές, όπως η γιορτή της μητέρας, η γιορτή της γυναίκας, η γιορτή του πατέρα, κλπ., κλπ. Όλα είναι γραμμένα με τον ιδιότυπο, επιγραμματικό και καταιγιστικό τρόπο του Ν. Κωστάρα, υπερεκχειλίζουν από γνώση, ορθή κρίση και ευαισθησία, και είναι γεμάτα, όπως είπαμε, από αγαπημένα του κατάλληλα ρητά και αποφθέγματα.

Υπέροχες είναι επίσης οι σκιαγραφίες μεγάλων προσωπικοτήτων της αρκαδικής, αλλά και της ευρύτερης ελληνικής ιστορίας, όπως ο ελευθερωτής του Γένους μας Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (ιδίως αναφορικά με τη ναυτική και κουρσάρικη ζωή του), ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο κλέφτης της Γορτυνίας Θανασάς Ραφτιώτης, ο πρωτοκλέφτης της Πελοποννήσου Ζαχαριάς, ο παλκόβνικος Ιωάννης Κοντογόνης, συμπατριώτης του από το Λαγάφτι Γορτυνίας, που έπεσε ηρωικά στη μάχη του Σκουλενίου τον Ιούνιο του 1821, λίγο μετά το τραγικό Δραγατσάνι, ο υπασπιστής του Κολοκοτρώνη και γνωστός απομνημονευτής Φωτάκος, ο Πατριάρχης της οδύνης Γρηγόριος ο Ε΄, και πολλοί άλλοι.

Υπάρχουν όμως και άλλες μικρότερες εργασίες του, αναφερόμενες σε προσωπικότητες των Γραμμάτων και της Τέχνης, όπως οι ποιητές Κωστής Παλαμάς, Κώστας Ουράνης, Γιώργος Σαραντάρης, Μήτσος Κατσίνης και Κώστας Καρυωτάκης, ο διάσημος μουσουργός Δημήτρης Μητρόπουλος, ο επίσης διάσημος σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς, ο σχεδόν άγνωστος περιηγητής της Ασίας και της Αφρικής κατά τον 19ο αι. Παναγιώτης Ποταγός από τη Βυτίνα, ο σύγχρονος φιλόσοφος Τζών Άντον, οι Αρκαδο-μαρουσιώτες Γιώργος Κατσίμπαλης (ο γνωστός «Κολοσσός του Μαρουσιού» του Μίλλερ) και Γιάννης Τσαρούχης, και διάφοροι άλλοι.

Και σαν κοσμογυρισμένος καπετάνιος του Εμπορικού ναυτικού, που επί δεκαετίες διέσχισε με το χέρι στο τιμόνι όλους τους ωκεανούς της υδρογείου, δεν μπορούσε να μην αφήσει στο χαρτί και κάποιες ταξιδιωτικές εντυπώσεις του, όπως τα αφηγήματα: «Στον κόλπο του Μεξικού», «Τα παιδιά του λιμανιού Βιζακαπατάμ Ινδιών» (βραβευμένο), «Το πέρασμα στη Σιγκαπούρη», «Διέλευση από τη διώρυγα του Παναμά», «Γιαμαγκάτα η καρδιά της Ιαπωνίας», «Κοντά στα παγόβουνα», και άλλα.

Δύο αγαπημένες και σεβαστές σκιές παράστεκαν πάντα τον καπετάνιο στα ατέλειωτα θαλασσινά ταξίδια του. Τον γέμιζαν δύναμη, θάρρος και αποφασιστικότητα. Τον γλύτωναν από τα τεράστια κύματα και τον οδηγούσαν σε απάνεμα λιμάνια, γνωστών και αγνώστων χωρών σε όλες τις ηπείρους: ο πολύπλαγκτος Οδυσσέας και ο άγιος Νικόλαος, ο «Αγιοθαλασσίτης», όπως τον λέει! Ο πρώτος, σύμβολο της προαιώνιας ελληνικής ναυτοσύνης, μύστης της περιπέτειας και του ταξιδιού, αλλά και φύλακας του άσβεστου ν ό σ τ ο υ  για τα πάτρια χώματα. Ο δεύτερος, σκέπη και βοηθός των ναυτιλομένων, δέκτης ευχών και ικεσιών, και των ίδιων των θαλασσοδαρμένων αλλά και αυτών που έμεναν πίσω καρτερώντας τον γρήγορο και ασφαλή γυρισμό τους. Μύθος και θρησκεία, Ελλάδα και Ορθοδοξία, πολλές φορές είναι σφιχτά και αξεδιάλυτα δεμένα στην οντολογική και αξιολογική κλίμακα του Ν. Κωστάρα.

Πολλοί είναι οι ύμνοι του συγγραφέα για τη θάλασσα, τη μήτρα της ύπαρξής μας και το ριζικό του πολιτισμού μας. Όλα σχεδόν τα κείμενά του διαποτίζονται από θαλασσινή αρμύρα, ακόμα και όταν αναφέρονται στα πιο βουνίσια θέματα. Ο ορεσίβιος Γορτύνιος έγινε με τον καιρό ένας λάτρης του πελάγου, αφού στα μανιασμένα  ή ελαφροκούνητα κύματα της θάλασσας πέρασε τα καλύτερα χρόνια της ζωής του. Το βουνό τον διαμόρφωσε, αλλά η θάλασσα τον σφυρηλάτησε και τον διέπλασε τελικά. Αυτή του έδωσε την ευκαιρία να μελετήσει τα βιβλία και τη ζωή, να αποκτήσει δηλαδή τη μόρφωση και την πείρα ενός ολοκληρωμένου και κατασταλαγμένου πνευματικού ανθρώπου.  

Αλλά ο καπετάν Νικόλας είναι ένας ζωντανός άνθρωπος, που ζει και κινείται μέσα στη σημερινή κοινωνία, που αφουγκράζεται τους καημούς και τα βάσανα των ανθρώπων της, που νιώθει τους κραδασμούς της, που μελετά τα προβλήματα και την παθολογία της. Που δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος μπροστά στην καταστροφική πορεία της προς το χείλος του γκρεμού. Που βλέπει την παρακμή των αξιών, την υποτίμηση του ανθρώπου και της ζωής, τη διάλυση της οικογένειας, τη διαφθορά του πολιτικού συστήματος, την εξάπλωση της μάστιγας των ναρκωτικών, το άγχος, τη μοναξιά, τη φτώχεια, την καταστροφή του περιβάλλοντος, το δημογραφικό πρόβλημα της πατρίδας μας, και τόσα άλλα. Και που σωστά διαπιστώνει τελικά ότι η κρίση που περνάμε σήμερα δεν είναι τόσο κρίση οικονομική, όσο  κ ρ ί σ η   π ο λ ι τ ι σ μ ο ύ.

Η φωνή του καπετάν Νικόλα είναι μια φωνή εγρήγορσης και αφύπνισης του αποχαυνωμένου ανθρώπου της εποχής μας, του μεθυσμένου από τα υλικά αγαθά και την επιφανειακή ευημερία της καταναλωτικής κοινωνίας. Είναι μια κλήση προς τον ανερμάτιστο άνθρωπο του καιρού μας, να «συνέλθει εις εαυτόν» και να ξαναβρεί την χαμένη αξία του ως μέτρο «πάντων των πραγμάτων». Είναι μια εξεγερτική διακήρυξη προς τον Έλληνα να εξαρθεί πάνω από τις σημερινές μικρότητες, να ξαναδείξει άφοβα τον υγιή πατριωτισμό του, να οπλισθεί με θάρρος και αυτοπεποίθηση, ώστε να αποτρέψει τις ξένες επιβουλές και να σηκώσει τη χώρα και πάλι ψηλά, εκεί που την ονειρεύτηκαν τόσες και τόσες γενεές προγόνων μας.

Όσο κι αν η φωνή του καπετάν Νικόλα, μέσα στη σημερινή κοινωνική και πνευματική σύγχυση, μοιάζει να ηχεί ως «φωνή βοώντος εν τη ερήμω» και να απευθύνεται σε ώτα «μη ακουόντων», αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος που την καθιστά σήμερα πιο αναγκαία και χρήσιμη από ποτέ. Σήμερα, που βρισκόμαστε ταπεινωμένοι στα πρόθυρα της φτώχειας και στα νύχια της «Τρόϊκας», σήμερα, περισσότερο από άλλοτε, έχουμε ανάγκη το λόγο του πολύπειρου και σοφού γέροντα, του θαλασσοδαρμένου καπετάνιου. Μικροί και μεγάλοι, χρειαζόμαστε την ηθική στήριξή του, τις πνευματικές συμβουλές και υποθήκες του και τις φωτισμένες κατευθυντήριες αρχές του, ώστε να χαράξουμε και εμείς τη δική μας «ρ ό τ α» μέσα στο ταραγμένο  π έ λ α γ ο ς  των σημερινών βιοτικών και εθνικών δυσχερειών, με πολύτιμο «έ ρ μ α» τα ιδανικά της φυλής μας, την πατρίδα, τη γλώσσα, τη θρησκεία μας, τις προαιώνιες πολιτιστικές αξίες του λαού μας.

Ο καπετάν Νικόλας έχει δώσει δύο μακρές συνεντεύξεις του στη Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη, που έχουν τον τίτλο «Η ζωή είναι αγώνας, όχι φυγή». Οι συνεντεύξεις αυτές είναι αποστάγματα όλης της βιοθεωρίας του, επιτομή όλων των «πιστεύω» του. Εκεί εκφράζονται απερίφραστα όλες οι ιδεολογικές και φιλοσοφικές απόψεις του για τον άνθρωπο, για τη ζωή, για τον κόσμο. Κατά τη γνώμη μου, οι συνεντεύξεις αυτές θα έπρεπε να τυπωθούν σε ξεχωριστό φυλλάδιο και να διανεμηθούν σε όλους, μικρούς και μεγάλους, ως τα καταλληλότερα εγχειρίδια ηθικής και κοινωνικής α γ ω γ ή ς.

Ο καπετάν Νικόλας έχει την τύχη να είναι αγαπητός από όλους, ως άνθρωπος. Αλλά και ως πνευματικός εργάτης έχει κερδίσει την αναγνώριση του κοινού και των συναδέλφων του. Το έργο του έχει εκτιμηθεί από όσους γνωρίζουν τη δυσκολία της γραφής και τις απαιτήσεις της όποιας καλλιτεχνικής δημιουργίας. Σύλλογοι και φορείς, κοινωνικοί και πνευματικοί, τον έχουν τιμήσει επανειλημμένα. Η Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, το Πνευματικό Κέντρο Αμαρουσίου, ο Μουσικός Σύλλογος Αμαρουσίου, το περιοδικό «Δελφίνι», το Γεωργακοπούλειο Ίδρυμα, η Λέσχη Αρχιπλοιάρχων, και άλλοι, έχουν απονείμει στον καπετάν Νικόλα, βραβεία, διπλώματα και τιμητικές διακρίσεις. Του αξίζουν και αυτά και πολύ περισσότερα.

Κλείνοντας, Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την μεγάλη τιμή που μου κάνατε να μιλήσω για τον αγαπητό φίλο μου καπετάν Νικόλα Κωστάρα.

Θα ήθελα επίσης να αποκαλύψω και στον ίδιο και στο εκλεκτό ακροατήριο, ότι με το έργο του Ν. Κωστάρα ήλθα σε επαφή για πρώτη φορά το σωτήριον έτος 1959! Μαθητής τότε της ΣΤ΄ Δημοτικού στο Β΄ Δημοτικό Σχολείο Λαγκαδίων Αρκαδίας, διάβασα για πρώτη φορά κείμενα του άγνωστου σε μένα «Νίκου Ι. Κωστάρα», σε ένα νεοεκδοθέν τότε σχολικό περιοδικό, που έφερε τον τίτλο «Νέα Ζωή», είχε συνεργάτες εκλεκτούς λογοτέχνες σαν τον Τάκη Δόξα, τον Άλκη Τροπαιάτη και τον Αγησίλαο Τσέλαλη, και δύο τεύχη του έχουν διασωθεί στο προσωπικό αρχείο μου!   

Αισθάνομαι ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση, που έπειτα από τόσες δεκαετίες μού δόθηκε σήμερα η ευκαιρία να ανταποδώσω στον αγαπητό μου καπετάνιο, τα λιγοστά, μα τόσο σημαντικά, πνευματικά τ ρ ο φ ε ί α, που μου είχε τότε χαρίσει, σε τόσο τρυφερή ηλικία!

Χρησιμοποιώντας ένα στίχο από ποίημα του Ουώλτ Ουίτμαν,  θα ήθελα να απευθυνθώ στον ίδιο και να του ειπώ:

-Captain, my captain, να είσαι πάντα καλά, δυνατός και χαλκέντερος, ώστε για πολύ καιρό ακόμα να χαιρόμαστε τα γραπτά σου!

     

ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΙΚΟΠΟΥΛΟΣ        

(Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου)

Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

Αντιφώνηση στην τιμή από την ΕΕΛ

του κάπτεν Νίκου Κωστάρα

16-3-2011

Ευχαριστώ πολύ τον Πρόεδρο και το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών που τιμήσανε τον Καπετάν Νικόλα και με συγκίνησε η παρουσίαση του συγγραφικού μου έργου από τον εξαίρετο συμπατριώτη μου Ηλία Γιαννικόπουλο, τα λόγια του με συγκλόνισαν και οι ασθενείς ώμοι μου δεν αντέχουν να κρατήσουν το χρέος και την ευθύνη για τις αξίες και τις παραδόσεις του βαθύρριζου τόπου μας.

Δυο λόγια θα προσθέσω για ανέκδοτα συμβάντα του Καπετάν Νικόλα από τα κατσάβραχα της Γορτυνίας:

Ακόμη δεν πιστεύω ο ίδιος ότι αντί για γιατρός σπούδασα στη Βιομηχανική Σχολή και μπαρκάρισα τζόβενο στο ποντοπόρο φορτηγό ΜΠΑΡΜΠΑ ΧΡΗΣΤΟΣ.

Πέρσι πήγα με τα παιδιά μου στην Αμβέρσα και τους εξομολογήθηκα ότι στις 15 Νοεμβρίου 1956 μπαρκάρισα και έμεινα 52 μήνες στο πλοίο, ταξιδεύοντας στους ωκεανούς, τζόβενο, βοηθός μαγείρου, βοηθός καμαρότου, βοηθός λοστρόμου, βοηθός μαραγκού, ναύτης και βιβλιοθηκάριος, ο πτυχιούχος της βιομηχανικής.

Όταν έπαιρνα το πτυχίο σε προφορική αλφαβητική εξέταση, ο καθηγητής φώναξε τον Κωστάρα και στην παρουσίασή μου ξέσπασε στα γέλια. Γιατί γελάτε κ. Καθηγητά; Σε περίμενα στην οροφή και σε είδα στο ζεμπερέκι!

Κι όταν καπετάνιος στον Παναμά κατέβηκα να επιθεωρήσω εξωτερικά το καράβι με σορτς και σαγιονάρες από τη ζέστη, με πλησίασαν δύο αμερικάνοι πράκτορες πανύψηλοι 2,50 μέτρων και μου ζήτησαν να πάνε στον καπετάνιο γιατί με νόμισαν βατσιμάνη. Τους είπα ότι εγώ είμαι ο καπετάνιος αλλά δεν το πίστεψαν. Με ακολούθησαν να πάμε στον καπετάνιο. Περνώντας από τη σκάλα είπα στον καμαρώτο να φέρει ουίσκι στους πράκτορες. Έφτασα στο γραφείο, ξεκλείδωσα και κάθισα στο γραφείο του πλοίαρχου. Έσκασαν από τα γέλια, δεν περίμεναν ότι εγώ είμαι ο καπετάνιος. Εξομολογούμαι ότι ποτέ δεν φορούσα την στολή του πλοιάρχου. Είμαστε άλλη ράτσα όπως τονίζει ο καθηγητής Β. Κίρκος.

Μια φορά φορτώσαμε από την Αυστραλία σιτάρι για την Κίνα με το «Πρωτομάχος». Είχαμε αποπλεύσει μαζί μ’ ένα σύγχρονο νορβηγικό πλοίο, βρήκαμε κακοκαιρία. Το νορβηγικό πλοίο έφτασε πρώτο αλλά με βρεγμένο το φορτίο, το «Πρωτομάχος» αργότερα με στεγνό φορτίο. Οι πράκτορες του Πεκίνου για να μ’ ευχαριστήσουν με κάλεσαν στο Πεκίνο, με τίμησαν επισκέφθηκα το παλάτι, την ιστορική πλατεία TIEN AMEN και το Σινικό Τείχος. Τότε έγραψα χαριτολογώντας ότι μέχρι εδώ φθάσανε οι Λαγκαδινοί κτίστες, πατριώτες του Ηλία Γιαννικόπουλου και πήρα συμβολικά μια πέτρα (αυτή η πέτρα είναι από το Σινικό Τείχος!).

Επειδή μαζί μου είχα την καπετάνισσα και τώρα με κοιτάζει από ψηλά, αφού έφυγε προ τετραετίας η Ζηνοβία Ιορδανίδου, ποντιακής καταγωγής, ένιωσα μέσα μου να τη μνημονεύσω για μια δύσκολη ανέκδοτη περιπέτεια.

Ήταν έγκυος και η κινέζα γιατρούλα Λι σύστησε να μην κάνει το ταξίδι Σαγκάη Κούβα. Στη μέση του Ειρηνικού ωκεανού πέσαμε σε μεγάλη κακοκαιρία (Strong Gale), τίποτε δεν ήταν όρθιο στο ακομοντέσιο. Κι έτσι αναγκάστηκα να την βάλω στη μπανιέρα με κουβέρτες. Κατέβαινα από τη Γέφυρα να την βλέπω πως πάει. Ήταν σε κακά χάλια, πονούσε. Επικοινώνησα με την ακτοφυλακή Αμερικής και μου απάντησαν ότι αδυνατούν να έρθουν και κανόνισε την πορεία σου. Όταν έβγαινα καταστεναχωρημένος από την καμπίνα μου ατενίζω την εικόνα του Αγίου Νικολάου και διαμαρτυρήθηκα. Σε παρακάλεσα να μου χαρίσεις ένα παιδί και όχι να μου πάρεις και τη γυναίκα μου!

Ανέβηκα στη Γέφυρα και προσπαθούσα να κρατήσω την ψυχραιμία μου γιατί κατά 50% πιθανόν να πέθαινε και στα εμπορικά πλοία τον νεκρό τον ρίχνουν στη θάλασσα. Κι ενώ ο κυβερνήτης του πλοίου δίνει παντού διαταγές και εκτελεί όλες τις υπηρεσίες, γιατρός και συμβολαιογράφος, στο θάνατο όμως αναλαμβάνει μόνος αυτός να ρίξει το νεκρό στη θάλασσα, αφού τον έχει ετοιμάσει ο λοστρόμος με μουσαμά και μπαστέκα.

Είχα πλήρωμα τριάντα άτομα κι ένα καράβι φορτωμένο κι ένα καπετάνιο να πετάξει τη γυναίκα του στη θάλασσα. Ένα δραματικό 2ήμερο που δεν εκφράζεται ... Ο καιρός κόπασε, η Ζηνοβία συνήλθε και ο Αγιοθαλασσίτης μας βοήθησε με την φοβέρα!

Βίωσα το Πανεπιστήμιο της ζωής στη θαλασσινή μου σταδιοδρομία.

Το Δεκέμβριο του 1989 ξεμπαρκάρισα από την ναυτιλιακή εταιρεία ΕΥΠΛΟΙΑ και με τον ηλεκτρικό ανέβαινα στο Μαρούσι. Στο σταθμό Ειρήνης αλλαγή τρένου, παρουσιάστηκε ο ΑγιοΠέτρος και μούπε: Καπετάν Νικόλα, μέχρι τώρα έλεγες δικαιολογίες (το τσεπάκι του Γιάννη Πιπιλή) στο καινούργιο μπάρκο στο καράβι της Λογοτεχνίας περιμένω να λες και αλήθειες (αναζήτηση της αλήθειας). Και από τότε εκπέμπω στους ωκεανούς της αδιαφορίας, της αλλοτριωμένης καταναλωτικής κοινωνίας ώστε η ποιότητα να φρενάρει τον διεφθαρμένο θόρυβο για να κρατηθεί ο ελληνισμός μέσα στην ιστορία και να

αναγεννηθεί μια Ελλάδα με αυτογνωσία, πίστη και όραμα για τις νεότερες καταβολάδες.

Σας ευχαριστώ όλους εγκάρδια που με τιμήσατε.