~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
........................................ * Συνέχεια του Ιστολογιου της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα" στη δ/νση: - https://arkadiko-vima.blogspot.gr/
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
..............* ΕΙΔΗΣΕΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΑΡΚΑΔΩΝ (1988 - 2018) - 30 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ *

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ειδήσεις, νέα και ρεπορτάζ από τις παροικίες των Αρκάδων...................... ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: arkadikovima@gmail.com
Σύμβουλοι Έκδοσης: Πάνος Σ. Αϊβαλής - Πέτρος Σ. Αϊβαλής
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

31 χρόνια

31 χρόνια
........................................................................... email: arkadikovima@gmail.com

Η αρχαία Αρκαδία δεν είχε τα όρια του σημερινού νομού και ήταν αποκλειστικά μεσόγεια, καταλαμβάνοντας το εσωτερικό της Πελοποννήσου, χωρίς να βρέχεται καθόλου από θάλασσα. Περιελάμβανε τις επαρχίες, Μαντινείας, Γορτυνίας, Μεγαλοπόλεως, τη βόρεια Κυνουρία, όλη την επαρχία Καλαβρύτων, τα δυτικά της Κορινθίας και της Αργολίδας, τμήμα της Ολυμπίας, τμήμα της Ηλείας και τη Λακωνική Αράχωβα.

Νάσος Αλευράς, βουλευτής Α' Αθηνών: Το ΠΑΣΟΚ αρχίζει να πείθει τον κόσμο...



Ο Νάσος Αλευράς, βουλευτής Α' Αθηνών, δήλωσε, μεταξύ των άλλων, σε συνέντευξή του στην ΝΕΤ στην πρωινή εκπομπή της Πόπης Τσαπανίδου:
«Αν υποθέσουμε ότι έχουμε ένα εκκρεμές το ΠΑΣΟΚ είναι στην έναρξη της κίνησης προς το θετικό πρόσημο, ενώ η Ν.Δ. πηγαίνει προς το αρνητικό. Τους επόμενους 1-2 μήνες θα αποτυπωθεί ευκρινέστερα η διαφορά. Περάσαμε μια κρίση μέσα στο κόμμα που μας στοίχισε σε ποσοστό. Από το καλοκαίρι και μετά τα πράγματα πάνε καλά για το ΠΑΣΟΚ. Ο κόσμος δε θέλει να ακούει μεγάλα λόγια. Το ΠΑΣΟΚ αρχίζει να πείθει τον κόσμο. Κάνει μια μετρημένη προσέγγιση. Έχουμε μετακινηθεί στο πεδίο της πραγματικής πολιτικής. Η συζήτηση για τα σκάνδαλα εμπεριέχει λίγη ουσιαστική πολιτική. Το ΠΑΣΟΚ καταθέτει πλέον συγκεκριμένες προτάσεις για την οικονομία και τα άλλα μεγάλα θέματα, που ενδιαφέρουν τον κόσμο. Έχει αλλάξει η νοοτροπία του κόμματος και ο κόσμος δείχνει να το εκτιμά.
Ο πρωθυπουργός είναι αμήχανος και πρέπει να βάλει το χέρι στη φωτιά για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα. Πρέπει να δώσει λύση στο μεγάλο θέμα του Βατοπεδίου».

*από την εφημ. "Αρκαδικό Βήμα" Σεπτ. 2008

ΟΙΚΟ ΦΑΡΜΑ στην Αρκαδία: Τα εγκαίνια στις 19 Οκτωβρίου 2008

ΟΙΚΟ ΦΑΡΜΑ

ΜΕΤΑΞΥ

ΤΥΡΟΥ ΚΑΙ... ΟΙΝΟΥ

Με βάση το βιολογικό γάλα και σε ένα υπερσύγχρονο τυροκομείο έξω από την Τρίπολη, οι αδερφοί Σπυρόπουλοι συνεχίζουν την παράδοση της οικογενείας τους και μαζί με τα συμβατικά τυριά, επιχειρούν να παραγάγουν και καλά βιολογικά.
Tην οικογένεια Σπυρόπουλου την γνώρισα μέσα από τα κρασιά της. Με αυτά συστήθηκε στον χώρο της βιολογικής γεωργίας πριν από περίπου μία δεκαπενταετία, όταν το 1993 άρχισε να καλλιεργεί τους ιδιόκτητους αμπελώνες της στην αρχαία Μαντίνεια με βιολογικές μεθόδους. Το στοίχημα του κρασιού, μαζί με την αναγνώριση και την αποδοχή της ελληνικής αγοράς βιολογικών προϊόντων, ο Νώντας, ο Ροβέρτος και ο Γιάννης Σπυρόπουλος το κέρδισαν νωρίς. Οι δύο ετικέτες σύντομα έγιναν τέσσερις, πέντε, δέκα. Ομως και τα τρία αδέρφια ήξεραν πως η πελοποννησιακή γη είχε ακόμα να δώσει πολλά. Το μαρτυρούσαν τα παιδικά βιώματα στο Αρτεμίσιο Αρκαδίας, με τον έναν παππού οινοποιό και τον άλλο τυροκόμο. Το ήθελαν και οι ίδιοι πολύ - δίπλα στο κρασί να υπάρχει το τυρί. Κι αφού μοιράστηκαν οι ρόλοι -ο Νώντας έμεινε στους αμπελώνες, ο Ροβέρτος και ο Γιάννης ανέλαβαν το 2001 το καινούργιο εγχείρημα- η νέα εταιρεία με την επωνυμία Οικοφάρμα παρουσίασε πριν από μερικούς μήνες στην ελληνική αγορά εκτός από τα συμβατικά της τυριά με την επωνυμία «Μαίναλο» και την πρώτη βιολογική φέτα και γραβιέρα.
Δεν είναι όμως αυτά τα μοναδικά προϊόντα του υπερσύγχρονου τυροκομείου που λειτουργεί από το 2006 στη θέση Σκοπή, 6 χιλιόμετρα έξω από την Τρίπολη. Με βάση το βιολογικό γάλα, οι αδερφοί Σπυρόπουλοι παράγουν επίσης γιδοτύρι και κατσικίσια γραβιέρα, ενώ το τυρόγαλο, αφού διαχωριστεί από το τυρόπηγμα που θα δώσει τη φέτα, δεν «πετιέται», αλλά μεταφέρεται σε ειδικές δεξαμενές-βραστήρες για να μεταποιηθεί, ανάλογα με την επεξεργασία στην οποία θα υποβληθεί, σε ανθότυρο και ξηρή μυζήθρα. Tην άνοιξη του 2008, βάσει του προγραμματισμού της εταιρείας, στην οικογένεια της Οικοφάρμας θα προστεθούν άλλα δύο, η παραδοσιακή γιαούρτη και το εμφιαλωμένο φρέσκο κατσικίσιο γάλα, ενώ στο κτήμα όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της θα κατασκευαστεί μονάδα επεξεργασίας βιολογικών ζωοτροφών.
«Το καλό τυρί το δίνει το καλό γάλα, το οποίο αντίστοιχα το εξασφαλίζει η σωστή διατροφή των κοπαδιών. Εστω κι αν τη φέτα την φτιάχνει ο καλύτερος μάστορας, στην περίπτωση που η πρώτη ύλη του είναι μέτριας ή χαμηλής ποιότητας, τα χέρια του είναι δεμένα. Δεν μπορεί να κάνει θαύματα. Αυτός είναι κι ένας από τους λόγους που θέλουμε να παράγουμε τις δικές μας ζωοτροφές: για να ξέρουμε ακριβώς τι τρώνε τα κοπάδια από τα οποία παίρνουμε το γάλα. Ο δεύτερος αφορά το στόχο κάθε προϊόν μας να συνοδεύεται από πιστοποιητικό ιχνηλασιμότητας, το οποίο θα αποτυπώνει πάνω στην ετικέτα όλη τη διαδρομή που έκανε μέχρι να φτάσει στο τραπέζι, από το βοσκοτόπι μέχρι την τυποποίηση», εξηγεί ο κ. Ροβέρτος Σπυρόπουλος.
Μέχρι στιγμής, η Οικοφάρμα συνεργάζεται με περίπου 60 κτηνοτρόφους της Κεντρικής Πελοποννήσου (Αρκαδία, Λακωνία, Μεσσηνία, Αργολίδα), εκ των οποίων οι 25 πιστοποιούνται για τη βιολογική εκτροφή των κοπαδιών τους.

Επιθυμία των αδελφών Σπυρόπουλων είναι να μπορέσουν να διευρύνουν τη συνεργασία τους με βιολογικούς κτηνοτρόφους της περιοχής, ώστε οι παραγόμενες ποσότητες βιολογικών και συμβατικών τυριών να ξεπεράσουν την αναλογία 50 - 50. «Οταν ξεκινήσαμε, το πρώτο σκαλοπάτι ήταν να πείσουμε τους κτηνοτρόφους να προχωρήσουν στη βιολογική εκτροφή των αιγοπροβάτων τους. Οργανώσαμε εκπαιδευτικά σεμινάρια και επισκέψεις στο εξωτερικό, για να δουν από κοντά τι κάνουν οι συνάδελφοί τους στην Ευρώπη. Ηταν διστακτικοί, ώσπου άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι το βιολογικό κτηνοτροφικό προϊόν ήταν αυτό που θα τους εξασφάλιζε καλύτερη πρόσβαση στην αγορά», παρατηρεί ο Γιάννης Σπυρόπουλος.
Οι μάστορες του τυροκομείου
Το πρόσταγμα στο τυροκομείο, που πέρυσι μεταποιούσε γύρω στους 10 τόνους γάλα ημερησίως αλλά φέτος αναμένεται να διπλασιάσει τις ποσότητες, έχουν οι δύο «μάστορες» της φέτας και της γραβιέρας, ο Γιώργος και ο Βασίλης. Για τη φέτα το γάλα -πρόβειο και έως 30% κατσικίσιο- ελέγχεται κατά την παραλαβή ως προς τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά και έπειτα παστεριώνεται στους 72 βαθμούς. Στη συνέχεια, μεταφέρεται στις λεγόμενες πήχτρες όπου η θερμοκρασία πέφτει στους 35 βαθμούς. Μετά την προσθήκη πυτιάς κι αφού περάσουν περίπου 45 λεπτά, το γάλα πήζει. Το τυρόπηγμα «κόβεται» και ύστερα από μία ώρα εισάγεται στα καλούπια. Την επόμενη μέρα τοποθετείται σε ειδικά δοχεία, όπου συμπληρώνεται με άλμη και οδηγείται στους θαλάμους ωρίμασης όπου παραμένει για 8 - 10 μέρες σε σταθερή θερμοκρασία 18 βαθμών. Μέχρι την τυποποίηση πρέπει να περάσουν τουλάχιστον άλλοι δύο μήνες, κατά τους οποίους η φέτα ωριμάζει σε ψυκτικούς θαλάμους και θερμοκρασία 2 - 4 βαθμών Κελσίου. Για το έτερο προϊόν και σήμα κατατεθέν της Οικοφάρμας, τη γραβιέρα, χρησιμοποιείται πρόβειο γάλα και μέχρι 10% κατσικίσιο. Αφού παστεριωθεί και πήξει με την προσθήκη πυτιάς στους 36 βαθμούς, η θερμοκρασία ανεβαίνει στους 52 και το τυρόπηγμα, που μοιάζει με μεγάλους κόκκους ρυζιού, εισάγεται σε καλούπια επενδεδυμένα με τη λεγόμενη τσαντήλα ή τυρόπανο που απορροφάει την υγρασία, βοηθώντας το ταυτόχρονα να μη στεγνώσει. Αφού στραγγίξει, μπαίνει στην πρέσα όπου πιέζεται και γυρίζεται 2 - 3 φορές την ίδια μέρα, ενώ συγχρόνως τα νοτισμένα τυρόπανα αντικαθίστανται με στεγνά και την επομένη το τυρί εμβαπτίζεται σε άλμη για 24 ώρες. Στους θαλάμους ωρίμασης θα παραμείνει για 3 μήνες. «Η γραβιέρα είναι σαν μικρό παιδί, έλεγαν οι παλιοί», εξηγεί ο κ. Γιώργος.

«Σε θέλει κοντά της να την προσέχεις, να μη μαζεύει υγρασία, να φροντίζεις να αναπνέει σωστά. Διαφορετικά θα σχηματίσει χοντρή κρούστα και μέσα θα είναι λάσπη. Τη φέτα την προστατεύει η άλμη, τη γραβιέρα ο τυροκόμος.»
Συνήθως η παραλαβή του γάλακτος γίνεται από τα ψυγεία της Οικοφάρμας το προηγούμενο βράδυ. «Ειδικά το καλοκαίρι, δεν θέλουμε το φορτηγό να γυρνάει στη ζέστη μεταφέροντας ένα τόσο ευπαθές προϊόν. Ο τυροκόμος πρέπει να βρίσκεται σε επιφυλακή. Το καλό γάλα είναι το ήμισυ του παντός, αλλά δεν αρκεί. Τα μηχανήματα και τα χρονόμετρα μπορεί να σε ξεγελάσουν. Δεν πατάς ένα κουμπί και το τυρί γίνεται μόνο του. Κανένα γάλα δεν είναι ίδιο με τα υπόλοιπα. Κι εμείς πρέπει να είμαστε εκεί: να παρατηρούμε το τυρί και τη συμπεριφορά του. Να το ακούμε να μας μιλάει με τον τρόπο του...»
*************************
Πληροφορίες: ΟΙΚΟΦΑΡΜΑ, 6ο χλμ. Τριπόλεως - Λεβιδίου, Tηλ. 2710 221934
Το τυροκομείο, όπου λειτουργεί δοκιμαστήριο και πωλητήριο, είναι επισκέψιμο κατόπιν συνεννόησης. Οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν από κοντά τη διαδικασία παραγωγής των τυριών από τις μεγάλες τζαμαρίες που χωρίζουν την αίθουσα υποδοχής από το χώρο τυροκόμησης.


Της ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΜΑΝΔΡΑΚΟΥ Φωτογραφίες: BAΓΓEΛHΣ ΖABOΣ
*από την εφημ. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ο δρόμος Λεωνιδίου Αρκαδίας: Πόσοι ακόμα πρέπει να σκοτωθούν για να γίνει κάτι!

Ένας δρόμος 100 χρόνια,

4 χιλιόμετρα, 14 νεκροί

Το 1910 στο Λεωνίδιο Αρκαδίας και για τις ανάγκες της εποχής διάνοιχτε ένας δρόμος. Το Λεωνίδιο τότε δεν είχε πρόσβαση παρά μόνο την Θάλασσα. Η απόσταση 4 χιλιόμετρα.Στην Ελλάδα το 1910 υπήρχαν ελάχιστα αυτοκίνητα, στο Λεωνίδιο 1. Τα ζώα με η` χωρίς κάρα ήταν το μεταφορικό μέσον για αρκετά χρόνια μετά, ο δρόμος εξυπηρετούσε άριστα τις ανάγκες της εποχής.Αρκετά χρονιά αργότερα επί χούντας το 1968, ο δρόμος έγινε άσφαλτος, τότε τα αυτοκίνητα στην περιοχή ήταν 20-30...Από τότε μέχρι σήμερα άλλαξαν αρκετές κυβερνήσεις, αρκετά κυβερνητικά στελέχη πέρασαν από το Λεωνίδιο, πολλοί Λεωνιδιώτες πέρασαν από την κεντρική κρατική εξουσία. Ποτέ αυτός ο δρόμος δεν ήταν στα έργα που έπρεπε να γίνουν στην περιοχή, ποτέ. Ο δρόμος παραμένει όπως το 1910 που ήταν για 1 αυτοκίνητο, ο ίδιος με το 1968 που τα αυτοκίνητα ήταν 30...

Σήμερα είναι ο πιο πολυσύχναστος δρόμος της περιοχής, χιλιάδες τα αυτοκίνητα από τους ντόπιους και τους επισκέπτες μας. Δε νομίζω ο κατασκευαστής το 1910 να είχε προβλέψει τις σημερινές ανάγκες. Δε νομίζω ότι πίστευε ότι το έργο του είχε προοπτική 100 ετών χωρίς καμιά ουσιαστική παρέμβαση.Τα τελευταία χρόνια, 14 παιδιά από το Λεωνίδιο έχουν αφήσει την τελευταία τους πνοή σε αυτά τα 4 χιλιόμετρα.
Και κάθε χρόνο και από ένας.
Πάνω από 10 ατυχήματα κάθε χρόνο, Και!! Δεν αλλάζει τίποτα.Δεν αλλάζει με τίποτα, όπως και τα μυαλά αυτών που κυβερνούν τον τόπο! 4 χιλιόμετρα είναι, 4 χιλιόμετρα ευθεία.. 100 χρονιά και 14 νεκροί!
Πόσοι ακόμα πρέπει να σκοτωθούν για να γίνει κάτι! πόσοι;
Την ανωτέρω επιστολή μας την έστειλε το leonidiog.blogspot.com και την δημοσιεύουμε ως έχει.
*από το http://www.arcadians.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=705&Itemid=1

Eφημερίδα "ΠΑΤΡΙΣ" Πύργου Ηλείας: 108 χρόνια καθημερινής ιστορίας

Εν έτει 1902 σε μια περιοχή που διερχόταν
βαθιά οικονομική κρίση και με τον
αναλφαβητισμό να αγγίζει το 80% του πληθυσμού,
η έκδοση μιας εφημερίδας αποτελούσε σίγουρα ένα παράτολμο εγχείρημα.
Ωστόσο ο Λεωνίδας Βαρουξής, αν και διέθετε πενιχρά οικονομικά μέσα, το αποτόλμησε, βασιζόμενος αποκλειστικά στις δικές του δυνάμεις, που δεν ήταν άλλες από το πάθος του για τον τόπο του και την ικανότητα του να εκφράσει τις αγωνίες αλλά και τις ελπίδες του, εγκαταλείποντας το σίγουρο μέλλον που πρόσφερε η ηγετική θέση που είχε δίπλα στον αναμορφωτή του Ελληνικού Τύπου, τον Βλάση Γαβριηλίδη, στην εφημερίδα "ΑΚΡΟΠΟΛΗ".
Η ιστορία έδειξε ότι τα κατάφερε. Ο ίδιος έμεινε στο τιμόνι της "ΠΑΤΡΙΣ" επί μισό αιώνα, γνωρίζοντας πολλές δυσκολίες μέχρι και διώξεις, όταν ο τύπος, σαν στοιχείο της Δημοκρατίας, ελεγχόταν με εχθρική πάντοτε διάθεση, εν μέσω περιόδων πολιτικών ανακατατάξεων, εθνικών κρίσεων και οικονομικής αστάθειας, καθιερώνοντας την ως τη φωνή της Ηλείας απέναντι σε κάθε εξουσία.
Χιλιάδες μέρες και χιλιάδες σελίδες με χιλιάδες μεγάλα και μικρά γεγονότα, χιλιάδες-μαχητικά και φλογερά άρθρα. Μια ανεκτίμητη προσφορά στον τόπο και τους ανθρώπους του.
Έτσι συνέχισε και συνεχίζει από τότε η "ΠΑΤΡΙΣ", καταγράφοντας την ιστορία της ανθρωπότητας, της χώρας και της Ηλείας, εκφράζοντας τις απόψεις όλων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, αποτυπώνοντας καθημερινές εικόνες της κοινωνικής και πνευματικής ζωής, μεταφέροντας όπου δει τα κοινά αιτήματα για πρόοδο και ανάπτυξη του τόπου.
Αυτά τα στοιχεία αποτελούν τις αρχές της εφημερίδας "ΠΑΤΡΙΣ", αυτά άλλωστε ήταν και οι υποθήκες του ιδρυτή της, τα οποία την θωράκισαν και συνέβαλαν στο να αποτελεί μοναδικό φαινόμενο μακροβιότητας στον ελληνικό τύπο.
Σήμερα μετά από 100+ χρόνια συνεχούς έκδοσης, η "ΠΑΤΡΙΣ" ηγείται ενός μεγάλου δημοσιογραφικού οργανισμού, που εκτός της εφημερίδας, συμπεριλαμβάνει και δυο ηλεκτρονικά μέσα (ΟΡΤ ΤV και ΟΡΤ FΜ), τα οποία είναι πρώτα σε θεαματικότητα και ακροαματικότητα αντίστοιχα στο νομό Ηλείας.
Η "ΠΑΤΡΙΣ" σήμερα είναι η πιο άρτια οργανωμένη επαρχιακή εφημερίδα, καθώς διαθέτει:
Εκατόν είκοσι (120) μόνιμους συνεργάτες (δημοσιογράφους, διοικητικό και τεχνικό προσωπικό)
Πλήρεις υπηρεσίες προεκτύπωσης (τοπικό δίκτυο 35 υπολογιστών, 2 φιλμογράφους)
Δύο τετράχρωμα κυλινδρικά ταχυπιεστήρια
Δύο επίπεδες τυπογραφικές μηχανές (4χρωμη και 2χρωμη)
Δύο μονόχρωμα πιεστήρια, διπλωτική, συνθετική, ενθετική, βιβλιοδετική και κοπτική μηχανή.
Η "ΠΑΤΡΙΣ" είναι επίσης ένας ολοκληρωμένος εκδοτικός οργανισμός, που εξυπηρετεί τη μεγάλη πλειοψηφία των φορέων του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.
Περισσότεροι από 9 στους 10 Ηλείους ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου και τάξης απαντούν σε όλες τις σχετικές έρευνες ότι γνωρίζουν την "ΠΑΤΡΙΣ" ενώ, περισσότεροι από 6 στους 10 Ηλείους διαβάζουν πολύ συχνά την "ΠΑΤΡΙΣ" και περισσότεροι από 4 στους 10 Ηλείους την διαβάζουν καθημερινά.
Αν απορεί κανείς πώς οι αναγνώστες ταυτίστηκαν μαζί της, θα βρει την απάντηση στο ότι η "ΠΑΤΡΙΣ" ταυτίστηκε με τους αναγνώστες.