~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
........................................ * Συνέχεια του Ιστολογιου της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα" στη δ/νση: - https://arkadiko-vima.blogspot.gr/
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
..............* ΕΙΔΗΣΕΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΑΡΚΑΔΩΝ (1988 - 2018) - 30 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ *

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ειδήσεις, νέα και ρεπορτάζ από τις παροικίες των Αρκάδων...................... ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: arkadikovima@gmail.com
Σύμβουλοι Έκδοσης: Πάνος Σ. Αϊβαλής - Πέτρος Σ. Αϊβαλής
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

31 χρόνια

31 χρόνια
........................................................................... email: arkadikovima@gmail.com

Η αρχαία Αρκαδία δεν είχε τα όρια του σημερινού νομού και ήταν αποκλειστικά μεσόγεια, καταλαμβάνοντας το εσωτερικό της Πελοποννήσου, χωρίς να βρέχεται καθόλου από θάλασσα. Περιελάμβανε τις επαρχίες, Μαντινείας, Γορτυνίας, Μεγαλοπόλεως, τη βόρεια Κυνουρία, όλη την επαρχία Καλαβρύτων, τα δυτικά της Κορινθίας και της Αργολίδας, τμήμα της Ολυμπίας, τμήμα της Ηλείας και τη Λακωνική Αράχωβα.

"Η Καρύταινα, η Ανδρίτσαινα, η Στεμνίτσα, το Ελληνικό έγιναν γνωστοί προορισμοί"

«Πέρσι αυτήν την περίοδο ξεκινούσαν πέντε πέντε οι βάρκες για να κατέβουν τον Λούσιο. Διώχναμε κόσμο γιατί στα γκρουπ δεν υπήρχαν κενές θέσεις. Τώρα γεμίζει μια βάρκα και αυτή με το ζόρι»
Μοναξιά στον Παράδεισο του Λούσιου
«Δυστύχημα και πυρκαγιές μάς κατέστρεψαν», λένε οι κάτοικοι και εκπέμπουν SΟS
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΝΩΛΑΣ
«Η Καρύταινα, η Ανδρίτσαινα, η Στεμνίτσα, το Ελληνικό έγιναν γνωστοί προορισμοί. Φτιάχτηκαν ξενώνες, εστιατόρια, εταιρείες εναλλακτικού τουρισμού άνοιγαν η μια μετά την άλλη. Τώρα όλα αυτά δείχνουν να γκρεμίζονται», λέει ο Τάκης Μπαλάσκας (στη φωτογραφία- δεξιά), εκπαιδευτής ράφτινγκ και ιδιοκτήτης εταιρείας εναλλακτικού τουρισμού. Και συμπληρώνει: «Φόβισε πολύ τον κόσμο το δυστύχημα του Μαΐου»
«Πέρσι, αυτήν την περίοδο, ξεκινούσαν πέντε πέντε οι βάρκες για να κατέβουν τον Λούσιο. Διώχναμε κόσμο γιατί στα γκρουπ δεν υπήρχαν κενές θέσεις. Τώρα γεμίζει μια βάρκα και αυτή με το ζόρι. Εάν πέρσι έρχονταν 100 άτομα κάθε Σαββατοκύριακο για ράφτινγκ, φέτος έρχονται με το ζόρι 5».
O κ. Βασίλης Μπαρμπαρέσσος ασχολείται επαγγελματικά με τα εξτρίμ σπορ και είναι ιδιοκτήτης εταιρείας στην Καρύταινα Αρκαδίας. Διαχειρίζεται μια βάση απ΄ όπου ξεκινάνε ομάδες νέων ανθρώπων για ράφτινγκ, για κανό, για πεζοπορία και ήδη δηλώνει απελπισμένος από την κατάσταση που αντιμετωπίζει τη φετινή σεζόν- η οποία υποτίθεται ότι έχει αρχίσει από τα μέσα Οκτωβρίου. Δεν είναι ο μόνος. «Στην περιοχή μας, στην Αρκαδία, συνέβησαν πολλά άσχημα γεγονότα μαζεμένα αυτήν την χρονιά. Στα τέλη Μαΐου υπήρξε το τραγικό δυστύχημα στον Λούσιο. Οκτώ άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους κάνοντας πεζοπορία μέσα στο φαράγγι του ποταμού. Η σορός ενός εξ αυτών δεν έχει ακόμα βρεθεί παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει τόσοι μήνες. Το γεγονός αυτό συγκλόνισε. Ενώ κατά μέσο όρο, Ιούνιο και Ιούλιο έρχονταν συνολικά γύρω στα 600 άτομα για δραστηριότητες, το αντίστοιχο δίμηνο φέτος είχαν έρθει μόλις 28», λέει ο κ. Αλέκος Παπαβασιλόπουλος, ιδιοκτήτης εταιρείας εναλλακτικού τουρισμού στην περιοχή. «Και σαν μην έφταναν αυτά, ήρθαν και οι φωτιές του καλοκαιριού. Έδωσαν το τελειωτικό χτύπημα». Σε αδιέξοδο. Οι επαγγελματίες της Αρκαδίας εκτιμούν ότι βρίσκονται πλέον σε αδιέξοδο. «Η περιοχή άρχισε να αναπτύσσεται τουριστικά στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Ήταν η εποχή που οι κάτοικοι των πόλεων, και ιδιαίτερα της Αθήνας, ανακάλυπταν ότι και τα Σαββατοκύριακα του χειμώνα προσφέρονται για εκδρομές», λέει ο κ. Τάκης Μπαλάσκας, εκπαιδευτής ράφτινγκ και ιδιοκτήτης εταιρείας εναλλακτικού τουρισμού. «Η Καρύταινα, η Ανδρίτσαινα, η Στεμνίτσα, το Ελληνικό έγιναν γνωστοί προορισμοί. Φτιάχτηκαν ξενώνες, εστιατόρια, εταιρείες εναλλακτικού τουρισμού άνοιγαν η μια μετά την άλλη. Τώρα όλα αυτά δείχνουν να γκρεμίζονται», λέει. «Πρέπει η Πολιτεία, οι φορείς, να βοηθήσουν. Να διοργανώνουν εκδρομές εδώ στην περιοχή. Στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν περισσότερες από 600 κλίνες και δεν γεμίζει ούτε το 10%. Ο τζίρος των εστιατορίων τα Σαββατοκύριακα είναι πλέον μερικές δεκάδες ευρώ», υπογραμμίζει ο κ. Μπαρμπαρέσος. «Νιώθω ασφαλής». «Το θέμα της ασφάλειας μας απασχολεί», επισημαίνει ο κ. Παναγιώτης Πολυχρονόπουλος. Είναι ένας από τους λίγους που επιμένει να κατεβαίνει τον Λούσιο. «Εγώ είμαι εδώ με κάποιους φίλους και νιώθω απόλυτα ασφαλής. Θα συμβούλευα όποιον επιθυμεί να κάνει ράφτινγκ να κάνει μια σωστή έρευνα αγοράς ανάμεσα στις εταιρείες που δραστηριοποιούνται και να το τολμήσει», συμπληρώνει. «Η προσέλευση του κόσμου είναι πολύ μικρότερη σε σχέση με πέρσι. Ολόκληρη η περιοχή έχει πληγεί, αλλά περισσότερο η Καρύταινα γιατί είναι πολύ κοντά στο χωριό που συνέβη το δυστύχημα», λέει ο κ. Παναγιώτης Σπυρόπουλος, ιδιοκτήτης εστιατορίου στην Καρύταινα. «Πυρκαγιές και δυστύχημα μας κατέστρεψαν. Στους διπλανούς δήμους η κρίση είναι ακόμα μεγαλύτερη. Τα χωριά είναι άδεια, έρημα. Οι επαγγελματίες της περιοχής μας έχουν έρθει σε απόγνωση. Κάποια μαγαζιά έκλεισαν ήδη», επισημαίνει ο δήμαρχος Γόρτυνος Κωνσταντίνος Μιχόπουλος.
Μαύρη Κυριακή με 8 νεκρούς
*από ΤΑ ΝΕΑ Σάββατο 24.11.2007

Στην Τρίπολη Συμπόσιο: «Η Κρίση των Αξιών στην Πολιτική, στην Κοινωνία και στην Παιδεία»

Επιστημονικό συμπόσιο στην Τρίπολη
Επιστημονικό Συμπόσιο με γενικό θέμα: «Η Κρίση των Αξιών στην Πολιτική, στην Κοινωνία και στην Παιδεία» θα πραγματοποιηθεί Σάββατο 24 και Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2007 στο Αποστολοπούλειο Πνευματικό Κέντρο Τριπόλης.
Το συμπόσιο διοργανώνουν το Σπουδαστήριο Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και η Διεθνής Επιστημονική Εταιρεία Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας και τελεί υπό την αιγίδα του Νομάρχη Αρκαδίας Δημήτρη Κωνσταντόπουλου.

ΟΙ ΣΑΜΑΡΕΙΤΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΣΑΝΑΣ

του Στράτη Παινέση (Αγιοπετρίτη)
Μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε εδώ και χρόνια και υλοποιεί κάθε φθινόπωρο η μεγάλη Αδελφότητα Δημητσανιτών , έλαβε χώρα και φέτος με μεγάλη επιτυχία στο Κέντρο Υγείας της Δημητσάνας।
Συγκεκριμένα στις 20-21 Οκτωβρίου μια ομάδα καταξιωμένων γιατρών – πολλοί απ΄ αυτούς καθηγητές – διαφόρων ειδικοτήτων, με καταγωγή οι περισσότεροι από τη Δημητσάνα ή από τα γύρω χωριά και όχι μόνον, αφιέρωσαν το Σαββατοκύριακό τους και τον ελεύθερο χρόνο στα προβλήματα υγείας των κατοίκων του Δήμου. Απλοί άνθρωποι, που δύσκολα έχουν πρόσβαση σε κεντρικά Νοσοκομεία, εξετάστηκαν αφιλοκερδώς από τους «δικούς τους γιατρούς», τα «δικά τους παιδιά», που με περίσσευμα αγάπης και επαγγελματικής συνείδησης προσέφεραν και πάλι τις υπηρεσίες τους στους συμπατριώτες τους. Πάνω από 200 άτομα παρήλασαν τις δύο αυτές μέρες και ήταν πράγματι συγκινητικό και παρήγορο να βλέπει κανείς τους γιατρούς να ενσκήπτουν στο πρόβλημα του καθενός, χωρίς ίχνος ιδιοτέλειας και να αφουγκράζονται τον πόνο τους, αθόρυβα, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, πιστοί στον όρκο του Ιπποκράτη. Και ενώ θα έπρεπε αυτές οι πρωτοβουλίες να απασχολούν τα μέσα ενημέρωσης, δυστυχώς αυτά «μεριμνούν και τυρβάζουν περί πολλά» ανούσια, με στόχο μόνο την τηλεθέαση.
Οι γιατροί που συμμετείχαν στη ωραία αυτή προσπάθεια είναι:
Δημήτριος Κανδηλώρος, ΩΡΛ, καθηγητής
Γεώργιος Κανδηλώρος, Χειρουργός, καθηγητής
Τουντας Νικόλαος, Παθολόγος-Διαβητολόγος, καθηγητής
Ιωάννης Βλάχος, Ορθοπεδικός
Πισιμίσης Ευάγγελος, Καρδιολόγος
Δημήτριος Παναγιώταρος, Μαιευτήρας-Γυναικολόγος
Παναγιώτης Αντωνακόπουλος, Οφθαλμίατρος
Βασιλική Βαζιντάρη, Παθολόγος
Κων/νος Κοντός , Καρδιολόγος
Κων/να Κυριακοπούλου, Ακτινολόγος
Παναγιώτα Χαντζοπούλου, Μικροβιολόγος
Βασίλειος Μπιτούνης, Ορθοπεδικός
Νικόλαος Παπασταθόπουλος, Οδοντίατρος
Μαρία Μόσχου, Ψυχολόγος
Να μην παραλείψουμε να αναφέρουμε και το προσωπικό του Κέντρου Υγείας: τον Επιμελητή Α΄, Ιωάννη Σερβέ, τις Αγροτ. γιατρούς Χριστίνα Γκόγκα και Σταυρούλα Παρασαντίδου, την Επισκέπτρια Υγείας Λίτσα,Μπορδόκα τις νοσηλεύτριες Παναγιώτα Κουμαρέλα και Μαρία Μπόρα, την παρασκευάστρια Ιωάννα Χαριτάκη, τον οδηγό ασθενοφόρου Ιωάννη Αναστασόπουλο, τον Προϊστάμενο Γραμματείας Θεόδωρο Μάνεση, την καθαρίστρια Δέσποινα Ραζαίου και όλους που βρέθηκαν στο πλευρό των γιατρών και βοήθησαν στη επιτυχία της αξιέπαινης αυτής προσπάθειας.
Επίσης να σημειώσουμε τα ονόματα του Δ.Σ. της Αδελφότητος Δημητσανιτών και να συγχαρούμε για την αξιέπαινη αυτή πρωτοβουλία .
Κανδηλώρος Γεώργιος, Πρόεδρος
Καρδάσης Βασίλειος, Αντιπρόεδρος Α΄
Πισιμίσης Θεόδωρος , Αντιπρόεδρος Β΄
Μαγουλιανίτης Αναστ. Γραμματέας
Θεοχάρης Γεώργιος, Ταμίας
και μέλη οι: Γκλάβας Χρισ., Κωνσταντόπουλος Αθαν., Παπασπυρίδης Κων/νος, Λάμπρου Κων/νος, Γκιώνης Κων/νος , Κανδηλώρος Χαρ. και Τσαφάρας Παν.
Σε όλη αυτή την προσπάθεια αρωγός στάθηκε ο Δήμος Δημητσάνας, με επικεφαλής τον ακούραστο Δήμαρχο Τάσο Βλάχο।

Σε απόγνωση βρίσκονται οι κτηνοτρόφοι...

Ερώτηση 46 του ΠΑΣΟΚ για την κτηνοτροφία
Σε απόγνωση βρίσκονται οι κτηνοτρόφοι, καθώς βλέπουν τις εκμεταλλεύσεις τους να οδηγούνται στην καταστροφή, χωρίς η κυβέρνηση να λαμβάνει κάποιο ουσιαστικό μέτρο που θα έβγαζε τον κλάδο από την κρίση ή έστω θα περιόριζε τις συνέπειες. Τα παραπάνω αναφέρονται σε επίκαιρη επερώτηση προς τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, την οποία υπογράφουν περίπου οι μισοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Οι 46 ερωτούν την κυβέρνηση πώς θ' αντιμετωπίσει την παντελή έλλειψη ολοκληρωμένης στρατηγικής στον τομέα της κτηνοτροφίας, τα προβλήματα της ξέφρενης ανόδου των τιμών στις ζωοτροφές και της κατάρρευσης των τιμών παραγωγού στο γάλα και το κρέας και τι θα γίνει με την καθυστέρηση καταβολής της ενιαίας ενίσχυσης του 2007.

*από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 16/11/2007

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΑΛΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ...


γράφει η ΜΑΡΙΑ ΠΟΡΤΑΡΑΚΗ*

Τα σχολεία άνοιξαν τις πόρτες τους την Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου με τον αγιασμό και έκλεισαν ξανά την Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου λόγω των εκλογών την Κυριακή 16 του μήνα. Επιστρέψαμε στα θρανία Τρίτη 18, παίρνοντας μερικά μόνο από τα βιβλία. Τα υπόλοιπα, τα οποία άνηκαν στα μαθήματα των κατευθύνσεων, βρίσκονταν σε έλλειψη. Ένα από αυτά, του μαθήματος της φιλοσοφίας, λόγω του ότι ήταν καινούριο, δεν είχε καν τυπωθεί, επειδή τα τυπογραφεία ήταν απασχολημένα με το προεκλογικό υλικό. Οι μαθητές είχαν ήδη αρχίσει να ξεσηκώνονται και κουβέντες περί καταλήψεων άρχισαν σιγά – σιγά να φουντώνουν.
Τα πράγματα χειροτέρεψαν όταν έγιναν οι πρώτες ανακοινώσεις από το Υπουργείο Παιδείας. Τα νέα μέτρα που αποφάσισαν να πάρουν δεν ήταν επιθυμητά σε όλους τους μαθητές. Πρώτο από όλα, να πέσει η βάση του 10 ξανά και να μπορούν οι μαθητές να μπαίνουν στα πανεπιστήμια ακόμα και με βαθμό πανελλαδικών που να αγγίζει το 3,5. Οι αδιάφοροι μαθητές, που ήξεραν ότι με βάση το 10, αποκλείεται να μπορούσαν να εισαχθούν σε κάποια σχολή, ζητωκραύγασαν από την χαρά τους. Οι υπόλοιποι μαθητές όμως, που με κόπο και πολύ διάβασμα επεδίωκαν να μπουν σε μια αξιοπρεπή σχολή, αντέδρασαν. Θεώρησαν απαράδεκτο και άδικο αυτό το πράγμα. Η κατάσταση φούντωσε και τα πρώτα σχολεία ξεκίνησαν να βάζουν λουκέτο στα μέσα περίπου Οκτώβρη. Μέχρι το τέλος του μήνα είχαν ήδη κλείσει 250 σχολεία. Δεύτερο χτύπημα, η αναγνώριση των ιδιωτικών σχολών και των κολεγίων. Τα πράγματα ολοένα και χειροτέρευαν. Ώσπου φτάσαμε στην 1η Νοέμβρη, να τελούν υπό κατάληψη 400 σχολεία σε ολόκληρη την Ελλάδα. Μαθητές, οι οποίοι δεν έκαναν κατάληψη απλά και μόνο για να χάσουν λίγες διδακτικές ώρες και να μπορέσουν να κοιμηθούν με την ησυχία τους. Μαθητές, οι οποίοι ξεχύθηκαν στους δρόμους διεκδικώντας τα δικαιώματα τους, φωνάζοντας και κατηγορώντας το εκπαιδευτικό σύστημα.
Στην σημερινή κοινωνία η παιδεία είναι κάτι το οποίο εμείς οι νέοι άνθρωποι έχουμε πραγματικά ανάγκη. Είναι ένα πάρα πολύ βασικό εφόδιο για να μπορέσουμε να βγούμε στην κοινωνία. Μην ξεχάσουμε πως παιδεία ονομάζεται η θεμελιώδης κοινωνική λειτουργία που αποσκοπεί στη μεταβίβαση της υλικής, πνευματικής, ηθικής και πολιτιστικής κληρονομιάς στη νεότερη γενιά. Για να υπάρξει σωστή παιδεία πρέπει να υπάρχει διάθεση για μόρφωση, συνεχής και συστηματική προσπάθεια, συνειδητοποίηση της σημασίας της παιδείας από την κοινωνία, έγκυρη ενημέρωση και ποιοτική ψυχαγωγία από τα ΜΜΕ, παροχή σύγχρονης γνώσης από τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και φυσικά καταρτισμένοι εκπαιδευτικοί με σύγχρονη παιδαγωγική αντίληψη.
Η παιδεία αποσκοπεί στη διεύρυνση των νοητικών δυνατοτήτων, απελευθερώνει από προκαταλήψεις, βοηθά στην απόκτηση ενός κώδικα ηθικής, επιτρέπει τη διαμόρφωση πολιτικής συνείδησης, παρέχει τις προϋποθέσεις για επαγγελματική αποκατάσταση αλλά κα προάγει την κοινωνικότητα.
Έχοντας εμείς οι νέοι από όλα αυτά ανάγκη, δεν δεχόμαστε από κανένα Υπουργείο να προσπαθεί να μας καταστρέψει την ελπίδα και το όνειρο να τα αποκτήσουμε. Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμα παιδιά σε διάφορα σχολεία της Ελλάδας που έχουν μάθει να αγωνίζονται σωστά και διπλωματικά και όχι επιφανειακά με σκοπό την ανάπαυλα για λίγο από τις διδακτικές ώρες.
Δεν μπορώ φυσικά να υποστηρίξω πως στο δικό μου σχολείο υπάρχουν μαθητές, οι οποίοι θέλουν να παλέψουν για τα δικαιώματα μας. Θέλουν απλά και μόνο να ξεφύγουν για λίγο από την καθημερινή ρουτίνα των μαθημάτων. Έτσι την Παρασκευή έφτασαν μαθητές στο σχολείο, οι οποίοι τριγύριζαν με χαρτιά που είχαν δύο στήλες η μια για τα παιδιά που ήταν υπέρ της κατάληψης και η άλλη για τα παιδιά που ήταν κατά και είχαν την απαίτηση να γράψουν οι υπόλοιποι μαθητές τα ονόματα τους εκεί όπου ανήκουν. Φυσικά δεν είχαν στα χέρια τους ούτε χαρτιά με τα αιτήματα της κατάληψης αλλά ούτε με τις επιπτώσεις που θα είχε. Πολλοί από τους μαθητές υπέγραψαν στις στήλες χωρίς να αναρωτηθούν που βρίσκονταν αυτά τα χαρτιά. Υπέγραφαν χωρίς να ξέρουν το γιατί. Απλά και μόνο για να υπογράψουν. Ακόμα και εκείνοι που ήταν οι «ιδιοκτήτες» των χαρτιών αυτών είχαν πλήρη άγνοια για τα αιτήματα και τις επιπτώσεις. Ώσπου άρχισαν οι πρώτες αντιδράσεις. Μαθητές, οι οποίοι δεν άνηκαν στην ομάδα των προβάτων που τυφλά κάνουν ότι τους λένε οι αρχηγοί του σχολείου, αντέδρασαν και αρνήθηκαν να υπογράψουν.
Μετά από λίγο μοιράστηκαν σε κάθε τάξη χαρτιά με τα αιτήματα, γραμμένα από τους νέους της ΚΝΕ που τα μοίραζαν έξω από τα σχολεία, και ένα χαρτί από το Υπουργείο που έγραφε τις επιπτώσεις μιας κατάληψης. Διαβάζοντας πρώτο το χαρτί με τα αιτήματα οι μαθητές ξέσπασαν σε γέλια. Τα αιτήματα ήταν σχεδόν γελοία. Το μόνο σημαντικό το άρθρο 16 που έλεγε για την πτώση των βάσεων. Το γέλιο όμως πάγωσε στα χείλη τους όταν διαβάστηκε το χαρτί από το Υπουργείο, το οποίο έλεγε πως μετά από απόφαση του Υπουργού Παιδείας οι διδακτικές ώρες που θα χαθούν, θα πρέπει να αναπληρωθούν είτε με αντικατάσταση των καθημερινών εφταώρων από οκτάωρα, είτε με μείωση των διακοπών των Χριστουγέννων και του Πάσχα κατά μία βδομάδα, όπως επίσης και με μαθήματα τα Σάββατα. Ακόμη το Υπουργείο ανακοίνωνε πως είχε το δικαίωμα να απαγορεύσει τους περιπάτους, τις πολιτιστικές εκδηλώσεις αλλά και τις πολυήμερες εκδρομές. Πολλοί από τους υπέρ της κατάληψης άλλαξαν προσανατολισμό και τοποθετήθηκαν στην λίστα των κατά. Κανένας από αυτούς που ήθελαν απλά να χάσουν μάθημα δεν ρίσκαρε να χάσει την πολυήμερη εκδρομή του. Παρέλειψαν κάτι πολύ σημαντικό λοιπόν αυτοί οι αρχηγοί. Πως για να γίνει μια ψηφοφορία και να βγει μια μαζική απόφαση σχετικά με μια κατάληψη, πρέπει να μαζευτούν όλοι οι μαθητές του σχολείου με τα όργανα των μαθητών, δηλαδή το δεκαπενταμελές προεδρείο, και να διαβαστούν τα αιτήματα και οι επιπτώσεις και έπειτα να γίνει μια δημόσια ψηφοφορία και να γραφτούν μπροστά σε όλους τα ονόματα, να γίνει η αρίθμηση και να βγει το αποτέλεσμα.
Ως μαθητές έχουμε δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις. Έχουμε λόγους να κάνουμε κατάληψη διότι έχουν αρχίσει και μας αφήνουν στο περιθώριο και μας παραβιάζουν την ανάγκη για μάθηση και για παιδεία, όμως πρέπει να το κάνουμε σωστά και όχι με χουλιγκανισμούς και βανδαλισμούς. !! Μάλλον από βδομάδα και το δικό μας λύκειο θα τελεί υπό κατάληψη..

*ΜΑΘΗΤΡΙΑ Β’ ΛΥΚΕΙΟΥ ΛΑΥΡΙΟ ΑΤΤΙΚΗΣ

"H ΦΘΟΡΑ ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ"


ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

"H ΦΘΟΡΑ ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ
ΑΙΤΙΕΣ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ"
της AYALA MALACH PINES
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ
Σελίδες: 288 Τιμή: €24,00
Ένα μοναδικό πρότυπο για την καταπολέμηση της φθοράς στις ερωτικές
σχέσεις προσφέρει η κλινική ψυχολόγος Ayala Malach Pines στο βιβλίο αυτό. Αντλώντας από εκτεταμένες έρευνες και πολύχρονη κλινική εργασία, η Pines περιγράφει τις αιτίες, τα σήματα κινδύνου και τα συμπτώματα της φθοράς κάθε μορφής ερωτικού ζευγαριού και προτείνει αποτελεσματικές τεχνικές.
Με δεκάδες παραδείγματα περιστατικών, εστιάζεται στα ευρήματα της κοινωνικής και υπαρξιακής ψυχολογίας σε θέματα διαφοράς φύλου, γκέι σχέσεων, εξισορρόπησης σχέσης και καριέρας, όπως και της φθοράς στο σεξ, εντοπίζει τη φθορά από τα προβλήματα τα σχετικά με τυχόν υποφώσκουσα κλινική κατάθλιψη ή άλλες παθολογικές αιτίες, κάνοντας το βιβλίο εξίσου χρήσιμο και στους θεραπευτές.

«Συναρπαστικό κείμενο με υποδειγματικό συνδυασμό θεωρίας και πράξης.
Προτείνει λύσεις καθημερινής πρακτικής
»
Εφημερίδα INDEPENDENT

«Διαβάζοντας το βιβλίο τα ζευγάρια αντιλαμβάνονται την ανάγκη να δουν σχέση τους με ρεαλισμό και να αναπτύξουν νέες δυναμικές ικανές στο επανατοποθετηθεί η μεταξύ των δύο συντρόφων ερωτική σχέση σε καινούργια βάση»
Εφημερίδα GUARDIAN


«Ως κλινική και, συγχρόνως, κοινωνική ψυχολόγος ειδικευμένη σε θέματα θεραπευτικής Γυναικών και Ζευγαριών, η Ayala Malach Pines αντιμετωπίζει με θάρρος και αποτελεσματικότητα το θέμα «ερωτική σχέση», γνωρίζοντας εξαιρετικά, μάλιστα, από τις έρευνές της ιδιορρυθμίες του Μεσογειακού χώρου»
Περιοδικό KIRKUS REVIEWS


Η Ayala Malach Pines είναι Καθηγήτρια Ψυχολογίας στα γνωστά Πανεπιστήμια Berkley Καλιφόρνιας και Ben-Gurion Ισραήλ, Διευθύντρια του Τμήματος Ψυχολογίας και Συμπεριφορικών Επιστημών στο Ινστιτούτο Τεχνών, Επιστημών και Τεχνολογίας και κλινική ψυχολόγος ειδικευμένη στη Θεραπευτική Γυναικών και Ζευγαριών. Είναι συγγραφέας εννέα βιβλίων, είκοσι κεφαλαίων βιβλίων και εξήντα ερευνητικών άρθρων. Έχει μεταφραστεί στα Γερμανικά, Γαλλικά, Εβραϊκά και Ιαπωνικά
Στα Ελληνικά κυκλοφορεί επίσης το βιβλίο της «Πώς και Γιατί Ερωτευόμαστε», πάλι από τις Εκδόσεις Περίπλους.

ΒΟΗΘΕΙΑ!!! ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ 6 ΕΤΩΝ ΜΕ ΟΞΕΙΑ ΛΕΥΧΑΙΜΙΑ...

ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΧΕΠΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, ΝΟΣΗΛΕΥΕΤΑΙ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ 6 ΕΤΩΝ ΜΕ ΟΞΕΙΑ ΛΕΥΧΑΙΜΙΑ. ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ ΓΙΑ ΔΟΤΕΣ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΩΝ. Η ΟΜΑΔΑ ΑΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΒ+ (ΡΕΖΟΥΣ ΘΕΤΙΚΟ). ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΑΙΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΤΣΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΧΕΠΑ (παιδο-ογκολογικό) (2310 993506 & 2310 993944) ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ, ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΕΤΣΙ> ΩΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ, ΤΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ, ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ..... ΑΣ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΤΡΕΞΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΓΕΡΟΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ......ΑΣ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΡΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΟΠΩΣ ΕΜΕΙΣ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙΑ...

ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΡΚΑΔΙΑΣ... ΓΙΑ ΔΥΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΜΕΤΡΙΟΥΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΓΛΥΚΥ ΒΡΑΣΤΟ

ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΡΚΑΔΙΑΣ...

Aποστολή: Έρρικα Πελωριάδου

Η επιτυχία ενός ταξιδιού εξαρτάται από τη σωστή οργάνωση του. Επιλέγεις προορισμό, ελέγχεις χιλιομετρικές αποστάσεις, ώρες ταξιδιού, στάσεις, αξιοθέατα που θέλεις να επισκεφθείς οπωσδήποτε, τις ώρες που είναι ανοικτοί για το κοινό αρχαιολογικοί χώροι και μουσεία, φροντίζεις να έχεις κάνει κράτηση σε κάποιο ξενοδοχείο ή ξενώνα εκ των προτέρων και ξεκινάς...
Η ευτυχία όμως σ΄ ένα ταξίδι εξαρτάται από τη χαλαρή διάθεση και την καλή παρέα. Έτσι κι εμείς γι΄ αλλού ξεκινήσαμε κι αλλού βρεθήκαμε…ευτυχώς.!! Ξεκινήσαμε για μια σύντομη στάση στη λίμνη του Λάδωνα στην ορεινή Αρκαδία με σκοπό να συνεχίσουμε για ποταμό Λούσιο και Καρύταινα όπου και θα διανυκτερεύαμε. Μόνο που ο Λούσιος…άργησε δυό μέρες.
Στη διαδρομή για Λάδωνα, σταματήσαμε στην Κοντοβάζαινα ένα μεγάλο χωριό κατηφορίζοντας από το Αφροδίσιο όρος γύρω στις 2:30 το μεσημέρι, αναζητώντας κάποιο μέρος να πιούμε καφέ.
ΦΥΣΙΚΑ…τέτοια ώρα τα πάντα ήταν κλειστά κι ο κόσμος έπαιρνε το μεσημεριανό του υπνάκο, όπως όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι που δεν ζουν στην τρέλα των μεγαλουπόλεων. Ρωτώντας μάθαμε ότι λίγο πιο κάτω σ΄ένα χωριουδάκι στις πλαγίες του φαραγγιού του Λάδωνα λειτουργούσε ένας μικρός ξενώνας που πιθανόν θα ήταν ανοικτός τέτοια ώρα για καφέ.

Πήγαμε…Ήπιαμε τον καφέ μας…και μείναμε δυό μέρες.
Τόπος: Δήμητρα, (παλιά ονομασία Διβρίτσα που σημαίνει μέρος με πολλά νερά). Ένα πανέμορφο χωριουδάκι της ορεινής Αρκαδίας από αυτά που δεν βρίσκονται μέσα στους τουριστικούς προορισμούς και κλείνουν μέσα τους την πραγματική εικόνα της ζωής στην ορεινή Ελλάδα.Εκεί που ακόμα σε κερνούν καφέ στα καφενεία γιατί είσαι επισκέπτης στον τόπο τους, εκεί που σε μια μέρα μπορείς να κάνεις φιλίες μιας ζωής.

Μείναμε : Γιατί δεν μπορούσαμε να ξεκολλήσουμε μαγεμένοι από τη φιλοξενία των κατοίκων, το πανέμορφο χωριουδάκι, τις περιπλανήσεις στα δρομάκια δίπλα στο ποτάμι και το πέτρινο γιοφύρι, τη λίμνη του Λάδωνα, τα κρεμασμένα στους βράχους μοναστήρια και ασκηταριά. Γιατί δεν μπορούσαμε ν΄ αφήσουμε την ηρεμία του πέτρινου ξενώνα με τη γλυκιά οικοδέσποινα την κυρία Κρυσταλλία. … Γιατί γευτήκαμε το
αγριογούρουνο στιφάδο και τις άλλες παραδοσιακές και λαχταριστές γεύσεις της Νεκταρίας. Κάπως έτσι γνωρίσαμε τη Δήμητρα.

Πού βρίσκεται:
Η Δήμητρα βρίσκεται στα βορειοδυτικά της Αρκαδίας στους πρόποδες του Αφροδίσιου όρους, στις πλαγιές του φαραγγιού που μέσα του κυλάει ο ποταμός Λάδωνας. Τώρα πια όμως η κύρια ροή του ποταμού περνάει μέσα από το τούνελ που είναι σκαμμένο στο βουνό και τροφοδοτεί την τεχνητή λίμνη που έχει δημιουργηθεί από το φράγμα της ΔΕΗ .Ανήκει στην επαρχία Γορτυνίας και μαζί με τα άλλα χωριά της περιοχής, άλλα μεγαλύτερα και άλλα μικρότερα σχηματίζουν ένα ενιαίο ιδανικό σκηνικό για ήρεμες διακοπές ή για πεζοπορικές εκδρομές που μπορούν να συνδυαστούν και με καγιάκ στη λίμνη του Λάδωνα. Τη σημερινή ονομασία της η Δήμητρα την οφείλει στο αρχαίο ιερό της Ελευσίνιας ή Αλουσίας Δήμητρας. Υπάρχει ακόμη και σήμερα μια τεράστια λαξευμένη πέτρα που οι ντόπιοι αποκαλούν «Αγία Τράπεζα» και υπολείμματα αρχαίου κτίσματος στη θέση «Παλαιόπολη».

Πώς θα φθάσετε:
Από τον εθνικό δρόμο Κορίνθου-Τριπόλεως, μόλις περάσετε τη σήραγγα του Αρτεμισίου, στον κόμβο της Νεστάνης θα στρίψετε δεξιά για Λεβίδι.

Διαδρομή 1
Μετά το Λεβίδι στη διασταύρωση της Βλαχέρνας θα πάτε δεξιά στον «111» που οδηγεί προς Κλειτορία. Αφού περάσετε τη διασταύρωση για Κλειτορία στρίβετε αριστερά με προορισμό Δάφνη-Πουρναριά-Μουριά-Πέρα Βάχλια – Βάχλια – Δήμητρα.

Διαδρομή 2
Ένας άλλος δρόμος που καλό όμως είναι να τον αποφύγετε χειμώνα γιατί υπάρχουν πολλές κατολισθήσεις, είναι μετά τα Παγκραταίικα Καλύβια να συνεχίσετε για Πάος. Όταν περάσετε τη διασταύρωση για τον παραδοσιακό οικισμό της Βεσίνης, λίγο πιο κάτω συναντάτε πινακίδα για Κοντοβάζαινα και αρχίζετε να ανηφορίζετε το Αφροδίσιο όρος. Η διαδρομή είναι πανέμορφη αλλά γεμάτη στροφές. Μόλις βγείτε στο διάσελο θα δείτε το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Πέτρου και τμήματα του ιερού της Ερυκίνης Αφροδίτης που βρίσκεται σε υψόμετρο 1350 μέτρων. (Υπάρχει και βρύση να ξεδιψάσετε αν θέλετε και να απολαύσετε την υπέροχη θέα των κορυφογραμμών). Μετά αρχίζετε να κατηφορίζετε για Κοντοβάζαινα. Σε απόσταση 5 χιλιομέτρων από το μεγαλοχώρι αυτό θα συναντήσετε τη Δήμητρα.

Διαδρομή 3
Μετά τη διασταύρωση της Βλαχέρνας θα πάτε αριστερά για Ολυμπία. Συνεχίζεται για Βυτίνα- Λαγκάδια – Λευκοχώρι και φθάνετε στο χωριό Σταυροδρόμι. Στο έμπα του χωριού υπάρχει ένα αλσύλλιο απ΄ όπου ξεκινάει ο δρόμος για την κωμόπολη Τρόπαια και συνεχίζει ακολουθώντας το φρύδι του φαραγγιού για Δήμητρα.
Όποια διαδρομή κι αν ακολουθήσετε, οι ιδανικές εποχές για να επισκεφθείτε τη Δήμητρα και να απολαύσετε πεζοπορικές διαδρομές είναι: Άνοιξη προς καλοκαίρι που τα πάντα είναι ανθισμένα και τα νερά του ποταμού προσφέρονται για trekking και βουτιές στις βάθρες που σχηματίζονται. Επίσης το Φθινόπωρο προς το τέλος του Οκτώβρη που τα χρώματα είναι μαγευτικά καθώς στην περιοχή υπάρχουν πολλά δάση με δρυς.
Πλατάνια, αγριοδάφνες, κουμαριές και βαλανιδιές μπλέκονται μεταξύ τους σ΄ όλο το μήκος του ποταμού και δημιουργούν αρμονικές αντιθέσεις με το ασημοπράσινο χρώμα των ελαιώνων που καλλιεργούνται σε πεζούλες στις πλαγιές του φαραγγιού. Το χειμώνα τα γύρω χωριά ντύνονται στα λευκά από τα χιόνια αλλά η Δήμητρα απαγκιάζει στο χείλος της χαράδρας.
Το χωριό που είναι κτισμένο στην πλαγιά του φαραγγιού διατηρεί ακέραια την παραδοσιακή αρχιτεκτονική φυσιογνωμία των ορεινών οικισμών της Αρκαδίας. Τα σπίτια παλιά πετρόκτιστα. Πολλά έχουν εγκαταλειφθεί και καταρρέουν και μόνο τα ξεθωριασμένα χρώματα της ώχρας και του λουλακί στους ξεφτισμένους σοβάδες, τα σκουριασμένα περίτεχνα κάγκελα στα ετοιμόρροπα μπαλκόνια και οι καλοχτισμένες πέτρες των σπιτιών που επιμένουν να παραμένουν όρθια σε πείσμα των καιρών που έχουν περάσει από πάνω τους μαρτυρούν τις παλιές δόξες τους. Στην άκρη της πλακόστρωτης πλατείας του χωριού βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Νικολάου με το ξυλόγλυπτο τέμπλο και το εντυπωσιακό καμπαναριό , το Ηρώο ενώ στη μέση της δεσπόζει ένας τεράστιος γέρο πλάτανος πραγματική όαση για τα καλοκαιριάτικα μεσημέρια. Γύρω γύρω τα καλοδιατηρημένα σπίτια , τα ταβερνάκια και τα καφενεία την προστατεύουν από τους αέρηδες και μοιάζει με μια μεγάλη αυλή που τις ζεστές εποχές γεμίζει από τα τραπεζάκια και τις καρέκλες των μαγαζιών. Η βόλτα στα στενά δρομάκια του χωριού με τη θέα του φαραγγιού και των γύρω Γορτυνιακών βουνών είναι εξαιρετική.

Πεζοπορικές διαδρομές
Από το χωριό ξεκινούν τρία μονοπάτια.
Τα δύο από αυτά σε οδηγούν μέχρι το πέτρινο τοξωτό γεφύρι στο βάθος του φαραγγιού που σ΄ αυτό το σημείο σχηματίζει ένα βαθύσκιωτο πλάτωμα ιδανικό για ημερήσιες εκδρομές , πλατσουρίσματα στο ποτάμι, αν ο καιρός του επιτρέπει, και «πικ νικ» στις όχθες του δίπλα στο γεφύρι (Με την προϋπόθεση πάντα, ότι φεύγοντας θα πάρετε μαζί σας φεύγοντας και το τελευταίο ίχνος της παρουσίας σας εκεί….σακούλες, μπουκάλια, καλαμάκια, κονσέρβες κλπ κλπ) . Βγαίνετε από την αριστερή πλευρά της πλατείας και κατηφορίζετε προς το ποτάμι. Μετά από λίγο υπάρχει μια διχάλα και το μονοπάτι χωρίζει στα δύο. Το ένα από τα δύο ( το δεξί) είναι κακοτράχαλο και κατηφορίζει απότομα αλλά είναι και το πιο σύντομο. Το αριστερό ανηφορίζει λίγο στην αρχή, είναι πιο μακρύ αλλά σαφώς πολύ πιο βατό και ξεκούραστο. Άλλωστε αν διαθέτετε μικρό 4Χ4 μπορείτε να φθάσετε μέχρι το ποτάμι ακολουθώντας αυτό το μονοπάτι. Φθάνοντας κάτω στο ποτάμι το τοπίο σας αποζημιώνει πλουσιοπάροχα για την τυχόν ταλαιπωρία σας. Η πεζοπορία διαρκεί περίπου 20 λεπτά με μισή ώρα στο κατέβασμα. Η ανάβαση εξαρτάται από τη φυσική κατάσταση του καθενός και πόσες στάσεις θα χρειαστεί ή θα θελήσει να κάνει. Αν πάλι συναντήσετε κάτω τον κυρ Νίκο τον βοσκό θα σας δείξει πώς να κόψετε δρόμο από το γεφύρι για τη …δημοσιά (όπου δημοσιά είναι το ξεκούραστο μονοπάτι). Πάντως το όλο ευθεία…. που θα σας πει μέχρι τη χαμοκέλα, μην το πάρετε εντελώς της μετρητοίς !! Το μουλάρι που κάνει αυτή τη διαδρομή έχει σαφώς μεγαλύτερες δυνατότητες από εσάς να πηγαίνει ευθεία εκεί που εσείς θα τον χρειαστείτε τον ελιγμό για ν΄ αποφύγετε την γκρεμνίλα. Από κάποιες στροφές ανεβαίνοντας το μονοπάτι, βλέπετε το ασκηταριό του Αγ. Χαραλάμπους φωλιασμένο πάνω στο βράχο να φυλάει τα στενά στο φαράγγι.

Επίσης αν είναι κάποιος ντόπιος κοντά μπορεί να σας δείξει την «πόρτα», το άνοιγμα δηλαδή που είχαν κάνει οι Ιταλοί που κατασκεύασαν το τούνελ που διοχετεύει το νερό του λάδωνα μέσα από το βουνό στο φράγμα, για να μπορούν οι εργάτες να το καθαρίζουν αν χρειαστεί!! Είναι στην απέναντι πλευρά του φαραγγιού λίγο πιο δεξιά από το γεφύρι.

Το τρίτο μονοπάτι ξεκινάει από τη δεξιά πλευρά της πλατείας, περνάει κάτω από τον ξενώνα και κατηφορίζει μέχρι το ποτάμι όπου συνεχίζει παράλληλα με αυτό για περίπου 5 χλμ. Μια διαδρομή που επίσης μπορεί να γίνει με 4Χ4 (τουλάχιστον μέχρι να κατεβείτε στο ποτάμι, και να μην έχετε την ανηφόρα της επιστροφής, και να συνεχίσετε από εκεί και μετά με τα πόδια). Μετά συναντάται μια διακλάδωση και αν θέλετε να συνεχίσετε με τα πόδια ή το ΙΧ, παίρνετε το δρόμο που ανηφορίζει και ξαναβγαίνετε στον κεντρικό δρόμο που συνδέει την Κοντοβάζαινα με τη Δήμητρα . Το μονοπάτι που συνεχίζει ευθεία και παράλληλα με το ποτάμι, μετά τη διακλάδωση, σταματάει να είναι βατό από κάποιο σημείο και μετά. Από τη μέση περίπου της διαδρομής αυτής, έχετε θέα στην πλαγιά στο βάθος του φαραγγιού, τη Μονή Κλειβωκάς την οποία μπορείτε να προσεγγίσετε από την Κοντοβάζαινα. Ο δρόμος είναι στην αρχή τσιμεντένιος, κατηφορίζει απότομα για περίπου 1 χλμ και συνεχίζει για κανένα χιλιόμετρο ακόμα στενός χωματόδρομος που χρειάζεται μεγάλη προσοχή γιατί γίνονται πολλές κατολισθήσεις. Η Μονή κρέμεται στην κυριολεξία πάνω από το φαράγγι. Τα τελευταία μέτρα είναι 120 απότομα σκαλοπάτια. Το εκκλησάκι της μονής είναι αφιερωμένο στη Ζωοδόχο Πηγή και γιορτάζει δύο φορές το χρόνο: την Παρασκευή μετά το Πάσχα και στις 23 Αυγούστου στην Απόδοση της Κοίμησης της Θεοτόκου.

Ένα ακόμη μοναστήρι της περιοχής είναι η Μονή της Αγίας Παρασκευής. Βρίσκεται περίπου 5 χλμ βόρεια της Βάχλιας και σύμφωνα με την παράδοση χρονολογείται στον 17ο αιώνα.

Λίμνη Λάδωνα
Η τεχνητή λίμνη του Λάδωνα με 6000 στρέμματα έκταση, μήκους 7,5 χλμ και μέγιστο πλάτος 1,5 χλμ δημιουργήθηκε από το φράγμα της ΔΕΗ που κατασκευάστηκε στα βόρεια των Τροπαίων, μήκους 105μ. και ύψους 57μ.

Για να φθάσετε στη λίμνη του Λάδωνα από τη Δήμητρα, συνεχίζεται βγαίνοντας από το χωριό προς Βάχλια, Πέρα Βάχλια. Από την Πέρα Βάχλια η λίμνη απέχει περίπου 6 χλμ. Ο δρόμος από κάποια στιγμή και μετά πηγαίνει δίπλα στη λίμνη μέχρι το χωριό Μουριά. Μετά τη Μουριά υπάρχει διασταύρωση με πινακίδα για της Κυράς το Γεφύρι. Στρίβετε στο χωματόδρομο και μετά από λίγο φθάνετε στο σημείο που βρίσκετε η καινούργια γέφυρα της ΔΕΗ και το παλιό πέτρινο γεφύρι που είναι γνωστό με την ονομασία «Της Κυράς το Γεφύρι» και είναι ορατό τους καλοκαιρινούς μήνες όταν η στάθμη του νερού είναι χαμηλή. Τους υπόλοιπους μήνες είναι σκεπασμένο από τα νερά της λίμνης. Κτίστηκε από την κυρά της Άκοβας, δευτερότοκης κόρης του Γουλιέλμου Βιλεαρδουίνου, από την οποία πήρε και το όνομά του.

Εκδρομές ημέρας από Δήμητρα

Λιμποβίσι- Στεμνίτσα
Από τη Γέφυρα της ΔΕΗ στη λίμνη του Λάδωνα περνάτε απέναντι και συνεχίζετε ανηφορίζοντας το βουνό για το χωριό Μυγδαλιά . Η θέα είναι καταπληκτική προς το Λάδωνα. Στη Μυγδαλιά κάντε στάση στο μικρό καφενεδοπαντοπωλείο της πλατείας για καφέ και συζήτηση με τους ντόπιους, είναι απόλαυση. Συνεχίζετε κατηφορίζοντας για Βαλτεσινίκο , Μαγούλιανα, δυό πανέμορφα ορεινά χωριά, και συναντάτε την εθνική οδό Τρίπολης-Βυτίνας - Ολυμπίας. Στρίβετε αριστερά για Τρίπολη και στα 6 περίπου χλμ θα δείτε στα δεξιά σας χωματόδρομο (χωρίς πινακίδα) στον οποίο θα μπείτε για να ακολουθήσετε μια μαγευτική διαδρομή μέσα στο πυκνό ελατόδασος του βόρειου Μαίναλου. Περίπου στα 500 μέτρα μετά θα δείτε και τις πινακίδες . (Τώρα γιατί μέσα στο δάσος οι πινακίδες και όχι στην άκρη του δρόμου παραμένει μυστήριο!!). Στρίβετε για Λιμποβίσι και αφήστε την ψυχή και τα μάτια σας να ξεκουραστούν μέσα σ΄ αυτή την ομορφιά που σας κυκλώνει από παντού. Κάντε στάση για ξεκούραση και κρύο νερό στο βυζαντινό εκκλησάκι των Αγ. Θεοδώρων και συνεχίστε για Λιμποβίσι όπου θα δείτε και το σπίτι των Κολοκοτροναίων. Μετά το Λιμποβίσι στρίβετε για Στεμνίτσα την πανέμορφη αυτή αρκαδική κωμόπολη με το κάστρο και τα εργαστήρια χρυσού κι αργύρου. Αν έχετε χρόνο επισκεφθείτε και το Λαογραφικό Μουσείο της.

Βυτίνα – Δημητσάνα - Λαγκάδια - Τρόπαια
Ακολουθείτε την ίδια διαδρομή από Δήμητρα αλλά στην εθνική οδό Τρίπολης – Ολυμπίας στρίβετε για Ολυμπία και σε 10΄ περίπου φθάνετε στη Βυτίνα. Γνωστό τουριστικό θέρετρο με πολλές ταβέρνες (δοκιμάστε τηγανόψωμο και θα με θυμηθείτε).

Συνεχίζετε για Δημητσάνα όπου πρέπει οπωσδήποτε να πάτε στο Μουσείο Υδροκίνησης και αν έχετε τα κότσια να περπατήσετε στα μονοπάτια του Λούσιου. Επισκεφθείτε τις Μονές Προδρόμου και Φιλοσόφου που επικοινωνούν μεταξύ τους μ΄ένα εκπληκτικής ομορφιάς μονοπάτι που φθάνει μέχρι το βάθος του φαραγγιού που το διασχίζετε περνώντας μια γέφυρα πάνω από μια καταβόθρα που κόβει την ανάσα.

Τα Λαγκάδια στη συνέχεια είναι μια πανέμορφη κωμόπολη κτισμένη ολόκληρη με πέτρινα σπίτια από τους περίφημους λαγκαδιανούς κτιστάδες.

Κοντοβάζαινα – Λάμπεια – Δάσος Φολόης
Η Κοντοβάζαινα είναι το πιο κοντινό μεγαλοχώρι (περίπου 5 χλμ) και έδρα του ομώνυμου Δήμου, στη Δήμητρα . Κτισμένη σε δυό γειτονιές που χωρίζονται από το ρέμα, έχει χαρακτηρισθεί παραδοσιακός οικισμός. Άφθονα τρεχούμενα νερά, πλατάνια και παλιοί νερόμυλοι, ο μητροπολιτικός ναός του Αγίου Νικολάου και η Χλιά Βρύση, 300 μέτρα έξω από το χωριό, αξίζουν μια στάση για να την εξερευνήσετε. Κατόπιν ανηφορίζετε πάλι το Αφροδίσιο όρος και φθάνετε στο Πάος. Συνεχίζετε αριστερά για Τριπόταμα μέχρι τη Λαμπεία, τη γραφική, καταπράσινη και πνιγμένη στα νερά ορεινή κωμόπολη κτισμένη αμφιθεατρικά στις πλαγιές του Λάμπειου όρους σε υψόμετρο 900μ. Μετά τη Λαμπεία στη διασταύρωση για Κούμανη στρίβετε δεξιά και μπαίνετε σ΄ένα από τα ωραιότερα αισθητικά δάση, το τεράστιο Δάσος της Φολόης. Ό,τι κι αν φαντάζεστε είναι λίγο. Καλλίτερη εποχή για να το επισκεφθείτε είναι το Φθινόπωρο προς το τέλος του Οκτώβρη τότε που τα χρυσοκόκκινα χρώματα των δρυών δημιουργούν ένα απίστευτα ρομαντικό τοπίο. Μπορείτε να το γυρίσετε με το αυτοκίνητο. Αν θελήσετε να περιηγηθείτε στα μονοπάτια του δάσους καλό είναι να έχετε οδηγό γιατί είναι πολύ εύκολο να χαθείτε. Η επίσκεψή του είναι μοναδική εμπειρία.

Αποστάσεις
Αθήνα – Κόρινθος 84 χλμ
Κόρινθος – Βλαχέρνα 105 χλμ
Βλαχέρνα – Βυτίνα – Τρόπαια-Δήμητρα 75χλμ
Βλαχέρνα – 111- Δάφνη –Φράγμα Λάδωνα-Δήμητρα 62 χλμ
Βλαχέρνα - Πάος – Κοντοβάζαινα – Δήμητρα 65 χλμ

Από Δήμητρα
Τρίπολη 111
Φράγμα Λάδωνα 12
Εργοστάσιο ΔΕΗ Λάδωνα 18
Δημητσάνα 55
Βυτίνα 59
Καλάβρυτα 78
Ολυμπία 56
Λουτρά Λίμνης Καϊάφα 72
Πύργος 79

Χρήσιμα τηλέφωνα
Αγροτικό Ιατρείο: Κοντοβάζαινα 27970- 23780
Αστυνομία: Κοντοβάζαιννα 27970 -23790


Κείμενο - Φωτογραφίες: Έρρικα Πελωριάδου

από το ΑΠΕ (Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων)

Τα εγκαίνια του νέου κτιρίου Δια Βίου Μάθησης στην Τρίπολη

Εγκαίνια κτιρίου ΚΕΕ
Σε μια λαμπρή εκδήλωση, στην οποία παρευρέθησαν, Ο Υπουργός Παιδείας & Θρησκευμάτων, ο Υφυπουργός Παιδείας, Ο Γενικός Γραμματέας Δια Βίου Μάθησης, Ειδικοί Γραμματείς, Ο Διευθυντής & η Πρόεδρος του Ι।Δ।ΕΚ.Ε., Ο πρόεδρος του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου, εκπρόσωποι της Εκκλησίας, τοπικοί φορείς και πλήθος κόσμου, πραγματοποιήθηκαν την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου στις 18:00, τα εγκαίνια του νέου κτηρίου στο οποίο θα στεγαστούν οι Δομές και τα αυτόνομα προγράμματα της Γ.Γ.Ε.Ε. του ΥΠ.Ε.Π.Θ. στο Νομό Αρκαδίας. Το κτήριο βρίσκεται στο Πν. Κέντρο του Ι.Ν. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην Τρίπολη δίπλα στην εκκλησία.Όλοι τόνισαν τη σημασία της Δια Βίου εκπαίδευσης για όλους τους ενήλικες πολίτες υπογραμμίζοντας ότι το νέο σύγχρονο κτήριο θα προσδώσει μεγαλύτερο κύρος στο θεσμό και θα αποτελεί σημείο αναφοράς, όχι μόνο για τους πολίτες της Αρκαδίας αλλά και της ευρύτερης περιφέρειας.
* από το inarcadia.gr

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΕΠΠΑΣ:«Ο Κ. Σημίτης ήταν από τους» καλύτερους πρωθυπουργούς»




συνέντευξη στον ΤΑΣΟ ΠΑΠΠΑ*
«Ο δικομματισμός ως ενιαίο κρατικοκυβερνητικό σύστημα εξουσίας ασφαλώς έχει τελειώσει. Και καλώς». Ο γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, Δ. Ρέππας, είναι κατηγορηματικός στην εκτίμησή του, πιστεύοντας ότι τα δύο κόμματα εξουσίας «βρίσκονται σε παρατεινόμενη εκκρεμότητα η οποία επιτρέπει σε τρίτους να διευρύνουν το ζωτικό χώρο τους και μέσω της ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού». * Ο κ. Ρέππας τονίζει ακόμη πως «δεν πιστεύω στους ηγέτες μιας χρήσης» και εκφράζει τη δυσφορία του για την κριτική που δέχεται η περίοδος Σημίτη από υποστηρικτές της υποψηφιότητας Παπανδρέου».
* Δηλώσατε ότι περιμένετε «ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού». Τι εννοούσατε; - Στη Ν.Δ., μόλις ένα μήνα μετά τις εκλογές, η κατάσταση αποκτά χαρακτηριστικά δομικής κρίσης. Η κυβέρνηση οδηγείται σε αδιέξοδο, σε εμπλοκή προγραμματική και διαχειριστική. Στο ΠΑΣΟΚ φιλοδοξούμε να διαχειριστούμε το εκλογικό αποτέλεσμα και τις συνέπειές του, χωρίς να τραυματίσουμε την προοπτική του κινήματος. Φαίνεται σαν να βρίσκονται τα δυο κόμματα σε μια παρατεινόμενη εκκρεμότητα.* Οι συνέπειες ποιες είναι;- Αυτό επιτρέπει σε τρίτους να διευρύνουν το ζωτικό χώρο τους, ίσως και μέσω της ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού, έτσι ώστε να αυξηθεί ο λόγος της δύναμής τους στα δημόσια πράγματα. Η μεγάλη πρόκληση είναι η αυτονομία της πολιτικής και των πολιτικών, ώστε να επιστρέψει η πολιτική με όλο το αξιακό φορτίο της και να πάψει να καθορίζει την πορεία των πραγμάτων η εξωγενής βούληση των κέντρων δύναμης που θα προτιμούσαν κάθε δημόσια εξουσία ευάλωτη στα κελεύσματά τους. * Ο δικομματισμός, όπως τον γνωρίσαμε, πνέει τα λοίσθια; - Ο δικομματισμός που εκλαμβάνεται ως ενιαίο κρατικοκυβερνητικό σύστημα εξουσίας ασφαλώς έχει τελειώσει. Και καλώς.* Το στοίχημα, λοιπόν, για το ΠΑΣΟΚ ποιο είναι;- Για το ΠΑΣΟΚ, προέχει η ανάδειξη των ιδεολογικών πολιτικών, κοινωνικών και ηθικών χαρακτηριστικών της εξουσίας που επαγγέλλεται. Παντού αντιπαρατίθενται δύο μεγάλα ρεύματα. Στην Ελλάδα, το ΠΑΣΟΚ θα πετύχει εκλογικές νίκες όχι αλλάζοντας απλώς οδηγό, αλλά αλλάζοντας δρόμο και πορεία. Ετσι εξασφαλίζει ιδεολογική και πολιτική ηγεμονία και την ανάλογη αξιοπιστία. Γιατί το ΠΑΣΟΚ οφείλει να είναι όχι απλώς μια πλειοψηφία, αλλά η πλειοψηφική αριστερά.* Πιστεύετε και εσείς ότι οι διασπάσεις κομμάτων είναι ενίοτε λυτρωτικές; - Αντιθέτως, πιστεύω στο συγκερασμό της εκλογικής αντιπροσωπευτικότητας με την πολιτική σταθερότητα. Πιστεύω στην αξία της λειτουργίας μεγάλων κομμάτων. Αλλά η ενότητα και η πολυσυλλεκτικότητα δεν συνιστούν ιδεολογία, είναι εργαλεία πολιτικής δουλειάς. Στην Ελλάδα, τα μεγάλα κόμματα έχουν επιδείξει αξιοθαύμαστη «αναρρωτική δυνατότητα» έπειτα από οργανωτικούς κραδασμούς και αποσχίσεις. Μεγάλο είναι το ΠΑΣΟΚ των αρχών του και όχι των αρχόντων του. Μεγάλο είναι το ΠΑΣΟΚ των συλλογικών σκοπών του και όχι των προσωπικών σκοπιμοτήτων. Μεγάλο είναι το ΠΑΣΟΚ της βάσης και της κοινωνίας και όχι των τεχνικών της εξουσίας.* Υπήρξατε κυβερνητικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης Σημίτη. Πώς αισθάνεστε όταν ακούτε υποστηρικτές του Γ. Παπανδρέου να χαρακτηρίζουν την περίοδο Σημίτη «δεξιά»; - Εκείνη η περίοδος υπήρξε από τις πιο παραγωγικές στην ιστορία της χώρας και ο τότε πρωθυπουργός ήταν από τους καλύτερους που είχε ποτέ η Ελλάδα. Τα επιτεύγματα εκείνης της περιόδου δεν απέτρεψαν την ήττα του 2004. Δεν πρόκειται, ασφαλώς, για λάθος του λαού. Αλλού πρέπει να αναζητήσουμε τα αίτια. Οπως είπα και το 2004, έτσι και τώρα πιστεύω πως η ανάπτυξη που πετύχαμε δεν εξατομικεύτηκε ώστε να γίνει πρακτικά αντιληπτή σε κοινωνικές δυνάμεις που παραδοσιακά ανήκαν στο ΠΑΣΟΚ. Αυτό το έλλειμμα έπρεπε να σημάνει την ανάγκη για στροφή σε πολιτικές αναδιανομής και συνοχής. Αναφέρω χαρακτηριστικά πως και το 2000 κερδίσαμε οριακά.* Ηταν ένα «καμπανάκι»...- Το εκλογικό αποτέλεσμα μπορεί να είναι νικηφόρο ή όχι. Η πραγματικότητα, όμως, είναι η ίδια. Δηλαδή, το 2000 κερδίσαμε επειδή δημιουργήσαμε ένα παράδεισο και το 2004 χάσαμε επειδή προκαλέσαμε μια κόλαση; Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ενα προοδευτικό κόμμα, πέρα από το εκλογικό αποτέλεσμα, πρέπει να αναλύει την πραγματικότητα σε σχέση με τη δική του ταυτότητα και με κριτήριο την προαγωγή ή την υποχώρηση των πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών του. Κατά τα άλλα, οι χαρακτηρισμοί και οι ταμπέλες δεν με βρίσκουν σύμφωνο, γιατί μας γυρίζουν σε ένα μεσαίωνα όπου ο φανατισμός και το τυφλό πάθος εκτοπίζουν τη λογική, τη σύνεση και το ήθος.* Υποστηρίζουν πολλοί ότι ο Γ. Παπανδρέου παρέλαβε το 2004 ένα ΠΑΣΟΚ διαλυμένο. Σάμπως ο Κ. Σημίτης είχε παραλάβει το ΠΑΣΟΚ σε καλύτερη κατάσταση; Ξεχάσατε ότι το 1995-1996 το ΠΑΣΟΚ και τη χώρα κυβερνούσαν χαρτορίχτρες, ξεματιάστρες, γελωτοποιοί και ρασοφόροι; - Συμφωνώ μαζί σας, με τη διαφορά ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ το 2004 δεν παρέλαβε κυβέρνηση αλλά αντιπολίτευση. Με επιπλέον την πολιτική επιβάρυνση του ΠΑΣΟΚ από τη φθορά της πολύχρονης διακυβέρνησης. Το 1996 ήταν σημείο καμπής για το ΠΑΣΟΚ. Μια κατάσταση με χαρακτηριστικά παρακμής έδωσε τη θέση της σε μια νέα ελπίδα χάρις στο κυβερνητικό έργο. Το 2004 περάσαμε στην αντιπολίτευση χωρίς οργανωτικά εφόδια. Η βάση και τα στελέχη, εν τω μεταξύ, ξέμαθαν να δίνουν εκλογικούς αγώνες, αφού το λαϊκότροπο ΠΑΣΟΚ έδινε τη θέση του στο κρατικότροπο ΠΑΣΟΚ. * Το συμπέρασμα ποιο είναι;- Το ΠΑΣΟΚ θα κερδίζει αν είναι ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ θα χάνει αν δεν είναι ΠΑΣΟΚ. Οσο λείπει το ΠΑΣΟΚ, τόσο θα λείπουν και οι ψήφοι. Σήμερα, πρέπει να βρούμε το αντίστοιχο της αυτοοργάνωσης του 1974. Αυτό είναι το στοίχημα. * Πώς είστε σίγουρος ότι ο Γ. Παπανδρέου, αν εκλεγεί, δεν θα κάνει τα ίδια λάθη που ο ίδιος ομολόγησε ότι διέπραξε κατά τη διάρκεια της προεδρίας του; - Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έκανε το πρώτο βήμα υπέρβασης, αυτός μόνο, με τη γενναία αυτοκριτική του. Τα προηγούμενα χρόνια πολλά στελέχη διαγκωνίζονταν για να προβληθούν στο κάδρο των αξιωματούχων. Τώρα, όμως, αποφεύγουν, κάνουν πως δεν βλέπουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη των ευθυνών. Τίθεται θέμα αλλαγής ηγεσίας ως μέρος μιας διαδικασίας για τον επαναπροσδιορισμό του ΠΑΣΟΚ. Η ψήφος για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ είναι ψήφος για το τι ΠΑΣΟΚ θέλουμε και τι Ελλάδα θέλουμε. Αν όλα αρχίζουν και τελειώνουν σε ένα πρόσωπο, τότε μειώνουμε, υποτιμούμε και προσβάλλουμε τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε, αυτά τα χρόνια όλοι είχαν ρόλους και εξουσία. Και όλοι κρίθηκαν.* Τι έχει ο Γ. Παπανδρέου που δεν διαθέτει ο Ευ. Βενιζέλος και δεν κάνει για αρχηγός; - Οχι μόνο δεν μειώνω και δεν απαξιώνω στελέχη του ΠΑΣΟΚ όπως οι υποψήφιοι για την προεδρία του κόμματος, αλλά τους τιμώ, γιατί αναγνωρίζω πως είναι σημαντικοί για τη δημόσια ζωή της χώρας. Σε αυτή τη φάση πιστεύω ότι ο πρώτος λόγος ανήκει στο Γ. Παπανδρέου. Και αυτό γιατί πρέπει να μετρηθεί: α) η προσφορά του ως υπουργού, β) η καθοριστική συμβολή του στη διασφάλιση της ενότητας του ΠΑΣΟΚ, γ) η ειλικρινής πολιτική αυτοκριτική του και η επαγγελία του για μια νέα κοινωνική αλλαγή, δ) οι πρωτοβουλίες του που χαρακτηρίζονται από τις αξίες της πολιτικής συνέπειας και της κοινωνικής ευαισθησίας. * Αν επανεκλεγεί ο Γ. Παπανδρέου πόσες ευκαιρίες θα έχει ακόμη; - Δεν πιστεύω στους ηγέτες μιας χρήσης. Γιατί τότε μπαίνουμε σε φαύλο κύκλο, όπου κάθε νέος ηγέτης θα έχει την ψευδαίσθηση ότι στη δική του περίπτωση θα πάψουν αυτομάτως να υπάρχουν οι καιροφυλακτούντες διάδοχοι. Προέχει η πολιτική. Και ο πρόεδρος οφείλει να έχει πρώτο μέλημά του το σαφές στίγμα της επόμενης μέρας. Απέναντι σε μια κυβέρνηση με θολό ορίζοντα προοπτικής, δεν χρειάζεται ευκαιρίες αλλά τη δύναμη της ανυπόκριτης στήριξης όλων μας, για να περάσουμε από την προηγούμενη ήττα στην επόμενη νίκη.

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ EΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ- 04/11/2007

Δημήτρης Παπούλιας*: Υπεραπλουστεύσεις αντί πολιτικής

Η υπερ-απλούστευση των μεγάλων πολιτικών και οικονομικών προβλημάτων δεν υπήρξε ποτέ ο καλύτερος τρόπος αναζήτησης και προβληματισμού στην πορεία διαμόρφωσης απαντήσεων στα τρέχοντα σοβαρά θέματα της ελληνικής πραγματικότητας. Η αναγνώριση τουναντίον της υπάρχουσας πολυπλοκότητας και η οικοδόμηση συλλογισμών και προτάσεων στο πλαίσιο των δυσκολιών και των αδιεξόδων, οδηγούν συνήθως σε ρεαλιστικότερες εκτιμήσεις και περισσότερο υπεύθυνες τοποθετήσεις. Δεν είναι γνωστό κάτω από ποιες προϋποθέσεις επιλέγεται η μία ή η άλλη προσέγγιση. Η βιβλιογραφία πάντως, μας πληροφορεί για τη σχέση αυτών των τρόπων σκέψης και ανάλυσης αφενός με τον λαϊκισμό και τη δημαγωγία, αφετέρου με τον ελιτισμό και την τεχνοκρατία.
Είναι πάντως ιδιαιτέρως ατυχές ότι στην πρόσφατη εσωτερική αντιπαράθεση στο ΠαΣοΚ προτιμήθηκε αποκλειστικά η πρώτη.
Παράδειγμα υπεραπλούστευσης εννοιών και προτάσεων αποτελεί το κείμενο των πέντε διακεκριμένων συνδικαλιστών του ΠαΣοΚ το οποίο είδε το φως της δημοσιότητας πρόσφατα (16.10.07). Οπως και μέρος της δημόσιας συζήτησης των επίδοξων προέδρων του ΠαΣοΚ και των επιτελείων τους. Η αγωνία διατύπωσης μιας «αριστερής πρότασης» οδήγησε στην απαρίθμηση υπερβολικά απλουστευτικών προτάσεων, οι οποίες δεν είναι αριστερές γιατί δεν είναι πραγματικές, ουσιαστικές και τοποθετημένες στα σύγχρονα ελληνικά και ευρωπαϊκά δεδομένα. Δεν μπορούν ως εκ τούτου να υλοποιηθούν. Είμαστε ευτυχώς ως χώρα της ΕΕ σε κάπως προχωρημένο στάδιο κοινωνικού πολιτισμού και έτσι οι υποσχέσεις, η παροχολογία και τα συνθήματα για μη προνομιούχους Ελληνες και κοινωνικό ΠαΣοΚ δεν πείθουν, δεν μπορούν να συγκινήσουν και να προσελκύσουν. Οι λόγοι είναι πολλοί, πασίγνωστοι και προκύπτουν εμμέσως από τους παρακάτω ενδεικτικούς συλλογισμούς:
1. Η «διανομή και αναδιανομή του πλούτου» έχει μια βασική και θεμελιώδη προϋπόθεση: την παραγωγή και τη δημιουργία του πλούτου. Η θέση μας στην ΕΕ επιβάλλει δημοσιονομική πειθαρχία και προσαρμογή σε κανόνες που δεν ίσχυαν στο παρελθόν. Είναι βασική προϋπόθεση για όποιον υπόσχεται σήμερα διανομή, αναδιανομή και φορολόγηση του πλούτου να αποδείξει ότι αυτός ο πλούτος υπάρχει. Να τεκμηριώσει πώς θα ενεργοποιηθούν στην πράξη οι παραγωγικές δυνάμεις σε μια χώρα η οποία φθίνει οικονομικά, δεν παράγει πλούτο επαρκή για όλους, δεν παράγει ιδέες και καινοτομίες.
2. Η «προώθηση και στήριξη της κοινωνικής οικονομίας ως έκφραση της συλλογικότητας κατ΄ αντιδιαστολή τόσο της κρατικής όσο και της ιδιωτικής οικονομικής δραστηριότητας» είναι έκφραση γενικόλογη και εκτός πραγματικότητας. Η κοινωνική οικονομία ως γνωστό έχει προϋπόθεση μια ανθούσα οικονομία του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, όπως και ένα κράτος με λειτουργίες υψηλού επιπέδου. Αλλωστε δεν υπάρχουν ακόμα σπουδαία παραδείγματα ορισμού και εφαρμογής της κοινωνικής οικονομίας πουθενά στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο.
3. Το ΠαΣοΚ δεν είναι «κίνημα έκφρασης και στήριξης των μη προνομιούχων Ελλήνων, μόνον». Είναι ευτυχώς εδώ και πολύ καιρό και κόμμα των μεσαίων στρωμάτων. Χρειάζεται ως εκ τούτου σοβαρή επεξεργασία η άποψη ότι μπορεί να είναι ταυτόχρονα και κόμμα των φτωχών και των αδυνάτων.
4. Η «μείωση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας χωρίς μείωση αποδοχών» είναι ένα ζητούμενο που δεν υπάρχει πλέον στις διεκδικήσεις των συνδικάτων των χωρών της ΕΕ. Δυστυχώς ή ευτυχώς, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο σε πολλές χώρες όπως στη Γερμανία, όπου αυξάνεται ο χρόνος εργασίας χωρίς αύξηση των αποδοχών με τη σύμφωνη γνώμη και των συνδικάτων.
5. Η «διασφάλιση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα των μετοχοποιημένων επιχειρήσεων του Δημοσίου» είναι μια άλλη υπερ-απλούστευση η οποία οδηγεί ευθέως στην εποχή της λησμονημένης κοινωνικοποίησης των επιχειρήσεων του δημόσιου τομέα. Προτείνεται η επάνοδος της ΔΕΗ, του ΟΤΕ και των ΕΛΛΠΕ εκεί που ήταν το 1981 ή το 1991; Δεν αναγνωρίζεται τουλάχιστον ότι οι επιχειρήσεις αυτές εξελίχθηκαν και υπήρξαν, με το σωστό management, το στολίδι και το χρυσάφι της ελληνικής οικονομίας;
6. Η «θεσμική συμμετοχή όλων των μεγάλων κοινωνικών και παραγωγικών εκπροσωπήσεων στα κεντρικά όργανα του κόμματος» είναι μία ακόμη από τις πολλές και επικίνδυνες υπερ-απλουστεύσεις. Οταν είναι γνωστό ότι σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει σαφής διάκριση των κομματικών, πολιτικών και συνδικαλιστικών ρόλων, δεν είναι καιρός η διάκριση αυτή να γίνει πραγματικότητα και στην Ελλάδα; Επιτρέπεται σε μια ευρωπαϊκή χώρα, όπως είναι η δική μας, να ταυτίζεται η συνδικαλιστική με την πολιτική ηγεσία; Θέλουν οι συνδικαλιστές ένα κόμμα δικό τους; 7. Τελευταίο και εξόχως απλουστευτικό: «Η ανάκαμψη των ψήφων προς τη ΝΔ δεν θα προέλθει από τη σύγκριση ικανότητας διαχείρισης ανάμεσα στην κυβέρνηση της ΝΔ και τις παρελθούσες κυβερνήσεις του ΠαΣοΚ». Είναι εντυπωσιακό ότι οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στην Ελλάδα έχουν τόσο απαξιωτική άποψη για τα θέματα της διαχείρισης, δηλαδή της μεγάλης τέχνης του management. Στο πλαίσιο της οποίας οι εργαζόμενοι, που εκπροσωπούνται από τους συνδικαλιστές, ξοδεύουν τον ιδρώτα και τη ζωή τους. Οταν το ζητούμενο μάλιστα σήμερα από τις κυβερνήσεις και τις επιχειρήσεις όλου του κόσμου είναι πώς μπορεί να πραγματοποιηθεί ένα καλύτερο και ουσιαστικότερο αποτέλεσμα με τα ίδια οικονομικά και παραγωγικά μέσα. Η άποψη αυτή φαντάζει περισσότερο απλουστευτική όταν η έννοια της διαχείρισης χρησιμοποιείται για να υποτιμήσει τα πεπραγμένα του ΠαΣοΚ μετά το 1993 και ιδιαιτέρως μετά το 1996, περίοδο της μεγάλης ωριμότητάς του, στη διάρκεια της οποίας ως γνωστό, η διαχείριση ήταν επιτυχής. Υπήρχαν και ιδέες, πολλές και πρωτότυπες, αλλά η «αριστερή πολιτική» δεν τις χρειάζεται και τις απορρίπτει κατηγορηματικά.
Οι διαφορές μιας αριστερής ή λιγότερο αριστερής πρότασης δεν έχουν στην εποχή μας μεγάλη σημασία, όταν το οικοδόμημα των συλλογισμών και της τεκμηρίωσης είναι φορτωμένο με προκαταλήψεις και υπερ-απλουστεύσεις όπως η ακόλουθη: «Δεν συζητήσαμε το 2000 για την οριακή νίκη ενώ όλοι ψιθυρίζαμε ότι ισοδυναμούσε με ήττα ή ότι ήταν το προανάκρουσμα μιας ήττας που ήρθε το 2004 και ολοκληρώθηκε το 2007». Είναι φανερό όμως ότι το 2000 και το 2004 η συζήτηση θα γινόταν πάλι με απλουστευτικούς όρους, οι οποίοι είναι απαραίτητοι στη διατύπωση «αριστερών προτάσεων» αλλά δεν είναι χρήσιμοι στην αναζήτηση της αλήθειας και στη διαμόρφωση ρεαλιστικής πολιτικής για την κοινωνία και τον κόσμο.

Ο κ. Δ. Β. Παπούλιας είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών με καταγωγή από το Ψάρι Γορτυνίας.


*Απόκομμα από ΤΟ ΒΗΜΑ - Σάββατο 3/11/2007

Στοιχεία για την δεκαετία του '60 του Θανάση Βαλτινού


Βιβλιοκριτική:
Ένα ιδιαίτερο βιβλίο για μία ιδιαίτερη δεκαετία…
από τις Εκδόσεις Εστία

του Λευτέρη Γιαννακουδάκη
Η δεκαετία του 60 θεωρείται η πιο συναρπαστική δεκαετία του εικοστού αιώνα. Τουλάχιστον για τον δυτικό κόσμο. Υπήρχε η επανάσταση των λουλουδιών, η γέννηση του ροκ, ο πόλεμος του Βιετνάμ και η γέννηση του αντιπολεμικού κινήματος. Για την Ελλάδα τα πράγματα δεν ήταν έτσι ακριβώς. Ζούσαμε ακόμα τις συνέπειες του εμφυλίου, τη συντηρητική σκέψη που περιόριζε ασφυκτικά τον έρωτα, το κράτος του αστυνόμου, την αγωνία της μετανάστευσης. Μέσα σε όλα αυτά ήρθε και η χούντα για να βάλει το κερασάκι στην τούρτα…
Μ’ αυτή την περίεργη και αρκετά ζοφερή για τη χώρα μας δεκαετία ασχολείται το βιβλίο του Θανάση Βαλτινού. Το περιεχόμενο του είναι… αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος. Στοιχεία, πραγματικά ή φανταστικά κανείς δεν ξέρει και, τελικά, δεν έχει και σημασία, για την δεκαετία του 60! Το βιβλίο δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ούτε μυθιστόρημα, ούτε ιστορικό βιβλίο. Σε καμία περίπτωση ο συγγραφέας δεν επικαλείται ιστορικές πηγές, παρόλο που διατηρεί παραθετικό ύφος. Φαίνεται σαν να έχει πάρει πραγματικά γεγονότα και ντοκουμέντα και απλά να τα έχει συντάξει με βάση την ημερομηνία τους.

Το βιβλίο αποτελείται από συνεχόμενα και διάσπαρτα κείμενα. Τα γράμματα των γυναικών στην κυρία Μίνα, εκφωνήτρια στη ραδιοφωνική εκπομπή «Η ώρα της γυναίκας», αποσπάσματα από εφημερίδες, γράμματα στην επιτροπή μετανάστευσης, γράμματα από μετανάστες. Όλα αυτά τοποθετημένα με χρονολογική σειρά, καλύπτοντας κάθε χρόνο της δεκαετίας και γραμμένα μ’ ένα ιδιαίτερα ελκυστικό ύφος και με πολύ, όσο και πικρό, χιούμορ. Ο Βαλτινός δεν σχολιάζει ούτε τα γεγονότα, ούτε τις απόψεις των «πρωταγωνιστών» του. Αφήνει τον αναγνώστη να βγάλει τα συμπεράσματα του.
Υπόθεση"Ηρωίδα" του βιβλίου είναι η… δεκαετία του 60. Μία δεκαετία ιδιαίτερη όσο και δύσκολη για την Ελλάδα. Μια δεκαετία που ο λαός υπέφερε πολλά δεινά, χωρίς όμως να παραλείπει να ζει την καθημερινότητα του.
Εκεί που στον υπόλοιπο κόσμο υπήρχε η επανάσταση των λουλουδιών, στη χώρα μας επικρατούσε ο συντηρητισμός και η αστυνομοκρατία. Καταγγελίες για κομουνιστική δράση, περιγραφές από τη ζωή των ανακτόρων, γράμματα από στερημένες και ταλαιπωρημένες γυναίκες σε ραδιοφωνικές εκπομπές. Η μετανάστευση έπληττε τη χώρα και ο καθένας προσπαθούσε να πείσει την αντίστοιχη επιτροπή μετανάστευσης να του δώσει την άδεια για την ηρωική έξοδο. Όμως υπήρχαν κι άλλα, μικρά – ασήμαντα γεγονότα. Εγκλήματα πάθους, ληστείες, κηδείες, ευτράπελα…
Όλα αυτά γραμμένα με έναν ιδιαίτερο τρόπο οδηγούν στο συμπέρασμα ότι, τελικά, αυτά που όρισαν την πολυτάραχη δεκαετία αυτή ήταν και η καθημερινή ζωή και τα προβλήματα του απλού κόσμου.


Το βιβλίο του Θ। Βαλτινού κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 1989 και έχει βραβευτεί με κρατικό βραβείο μυθιστορήματος.


Ο συγγραφέαςΟ Θανάσης Βαλτινός γεννήθηκε στο χωριό Καράτουλα Κυνουρίας, το 1932. Οικογενειακές μετακινήσεις, που συνδέονται με τις δυσκολίες των κατοχικών και μετακατοχικών χρόνων, τον ανάγκασαν να φοιτήσει κατά σειρά στα γυμνάσια Σπάρτης, Γυθείου και Τρίπολης. Το 1950 ήρθε στην Αθήνα, όπου ζει έως σήμερα. Σπούδασε κινηματογράφο.
Μετά το 1974 έζησε κατά διαστήματα στο εξωτερικό: Αγγλία, Δυτικό Βερολίνο και Η.Π.Α., καλεσμένος από Πανεπιστήμια ή άλλα πνευματικά ιδρύματα.
Έχει γράψει σενάρια για τον κινηματογράφο. Το 1984 τιμήθηκε με το βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ των Καννών για την ταινία του Θ. Αγγελόπουλου "Ταξίδι στα Κύθηρα".

δείτε περισσότερα για τον συγγραφέα στην ιστοσελίδα των εκδόσεων ΕΣΤΙΑ: http://www.estiabookstore.gr/estia/HestiaBookStore_Authors.asp?searchauthor=BA%CBTINO%D3+%C8ANA%D3H%D3

*από την ιστοσελίδα: http://www।goculture.eu

Διοτίμα (περιοδικό)

Η Διοτίμα (Diotima) είναι ένα περιοδικό Για τη γνώση, την κοινωνία και τον πολιτισμό, που εκδίδεται Με την εποχή (ISSN 1709-4552) στην Τρίπολη της Αρκαδίας. Φέρει το όνομα της αρχαίας εταίρας και μαθηματικού Διοτίμας από τη Μαντινεία, που αναφέρεται από τον Πλάτωνα στο Συμπόσιο, και ασχολείται με ιστορικά, καλλιτεχνικά, επιστημονικά και φιλοσοφικά ζητήματα. Διατίθεται στα πρακτορεία Τύπου και βιβλιοπωλεία της Τρίπολης και σε κεντρικά βιβλιοπωλεία των Αθηνών, σε συνδρομητές με το ταχυδρομείο, καθώς και σε πανεπιστήμια και διάφορα επιστημονικά ιδρύματα.
Η Διοτίμα εκδίδεται από τις [[Αρκαδικές Εκδόσεις]], με συντάκτες τον Μιχάλη Μεργούπη και τον Δημήτρη Γεωργόπουλο. Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε την Άνοιξη του 2005. Έκτοτε έχουν κυκλοφορήσει τρία τεύχη, ενώ το τέταρτο βρίσκεται υπό έκδοση.
Ιέρεια από την αρχαία Μαντίνεια της Αρκαδίας, η Διοτίμα αναφέρεται στο πλατωνικό «Συμπόσιο» σαν σοφή γυναίκα, που δίδαξε στον Σωκράτη τα μυστήρια του Έρωτος. Γνώστρια της πυθαγόρειας αριθμοσοφίας, κατά τον Ξενοφώντα δεν ήταν άπειρη των πλέον δυσκολονόητων γεωμετρικών θεωρημάτων («ουκ άπειρος δυσσυνέτων διαγραμμάτων έστι»).
Πιθανότατα μυθικό πρόσωπο, το όνομα Διοτίμα είναι σήμερα δηλωτικό φιλοσοφικών, επιστημονικών και κοινωνικών αναζητήσεων σε παγκόσμια κλίμακα (Σημ. Στις δεκαετίες ’70-90, βραχύβιο ελληνικό φιλοσοφικό περιοδικό). Το όνομα είναι επίσης δηλωτικό δράσεων για την ισότητα ανδρών και γυναικών: η Διοτίμα είναι η μόνη γυναίκα που συμμετέχει στο ανδροκρατούμενο Συμπόσιο.
Η νεωτέρα Διοτίμα, το ανά χείρας περιοδικό έντυπο, εκδίδεται στην Τρίπολη της νέας Μαντινείας, κατά κυριολεξίαν, και κατά μεταφορά, ως δημοσία -ποθούσα ωστόσο να υπηρετήσει την πόλη- γυνή. Επί χρήμασι, τοις αναγκαίοις. Εκδίδεται με την εποχή: κι εδώ παίζει με τη λέξη. Κάθε τριπολιτσιώτικο χειμώνα, Άνοιξη, καλοκαίρι και φθινόπωρο, η Διοτίμα θ’ αποπειράται να συνευρεθεί με την Εποχής μας: τη γνώση, την κοινωνία, τον πολιτισμό της.
Το νεαρό Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, με έδρα την Τρίπολη, ανιχνεύει ήδη συγκεκριμένες περιοχές της γνώσης. Επιδιώκει, η Διοτίμα, κοντά στ’ άλλα ν’ αποτελέσει βήμα ενός ντόπιου επιστημονικού λόγου.

*Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Εξωτερικές συνδέσεις Επίσημη ιστοεσελίδα: http://diotima.relata.gr/