..................
Ο συμπατριώτης μας Κώστας Γαβράς σκηνοθέτης του γαλλικού κινηματογράφου από Λουτρά Ηραίας Αρκαδίας συζητείται για τη θέση του επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ.Σύμφωνα με το Mega, το ενδεχόμενο της υποψηφιότητας του βραβευμένου σκηνοθέτη παραμένει ανοιχτό. Από τους νυν ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ, θέση στο ψηφοδέλτιο αναμένεται να έχουν και πάλι ο Σταύρος Λαμπρινίδης, η Μαριλένα Κοππά και η Αννυ Ποδηματά. Υποψήφιοι φέρονται ότι θα είναι, μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Σπύρος Παπασπύρος και ο δήμαρχος Κοζάνης Πάρης Κουκουλόπουλος.
*από το http://www.in.gr/
*από το http://www.in.gr/
O Κώστας Γαβράς σε παλαιότερη συνέντευξη-ποταμό στην εφημερίδα «Γκάρντιαν» με τίτλο «Γαλλική αντίσταση». «Ολο το σινεμά είναι πολιτικό, ακόμα και οι ταινίες δράσεις με ήρωες που προσπαθούν να σώσουν τον πλανήτη μ' ένα όπλο», λέει. Μιλάει για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια στην Ελλάδα. Για τις πολιτικές περιπέτειες του πατέρα του, ο οποίος μετά τον πόλεμο κυνηγήθηκε από τη Δεξιά, επειδή συμμετείχε στην Αντίσταση κατά των Γερμανών, και για τη μητέρα του, η οποία είχε αναγκαστεί να καθαρίζει σπίτια για να επιβιώσουν.
«Η μητέρα μου συνήθιζε να λέει "μείνε μακριά από την πολιτική" επειδή ο πατέρας μου φυλακίστηκε για τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Αν, όμως, απορρίψεις την πολιτική, απορρίπτεις πολλών ειδών σχέσεις. Η χειρότερη
κοινωνική πληγή είναι ο ατομικισμός», προσθέτει ο Γαβράς. Οσο για το «Ζ», ο σκηνοθέτης τονίζει ότι γυρίστηκε την κατάλληλη στιγμή, γι' αυτό είχε και τόσο μεγάλη απήχηση διεθνώς. «Τα γεγονότα του Μάη του '68 ήταν ακόμα νωπά στη σκέψη μας». Οι απόψεις του για την Αριστερά και γενικότερα για τις ιδεολογίες της ουτοπίας δεν είναι, πάντως, 
οι καλύτερες. «Η γενιά μου, στο τέλος της δεκαετίας του '40 στην Ελλάδα, θεώρησε ότι ο κομμουνισμός ήταν μια λύση. Τουλάχιστον στην Ανατολική Ευρώπη ήταν ένα δικτατορικό σύστημα που δεν σεβόταν την ανθρώπινη ύπαρξη, αν εξαιρέσουμε εκείνη των κομματικών αρχηγών. Οι κοινωνίες βρίσκονται σ' έναν διαρκή αγώνα για αλλαγή. Δεν πιστεύω ότι μια κοινωνία μπορεί να γίνει ποτέ παράδεισος».
Ο Κώστας Γαβράς δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στα γεγονότα του περασμένου Δεκέμβρη που αναστάτωσαν την Ελλάδα: «Το οικονομικό, κοινωνικό και εκπαιδευτικό σύστημα δεν έχει αλλάξει αρκετά.
οι καλύτερες. «Η γενιά μου, στο τέλος της δεκαετίας του '40 στην Ελλάδα, θεώρησε ότι ο κομμουνισμός ήταν μια λύση. Τουλάχιστον στην Ανατολική Ευρώπη ήταν ένα δικτατορικό σύστημα που δεν σεβόταν την ανθρώπινη ύπαρξη, αν εξαιρέσουμε εκείνη των κομματικών αρχηγών. Οι κοινωνίες βρίσκονται σ' έναν διαρκή αγώνα για αλλαγή. Δεν πιστεύω ότι μια κοινωνία μπορεί να γίνει ποτέ παράδεισος».Ο Κώστας Γαβράς δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στα γεγονότα του περασμένου Δεκέμβρη που αναστάτωσαν την Ελλάδα: «Το οικονομικό, κοινωνικό και εκπαιδευτικό σύστημα δεν έχει αλλάξει αρκετά.
Οι νέοι άνθρωποι δεν αποδέχονται ότι οι κυβερνήσεις -δεξιές ή σοσιαλιστικές- μπορούν να κρατήσουν τις υποσχέσεις τους. Δεν μπορούν να δεχτούν, επίσης, ότι οι κυβερνήσεις προτιμούν να δίνουν τόσα εκατομμύρια στις τράπεζες και όχι στην εκπαίδευση».
*από την εφημ. "Ελευθεροτυπία", Δευτέρα 6 Απριλίου 2009 * του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΟΥΖΑΚΗ
Ο Κώστας Γαβράς
γεννήθηκε στα Λουτρά Ηραίας Αρκαδίας στις 12 Φεβρουαρίου 1933 και σπούδασε Συγκριτική Φιλολογία στη Σορβόνη καθώς και κινηματογράφο στην IDHEC. Εργάστηκε ως βοηθός σε διάφορες παραγωγές και συνεργάστηκε με τον Κλερ και τον Κλεμάν, πριν σκηνοθετήσει την πρώτη του ταινία "Διαμέρισμα Δολοφόνων" το 1965. Καθιερώθηκε με μία σειρά πολιτικών θρίλερ που αποκάλυψαν το βίαιο πρόσωπο δικτατορικών καθεστώτων, μέσα από προσωπικές τραγωδίες ασυμβίβαστων ανθρώπων. Ο Γαβράς ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας 1969 (Ζ), και κέρδισε το Όσκαρ Σεναρίου 1982 (Ο αγνοούμενος). Κέρδισε επίσης Χρυσό Φοίνικα φεστιβάλ Καννών 1982 (Ο αγνοούμενος), Ειδικό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής Φεστιβάλ Καννών 1975 (Ειδικό δικαστήριο), Χρυσή Άρκτος Φεστιβάλ Βερολίνου 1990 (Μουσικό κουτί). To 2002 σκηνοθέτησε την ταινία Αμήν. που κέρδισε Βραβείο César καλύτερου σεναρίου 2003.
γεννήθηκε στα Λουτρά Ηραίας Αρκαδίας στις 12 Φεβρουαρίου 1933 και σπούδασε Συγκριτική Φιλολογία στη Σορβόνη καθώς και κινηματογράφο στην IDHEC. Εργάστηκε ως βοηθός σε διάφορες παραγωγές και συνεργάστηκε με τον Κλερ και τον Κλεμάν, πριν σκηνοθετήσει την πρώτη του ταινία "Διαμέρισμα Δολοφόνων" το 1965. Καθιερώθηκε με μία σειρά πολιτικών θρίλερ που αποκάλυψαν το βίαιο πρόσωπο δικτατορικών καθεστώτων, μέσα από προσωπικές τραγωδίες ασυμβίβαστων ανθρώπων. Ο Γαβράς ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας 1969 (Ζ), και κέρδισε το Όσκαρ Σεναρίου 1982 (Ο αγνοούμενος). Κέρδισε επίσης Χρυσό Φοίνικα φεστιβάλ Καννών 1982 (Ο αγνοούμενος), Ειδικό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής Φεστιβάλ Καννών 1975 (Ειδικό δικαστήριο), Χρυσή Άρκτος Φεστιβάλ Βερολίνου 1990 (Μουσικό κουτί). To 2002 σκηνοθέτησε την ταινία Αμήν. που κέρδισε Βραβείο César καλύτερου σεναρίου 2003.
<Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
