..................
Κείμενο: Παύλος Βάκαλος *
Μάιος 2012, Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο Λεωνιδίου. Μάθημα Μουσικής στην τάξη. Ζέστη, τραγούδια, χορός. Η πόρτα χτυπά και ο διευθυντής του σχολείου με ενημερώνει για ένα email που έφτασε σχετικά με μια παράσταση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο σχολείο μας, με το σχολείο μας. «Μπα», σκέφτηκα, «Τι μεγαλεία είναι αυτά στην επαρχία!». Το γεγονός ανακοινώθηκε σε όλους τους δασκάλους, έπειτα σχεδόν σε όλους τους φορείς του τόπου, ακόμα και στους απλούς πολίτες για να συνεισφέρουν και να βοηθήσουν στην οργάνωση.
Οι ημέρες, μάλλον οι μήνες, πέρασαν και την επόμενη σχολική χρονιά, φθινόπωρο πλέον, έφτασε στο σχολείο μας ένα κουτί, «το κουτί» από την ΕΛΣ. Άρχισαν αμέσως οιπροετοιμασίες από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Οι μαθητές προετοιμάστηκαν γιανα τραγουδήσουν το φινάλε του έργου και να ζωγραφίσουν μέρος των σκηνικών της παράστασης. Πριν από όλα, όμως, μελέτησαν την ιστορία της όπερας και του θεάτρου, των οργάνων της ορχήστρας, του ρόλου του μαέστρου, των μουσικών και όλων των συντελεστών που δουλεύουν για μια παράσταση όπερας. Οι δάσκαλοι, ο διευθυντής και όλο το Λεωνίδιο ετοιμάστηκε για το μεγάλο γεγονός. Αφού λήφθηκαν οι απαιτούμενες άδειες, προσκλήθηκαν όλοι οι μαθητές και οι δάσκαλοι από τα δημοτικά σχολεία της Κυνουρίας για να παρακολουθήσουν την παράσταση. Η 3η Δεκεμβρίου έφτασε.
Η τάξη Θεάτρου, Καλλιτεχνικών και Μουσικής αναδιαμορφώθηκε από τους δασκάλους και τους μαθητές της Ε΄ και της ΣΤ΄ τάξης του σχολείου για να φιλοξενήσει το γεγονός. Δύο αίθουσες άδειες από θρανία, ψηλοτάβανες, γεμάτες φως, με ξύλινο δάπεδο υποδέχθηκαν τις καλλιτεχνικές εκπαιδεύτριες της ΕΛΣ, Χριστίνα Αυγερίδη, Τατιάνα Θεολόγου, Βενετία Νάση και Κωνσταντίνα Στράνη. Τέσσερις κοπέλες γεμάτες ζωή και αγάπη για αυτό που κάνουν, αφοσιωμένες στο έργο τους, ήρθαν και για δύο ολόκληρες ώρες με ποικίλες δράσεις σύστησαν στους μαθητές στον πανέμορφο κόσμο της όπερας. Αφού γνώρισαν τα παιδιά, δημιούργησαν ομάδες και συζήτησαν για το τραγούδι, την κίνηση, το χορό, τη μουσική και τον τρόπο που όλα αυτά ενώνονται στην τέχνη της όπερας. Τους έμαθαν ορισμένες κινήσεις και μέσα από δραστηριότητες τους έκαναν να γνωρίσουν τις δυνατότητες της φωνής τους, των σωμάτων τους και τον τρόπο που ενώνονται σε μια παράσταση. Η κίνηση, ο λόγος και η μουσική κέρδισαν το ενδιαφέρον των παιδιών. Η ώρα πέρασε, το κουδούνι του σχολείου χτύπησε, ώρα για διάλειμμα.
Κάποια στιγμή έφτασαν και οι μουσικοί της ΕΛΣ. Μουσικά όργανα ήχησαν παντού στο σχολείο - στους διαδρόμους και στις αίθουσές του. Τα παιδιά δε χόρταιναν να κοιτούν όλα όσα γίνονταν γύρω τους και να ακούν τους ήχους. Για δύο ώρες οι μουσικοί έπαιζαν για τους μαθητές, τους έδειχναν τα μουσικά τους όργανα, καθένα ξεχωριστά αλλά και όλα μαζί, συζήτησαν για το ρόλο κάθε οργάνου και άφησαν τους μαθητές να δοκιμάσουν να παίξουν. Ο μαέστρος της ορχήστρας, κ. Γ. Αραβίδης, μίλησε στους μαθητές για τη μουσική και το ρόλο της ορχήστρας στην όπερα.
Ξαφνικά στην αίθουσα μπήκαν οι μονωδοί, μορφές μιας άλλης εποχής, και άρχισαν να τραγουδούν, αλληλεπιδρώντας με τους μαθητές. Ο Παναγιωτάκης (μαθητής ΣΤ΄ δημοτικού) έμεινε έκθαμβος με τη Ροζίνα, η Ελενίτσα (μαθήτρια ΣΤ΄ δημοτικού) άρπαξε το τριαντάφυλλο από τον Κόμη Αλμαβίβα, ρόλοι και πρόσωπα από την όπερα του «Κουρέα της Σεβίλλης». Η πρώτη ημέρα έφτασε στο αποκορύφωμά της, με τους μαθητές να κάνουν πρόβα και να τραγουδούν μαζί με την ορχήστρα και τους μονωδούς το φινάλε του έργου που θα παρουσιαζόταν την επόμενη ημέρα, «Η αγάπη θα νικήσει, θα φέρει τη χαρά» υπό τη διεύθυνση του μαέστρου κ. Γ. Αραβίδη. Η μουσική προκάλεσε συγκίνηση και αρκετοί σκέφτηκαν πως κάπως έτσι είναι η μουσική στον Παράδεισο.
Την επόμενη ημέρα, 4 Δεκεμβρίου 2012, έξω γινόταν χαλασμός Κυρίου. Πεσμένα δέντρα, διακοπή ηλεκτροδότησης στο Λεωνίδιο, κλειστοί δρόμοι από καταστροφές, όμως οι φορείς και απλοί πολίτες του τόπου ήταν στις θέσεις τους. Πραγματικά κανείς δεν περίμενε πως στις 11:00 όλα θα ήταν έτοιμα. Περίπου 700 μαθητές με τους δασκάλους τους από σχεδόν όλα τα σχολεία της Κυνουρίας βρίσκονταν στο κλειστό γυμναστήριο Λεωνιδίου για να παρακολουθήσουν την παράσταση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής «Ο κουρέας της Σεβίλλης» του Τζοακίνο Ροσίννι ειδικά διασκευασμένη για παιδιά, στο πλαίσιο του προγράμματος της ΕΛΣ «Η όπερα διαδραστικά στα δημοτικά σχολεία».
Ησυχία παντού, ακούστηκε ένα μικρό λιτό ευχαριστήριο μήνυμα, ένα σεμνό καλωσόρισμα και τα φώτα έσβησαν. Με τις πρώτες νότες η προσοχή όλων στράφηκε στη Ροζίνα, στον Κόμη Αλμαβίβα, στον Ντοτόρε Μπάρτολο, στον Φίγκαρο, στον Ντον Μπαζίλιο, στην Μπέρτα, στους χορευτές και στους μουσικούς. Οι μαθητές μπροστά σε μια πρωτόγνωρη για αυτούς εμπειρία προσπαθούσαν να αποκωδικοποιήσουν όλα εκείνα τα στοιχεία που για πρώτη φορά βίωναν, ήταν θεατές σε ένα ιστορικό έργο για τη μουσική, παιγμένο ειδικά για αυτούς από τη διεθνούς φήμης ΕΛΣ. Όταν η παράσταση σχεδόν έφτανε στο τέλος της, οι μαθητές της ΣΤ΄ τάξης του Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου Λεωνιδίου πήραν τις θέσεις τους πάνω στη σκηνή, αγωνιώντας από τη μια για τις επιδόσεις τους, αλλά έχοντας εμπιστοσύνη από την άλλη στις γνώσεις τους. Η στιγμή έφτασε, οι μικροί μαθητές τραγούδησαν και τα μάτια τους καρφώθηκαν στα χέρια του μαέστρου. «Η αγάπη θα νικήσει, θα φέρει τη χαρά», αυτά τα λόγια ήχησαν από τις φωνές των μαθητών παντού και έστειλαν το δικό τους μήνυμα με το δικό τους τρόπο.
Η παράσταση τελείωσε. Χειροκροτήματα, συγχαρητήρια ακούγονταν παντού, οι μαθητές αποχώρησαν από τις κερκίδες του γηπέδου με τάξη και ασφάλεια υπό την καθοδήγηση των δασκάλων τους και όλοι αναρωτήθηκαν αν πραγματικά η όπερα είναι τόσο όμορφη. Το συνεργείο ξέστησε τα σκηνικά, οι μουσικοί, οι μονωδοί και οι χορευτές με ένα μικρό κέρασμα στο χέρι συνομίλησαν με τους μαθητές, έδωσαν αυτόγραφα και φωτογραφήθηκαν μαζί τους. Παντού έβλεπε κανείς πρόσωπα γεμάτα χαμόγελα.
Όταν επέστρεψαν στο σχολείο, οι μαθητές για πολλές μέρες μετά μιλούσαν ακόμα για αυτό το γεγονός. Ευχή όλων είναι να μη σβήσει ποτέ από τις καρδιές μας.
φωτογραφία: Άρης Καμαρωτός
__________________
