Γιορτές για τα Χριστούγεννα στην Βλαχέρνα

Από την πανέμορφη Βλαχέρνα ο ρεπόρτερ και εκδότης Νίκος Καβουρίνος μας στέλνει τις παρακάτω φωτογραφίες από τις γιορτές που έγιναν για τα παιδιά τα Χριστούγεννα στην όμορφη αλλά παγωμένη με πολύ κρύο Βλαχέρνα.
Αυτές τις μέρες κυκλοφόρησαν και "Τα Μαντάτα του Μπεζενίκου" με πλούσια ύλη, λαογραφικά κείμενα και φωτογραφίες από την περιοχή.
Από την Βλαχέρνα ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ για το 2009.

*δείτε περισσότερα στην ιστοσελίδα: http://www.kavourinos.gr/mantata/

Επιδείνωση παρουσιάζει ο καιρός στο μεγαλύτερο τμήμα της χώρας με Βροχές και χιόνια...

Δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων η Παρασκευή με επιδεινωμένο καιρό στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας. Προβλήματα υπήρξαν από τον παγετό στη Βόρεια Ελλάδα, ενώ εκατοντάδες αυτοκίνητα εγκλωβίστηκαν στο Καϊμακτσαλάν.
Οι ίδιες συνθήκες -βροχές και χιόνια στα ορεινά, αλλά και σε περιοχές με χαμηλότερο υψόμετρο- θα διατηρηθούν και το Σάββατο, ενώ από την Κυριακή θα υπάρξει ύφεση.
Από το πρωί της Παρασκευής χιονίζει στο μεγαλύτερο μέρος του νομού Ιωαννίνων, κατά διαστήματα και στην πόλη. Η θερμοκρασία στα ορεινά κυμαίνεται από -3 έως -6 βαθμούς Κελσίου.
Δεν έχουν αναφερθεί προβλήματα στις συγκοινωνίες, ενώ σε ορισμένα τμήματα του επαρχιακού και εθνικού ορεινού δικτύου τα αυτοκίνητα χρειάζονται αλυσίδες.
Αλλαγή τοπίου και στη Δυτική Μακεδονία, όπου χιονίζει και στους τέσσερις νομούς της περιφέρειας. Αλυσίδες χρειάζονται μόνο τα οχήματα που κινούνται στο δρόμο από Πτολεμαΐδα προς Βλάστη στο Νομό Κοζάνης και από τη Βίγλα προς Βίτσι στην Καστοριά.

Στην Κεντρική Μακεδονία, αλυσίδες χρειάζονται μόνο για την πρόσβαση στο χιονοδομικό κέντρο του Καϊμακτσαλάν.Στη Θεσσαλονίκη ελαφρά χιονόπτωση αναφέρθηκε στην περιοχή του Σέιχ Σου.
* Σύμφωνα με το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, στην Κω προσάραξε το φορτηγό «Amiral Akdeniz πλήρωμα 14 αλλοδαπούς ναυτικούς, καλά στην υγεία τους.
Το πλοίο παραμένει στην περιοχή βορειοδυτικά του ακρωτηρίου Κρίκελλος και γίνονται προσπάθειες αποκόλλησής του.

*από το Newsroom ΔΟΛ

Τα Χριστούγεννα των ομογενών στον Καναδά

Ο δυτικός Καναδάς, όμως εξακολουθεί να πλήττεται από συνεχείς χιονοπτώσεις με αποτέλεσμα να ακυρώνονται συνεχώς πτήσεις προς το Βανκούβερ και οι επιβάτες να ταλαιπωρούνται στα αεροδρόμια των μεγάλων καναδικών πόλεων, όπου φαίνεται να περνούν τα φετινά Χριστούγεννα.
Στο μεταξύ, με λαμπρότητα γιορτάσθηκε, όπως κάθε χρόνο, η κορυφαία στιγμή της Χριστιανοσύνης από την ομογένεια ολόκληρου του Καναδά. Σε ορισμένες εκκλησίες του Μόντρεαλ και του Τορόντο τελέσθηκε νυχτερινή Χριστουγεννιάτικη λειτουργία. Σε άλλες πάλι ενορίες, η Χριστουγεννιάτικη λειτουργία έγινε ανήμερα της Γέννησης έλκοντας τα πλήθη των Ορθοδόξων Ελλήνων, που έφθασαν ντυμένοι γιορτινά να συμμετάσχουν στη μεγάλη γιορτή.
Το μεσημέρι οι Έλληνες ομογενείς, έστρωσαν το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, άλλοι με γουρουνόπουλο κι άλλοι με γαλοπούλα. Πάντως, οι ελληνικοί φούρνοι στο Πάρκ Εξτένσιον δεν προλάβαιναν να ψήνουν πατροπαράδοτα χριστόψωμα, κουραμπιέδες και μελομακάρονα, ενώ υπάρχει αύξηση της κίνησης στα ελληνικά ζαχαροπλαστεία τα τελευταία χρόνια από τους Έλληνες της δεύτερης και τρίτης γενιάς.

Εμπορικός Σύλλογος Τρίπολης "ΕΡΜΗΣ": Να παραμείνουν τα καταστήματα κλειστά την Κυριακή 28/12/2008

Ανακοίνωση Εμπορικού Συλλόγου για το εορταστικό ωράριο
Εμπορικός Σύλλογος Τρίπολης "ΕΡΜΗΣ"

Με ανακοίνωση του, το Υπουργείο Ανάπτυξης, επιτρέπει τη λειτουργία των καταστημάτων την Κυριακή 28/12/2008 εντός των ορίων του Δήμου Αθηναίων. Αυτονόητα η κίνηση αυτή αποτελεί πράξη αθέμιτου ανταγωνισμού σε βάρος του συνόλου των εμπορικών επιχειρήσεων της υπόλοιπης χώρας.
Με υπευθυνότητα απέναντι στους συναδέλφους και απέναντι στο καταναλωτικό κοινό της πόλης μας, ο Εμπορικός Σύλλογος Τρίπολης προτείνει να τηρηθεί το ωράριο των καταστημάτων όπως έχει αποφασισθεί και να παραμείνουν τα καταστήματα κλειστά την Κυριακή 28/12/2008.

Αυτή την απόφαση άλλωστε υιοθετεί και προτείνει για όλη την Ελλάδα, η Ε.Σ.Ε.Ε., δεδομένου ότι η παρέμβαση του Υπουργείου είναι πέρα για πέρα παράνομη.

Επί της ουσίας όμως, το ενδεχόμενο άνοιγμα των καταστημάτων την προσεχή Κυριακή θα δημιουργούσε τεράστια προβλήματα προγραμματισμού και οργάνωσης στις εμπορικές επιχειρήσεις που θα εκμηδένιζαν τα όποια οφέλη από το τζίρο μιας ημέρας.

Με αφορμή την τακτική του Υπουργείου Ανάπτυξης θα θέλαμε να επισημάνουμε τα εξής:
1) Πρώτα απ όλα η κυβέρνηση θα έπρεπε να σέβεται και να τηρεί τις δικές της αποφάσεις.
2) Αν συντρέχουν λόγοι για παρέκκλιση από όσα έχουν συμφωνηθεί και ισχύουν, θα έπρεπε να γίνουν οι τροποποιήσεις έγκαιρα. Το πρόβλημα που επικαλούνται - καταστροφές στο κέντρο της Αθήνας - είναι όντως σοβαρό, αλλά ήταν γνωστό πολύ νωρίτερα. Οι αποφάσεις της τελευταίας στιγμής αιφνιδιάζουν την αγορά και προκαλούν αναστάτωση και τελικά ζημιά.
3) Ο τρόπος που αντιδρά η κυβέρνηση –λυπούμαστε που το λέμε- αποδεικνύει την επιπολαιότητα και την αναξιοπιστία της. Αποδεικνύει, σε ότι αφορά το εμπόριο, ότι παίρνει αποφάσεις στο πόδι, ακολουθώντας την πολιτική «μπαλώνουμε τρύπες και βλέπουμε». Σε καμία περίπτωση πάντως δεν διαφαίνεται η σοβαρότητα που είναι απαραίτητη στην άσκηση πολιτικής.

ΤΟ Δ.Σ.

greek news: Αγία Θεοδώρα Μπάστα

greek news: Αγία Θεοδώρα Μπάστα

Από το Ζευγολατιό Αρκαδίας στην Αλάσκα

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Η ιστορία ενός έλληνα μετανάστη και το αμερικανικό όνειρο
του Δημητρη Χουλιαρακη *

Ηρθε στον κόσμο στο Ζευγολατιό Αρκαδίας μια παγωμένη νύχτα τον Γενάρη του 1895, που χιόνιζε ήρεμα και οι νιφάδες περνούσαν από τα κεραμίδια και έπεφταν στο κρεβάτι της λεχώνας μητέρας του. Η πιο παλιά του ανάμνηση είναι εκείνη του πατέρα του, που είχε μόλις επιστρέψει από τον πόλεμο του 1897 με τους Τούρκους: ένας πανύψηλος άντρας με στρατιωτική χλαίνη που τον αρπάζει από την αγκαλιά της μητέρας και τον σηκώνει ψηλά στον αέρα.
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι της ζωής του και ο Μάρκος Βερέμης ευτύχησε να σπουδάσει και να κάνει οικογένεια, να περιπλανηθεί και να στήσει δουλειές σε διάφορα μέρη του κόσμου, να συνδεθεί με μερικούς σπουδαίους ανθρώπους της εποχής του. Πότισε με τον ιδρώτα του τα χώματα της αμερικανικής ηπείρου, από την Αλάσκα ως τη Νότια Χιλή, αλλά και της Ευρώπης, για να καταλήξει στην Ελλάδα που έγινε το τελευταίο του λιμάνι, νόστος και καταφυγή κάθε πολυμήχανου από την εποχή του Οδυσσέα. «Ηταν ένας οξυδερκής αυτοδημιούργητος άνδρας, με ισχυρή βούληση και αφοσίωση στους δικούς του. Αγαπούσε τη ζωή με εκρηκτική αισιοδοξία, αλλά ήταν εξαιρετικά πειθαρχημένο άτομο ώστε να υποτάσσει τις ορέξεις του στους σκοπούς που επέλεγε να υπηρετεί».

Ετσι σκιαγραφεί τον Μάρκο Βερέμη ο γιος τους Θάνος, καθηγητής Πανεπιστημίου και πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας, που επιμελείται και προλογίζει το βιβλίο.

Ο καβγάς των νέγρων
Το 1912 ο Βερέμης φεύγει στις ΗΠΑ για να δουλέψει σε κατάστημα τροφίμων και να σπουδάσει. Η καθημερινή δουλειά είναι εξοντωτική. Παθαίνει σκωληκοειδίτιδα και σώζεται την ύστατη στιγμή. Μόλις όμως γυρίζει στο μαγαζί προσβάλλεται από κοίλη και κάνει ξανά εγχείρηση. Με αιματηρές οικονομίες κατορθώνει να συγκεντρώσει αρκετά λεφτά ώστε να μπει δυο χρόνια στο Πολυτεχνείο του Σικάγο, στο τμήμα μηχανικών-ηλεκτρολόγων. Αναγκάζεται πολλές φορές να διακόψει τις σπουδές του για να εργαστεί. Σε μια από εκείνες τις δουλειές, στο σφαγείο του Σικάγο όπου απασχολήθηκε ως ηλεκτροτεχνίτης, είδε και τον πρώτο του... αποκεφαλισμό. Δυο έγχρωμοι εκδοροσφαγείς ήρθαν στα χέρια την ώρα που εκείνος διόρθωνε έναν ηλεκτρικό πίνακα ανεβασμένος σε μια σκάλα. Ο ένας από αυτούς σήκωσε σε μια στιγμή τον μπαλτά που κρατούσε και με μια κίνηση αποκεφάλισε τον άλλο που το ακέφαλο σώμα του σφάδαζε στο πάτωμα για ώρα, ενώ ο Βερέμης είχε πετρώσει από τον τρόμο. Το 1918 μπαίνει στον αμερικανικό στρατό και εκπαιδεύεται στο ηλεκτροκίνητο βαρύ πυροβολικό, κερδίζοντας μάλιστα και τον βαθμό του ανθυπολοχαγού. Ωστόσο λίγο προτού η μονάδα του φύγει για την Ευρώπη υπογράφεται η ανακωχή. Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έχει τελειώσει. Θα πάρει το πτυχίο του από το Πολυτεχνείο μετ΄ επαίνου και θα επιλεγεί από ένα λαγωνικό της General Εlectric, της μεγαλύτερης ηλεκτρικής εταιρείας των ΗΠΑ για να ξεκινήσει τη σταδιοδρομία του εκεί. Η τύχη τού χαμογελά.

Ψαρεύοντας στον πάγο
Δεν επαναπαύεται όμως, έχει τα μάτια του ανοιχτά. Αρπάζει μια ευκαιρία και φεύγει για πέντε μήνες στα ορυχεία χρυσού της Αλάσκας για να εγκαταστήσει μηχανήματα και κινητήρες της General Εlectric με μισθό 1.000 δολάρια. Το καλοκαίρι στην Αλάσκα είναι γλυκύτατο. Τον χειμώνα όμως για να μπορέσουν να σκάψουν αναγκάζονται να διοχετεύουν ατμό με σωλήνες μέσα στο έδαφος ώστε να λιώνουν οι πάγοι. Στο τέλος της σεζόν ο διευθυντής του λέει: «Μια και δεν υπάρχει πλέον κυνήγι, πάρε έναν Εσκιμώο και πήγαινέ τον να ψαρέψετε, να φάμε κανένα ψάρι». Του είπα, σημειώνει ο Βερέμης, ότι δεν έχω ψαρέψει ποτέ στη ζωή μου, και δεν γνωρίζω αυτή τη δουλειά. Μου απάντησε: «Είναι πολύ εύκολο. Ο Εσκιμώος θα σου δείξει». Ξεκινήσαμε με ένα τσεκούρι και ένα σακί και πήγαμε στον ποταμό Solomon να ψαρέψουμε. Το ποτάμι ήταν παγωμένο και διερωτόμουν πώς θα ψαρέψουμε. Ο πεπειραμένος Εσκιμώος άρπαξε το τσεκούρι, έσπασε τον πάγο, άνοιξε μια τρύπα περίπου 50Χ50 εκ. και μου λέει: «Τραβήξου πίσω». Περίμενα να δω τι θα συμβεί. Σε 5-10 λεπτά, είδα τον πρώτο σολομό να πετάγεται από το νερό 1-2 μέτρα ψηλά και να πέφτει στον πάγο. Σε λίγο 2ος και 3ος και 4ος. Ηταν καταπληκτικό να βλέπεις τους σολομούς να πηδούν στον αέρα και να πέφτουν στον πάγο σπαρταρώντας. Σε λίγο είχαμε 15-20 σολομούς. Το ευκολότερο ψάρεμα που είχα δει στη ζωή μου. Βάλαμε τους σολομούς στο σακί και φύγαμε. Είχαμε πλούσιο φαγητό για όλους τη βραδιά εκείνη.

Τα κομμένα καλώδια
Με την οικονομική κρίση του 1922 τον απολύουν από την εταιρεία. Ενας φίλος όμως του προσφέρει 4ετές συμβόλαιο στη Χιλή. Δέχεται ευχαρίστως. Προκόβει και εδώ και διορίζεται από τους Γονατά- Πλαστήρα, αρχηγούς της «επαναστάσεως του 1922», Πρόξενος της Ελλάδας στο Σαντιάγο. Εδώ θα στήσει το Ράδιο-Τσιλένα. Οταν επισκέπτεται τη Χιλή ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χούβερ ο Βερέμης αναλαμβάνει να εκφωνήσει τους δύο προέδρους, εκείνον και τον πρόεδρο της Χιλής Αρτούρο Αλεσάντρι, από το μικρόφωνο του σταθμού. Στήθηκαν οι εγκαταστάσεις στο Προεδρικό Μέγαρο, δοκιμάστηκαν τα μικρόφωνα... Ομως λίγο πριν από την άφιξη των επισήμων τον ειδοποιούν ότι δεν υπάρχει σήμα, το κύκλωμα των καλωδίων έχει διακοπεί. Οι σκεπές όπου ήταν απλωμένα είχαν μεγάλη κλίση και το σκαρφάλωμα πάνω στους τσίγκους δύσκολο και επικίνδυνο. Ομως εκείνος δεν διστάζει. Μπροστά στον κίνδυνο να αποδειχθεί φιάσκο η αναμετάδοση της τελετής ο Βερέμης βγάζει τα παπούτσια του και σκαρφαλώνει με το σμόκιν για να αποκαταστήσει το κύκλωμα. «Στην απέναντι πλευρά από το Προεδρικό Μέγαρο» θυμάται «είχε κοπεί η γραμμή από κάποιον, ασφαλώς κακοήθη ανταγωνιστή. Δεν είχα εργαλεία μαζί μου. Ενωσα κατά πρόχειρο αλλά ασφαλή τρόπο τα καλώδια και άφησα κάποιον βοηθό εκεί να φυλάει. Ετρεξα, πλύθηκα, φόρεσα τα παπούτσια μου και επέστρεψα στο μικρόφωνο λαχανιασμένος, παρακαλώντας ενδόμυχα τον Θεό να μην υπήρχε άλλη διακοπή στη γραμμή. Ενωσα το μικρόφωνο και άρχισα την εκπομπή μου, οπότε μού τηλεφώνησαν από το Ράδιο-Τσιλένα ότι όλα λειτουργούσαν κανονικά. Ηρέμησα μεν, αλλά είχα τον τρόμο μέσα μου μήπως ξανακόψουν τη γραμμή σε άλλο σημείο».

Μετά τα έξι χρόνια της Χιλής τον περιμένει η Ευρώπη. Γερμανία μέσω Πορτογαλίας και Γαλλίας, Αυστρία, Ιταλία. Και τελικά Ελλάδα. Θα ξαναφύγει όμως για να επιστρέψει, οριστικά πια, το 1930. Εδώ θα ζήσει την Κατοχή και τις μαύρες μέρες του εμφυλίου σπαραγμού, που στα Δεκεμβριανά λίγο έλειψε να του στοιχίσει τη ζωή. Τον είχαν πιάσει όμηρο οι Ελασίτες και αφού τον μετέφεραν στο Περιστέρι δεν εννοούσαν να τον αφήσουν ελεύθερο. Ωσπου κάποια στιγμή βλέπει τον ηθοποιό Γιώργο Παππά, με τον οποίο είχαν γνωριστεί εντελώς τυχαία λίγες μέρες πριν. «Ο Παππάς πήρε τα χαρτιά μου και εξαφανίστηκε. Πέρασαν δύο ακόμη ώρες και δεν φαινόταν πουθενά. Σε λίγο τον είδα έξω από τον περίβολο να κρατάει χαρτιά στα χέρια του και να μιλάει χειρονομώντας με τον Κομισάριο, ο οποίος φαινόταν σαν να του έλεγε: “Δεν μπορώ να κάνω τίποτα”.
Ο Παππάς επέμενε. Αποχωρίστηκαν. Ο Παππάς ήρθε σε μένα, μου επέστρεψε τα χαρτιά και μου είπε να κάνω υπομονή. Τότε απελπίστηκα και, έχοντας πάντα άγνοια του κινδύνου, πλησίασα τον Κομισάριο και του είπα: “Δεν με λυπάσαι; Κάθομαι εδώ τώρα στην είσοδο κοντά 6 με 7 ώρες. Το κρύο δριμύ, πούντιασα. Γιατί δεν με ανακρίνεις, να φύγω...”. Σηκώθηκε σαν οργισμένος, άνοιξε την πύλη, μου έδωσε μια γερή κλωτσιά και με έσπρωξε έξω λέγοντας: “Πήγαινε στον διάβολο! Ξεφορτώσου με να κάνω τη δουλειά μου”».

*από το ¨Βήμα της Κυριακής" 21.12.08

Εξαφάνιση της Ευγενίας Πεφάνη στην Καστάνιτσα

ΟΝΟΜΑ : ΕΥΓΕΝΙΑ ΠΕΦΑΝΗ-ΑΛΕΙΦΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΤΩΝ : 74

ΗΜ. ΕΞΑΦΑΝΙΣΗΣ: 28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2008

ΠΕΡΙΟΧΗ : ΚΑΣΤΑΝΙΤΣΑ ΑΡΚΑΔΙΑΣ θέση Καστανιά

Παρακαλείται όποιος γνωρίζει κάτι, να επικοινωνήσει με

τα τηλέφωνα.210 9842478 - 210 5742113 - 6983790016

ή το πλησιέστερο Αστυνομικό τμήμα

*από το: http://www.inarcadia.gr/

«Να πάνε και πολιτικοί στη φυλακή για το Βατοπέδιο»

ο Π. Τατούλης ανεξάρτητος βουλευτής:

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Δ. ΤΣΙΟΔΡΑ *

Να καταλήξουν κάποιοι πολιτικοί στη φυλακή για το Βατοπέδι, ζητάει ο Π. Τατούλης και τάσσεται υπέρ της «προανακριτικής».

Ο ανεξάρτητος βουλευτής θεωρεί ότι πρέπει να ξεκινήσουν «από τα κάτω» οι διεργασίες για νέο πολιτικό σχήμα. Οσο για τη συζήτηση του προϋπολογισμού, δηλώνει ότι θα ψηφίσει «παρών».
* Ο Κ. Καραμανλής κάνει κάποιες κινήσεις με επιδίωξη να σταματήσει ο κατήφορος της Ν.Δ. Μπορεί, όμως, η Ν.Δ. να ανακάμψει;

Π. ΤΑΤΟΥΛΗΣ- Καλώς έπραξε ο κ. πρωθυπουργός και αναγνώρισε τις ευθύνες του. Αλλωστε, το ίδιο βάρος είχε πάρει στους ώμους του και στη σκανδαλώδη υπόθεση των ομολόγων. Θέλω, ωστόσο, να κάνω δύο διευκρινίσεις: Πρέπει, επιτέλους, να συνειδητοποιήσουμε την έννοια των πολιτικών και των ποινικών ευθυνών. Στη συγκεκριμένη υπόθεση, του Βατοπεδίου, οι διαδικασίες παραχώρησης της λίμνης ξεκίνησαν επί ΠΑΣΟΚ, όμως δεν υπήρξε οικονομική συναλλαγή. Στη δεύτερη φάση, επί Ν.Δ., δεν έχουμε μόνο το πολιτικό σκάνδαλο με τη διακοπή της δίκης και την ουσιαστική παραχώρηση των εκτάσεων στη μονή. Εχουμε και πολλές αδιαφανείς οικονομικές συναλλαγές. Εκατομμύρια πηγαινοέρχονταν από οφ σορ εταιρείες στο Βατοπέδι και αντιστρόφως. Πέντε από αυτά τα εκατομμύρια, μάλιστα, κατέληξαν σε λογαριασμό υπουργού! Θεωρώ ότι ο κατήφορος που παρασέρνει αυτή τη στιγμή τη Ν.Δ. δεν θα σταματήσει. Το ζήτημα εδώ δεν είναι να εξομολογηθούμε τις αμαρτίες μας. Θα αποδοθούν ποινικές ευθύνες; Θα καταλήξουν οι καταχραστές του στη φυλακή; Οσοι έχουν πολιτικές ευθύνες θα αποπεμφθούν από τον πολιτικό βίο; Η προηγούμενη εμπειρία δεν είναι καθόλου ενθαρρυντική.* Βλέπουμε την εξέγερση της νεολαίας, την οικονομική κρίση. Ποια είναι η πολιτική λύση;- Να εντοπίσουμε τα πραγματικά προβλήματα και να μιλήσουμε δημόσια για τα αναγκαία που πρέπει να γίνουν. Ομως, πρέπει, πρώτα εμείς, να έχουμε ανακτήσει τη χαμένη μας αξιοπιστία. Δεν μπορούμε να ζητούμε θυσίες από τον Ελληνα, την ίδια στιγμή που ανεχόμαστε να υπάρχουν εκατομμύρια ευρώ στον αέρα - και από το Βατοπέδι, και από τη Siemens. Δεν μπορούμε να απαιτούμε από τον Ελληνα να αναπτύξει φορολογική συνείδηση, όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει εξισώσει το νόμιμο και το ηθικό. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε κατά πρόσωπο στους μαθητές που πασχίζουν να εισέλθουν σε κάποια σχολή, όταν άλλοι αποκτούν από το σπίτι τους και με απίθανους τρόπους μεταπτυχιακά, διατριβές, ειδικότητες ιατρικής... Πρώτα πρέπει να καθαρίσουμε τον δημόσιο βίο από τους ιδιοτελείς και τους ανίκανους. Δεύτερον, να ξεκαθαρίσουμε ότι τέτοιες συμπεριφορές στο μέλλον θα επισείουν άμεσα την έκπτωση από κυβερνητικό θώκο και την παραίτηση από το βουλευτικό αξίωμα. Τρίτον, να ισχυροποιήσουμε τους θεσμούς και να ανεξαρτητοποιήσουμε τη Δικαιοσύνη. Τέλος, να εξεύρουμε την απαραίτητη ιδεολογία μεταρρυθμίσεων, χωρίς την οποία καμία αλλαγή δεν θα προχωρήσει.* Ακόμη και ο ΣΕΒ διατυπώνει έλλειμμα διακυβέρνησης. Οι εκλογές θα έδιναν απάντηση;- Αυτό το παραμύθι πρέπει να το κόψουμε, εμείς οι πολιτικοί. Η κάλπη δεν είναι η κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Κατ' αρχήν κάτι τέτοιο θα σήμαινε παραγραφή ποινικών ευθυνών σε σκάνδαλα που διερευνά η Δικαιοσύνη και εμπλέκουν υπουργούς. Πάντως, σαφέστατα δεν συμφωνώ και με την πρόταση του ΣΕΒ, ο οποίος μίλησε για κυβέρνηση συνεργασίας των δύο μεγάλων κομμάτων. Αυτό θα ισοδυναμούσε με νέο «μεγάλο φαγοπότι». * Ενα νέο σχήμα θα αποτελούσε λύση;- Εχω επαναλάβει πολλές φορές ότι αυτό δεν μπορεί να το αποφασίσει ένας πολιτικός. Πρέπει να ξεκινήσουν οι διεργασίες από κάτω για να εισακουσθούν από επάνω και να οργανωθεί ένας νέος πολιτικός οργανισμός. Υπάρχουν δυνάμεις στην κοινωνία που αποστρέφονται το σάπιο σύστημα εξουσίας. Αντιλαμβάνονται τη χρεοκοπία της χώρας και καταδικάζουν τους πολιτικούς γι' αυτό. Ωστόσο, αυτές οι αδέσμευτες, ακομμάτιστες δυνάμεις πρέπει να βρουν το θάρρος να διεκδικήσουν την αλλαγή και το καινούριο. * Στον προϋπολογισμό τι θα ψηφίσετε;- Θα ψηφίσω «παρών». Δεν επιτρέπεται σε κρίσιμες περιόδους να επιλέγουμε ανεδαφικούς λαϊκισμούς. Παραμένω δεσμευμένος σε φιλελεύθερες ρεαλιστικές λύσεις.* Στην πρόταση για σύσταση της λεγόμενης προανακριτικής τι στάση θα κρατήσετε;- Θα σταθώ υπέρ σε όποιο μέσο διαθέτει η πολιτεία για να διερευνήσει το θέμα των ευθυνών σε πολιτικά πρόσωπα. Αν δεν αποδοθούν ονομαστικά ευθύνες ούτε σε αυτό, τότε όλο το πολιτικό σύστημα θα αντιμετωπίζει μέγα πρόβλημα επιβίωσης.
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 21/12/2008

Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να συμπορευτεί αγωνιστικά με την νέα γενιά

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Απάντηση στην Ανακοίνωση (5478 / 19 - 12 - 2008) του Ε.Κ.Αρκαδίας
Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να συμπορευτεί αγωνιστικά
με την νέα γενιά.
Να ανασυγκροτηθεί με την μαζική ένταξη των νέων εργαζομένων που
βρίσκονται στην επισφάλεια και με όρους μαζικής παρέμβασης
μέσα από τις δημοκρατικές του λειτουργίες.

Η παραπάνω ανακοίνωση του Ε.Κ.Α - μετά από σχέδιο της Γ.Σ.Ε.Ε - εκδόθηκε με αποκλειστική ευθύνη των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ χωρίς να συζητητηθεί στο Δ.Σ του Ε.Κ.Αρκαδίας όπως ζητήσαμε από το βράδυ της 18 - 12 - 2008.
Η απλοϊκή και μηχανιστική λογική, διεκπεραίωσης και μεταφοράς μιας τυπικής ανακοίνωσης, δεν αρμόζει στον ουσιαστικό και αποτελεσματικό ρόλο του Εργατικού Κέντρου και του συνδ. κινήματος του Νομού μας, δεν τοποθετείται επί της ουσίας των πραγματικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία στην σημερινή συγκυρία.
Εδώ και καιρό επιβάλλεται η ανάγκη της κοινής δράσης εργαζομένων και νεολαίας, η οποία θα έπρεπε να πάρει συγκεκριμένη μορφή αγώνα απέναντι στην κρατική καταστολή, στα μεγάλα ζητήματα των μισθών, της υγείας, της παιδείας, της μάχης κατά της επισφαλούς εργασίας, της απόκρουσης των νεοφιλελεύθερων οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών. Επιμένουμε σε αυτή την κατεύθυνση πολύ περισσότερο αυτή την περίοδο που καταγράφεται ένα μαζικό κίνημα της νέας γενιάς αλλά και για το άμεσο μέλλον όπου οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης θα αποτυπωθούν με πολύ επώδυνο τρόπο.
Η ηγεσία της Γ.Σ.Ε.Ε με ευθύνες των δυνάμεων ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ επιχειρούν να αποκόψουν το εργατικό κίνημα από το νεολαιίστικο κίνημα και δυστυχώς συμβάλουν στην εκτόνωση του αγώνα, εναρμονιζόμενες με την στάση του δικομματισμού.
Αυτή η στάση προκαλεί δικαιολογημένα έντονη δυσαρέσκεια και διαμαρτυρίες.
Αυτή η στάση πρέπει να αλλάξει ριζικά.
Η διαφωνία μας εκφράστηκε και θα συνεχίσει να εκφράζεται με συγκεκριμένους τρόπους μέσα από τις οργανωμένες διαδικασίες του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, έχοντας όμως σταθερό και αταλάντευτο το μέτωπό μας απέναντι στις κυβερνητικές αντεργατικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Με αυτή την έννοια, δεν υιοθετούμε και δεν συμμετέχουμε σε ενέργειες που ξεφεύγουν από ένα συμβολικό χαραχτήρα ακτιβισμού και μετατοπίζουν τον άξονα της αντιπαράθεσης, που θα έπρεπε να είναι σταθερός απέναντι στην κυβέρνηση, σε μια μονοσήμαντη εσωτερική αντιπαράθεση μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Η Γ.Σ.Ε.Ε και το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα σε όλη την κλίμακά του, ανεξάρτητα από τον σημερινό συσχετισμό δυνάμεων, είναι ο κοινός χώρος οργάνωσης, έκφρασης και ενότητας της εργατικής τάξης.
Η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος, οφείλει να ακούσει τις διαμαρτυρίες των εργαζομένων ακόμη και αυτές που εκφράζονται με μη παραδεκτό γι’ αυτήν τρόπο, να εντάξει στους κόλπους της και να εκφράσει με αιτήματα και αγωνιστική δράση τους νέους εργαζόμενους που είναι στην επισφαλή εργασία.
Το δικαίωμα έκφρασης της διαφορετικότητας, είναι απόλυτα σεβαστό, όπως και η ανάγκη ενίσχυσης και ενδυνάμωσης του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος με όρους ταξικούς, μαζικούς, αγωνιστικούς που θα εκφράζουν όλη την εργατική τάξη.
Εμείς παλεύουμε και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για την αλλαγή των συσχετισμών, για την αλλαγή προσανατολισμού του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση με όρους μαζικής δράσης και καλούμε όλους, ανεξάρτητα από την πολιτική τους άποψη, να συμβάλουν σε αυτό.
Προτείνουμε στην Γ.Σ.Ε.Ε να πάρει άμεσα πρωτοβουλίες, να συζητήσει με τα συντονιστικά των μαθητών και των φοιτητών, με την εκπαιδευτική κοινότητα για το πώς θα αναπτυχθεί άμεσα η κοινή δράση εργατικού κινήματος και νεολαίας, για το πως θα οργανώσουμε την αντίστασή μας ώστε τα βάρη της οικονομικής κρίσης να μην τα πληρώσουν για μια ακόμη φορά οι εργαζόμενοι.
Με αυτούς τους στόχους να προχωρήσουμε σε ένα σχέδιο αγωνιστικής δράσης το οποίο να συζητηθεί και να συναποφασιστεί σ’ όλη την κλίμακα του σ.κ και τους εργασιακούς χώρους.
Για την «Αγωνιστική Συνεργασία»
ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ Σαράντος
Αναπληρωτής Πρόεδρος της Διοίκησης του Ε.Κ.Αρκαδίας

Agsynergasia-eka.blogspot.com Τρίπολη 19 - 12 - 2008
ag.synergasia.eka@ gmail.com

Σ'αυτή την όμορφη χώρα συμβαίνουν άσχημα πράγματα.

Ακινδύνως Επικίνδυνα

Φόβος πάνω από την πόλη;

Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ*

Σε θαυμάζω και σε λυπάμαι μαζί,

Γι' αυτό έχω υποχρέωση να σε σώσω

Θ. Φροντιστής,

Ο τρελός και η προτομή

Σ'αυτή την όμορφη χώρα συμβαίνουν άσχημα πράγματα. Το χειρότερο όμως είναι ότι έχουμε αρχίσει να συνηθίζουμε την ασχήμια, να την επενδύουμε με ιδεολογήματα («αντίσταση», μοιρολατρική αντιμετώπιση, δικομματικά αδιέξοδα). Ολα αυτά μπορεί να ισχύουν. Σε τι όμως διαφοροποιούν το πλαίσιο της ηθικής ευθύνης των πάσης φύσεως ταγών; Πώς δικαιολογούν την άρνηση εκτέλεσης καθήκοντος;

Σταχυολογώ:

* ΑΒΟΥΛΕΣ και φοβισμένες πανεπιστημιακές αρχές που προτιμούν να προστατεύουν τον εαυτό τους από οποιοδήποτε πολιτικοακαδημαϊκό κόστος ή απρόκλητη επίθεση κρανοφόρων παρά να υπερασπίζονται τους συναδέλφους τους και την ουσία του ασύλου.

Δημοκρατικό πανεπιστήμιο δεν είναι αυτό όπου ψηφίζουν όλοι για να εκλεγούν (επί 4, 8, 12, 16 χρόνια) κάποιοι μόνιμοι πρυτανοαντιπρυτάνεις, αλλά αυτό που διδάσκει στην πανεπιστημιακή κοινότητα και στην κοινωνία έννοιες και πρακτικές ευθύνης, ευθυκρισίας, ευαισθησίας, ευορκίας, συννομίας (και όχι ευθυνοφοβίας, διγλωσσίας ή ευελιξίας).

* ΑΒΟΥΛΕΣ και φοβισμένες διοικητικές αρχές που αγωνιούν να βρουν τρόπο να ευθυγραμμιστούν με το πνεύμα αυτών που τις διόρισαν, εξαντλώντας την κριτική τους στις δηλώσεις μετά το «ξήλωμά» τους. Θέλει αρετή, τόλμη και ανιδιοτέλεια η ανεξαρτησία.

* ΑΒΟΥΛΕΣ και φοβισμένες δικαστικές αρχές που αδυνατούν να ζυγοσταθμίσουν Σύνταγμα, νόμο και συνείδηση από τη μία πλάστιγγα και ευδόκιμη σταδιοδρομία από την άλλη, με αποτέλεσμα να συνιστούν βαρόμετρο πολιτικής ισχύος και όχι έκφραση δικαιικού πολιτισμού.

* ΑΒΟΥΛΕΣ και φοβισμένες μη κυβερνητικές οργανώσεις που έχουν φωνή και παρέμβαση ευθέως ανάλογη με την (όχι πάντοτε ορατή) χρηματοδότησή τους. Καλή η κοινωνία των πολιτών, καλύτερη όμως η διαφάνεια της πολιτικής της.

* ΑΒΟΥΛΕΣ και φοβισμένες παρέες διανοουμένων (του τετραγωνικού χιλιομέτρου πέριξ του Da Capo), οι οποίες όταν δεν «κρατικοποιούνται», δεν «πρωθυπουργοποιούνται» και δεν «κομματικοποιούνται» (αλληλο)ικανοποιούνται με ανιαρές πολιτικοφλυαρίες και επαναλήψεις ξενόφερτων συνταγών.

* ΤΕΛΟΣ, άβουλες και φοβισμένες φωνές πολιτικών προσώπων που κάτι έχουν να πουν (αλλά... δεν τους βγαίνει), κάτι ξέρουν (αλλά... επιφυλάσσονται), κάτι τους ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους (αλλά... το μαντρί καλά κρατεί).

ΚΙ ΑΝΑΡΩΤΙΕΤΑΙ ο μη άβουλος και μη φοβισμένος πολίτης: με τόσους «λαγούς» πώς να φτιάξεις πολιτική λιονταριών; Μήπως τελικά μας χρειάζεται μια ειρηνική πολιτική ευτολμία για να συνέλθουμε ως έθνος, να αναδιοργανωθούμε ως κράτος και να κινητοποιηθούμε ως ελληνικός λαός;

http://www.giannispanousis.gr/
* από την εφημ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 08/12/2008

Μαθητική διαδήλωση στη ΓΑΔΑ

Φόρος τιμής...

Αναμμένα κεριά και λίγα λουλούδια από τον απλό κόσμο στο σημείο που άφησε την τελευταία του πνοή ο 15χρονος Αλέξανδρος από τα πυρά αστυνομικού στα Εξάρχεια, το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου.

Ξαπλωμένοι με τα εσώρουχά τους στα σκαλιά της εισόδου της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης της Αθήνας, παριστάνοντας τους νεκρούς οι μαθητές διαμαρτύρονται για την δολοφονία του συνομηλίκου τους Αλέξη Ανδρέα Γρηγορόπουλου από αστυνομικό το Σάββατο. Μαθητές λυκείων και γυμνασίων διαδηλώνουν έξω από τα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα σε όλη την Ελλάδα.

*από την εφημ. "ΕΘΝΟΣ" 8.12.08

Ανοικτό Πανεπιστήμιο Δήμου Κυθήρων

Ελεύθερο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Δήμου Κυθήρων
(αριθμ. απόφασης ίδρυσης 010/1999 - 30/1/1999)

Το Ανοικτό Πανεπιστήμιο Δήμου Κυθήρων είναι θεσμός που δημιουργήθηκε το έτος 1999 από το Δήμο Κυθήρων, μετά από εισήγηση του Δημοτικού Συμβούλου Καθηγητή Γεωργίου Ν. Λεοντσίνη. Το στελεχώνουν πανεπιστημιακοί καθηγητές όπως και Κυθήριοι επιστήμονες και πνευματικοί άνθρωποι που διαμένουν μόνιμα στο νησί.

Φιλοδοξεί, με τις επιστημονικές και άλλες πολιτιστικές δραστηριότητες που οργανώνει, να συμβάλει στη στήριξη και στην ανάδειξη της εγγενούς κοινωνικής και πνευματικής υποδομής του νησιού. Στους στόχους του περιλαμβάνει την ανάπτυξη σημαντικής συνεδριακής δραστηριότητας, που επικεντρώνεται σε θέματα ιστορίας και πολιτισμού των Κυθήρων καθώς και σε ζητήματα και προβλήματα που αφορούν στη σύγχρονη κυθηραϊκή ζωή, στην ευρύτερη ελληνική κοινωνία και στη διεθνή κοινότητα.

Με δημόσιες διαλέξεις από επιλεγμένους επιστήμονες, με επιστημονικές ημερίδες, καλλιτεχνικές εκθέσεις και άλλες πνευματικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, ο Δήμος Κυθήρων στοχεύει στη διακίνηση της γνώσης και στην πρόκληση γόνιμων συζητήσεων με τους δημότες του καθώς και με τους Κυθηρίους των παροικιών του εσωτερικού και του εξωτερικού. Επιδιώκει να αναδείξει, σε μια εποχή ταχύτατων και κρίσιμων αλλαγών, ζητήματα και όψεις της σύγχρονης πολιτικής, πνευματικής, κοινωνικής και καθημερινής ζωής, όπως η εκπαίδευση των νέων, ο πολιτισμός, η ιατρική παιδεία, η οικονομική ανάπτυξη και η ορθολογική διαχείριση του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος των Κυθήρων.
Οι κύριες δραστηριότητες του Ελεύθερου Ανοικτού Πανεπιστημίου μέχρι το έτος 2004 περιλαμβάνονται σε ειδική έκδοση του Ανοικτού Πανεπιστημίου Δήμου Κυθήρων [Γ.Ν. Λεοντσίνης (στην ελληνική και στην αγγλική – επιμέλεια), , Επιστημονικές Δραστηριότητες Ελευθέρου Ανοικτού Πανεπιστημίου Δήμου Κυθήρων (1999-2004), Αθήνα 2004].

Δραματική η κατάσταση στις πυρόπληκτες περιοχές, καταγγέλλει το ΠΑΣΟΚ

Επίκαιρη επερώτηση προς τον υπουργό Οικονομίας για τη «δραματική κατάσταση στις πυρόπληκτες περιοχές» κατέθεσαν 21 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με πρώτη υπογράφουσα την πολιτική εκπρόσωπο του κινήματος για την Οικονομία Λούκα Κατσέλη.

Συγκεκριμένα, οι βουλευτές ρωτούν τον κ. Αλογοσκούφη
- για τη μη υλοποίηση, μέχρι σήμερα, του Σχεδίου Ανασυγκρότησης των πυρόπληκτων περιοχών, όπως είχε δεσμευθεί ο πρωθυπουργός
- για το κενό περιεχομένου και ουσίας «Ειδικό Πλαίσιο Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης Πληγεισών Περιοχών από Πυρκαγιές», που ανακοίνωσε η κυβέρνηση στις 18/11/2008 εμπαίζοντας τους πυρόπληκτους,
- για τη δραματική οικονομική κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι των πυρόπληκτων περιοχών, αφού ακόμα δεν έχουν λάβει τις αποζημιώσεις που δικαιούνται για τις καταστροφές που υπέστησαν,
- για το γεγονός ότι ακόμα δεν έχουν εκταμιευτεί τα χρήματα του Ταμείου Αλληλεγγύης της ΕΕ, ούτε έχουν φθάσει στους πυρόπληκτους τα χρήματα του Ειδικού Ταμείου των Εκτάκτων Αναγκών,
- γιατί στρέφεται κατά πραγματικών πυρόπληκτων αναζητώντας το βοήθημα των 3.000 ευρώ που εισέπραξαν, αντί να εντοπίσει και να τιμωρήσει τους κάθε λογής «διερχόμενους», που εκμεταλλεύτηκαν την κυβερνητική σκοπιμότητα και εισέπραξαν το βοήθημα χωρίς να είναι πυρόπληκτοι,
- γιατί δεν «παγώνει» τα χρέη και δεν αναστέλλει τη διαδικασία των πλειστηριασμών στις πυρόπληκτες περιοχές,
- γιατί δεν παρατείνει τον χρόνο υποβολής επενδυτικών σχεδίων που ενδιαφέρουν ειδικά τις πυρόπληκτες περιοχές και δεν εξασφαλίζει τους απαραίτητους πόρους για την υλοποίησή τους, και
- γιατί δεν διασφαλίζει το εισόδημα των πυρόπληκτων αγροτών, όπως έχει προτείνει το ΠΑΣΟΚ, έως ότου αποκατασταθούν οι καταστροφικές γεωργικές και κτηνοτροφικές τους εκμεταλλεύσεις.

Μια πραγματικότητα που γίνεται εικονική...

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι σύγχρονες κοινωνίες έχουν το μεγάλο πλεονέκτημα σε σχέση με αντίστοιχες του παρελθόντος, να μαθαίνουν όσα ηχηρά συμβαίνουν στον πλανήτη ή στο στενό εθνικό τους περιβάλλον, σχεδόν σε πρώτο χρόνο. Η τηλεοπτική μάχη της είδησης έχει γίνει από απλά άμεση, βίαιη, ορμητική και συχνά σαρκοβόρα, γιατί πάνω στην ταχύτητα μετάδοσης και στην πρωτοτυπία παρουσίασης ενός γεγονότος στηρίζει την επιβίωσή του ο πολυδάπανος και πανάκριβος τηλεοπτικός χρόνος. Κανένα μέσο ενημέρωσης δεν έχει κατηγορηθεί και αγαπηθεί όσο η τηλεόραση, ώστε μπορούμε σχεδόν με βεβαιότητα να πούμε ότι η σχέση του μέσου με τον πολίτη είναι σχέση νοσηρά παθιασμένου έρωτα.
Αυτός ακριβώς ο έρωτας του κοινού αποτελεί για την τηλεόραση πηγή άκριτης δύναμης, αφού τελικά την επιλέγουμε ακόμα και τη στιγμή που κατακρίνουμε τις τακτικές της, ή όταν αισθανόμαστε κορεσμένοι από τις αθέμιτες μεθόδους της, ή προβληματισμένοι μπροστά στην άποψή της περί ηθικής και δικαίου. Είναι σαφές ότι η τηλεόραση πρέπει να διανύσει μεγάλη απόσταση αυτοκριτικής και ελέγχου προκειμένου να προσεγγίσει την έννοια του αψεγάδιαστου μέσου μα όσα αρνητικά χαρακτηριστικά της κι αν διαγνώσει κανείς , ακυρώνονται μπροστά σε δύο θετικά της σημεία που αποτελούν σε θεωρητικό επίπεδο τη βάση κάθε δημοκρατικής κοινωνίας: Το πρώτο είναι η υποχρέωση του πολίτη στην ενημέρωση, άρα τη γνώση ( το να αναζητώ την αλήθεια αποτελεί καθήκον μου) και δεύτερο το δικαίωμα του πολίτη στην επιλογή. Όσο η σχέση του μέσου με τον δέκτη φαίνεται ότι καθορίζεται από το τηλεκοντρόλ, κάθε άλλη κριτική παραμένει χωρίς ουσία, γιατί στο τέλος το επιχείρημα του κρινόμενου μέσου είναι ακλόνητο και ως ένα βαθμό ορθό: «είμαι ό,τι μου ζητούν να είμαι».
Φυσικά, η άποψη αυτή περικλείει μια μεγάλη ανακρίβεια που λόγω της σοβαρότητας του ζητήματος είναι επικίνδυνη: Η φράση «είμαι ότι μου ζητούν να είμαι» θα ήταν απόλυτα σωστή αν η τηλεόραση ήταν εντελώς άψυχη, χωρίς την ανθρώπινη δραστηριότητα. Κάτι τέτοιο ωστόσο δεν ισχύει ώστε το επιχείρημα «είμαι αυτό που μου ζητούν να είμαι» είναι τόσο ορθό, όσο θα ήταν σε άλλη περίπτωση το επιχείρημα «πουλώ ναρκωτικά γιατί υπάρχουν άνθρωποι που τα ζητούν» ή «διακινώ εικόνες παιδικής πορνογραφίας στο διαδίκτυο γιατί αυτό μου ζητούν να κάνω»! Φυσικά στις άλλες δύο περιπτώσεις η δήλωση αυτή ακούγεται εξοργιστική γιατί τα εγκλήματα είναι προφανή, ή γιατί κανένας έμπορος ναρκωτικών και κανένας παιδόφιλος μέχρι στιγμής δεν είχε το θράσος να ξεστομίσει δημόσια μια τέτοια δικαιολογία, ή απλά εξαιτίας της έλλειψης αυτοκριτικής και ήθους όταν δεν υπάρχει ο φόβος του νόμου. Είναι ωστόσο ανάλογης (και μάλιστα κατά την εντελώς προσωπική μου γνώμη ηθικά ίσης) βαρύτητας γιατί η τηλεόραση έχει τη δύναμη να προβάλλει ή να ενταφιάσει τον πολιτισμό, ή την χυδαιότητα, άρα να προωθήσει την εξέλιξη ή την παρακμή της κοινωνίας. Όταν επομένως οι άνθρωποι της τηλεόρασης αποποιούνται το δικαίωμά τους να είναι άνθρωποι, με το φτηνό επιχείρημα «δίνουμε αυτό που ο κόσμος ζητά» (ανάλογο του αρχέγονου επιχειρήματος η Εύα με ηπάτησε) το βάρος της βελτίωσης του μέσου πέφτει στον τηλεθεατή κι αυτό είναι μια ευθύνη που η κοινωνία δε φαίνεται να έχει λάβει σοβαρά υπόψη ούτε να επιθυμεί να αναλάβει.
Οι τηλεθεατές επιμένουμε να εμπιστευόμαστε για την ενημέρωση ή τη διασκέδασή μας (η λέξη ψυχαγωγία προϋποθέτει ένα δουλεμένο και υψηλού επιπέδου μέσο) μια τηλεόραση που τελικά δεν μπαίνει στη διαδικασία της αυτοκριτικής και που στηρίζει την βελτίωσή της στην ευαισθησία ενός απρόσωπου, αδιάφορου απαίδευτου και βολεμένου στην ανωνυμία του, πλήθους. Είναι σαφές ότι ο πολίτης της μη- παιδείας δεν μπορεί ως τηλεθεατής να ασκήσει έμπρακτα κριτική σε ότι ακυρώνει την αξιοπρέπειά του, γιατί με αφέλεια πιστεύει ότι μπορεί μυστικά να παρακολουθήσει ένα πρόγραμμα εξευτελιστικό, αφού κανένας δε θα το μάθει. Μπορεί σε μια παρέα ως επώνυμο μέλος μιας κοινωνίας να καταδικάζει ένα show που απειλεί τις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά όταν μένει μόνος στην ανωνυμία του ιδιωτικού του χώρου, παύει να σκέφτεται ως πολίτης και λειτουργεί ως ηδονοβλεψίας χωρίς να καταλαβαίνει ότι σ’ αυτή ακριβώς τη μυστική τακτική του ηδονοβλεψία που ικανοποιεί την σκοτεινή πλευρά του εαυτού του, αλλά καταργεί τον πολιτισμό, στηρίζεται η μισάνθρωπη τηλεόραση που έχουμε. Επιπλέον ο πολίτης που είναι πολίτης μόνο όταν είναι τηλεθεατής, διαμορφώνει την πραγματικότητα, μόνο στο βαθμό που οι (αρνούμενοι την ευθύνη τους) τηλεοπτικοί άνθρωποι την παρουσιάζουν.

Βλέπει επομένως όλη την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή με την ίδια ευκολία με την οποία παρακολουθεί μια ταινία, γιατί τελικά η ζωή όπως την βλέπω από τον καναπέ του σαλονιού μου είναι ταινία. Έννοιες που για κάθε υγιή πολίτη αποτελούν αιτία επανάστασης (σκάνδαλο, διαφθορά, απάτη, κλεψιά, προσβολή της αξιοπρέπειας), για τον τηλεθεατή προκαλούν μια εικονική οργή που τελειώνει με το τέλος της εκπομπής και που φυσικά δεν τον ακολουθεί όταν η μικρή οθόνη κλείνει. Ο λόγος είναι ότι στην εποχή της βιασύνης και του φθηνού εντυπωσιασμού, μια υπόθεση παραμένει υπόθεση όσο φέρνει νούμερα τηλεθέασης: οι πυρόπληκτοι ήταν πυρόπληκτοι για τον τηλεθεατή όσο έκλαιγαν μπροστά στα καιόμενα σπίτια τους, ο σεισμός ήταν είδηση όσο έφταναν φωνές από τα ερείπια ως το σαλόνι μου και ο άνθρωπος που βλέπω να ξεφτιλίζεται μπροστά μου για να κερδίσει το χρηματικό έπαθλο, απλά δεν είναι αληθινός. Η δραματοποίηση της πραγματικότητας την κάνει εικονική γιατί ο τηλεθεατής για τον παρουσιαστή είναι ποσοστό, άρα μη- άνθρωπος και ο κάθε άνθρωπος στη μικρή οθόνη είναι για τον τηλεθεατή εικόνα άρα μη- άνθρωπος. Έχουμε δηλαδή δημιουργήσει μια τηλεόραση από μη- ανθρώπους σε μη- ανθρώπους, άρα βάζουμε στα σπίτια μας τους ανθρώπους της τηλεόρασης και όχι την τηλεόραση των ανθρώπων, δημιουργώντας μια πραγματικότητα που όσο αληθινή κι αν είναι, στα μάτια μας είναι ψεύτικη και εικονική και γι’ αυτό στη βάση της είναι ανήθικη.
Η ανηθικότητα στην τηλεόραση επομένως δεν ξεκινά από αυτό που τελικά φτάνει στον τηλεθεατή, αλλά από την άποψη που έχει ο πομπός για τον δέκτη και ο δέκτης για τον πομπό. Όσο η τηλεόραση ως σύνολο νοημόνων επαγγελματιών, δεν μπαίνει στον κόπο να σεβαστεί την αδυναμία του πλήθους να αντιδράσει και όσο το πλήθος συνεχίζει να λειτουργεί ως πρωτόγονο, βλακώδες πλήθος και όχι ως σύνολο νοημόνων πολιτών, το μέσο δε θα πείθει και ο δέκτης δε θα ενημερώνεται.

Εκτός αν αυτό σκοπίμως γίνεται, είναι ώρα να κάνουμε ένα πρώτο βήμα αντίδρασης, στηριγμένοι στην ικανότητα της κοινωνίας να ανασυντάσσει τις δυνάμεις της, όπως πιστεύει και ο Μιχάλης Γκανάς με τους στίχους του:
…Έλα να βγούμε απ΄ το σπίτι
ξανά σε δρόμους και πλατείες
πάρε και τα παιδιά μαζί σου
εδώ, στο χείλος της αβύσσου
κι άφησε μόνη στο τραπέζι
την τηλεόραση να παίζει
Να δείχνει έγχρωμο τον πόνο
δίπλα σ' ένα φιλέτο τόνο
Να δείχνει φονικά και φλόγες
τσόντες πολιτικούς και ρώγες
ενώ εμείς θα ‘χουμε φτάσει
στο σταυροδρόμι του εξήντα
Με τα παιδάκια μας στον ώμο
για να μας δείχνουνε το δρόμο…

Μάρω Σιδέρη

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Παρασκευή 5 Δεκέμβρη 2008

Έκτακτη Ανακοίνωση

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Συμβασιούχων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου αποφάσισε την πραγματοποίηση συγκέντρωσης διαμαρτυρίας την Παρασκευή 5 Δεκέμβρη 2008 και ώρα 11:30 κατά την διάρκεια των εγκαινίων των νέων κτιρίων στην Καλαμάτα .

Εκ του ΔΣ