~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
........................................ * Συνέχεια του Ιστολογιου της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα" στη δ/νση: - https://arkadiko-vima.blogspot.gr/
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
..............* ΕΙΔΗΣΕΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΑΡΚΑΔΩΝ (1988 - 2018) - 30 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ *

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ειδήσεις, νέα και ρεπορτάζ από τις παροικίες των Αρκάδων...................... ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: arkadikovima@gmail.com
Σύμβουλοι Έκδοσης: Πάνος Σ. Αϊβαλής - Πέτρος Σ. Αϊβαλής
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

31 χρόνια

31 χρόνια
........................................................................... email: arkadikovima@gmail.com

Η αρχαία Αρκαδία δεν είχε τα όρια του σημερινού νομού και ήταν αποκλειστικά μεσόγεια, καταλαμβάνοντας το εσωτερικό της Πελοποννήσου, χωρίς να βρέχεται καθόλου από θάλασσα. Περιελάμβανε τις επαρχίες, Μαντινείας, Γορτυνίας, Μεγαλοπόλεως, τη βόρεια Κυνουρία, όλη την επαρχία Καλαβρύτων, τα δυτικά της Κορινθίας και της Αργολίδας, τμήμα της Ολυμπίας, τμήμα της Ηλείας και τη Λακωνική Αράχωβα.

Τον δρόμο της ξενιτιάς θα πάρει τους επόμενους δώδεκα μήνες το 4,1% των Ελλήνων

Τον δρόμο της ξενιτιάς σκέφτεται να πάρει τους επόμενους 12 μήνες το 4,1% των Ελλήνων πολιτών, σύμφωνα με την τριμηνιαία έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την απασχόληση και την κοινωνική κατάσταση στην Ευρώπη, που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.



Σύμφωνα με την έκθεση της Επιτροπής, η μείωση της απασχόλησης και η εκτίναξη της ανεργίας των νέων σε ορισμένα κράτη μέλη της ΕΕ, τα τελευταία τέσσερα χρόνια, συνέβαλαν στην αύξηση της κινητικότητας εντός της ΕΕ.
Όπως αναφέρει το ΑΜΠΕ, το ποσοστό των Ευρωπαίων πολιτών «με σοβαρές προθέσεις να μεταναστεύσουν εντός των επόμενων 12 μηνών» υπερδιπλασιάστηκε από το 0,5% το 2010 στο 1,2% το 2012. Το υψηλότερο ποσοστό Ευρωπαίων που σκοπεύουν σοβαρά να μεταναστεύσουν τον επόμενο χρόνο καταγράφεται από τους Έλληνες (4,1%). Ακολουθούν οι Λιθουανοί (3,9%), οι Λετονοί (3,8%), οι Βούλγαροι (3,4%) και οι Ρουμάνοι (2,8%).
Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, το 2012 ένας στους τέσσερις Έλληνες (24%) επιθυμεί να μεταναστεύσει μόνιμα και το 63% εξ’ αυτών εντός της ΕΕ. Στην ΕΕ, τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 20% και 44%. Το μεγαλύτερο ποσοστό Ευρωπαίων που επιθυμούν να μεταναστεύσουν μόνιμα καταγράφεται από τους Βρετανούς (29%), ενώ επιθυμούν να μεταναστεύσουν μόνιμα περίπου ένας στους τέσσερεις Βέλγους, Βούλγαρους, Έλληνες, Κύπριους, Ούγγρους, Ιταλούς, Λετονούς, Λιθουανούς και Πορτογάλους.
Επιπλέον, η έκθεση επισημαίνει ότι η κινητικότητα εντός της ΕΕ, αυξήθηκε κατά την περίοδο της κρίσης (2008-2012), κυρίως από πολίτες των χωρών οι οποίες επλήγησαν σοβαρά. Για παράδειγμα, η κινητικότητα των Ελλήνων πολιτών εντός της ΕΕ αυξήθηκε κατά 170%, των Ισπανών κατά 107%, των Ιρλανδών κατά 64% και των Ούγγρων κατά 58%. Αντίθετα η κινητικότητα εντός της ΕΕ μειώθηκε για τους Πολωνούς, τους Ολλανδούς, τους Ρουμάνους και τους Πορτογάλους.
Όσον αφορά, ειδικότερα, τη μετανάστευση Ευρωπαίων πολιτών προς τη Γερμανία, σημειώνεται ότι από το 2008 ως το 2012, οι Έλληνες μετανάστες τετραπλασιάστηκαν, οι Ισπανοί τριπλασιάστηκαν και οι Ιταλοί και οι Πορτογάλοι διπλασιάστηκαν.
Επίσης, σημειώνεται ότι από το 2010 ο αριθμός μεταναστών από τον ευρωπαϊκό Νότο προς τη Γερμανία αυξήθηκε κατά 19%, με εντυπωσιακότερη άνοδο το 2012 κατά 8%. Σε απόλυτους αριθμούς, οι μεγαλύτερες αυξήσεις μεταναστών προς τη Γερμανία καταγράφηκαν από τους Ιταλούς και τους Έλληνες.
Ειδικότερα, το διάστημα 2010-2013, οι Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία αυξήθηκαν κατά 25%. Καταγράφονται δηλαδή 25.000 περισσότεροι απασχολούμενοι Έλληνες στη Γερμανία (συνολικά απασχολούνται 123,7 χιλιάδες).
Εξάλλου, σημαντική αύξηση κατά 45% σημείωσε η μετανάστευση Ευρωπαίων πολιτών προς τον Καναδά, το διάστημα 2008-2012. Η μεγαλύτερη αύξηση μεταναστών προς των Καναδά καταγράφηκε από τους Ισπανούς (301%), τους Ιρλανδούς (158%), τους Έλληνες (155%) τους Ιταλούς (96%) και τους Πορτογάλους (69%).
Σε ό,τι αφορά την ανεργία στην ΕΕ, η έκθεση επισημαίνει ότι έφτασε το ιστορικό επίπεδο των 26,6 εκατ. ανέργων τον Απρίλιο του 2013, δηλαδή στο 11% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της ΕΕ και στο 12,2% της ευρωζώνης. Η μακροχρόνια ανεργία επιδεινώθηκε στα περισσότερα κράτη- μέλη στο τέλος του 2012, καταγράφοντας 11,6 εκατομμύρια μακροχρόνια άνεργους Ευρωπαίους πολίτες (4,9% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού).
Επισημαίνεται, ότι στην Ελλάδα καταγράφεται το υψηλότερο ποσοστό μακροχρόνιων ανέργων, με 16,8% το 2012, καθώς και το υψηλότερο ποσοστό άνεργων νέων, με 60%, τον Φεβρουάριο του 2013.
Τέλος, σύμφωνα με την έκθεση της Επιτροπής, στην Ελλάδα παρατηρείται η μεγαλύτερη μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας (-5,5%) το 2012, σε σχέση με το 2011. Το ίδιο διάστημα το μοναδιαίο κόστος εργασίας στην ΕΕ αυξήθηκε κατά 0,4%. Παράλληλα, οι Έλληνες εμφανίζονται να είναι οι πολίτες της ΕΕ που εργάζονται περισσότερο σε εβδομαδιαία βάση (42,6 ώρες, έναντι 40,6 ώρες που είναι ο μέσος όρος στην Ευρώπη).

Παιδιά σε χωριό της Ελλάδας μεγαλώνουν χωρίς τους γονείς τους γιατί η κρίση τους έδιωξε!

Παιδιά σε χωριό της Ελλάδας μεγαλώνουν χωρίς τους γονείς τους γιατί η κρίση τους έδιωξε!

Κλειώ: Η ταινία που μας έκανε να δακρύσουμε είναι αληθινή
                     Κοινωνία                                 


Όπως όλοι ξέρουμε η οικονομική κρίση που «μαστίζει» τη χώρα μας έχει αναγκάσει πολλούς Έλληνες να φύγουν στο εξωτερικό.

Κανείς όμως δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως υπάρχει χωριό στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Οιχαλία Τρικάλων, όπου 60 παιδιά μένουν με τους παππούδες τους καθώς οι γονείς τους έχουν μεταναστεύσει ενώ 550 οικογένειες έχουν φύγει στο εξωτερικό, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη.

Η ταινία μικρού μήκους «Κλειώ» των μαθητών του Γυμνασίου Οιχαλίας Τρικάλων, αποτυπώνει με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο τον Γολγοθά που βιώνουν τα παιδιά με γονείς μετανάστες.
Οι ψυχολογικές και κοινωνικές συνέπειες είναι πολύ σοβαρές και αποτυπώνονται με άριστο τρόπο στην ταινία.
«Χάσαμε πολύτιμες στιγμές από τη ζωή μας. Όσα χρήματα και να κερδίσεις, είναι πράγματα που πονάνε: να περνάει η εφηβεία τους και να μην είμαστε δίπλα τους.» λέει η Ελένη Αθανασίου μητέρα και οικονομική μετανάστρια που έχει αποχωριστεί το παιδί της.
«Όταν έχω μια πολύ μεγάλη στεναχώρια κοιτάζω τις φωτογραφίες της μητέρας μου και καταλαβαίνω τότε ότι είναι πολύ δύσκολο να ζεις χωρίς την μαμά σου και τον μπαμπά σου. Είναι πολύ οδυνηρό. Έχω ένα αδερφάκι που γεννήθηκε στην Αυστρία και έμεινε εκεί με τους γονείς μου» λέει η Άννα Μαρία Παπαναστασίου που μεγαλώνει με τον παππού της και τη γιαγιά της στο χωριό Οιχαλία.
«Όταν πήγαινα τα παιδιά εκεί πέρα έκλαιγα γιατί χωρίζονταν από μένα. Όταν έπαιρνα τα παιδιά από εκεί, έκλαιγα γιατί χωρίζονταν από τους γονείς.» εξομολογείται η γιαγιά Μαρία Μακρυγιάννη που μεγαλώνει την εγγονή της.

Λίγα λόγια για την ταινία
Η ταινία «Κλειώ», η οποία πήρε πριν από λίγες μέρες το βραβείο καλύτερης ταινίας δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, από το υπουργείο Παιδείας, πραγματεύεται τη ζωή μιας μαθήτριας, της Κλειούς, που ζει με τη γιαγιά της, καθώς οι γονείς της είναι μετανάστες στη Γερμανία. Αν και πρόκειται για ταινία μικρής διάρκειας, συγκινεί το κοινό, καθώς είναι έντονες οι συναισθηματικές διακυμάνσεις που βιώνει η Κλειώ στο σχολικό περιβάλλον, αλλά και στην καθημερινότητά της. Η καταπληκτική φυσιογνωμία της γιαγιάς Βαγγελιώς "ξεδιπλώνει" συναισθήματα, ενώ περνάει και το μήνυμα της στοργής προς την τρίτη ηλικία.

Οι καθηγητές και οι μαθητές που συμμετείχαν σε αυτό το εγχείρημα κατάφεραν, με πενιχρά μέσα, να γυρίσουν την ταινία και τώρα είναι ενθουσιασμένοι με την επιτυχία της.

Η 12λεπτη συγκινητική ταινία, με αγγλικούς και γερμανικούς υπότιτλους, θα συμμετάσχει σε διεθνή φεστιβάλ σε χώρες του εξωτερικού.


Ανοικτή Συζήτηση του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου για το "Σχέδιο στρατηγικής ολοκληρωμένης ανάπτυξης 2013-2020 του Λεκανοπεδίου Μεγαλόπολης"

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ   
Τμήμα Πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών
 
Διεύθυνση: Τέρμα Καραϊσκάκη, 22100 Τρίπολη
Τηλ. 2710-372102, fax: 2710-221147



Στην Ανοικτή Συζήτηση του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου για το "Σχέδιο στρατηγικής ολοκληρωμένης ανάπτυξης 2013-2020 του Λεκανοπεδίου Μεγαλόπολης"



Το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου διοργανώνει Ανοικτή Συζήτηση με τίτλο «Σχέδιο Στρατηγικής ολοκληρωμένης ανάπτυξης 2013-2020 Λεκανοπεδίου Μεγαλόπολης»
την Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013 στη Μεγαλόπολη στο Πνευματικό Κέντρο.
 Ώρα έναρξης  17:00
Σκοπός της είναι η αναζήτηση προτάσεων που θα εξασφαλίζουν την ενεργό συμμετοχή όλων των ενδιαφερόμενων φορέων στο σχεδιασμό και την υλοποίηση μιας στρατηγικής καινοτομίας που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες του κόσμου του Δήμου Μεγαλόπολης.

Οι ερωτήσεις που θα τεθούν περιγράφονται στο ενδεικτικό ερωτηματολόγιο. Τα αποτελέσματα της ανοικτής συζήτησης θα συμπεριληφθούν στη Μελέτη στρατηγικής ολοκληρωμένης ανάπτυξης 2013-2020 του Λεκανοπεδίου Μεγαλόπολης.

Πρόγραμμα Ανοικτής Συζήτησης
17.00 Παρουσίαση Στόχων Μελέτης
17.10 Παρουσίαση Επιχειρησιακού Μεγαλόπολης
17.20 Παρουσίαση Ειδικού Αναπτυξιακού Προγράμματος Περιφέρειας
17.30-18.30 Συζήτηση – Κατάθεση απόψεων

Η ΕΡΑ Τρίπολης, εδώ και 66 χρόνια, απ' το 1947, λειτουργεί ανελλιπώς και καλύπτει τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας για έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση,

ΤΡΙΠΟΛΗ


Τρίπολη: Η θέση των εργαζομένων της ΕΡΑ Τρίπολης


Η ΕΡΑ Τρίπολης, εδώ και 66 χρόνια, απ' το 1947, λειτουργεί ανελλιπώς και καλύπτει τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας για έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση, διαμορφώνει το πρόγραμμά της, ανάλογα με τις ανάγκες της εποχής, αφουγκράζεται τους πολίτες και τα προβλήματά τους, ψυχαγωγεί, στέκεται αρωγός σε κοινωνικές εκδηλώσεις, λαμβάνει πρωτοβουλίες, διοργανώνει ραδιομαραθώνιους για μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, δίνει μικρόφωνο στους πολίτες μέσα από διάφορες δράσεις και στηρίζει πρωτοποριακές πρωτοβουλίες. Μέσα απ' τις συχνότητές της και μέσα απ' την διαδικτυακή πύλη της, το…
Διαβάστε περισσότερα...





Τρίτη, 11 Ιουνίου 2013 22:06 |
ΤΡΙΠΟΛΗ
Τρίπολη: Αεροπανό συμπαράστασης για την ΕΡΑ Τρίπολης


Στον... αέρα συνεχίζει να βρίσκεται το έκτακτο πρόγραμμα της ΕΡΑ Τρίπολης, με αφορμή το ΦΕΚ για το κλείσιμο της ΕΡΤ Α.Ε. και την άμεση απόλυση όλων των εργαζομένων στη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Κοντά στους εργαζόμενους βρίσκεται αρκετός κόσμος (μέσα και έξω απ' το κτίριο), όπου και συμπαραστέκεται σ' όλη αυτή την προσπάθεια για να μείνει ανοιχτή η ''φωνή της Περιφέρειας Πελοποννήσου''. Μάλιστα, έχουν ήδη αναρτηθεί αεροπανό με μηνύματα υπέρ της λειτουργίας της ΕΡΤ Α.Ε. Η ΕΡΑ Τρίπολης θα μείνει ανοιχτή όλο…
Διαβάστε περισσότερα...



Τρίτη, 11 Ιουνίου 2013 21:59 |
ΤΡΙΠΟΛΗ
Τρίπολη: Συλλαλητήριο αύριο για την ΕΡΑ Τρίπολης


Κατόπιν απόφασης των εργαζομένων της ΕΡΑ Τρίπολης, αύριο, στις 8 το βράδυ, στην Κεντρική Πλατεία της Τρίπολης, πραγματοποιείται συγκέντρωση-συλλαλητήριο υπέρ των εργαζομένων της ΕΡΤ Α.Ε. και υπέρ του δημόσιου χαρακτήρα της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Την συγκέντρωση στηρίζει το Εργατικό Κέντρο Αρκαδίας. Καλούνται όλοι οι πολίτες όπως στηρίξουν με την παρουσία τους το εν λόγω συλλαλητήριο.Στ. Ζορμπαλάς
Διαβάστε περισσότερα...



Τρίτη, 11 Ιουνίου 2013 21:36 |
ΤΡΙΠΟΛΗ
Τρίπολη: Παρέμβαση Τατούλη για το κλείσιμο της ΕΡΑ Τρίπολης


Παρέμβαση Πέτρου Τατούλη, είχαμε πριν από λίγο, για το θέμα του κλεισίματος της ΕΡΑ Τρίπολης και της ΕΡΑ Καλαμάτας. Το γραπτό μήνυμά του έχει ως εξής:''Να επανεξετάσει η κυβέρνηση το ενδεχόμενο να κλείσουν οι περιφερειακές συχνότητες της ΕΡΑ στην Πελοπόννησο κάλεσε τον Πρόεδρο της ΕΡΤ με επιστολή του ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης, τονίζοντας τον διαχρονικά κρίσιμο ενημερωτικό και κοινωνικό ρόλο τους στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, και ιδιαίτερα στις απομακρυσμένες περιοχές της''.Στ. Ζορμπαλάς
Διαβάστε περισσότερα...



Τρίτη, 11 Ιουνίου 2013 21:25 |
ΤΡΙΠΟΛΗ
Τρίπολη: Αγωνιστικό φρόνημα στην ΕΡΑ Τρίπολης


Σε εξέλιξη είναι απ' τις 6 το απόγευμα, έκτακτη, ζωντανή εκπομπή στην ΕΡΑ Τρίπολης, με αφορμή την ανακοίνωση της γενικής κυβέρνησης για το ''κλείσιμο'' όλων των δομών του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα. Όλο το έμψυχο δυναμικό της ΕΡΑ Τρίπολης, βρίσκεται στις... επάλξεις της αντίδρασης και της κινητοποίησης, γνωστοποιώντας στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, όλες τις...πραγματικές αλήθειες γύρω απ' την ΕΡΤ και τα όσα αυτή υπηρετεί σύμφωνα με τον καταστατικό της νόμο. Στο στούντιο, στα γραφεία και έξω απ' το κτίριο της ΕΡΑ Τρίπολης,…
Διαβάστε περισσότερα...



Τρίτη, 11 Ιουνίου 2013 20:59 |
ΤΡΙΠΟΛΗ
Τρίπολη: Αντιδράσεις για το κλείσιμο της ΕΡΑ Τρίπολης


Την αντίθεσή τους απέναντι στο λουκέτο της ΕΡΤ που ανακοινώθηκε στις 6.00 το απόγευμα από τον υπουργό Σίμο Κεδίκογλου εκφράζουν οι εργαζόμενοι στην ΕΡΑ Τρίπολης οι οποίοι καλούν τους πολίτες, τους φορείς της κοινωνίας και της πολιτείας να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στην απόφαση κλεισίματος της ΕΡΤ.Σε ζωντανή εκπομπή που είναι σε εξέλιξη από τις 6.30 το απόγευμα μέσα από τη συχνότητα της ΕΡΑ Τρίπολης, εκπρόσωποι της πολιτείας, της περιφέρειας Πελοποννήσου, δήμων, εκπρόσωποι κομμάτων, φορέων, συλλόγων και πολίτες εκφράζουν…
Διαβάστε περισσότερα...


Η Δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη

   ΙΣΤΟΡΙΚΑ  ΚΕΙΜΕΝΑ  

Του Μιχάλη  Λυμπεράτου*


Η πορεία της ζωής του Γρηγόρη Λαμπράκη ήταν προδιαγεγραμμένη από τη στιγμή που επέλεξε να αποτελέσει την προμετωπίδα του αγώνα για δημοκρατία, ειρήνη, ευημερία και κοινωνική δικαιοσύνη. Και ήταν προδιαγεγραμμένη γιατί συνιστούσε, με την αποφασιστικότητα και τον δυναμισμό του, ένα από τα ανυποχώρητα υπομόχλια της πάνδημης απαίτησης ανατροπής ενός καταπιεστικού αντιδημοκρατικού καθεστώτος, που αναπαραγόταν αδιάλειπτα από την εποχή του εμφυλίου, και φαινόταν να έχει εξαντλήσει τα μέσα επιβολής του.


Πράγματι, ο Λαμπράκης αποτελούσε έναντι του, χωρίς κανένα μαζικό έρεισμα, καθεστώτος αυτού μια καθοριστική απειλή κυρίως επειδή συμβόλιζε την επέκταση των αγώνων και σε μερίδες της κοινωνίας που δεν είχαν βαφτιστεί μέχρι τότε ως τυπικοί εχθροί του κόσμου της εθνικοφροσύνης. Γιατί ο Λαμπράκης δεν ήταν κομμουνιστής, δεν ήταν εργάτης, αλλά ένας προβεβλημένος διανοούμενος της Αριστεράς, υφηγητής Πανεπιστημίου, ένας ένδοξος βαλκανιονίκης αθλητής, που κάποτε συνεχάρη τον Τζ Όουενς στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου. Αυτός ο άνθρωπος εξελίχθηκε σε έναν αμετακίνητο πολιτικό ακτιβιστή που αποφάσισε να συνδράμει και να αποτελέσει το παράδειγμα για όλους τους άλλους Έλληνες που συγκρούονταν με τους μηχανισμούς της μετεμφυλιακής αντιδημοκρατικής εκτροπής. Με άλλα λόγια ήταν η τρανή απόδειξη ότι ο αγώνας αυτός επεκτεινόταν πλέον σε όλες τις κοινωνικές δυνάμεις και μάλιστα δημιουργούσε ανθρώπους αποφασισμένους να συγκροτήσουν δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης, μηχανισμούς αλληλοβοήθειας-όπως το ίδιο το ιατρείο του Λαμπράκη που παρείχε  και δωρεάν περίθαλψη στους αναξιοπαθούντες- αλλά και διατεθειμένους να θυσιάσουν τον εαυτό τους, την κοινωνική τους προβολή, τον ταξικό τους προσδιορισμό, ακόμα και τη σωματική τους ακεραιότητα, προς όφελος του κοινωνικού καλού.

Για αυτό επέλεξαν να δολοφονήσουν τον Λαμπράκη. Όπως το ίδιο έκαναν με έναν άλλο καθηγητή πανεπιστημίου, τον Δημήτρη Μπάτση στο πρόσωπο του οποίου δολοφόνησαν όχι μόνο ένα συνεργάτη του Μπελογιάννη αλλά και έναν αστό διανοούμενο που διαφήμιζε άθελα του την ιδέα ότι οι λαϊκοί αγώνες, οι μακρόπνοοι στόχοι, ο εκδημοκρατισμός της κοινωνίας δεν ήταν αποκλειστική υπόθεση των κομμουνιστών και των αριστερών αλλά όλων των πολιτών. Τόσο στο πρόσωπο του Μπάτση όσο και του Λαμπράκη επιχειρήθηκε να τρομοκρατηθεί το σύνολο του πνευματικού κόσμου της χώρας, όπως και οι κοινωνικές ομάδες στις οποίες ανήκαν. Όμως και μόνο το γεγονός ότι δικαστές, όπως ο Σαρτζετάκης και ο Δελλαπόρτας, δεν φοβήθηκαν να αποκαλύψουν τους ενόχους της δολοφονίας του Λαμπράκη έδειξε ότι η υπόθεση του εκδημοκρατισμού της χώρας είχε πλέον αποκτήσει στήριξη και μέσα σε τμήματα του ίδιου του κρατικού μηχανισμού.
Μάλιστα, ο Λαμπράκης συνιστούσε δύο φορές απειλή. Γιατί δεν ήταν από τις περιπτώσεις αγωνιστών που μπορούσαν να τα βάλουν μαζί του με πρακτικές εγκλεισμού και ποινικοποίησης. Μια φυλάκισή του θα διέλυε όλα τα προσχήματα εκδημοκρατισμού του καθεστώτος που προσπαθούσε να καλλιεργήσει η κυβέρνηση τότε της ΕΡΕ. Από την άλλη δεν ήταν δυνατόν να «πειστεί και να συμμορφωθεί». Ήταν πλήρως συνειδητοποιημένος,  απόλυτα πεπεισμένος για την αναγκαιότητα του αγώνα του, ένας τολμηρός, επίμονος και κοινωνικά ευαίσθητος πολίτης που δεν θα πρόδιδε τις αρχές και τις ελπίδες των συνανθρώπων του, ένας ανθρωπιστής που μετέτρεψε σε προσωπικό βίωμα την κοινωνική προσφορά, από τη στόφα των ηρώων εκείνων, που χωρίς καμία ιδιοτέλεια, δεν αντιμετωπίζονται με τον απλό εκφοβισμό και την τρομοκρατία. Έπρεπε να βγει βιολογικά από τη μέση γιατί συνιστούσε το πρότυπο ενσάρκωσης μιας ευρύτατης κοινωνικής συμμαχίας και απαίτησης που ανέτρεπε βαθμηδόν το εμφυλιοπολεμικό κράτος και υποδείκνυε ότι ο εκφοβισμός των πολιτών δεν είχε πλέον την αποτελεσματικότητα του παρελθόντος.
Στην ουσία η δολοφονία του Λαμπράκη ήταν τρόπον τινά ο επιθανάτιος ρόγχος ενός πανικόβλητου κράτους καταπίεσης και αυταρχισμού. Για αυτό το λόγο προσέλαβε αυτά τα ειδεχθή χαρακτηριστικά με τα οποία πραγματοποιήθηκε. Γιατί έγινε χωρίς κανένα πρόσχημα, σε δημόσια θέα, με την ωμότητα που χαρακτηρίζει πρακτικές της σικελικής μαφίας. Μικρόνοες και λούμπεν δολοφόνοι και πίσω τους πανικόβλητοι μηχανισμοί που βίωναν την αδυναμία να επιβάλουν τις επιλογές τους ακόμη και να διασωθούν έναντι ενός ποινικού συστήματος που δεν μπορούσε πια να τους προστατεύσει. Αντίθετα πανικόβλητοι παρέλαυναν μετά τη δολοφονία έξω από τα ανακριτικά γραφεία δικαστών που δεν ήθελαν πια να τους προστατεύσουν, έναντι μιας κοινής γνώμης που απαιτούσε κάθαρση ως φαντάσματα ενός παρελθόντος καταπίεσης που πέθαινε.
Γιατί το μετεμφυλιακό κράτος κατέρρεε όχι μόνο εξαιτίας της ατομικής προσφοράς ανθρώπων όπως ο Λαμπράκης, αλλά και κάτω από τα κτυπήματα του μαζικού κινήματος. Ο «Ανένδοτος» ήταν σε πλήρη εξέλιξη και ριζοσπαστικοποιούνταν συνέχεια, προσλαμβάνοντας σταδιακά τον χαρακτήρα μιας κοινωνικής έκρηξης, η ΕΡΕ του Καραμανλή κλυδωνιζόταν από την αδυναμία της να προτάξει μια συνεκτική πολιτική στρατηγική που να απαντά στις μεταστροφές της συλλογικής συνείδησης και τις απαιτήσεις κάθαρσης, το παλάτι προσπαθούσε να εξοβελίσει τον Καραμανλή, οι Αμερικανοί να τον στηρίξουν, ο στρατός να οργανώσει πραξικόπημα και να αυτονομηθεί τελείως από την κεντρική εξουσία, η CIA να ελέγξει τα κλιμάκιά της, ο παρακρατικός εσμός να αποφύγει την ποινικοποίηση. Αυτό το σύνολο των μηχανισμών της «παράλληλης εξουσίας» στην Ελλάδα αγωνιζόταν μάταια να ενισχύσει τη λειτουργία του, στρατολογώντας νέες δυνάμεις, αφού τα ΛΟΚ, τα ΤΕΑ, οι χιλιάδες μισθοδοτούμενοι χαφιέδες του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως δεν αρκούσαν. Γιατί το απεργιακό κλίμα εντεινόταν συνέχεια (συνταξιούχοι του ΙΚΑ, αυτοκινητιστές, εμποροϋπάλληλοι, οικοδόμοι, γουνοποιοί, αγροφύλακες, γιατροί, καθηγητές), οι αριστεροί φοιτητές στο Δ΄ Πανσπουδαστικό Συνέδριο (Απρίλιος 1963) κυριαρχούσαν απόλυτα ενώ 115 πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις απομόνωναν την ακροδεξιά ηγεσία της ΓΣΕΕ και υπόσχονταν απεργίες που θα ήταν πλέον και πολιτικές, όχι μόνο για μεροκάματα αλλά και για δημοκρατία.
Όμως το απονενοημένο εγχείρημα να αντιμετωπιστούν οι κινητοποιήσεις και οι λαϊκοί αγώνες με μαζική βία και προβοκάτσιες, στα πλαίσια της παλιάς συνταγής των «αγανακτισμένων» πολιτών, αποθέωνε τα κατακάθια της κοινωνίας τα οποία καθίσταντο ανεξέλεγκτα. Το ίδιο το κράτος φαινόταν αδύναμο να τους αφομοιώσει. Την ίδια στιγμή ενισχυόταν υπέρμετρα η «ασφαλιστική δικλείδα» του στρατιωτικού πραξικοπήματος, όπως και ο ΙΔΕΑ μέσα στο στράτευμα, με την προώθηση από τον νέο αρχηγό ΓΕΣ, τον αντιστράτηγο Σακελλαρίου, τον Δεκέμβριο του 1962, όλων των μελλοντικών πραξικοπηματιών  του 1967 (Χατζηπέτρου, Παπαδόπουλου, Μακαρέζου, Μέξη, Βελισσαρούδη, Κοντώση), αυτών που δεν είχε προωθήσει ο εξίσου θιασώτης πραξικοπημάτων προκάτοχός του στρατηγός Καρταμάκης. 
Έτσι, η Ελλάδα έναντι της ενεργοποίησης του σχεδίου «Περικλής», αντιμετωπίζει, την εποχή που δολοφονείται ο Λαμπράκης, με τη συνδρομή των δυνάμεων ασφαλείας και τη CIA δεκάδες προβοκάτσιες και πρόβες πραξικοπήματος, ως προέκταση των εκλογών  βίας και νοθείας του 1961, εκδηλώνονται τα  γεγονότα του Γοργοπόταμου  (την Kυριακή 29 Nοεμβρίου 1964, η περιοχή γύρω από τη γέφυρα του Γοργοποτάμου γεμίζει με 13 νεκρούς και 80 τραυματίες, τη στιγμή που για πρώτη φορά γιορτάζεται η Εθνική Aντίσταση στην Ελλάδα), ενώ πραγματοποιείται η «δολιοφθορά του Έβρου» (την άνοιξη του 1965, ή 117 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού, πού έδρευε στην Ορεστιάδα, απέστειλε στο Κιλκίς 23 αυτοκίνητα τύπου «Τζαίημς»  αρκετά από τα όποια έμειναν στο δρόμο από διάφορες βλάβες, οι οποίες από το Διοικητή της Μοίρας Γ. Παπαδόπουλο αποδόθηκαν σε κομμουνιστική δολιοφθορά). Για να αντιμετωπιστεί το ογκούμενο λαϊκό κίνημα  λαμβάνουν χώρα η Ιουλιανή επιχείρηση-προβοκάτσιες, τον Αύγουστο του 1965, με τη συνδρομή της CIA (J. Maury), όπως και η προετοιμασία του πραξικοπήματος των Συνταγματαρχών ( υπό την εποπτεία των Harry. Green- St. Milton). Όλα βρίσκονταν υπό τον έλεγχο της Επιτροπής Μυστικών Επιχειρήσεων  του Ανώτατου Αρχηγείου των Συμμαχικών Δυνάμεων στην Ευρώπη (SHAPE), στρατιωτικού βραχίονα του NATO.
Στα σχέδια αυτά τη συνδρομή τους παρείχαν η ΚΥΠ (επικεφαλής Αλ. Νατσινας), η Υπηρεσία Πληροφοριών του Υπουργείου Προεδρίας (επικεφαλής Ν. Γωγούσης), το Κλιμάκιο της ΚΥΠ στο Υπ. Β. Ελλάδας (επικεφαλής Ι. Χολέβας και συνταγματάρχης Καρύδας), η  Εθνική Ασφάλεια της Αστυνομίας και της Χωροφυλακής, η ηγεσία τους στη Θεσσαλονίκη (Κ. Μήτσου, Ευθ. Καμούτσης, Εμ. Καπελώνης, Κ. Δόλκας),  τα Σπουδαστικά και τα συνδικαλιστικά τμήματα της Ασφάλειας (Τετραδάκος, Μητρομάρας, Καραμήτσος) κλπ.
Ο ρόλος αυτών των κέντρων παραεξουσίας  αποδείχθηκε εξαιρετικά οδυνηρός ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη, στην πόλη όπου οι δολοφόνοι δρούσαν κατ` εξακολούθηση. Θύματά τους πριν τον Λαμπράκη ήταν ο Γιάννης Ζεύγος, τον Μάρτιο του 1947, ο Τζορτζ Πολκ στις 16 Μάιου 1948, ο Στέφανος Βελδεμίρης, στις 26 Οκτωβρίου του 1961, που έκανε το «σφάλμα» να μοιράζει προκηρύξεις της ΕΔΑ αλλά και μετά τον Λαμπράκη ο Γιάννης Χαλκίδης, στις 5ης Σεπτεμβρίου του 1967, που ανατίναξε ένα στύλο της ΔΕΗ για να κλείσουν για λίγα λεπτά τα φώτα της ΔΕΘ, ο Γιώργος Τσαρουχάς, στις 10 Μαίου 1968, του οποίου η ζωή απειλήθηκε και την ημέρα της δολοφονίας του Λαμπράκη.
Και ήταν δυστυχώς η Θεσσαλονίκη το θέατρο αυτών των δολοφονιών γιατί κουβαλούσε τη μεταπολεμική αδράνεια της τιμωρίας των δοσίλογων της πόλης στη Γερμανική Κατοχή. Και ήταν τόσο ειδεχθής ο δοσιλογισμός αυτός ώστε τις ναζιστικές συμμορίες του Πούλου και του Βήχου αναγκάστηκαν να τις διαλύσουν οι ίδιοι οι Γερμανοί. Όμως την οργάνωση ΕΑΟ-Εθνικός Ελληνικός Στρατός των Κώστας, Κυριάκος και Μιχάλης Παπαδόπουλος, από το χωριό Κούκος Πιερίας, (τουρκόφωνοι οπλαρχηγοί, Κισσά Μπατζάκ, Μιχάλ Αγάς) την αναγνωρίσε το ελληνικό κράτος  ως αντιστασιακή με βασιλικό διάταγμα, παρότι εκπαιδεύτηκαν από τους Γερμανούς και βρέθηκαν προσκεκλημένοι των Ναζί στη Βιέννη στις αρχές Ιουλίου 1944. Ο Κώστας Παπαδόπουλος έγινε και βουλευτής της ΕΡΕ, εναντίον του οποίου χειροδίκησε ο Λαμπράκης μέσα στη βουλή το Μάρτιο του 1963 για να προστατέψει τον Αντ. Μπριλλάκη. Τέτοιοι πρώην δοσίλογοι ήταν και ο  Ξενοφώντας Γιοσμάς της «Εθνικής Αντικομμουνιστικής Οργάνωσης Κατερίνης», ο οποίος προμήθευσε το τρίκυκλο με το οποίο σκοτώθηκε ο  Λαμπράκης. 
Με τη συνδρομή των αντι-συγκεντρώσεων που οργάνωνε το Συμβούλιο Μελετών της ΚΥΠ-(Κ. Γωγούσης, Γ. Γεωργαλάς και Δ. Κατσούλης) και την πλαισίωση  του Ε΄ Αστυνομικού Τμήματος και 180 χωροφύλακες με στολή, η Θεσσαλονίκη ήταν, έτσι, υπό τον απόλυτο έλεγχο του «παράλληλου» κράτους. Έχοντας στο πλευρό του τους παρακρατικούς αλλά και μηχανισμούς προερχόμενους από το στρατό (και ο Παπαδόπουλος βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη την ημέρα ή την επαύριο της δολοφονίας του Λαμπράκη) ήταν θέμα χρόνου να εκδηλωθεί τρομοκρατικό κτύπημα και κατά στελεχών της Αριστεράς, όπως ο Λαμπράκης και ο Τσαρουχάς. Εκτός των άλλων οι παρακρατικοί είχαν με το μέρος τους, επιπλέον, και τον ανεξέλεγκτο συρφετό των 4.000 «ιδιωτών» που επιστρατεύτηκαν με αφορμή την επίσκεψη Ντε Γκωλ στην Ελλάδα στις 16 Μαρτίου 1963 και έφεραν τις περιβόητες «καρφίτσες» ως αναγνωριστικό.


Έτσι, όταν ο Λαμπράκης συνδέθηκε με το κύριο επίδικο πεδίο του πολιτικού αγώνα της εποχής, το ζήτημα των εξοπλισμών, υπήρχε ένας ολόκληρος μηχανισμός έτοιμος να τον σκοτώσει. Γιατί ήταν μια εποχή όπου οι πωλήσεις όπλων στη Μέση Ανατολή και το Ισραήλ από τη Γερμανία είχαν υπερβεί κάθε όριο λογικής, ο Κένεντι πρότεινε τη δημιουργία στόλου 25 πλοίων για την εκτόξευση πυρηνικών πυραύλων με έδρα τη Μεσόγειο, οι αντιθέσεις ΗΠΑ, Γαλλίας και Βρετανίας για τους εξοπλισμούς βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, ενώ η εμπλοκή με τα πυρηνικά στην Κούβα τρόμαζε όσο και οι ευρείες πωλήσεις όπλων από τους Σοβιετικούς στη Μέση Ανατολή. Δεν ήταν τυχαίο ότι ενώ η Γαλλία οργάνωνε το δικό της πυρηνικό οπλοστάσιο, απεσταλμένος του Κένεντι ζητούσε από τις φίλα προσκείμενες στους Αμερικανούς κυβερνήσεις των Βαλκανίων να προωθήσουν τη δημιουργία πυρηνικού δικτύου του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια (18 Απριλίου 1963).
Επομένως, όταν ο Λαμπράκης οργάνωνε μαζί με το Σύνδεσμο Μπέρναντ Ράσελ και τους Ευρωπαίους ακτιβιστές τις πορείες ειρήνης στην Ευρώπη, απειλούσε ευθέως τα νατοϊκά σχέδια με αυτό που κυρίως οι Αμερικανοί φοβούνταν: την ακύρωση των εξοπλιστικών σχεδίων από το λαϊκό μαζικό ευρωπαϊκό κίνημα. Αυτό είχε ήδη δώσει τα διαπιστευτήρια του. Ήταν η μεγάλη πορεία στο Λονδίνο στις 12 Απριλίου 1963 όπου σε τέσσερις μέρες κατέληξε στο Χάυντ Πάρκ του Λονδίνου. Με το πανό αυτής της πορείας ο Λαμπράκης πορεύτηκε και τη δική του πορεία στις 21 Απριλίου 1963 από το Μαραθώνα, για να απαχθεί από την αστυνομία στο δρόμο από το Χαρβάτι προς Ραφήνα και να συλληφθούν πάνω από 1000 άτομα στην Πνύκα.
 Όμως δεν ήταν μόνο το αντιπολεμικό κίνημα με το οποίο συνδέθηκε ο Λαμπράκης και αποτέλεσε την καρδιά του. Ήταν και το κίνημα του εκδημοκρατισμού και της απελευθέρωσης των πολιτικών κρατουμένων. Ο Λαμπράκης στάθηκε στο πλάι της Μπέτυ Αμπατιέλου στο Λονδίνο που υποχρέωσε τη Φρειδερίκη και τη διεθνή κοινότητα να σταθούν έναντι στο πρόβλημα με τις αντιδημοκρατικές διώξεις στην Ελλάδα. Οι δηλώσεις του Λαμπράκη στον αγγλικό Τύπο στις 25 Απριλίου 1963 για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα ήταν ένα ισχυρό ράπισμα τόσο στο Παλάτι όσο και στην κυβέρνηση Καραμανλή.

Τη διεθνοποίηση του ζητήματος δεν άντεξε ο μηχανισμός εξουσίας στην Ελλάδα. Για αυτό το παρακράτος που βαλλόταν πανταχόθεν, οι κρατικές κατασταλτικές δυνάμεις που διαιώνιζαν αυτούσιο το καθεστώς των εμφυλιοπολεμικών διώξεων, η CIA που αγωνιούσε για την τροπή που έπαιρναν τα πράγματα με την ανάπτυξη του μαζικού κινήματος στην Ελλάδα, το Παλάτι που είχε τρωθεί το κύρος του και διεκδικούσε από την κυβέρνηση ακόμα και το Διοικητήριο της Θεσσαλονίκης, ο ΙΔΕΑ και η ΚΥΠ που οργάνωναν για μια τουλάχιστον 8ετία το επικείμενο στρατιωτικό πραξικόπημα αλλά και η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή που προσέφυγε στη λύση της δράσης των παρακρατικών οργανώσεων στην Ελλάδα (250 ήταν εκείνες που ξεπήδησαν μετά την επιτυχία της ΕΔΑ στις εκλογές του 1958), όλοι αυτοί συνέβαλαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. 


_________________________
* Ομιλία του συγγραφέα στην εκδήλωση για τα "50 χρόνια από την δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη στο διήμερο Ειρήνης και Αλληλεγγύης στον Μαραθώνα- Νέα Μάκρη 1η και 2 Ιουνίου 2013", που διοργανώθηκε από την Τοπική Επιτροπή Μαραθώνα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, την Ν.Ε. Ανατ. Αττικής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, και το Τμήμα Πολιτισμού ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ..

 
Ο Μιχάλης Λυμπεράτος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Σπούδασε στο Ιστορικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή με θέμα τις εκλογές του 1946 στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου.
Έχει συγγράψει τον τόμο "Ιστορία της πολεμικής αεροπορίας στη Μέση Ανατολή (1941-1944)". Εργασίες του έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά ενώ έχει λάβει μέρος με εισηγήσεις του σε διεθνή συνέδρια για τον Εμφύλιο Πόλεμο και ημερίδες με θεματολογία που εκτείνεται μέχρι το 1965. Έχει δώσει, επίσης, διαλέξεις για τον Εμφύλιο Πόλεμο στο Μεταπτυχιακό Τμήμα Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Εργάζεται στην εκπαίδευση.

**Προδημοσίευση από την εφημερίδα ¨Αρκαδικό Βήμα" Ιούνιος 2013 αρ. φυλ. 246

Ο πρωταθλητής Γρηγόρης Λαμπράκης


Κάθε φορά που ένας ομιλητής αναφέρεται στο Γρηγόρη Λαμπράκη υπενθυμίζει ότι ήταν σπουδαίος αθλητής με πολλές διακρίσεις. Αλλά, επειδή συνήθως οι ομιλητές προέρχονται από χώρους της πολιτικής και των κοινωνικών Κινημάτων, δεν γνωρίζουν το μέγεθος και της αθλητικής του συνεισφοράς στην Ελλάδα! 

Έτσι, ως άνθρωπος του αθλητισμού και ειδικά του στίβου, θεωρώ σκόπιμο και αναγκαίο να τιμηθεί και με την πλήρη αναφορά στα επιτεύγματά του στους στίβους ο αποκληθείς «γιατρός των φτωχών» Γρηγόρης Λαμπράκης, στην επέτειο των 50 χρόνων από τη στυγνή δολοφονία του! 

Οι παλιοί θα θυμηθούν, οι νεότεροι θα σχηματίσουν νοερά την «εικόνα» ενός χαρισματικού αθλητή στον ελληνικό στίβο, τον οποίο βέβαια βοήθησε στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου με πολύπλευρο τρόπο… 
Υπάρχει ένας λόγος ακόμη… Να διορθωθούν τα έως σήμερα λάθη ή παραλείψεις, αφού σε καμιά πηγή δεν υπάρχει σύμπτωση των στοιχείων! 
Το ψιλόλιγνο παιδί από την Κερασίτσα Αρκαδίας, ασχολήθηκε με το στίβο και με τα χρώματα του Πειραϊκού Συνδέσμου διέγραψε μια λαμπρή καριέρα από το 1933 έως το 1940, ως άλτης μήκους & τριπλούν αλλά και ως σπρίντερ (100μ, 200μ., 4Χ100μ.)! Κέρδισε σχεδόν αμέσως μόνιμη θέση στην Εθνική ομάδα, αλλά και στο Πάνθεον των κορυφαίων Ελλήνων πρωταθλητών της προπολεμικής περιόδου και όχι μόνο!


Τα Πανελλήνια ρεκόρ του…

Σπέσιαλ αγώνισμά του αποδείχθηκε το μήκος, στο οποίο πήρε το Πανελλήνιο ρεκόρ το 1935 (31/8) με 7,15μ. (βελτιώνοντας το 7,02μ. του Κύπριου Ανδρ.Παπαμιχαήλ από 17/2/1932) το βελτίωσε δύο φορές το 1938 (7/8) με 7,19μ. και (14/8) με 7,37μ. και το διατήρησε έως το 1959 (20/9), όταν με 7,51μ.το κατέρριψε ο 19χρονος Δήμος Μαγκλάρας! Για κάποιο διάστημα η επίδοση 7,37μ. ήταν και η κορυφαία στα Βαλκάνια…
Εδώ πρέπει να προστεθεί ότι μπορεί να υπάρχει ένα ακόμη ρεκόρ, που όμως λόγω ασαφών στοιχείων σχετικά με τον ευνοϊκό άνεμο δεν αναγνωρίστηκε!
Είναι η επίδοση 7, 16μ. που έκανε στις 19/6/1938 στη συνάντηση Ελλάδα-Αίγυπτος, ενώ και στην περίπτωση των αγώνων στις 7/8 είχε πρώτο άλμα στα 7, 29μ, με ευνοϊκό άνεμο, αλλά σε επόμενο έκανε με κανονικές συνθήκες το ρεκόρ…   
Επίσης συμμετείχε στην Εθνική ομάδα 4Χ100μ. η οποία ( Γρ. Λαμπράκης, Αρ. Σακελλαρίου, Ρ. Φραγκούδης, Χρ. Μάντικας) έκανε Πανελλήνιο ρεκόρ το 1936 (18/7- Βουδαπέστη) με 42.6 και το βελτίωσε  ( Αρ. Σακελλαρίου, Γρ.Λαμπράκης, Ν. Λεκατσάς, Χρ. Μάντικας)  το 1937 (12/9- Βουδαπέστη) με 42.1, επίδοση που παρέμεινε έως το 1954,όταν η Εθνική ομάδα σημείωσε χρόνο 42.0!     

15 μετάλλια στους Πανελλήνιους Αγώνες…

Στους Πανελλήνιους Αγώνες συγκέντρωσε συνολικά 15 μετάλλια ( 8 χρυσά, 4 αργυρά, 3 χάλκινα) αγωνισθείς σε μήκος, τριπλούν, 100, 200 και  4Χ100μ αλλά και μία φορά στα 4Χ400μ!
Αναλυτικά οι θέσεις που πήρε στους Πανελλήνιους αγώνες ήταν οι εξής:
1935 – Πρώτη στο μήκος (7,01μ.) & τριπλούν (13,62μ.) – Δεύτερη στα 4Χ100 με τον Πειραϊκό (46.2)  
1936 – Πρώτη στο μήκος (6,70μ.) &τριπλούν  (13,89μ) – Δεύτερη στα 4Χ100μ. με τον Πειραϊκό (45.0) 
1937 – Πρώτη στα 100μ. (11.2) &  στο μήκος  (6,90μ) – Δεύτερη στα 4Χ100μ. με τον Πειραϊκό (46.0) – Τρίτη στο τριπλούν (14,01μ.)   
1938 – Πρώτη στα 200μ. (23.2)  &   στο μήκος (7,05μ.) – Τρίτη με τον Πειραϊκό στα 4Χ100μ. και στα 4Χ400μ.
1939 – Δεύτερη στο μήκος (6,87μ.)


Οι Βαλκανικοί θρίαμβοι & η διεθνής παρουσία του…

Ο Λαμπράκης είχε την τιμή και τη χαρά να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στις κορυφαίες διοργανώσεις της εποχής του. Δηλαδή, στους Ολυμπιακούς στο Βερολίνο 1936 (στους προκρ. μήκους & τριπλούν),  στους Διεθνείς Φοιτητικούς Αγώνες ( 7th International University Games) στο Παρίσι το 1937 [6ος στο μήκος με 7,01μ. και    10ος (συνολικά) στα 100μ.με 11.0] και  στο 2ο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου  (Πανευρωπαϊκοί Αγώνες τότε…), το 1938 πάλι στη Γαλλική πρωτεύουσα, όπου ήλθε 12ος με κατώτερη των δυνατοτήτων του επίδοση 6, 93μ.
Ο Λαμπράκης αισθανόταν τον αθλητισμό ως μέσο προσέγγισης και κατανόησης των λαών και εμπέδωσης της ειρήνης (στο πνεύμα των αρχαίων Ελλήνων) και έτσι στο Βερολίνο έγινε φίλος με το θρυλικό μαύρο Αμερικανό υπεραθλητή Τζέσε Όουενς, ενώ το 1935 στους Βαλκανικούς στην Κωνσταντινούπολη ανέπτυξε φιλία με τον Τούρκο αθλητή Τεφίκ. Μάλιστα τον Οκτώβριο του 1960, χρόνια μετά  αποκάλυψε δημόσια σε μια συζήτηση : «… Όσο για τις στενές φιλικές σχέσεις που δημιουργούν οι αγώνες σας λέω ότι ήμουν πολύ φίλος του. Σήμερα είναι ανώτερος αξιωματικός του ναυτικού, αλλά μού ‘λεγε…Εμείς θα ‘μαστε πάντα φίλοι κι ας σκοτώνονται οι πατεράδες μας…»!  
    
Με τους Βαλκανικούς να αποτελούν εκείνη την εποχή σπουδαίο γεγονός, όχι απλώς αθλητικό αλλά και πολιτικο-κοινωνικό  ο Γρηγόρης Λαμπράκης με τις σπουδαίες διακρίσεις του έγινε λαϊκός ήρωας… Αγωνίσθηκε  σε οκτώ Βαλκανιάδες (1933 – 1940), στις οποίες κατέκτησε συνολικά 16 μετάλλια, από τα οποία τα εννέα χρυσά, τέσσερα αργυρά και τρία χάλκινα!
Ας ξαναζωντανέψουμε τη διαδρομή στη διοργάνωση αυτή χρονολογικά:

1933 Αθήνα – Χάλκινο στο τριπλούν με 13,23μ.
            * Στο μήκος ήταν 7ος με 6,35μ.
1934 Ζάγκρεμπ – Χρυσό στα 4Χ100μ με 43.6 ( Φραγκούδης, Μάντικας,                                                                                                 Σακελλαρίου, Λαμπράκης)  

1935 Κωνσταντινούπολη – Χρυσό στο μήκος 7,10μ., 
                                            -Χρυσό στο τριπλούν με 14,19μ.

1936 Αθήνα – Χρυσό στο τριπλούν με 14,19μ.
                      –Αργυρό  στο μήκος με 6,73μ. 
                      – Χρυσό στα 4Χ100μ. με 43.9 (Λαμπράκης, Σακελλαρίου,                                                                                      Φραγκούδης, Μάντικας)

1937 Βουκουρέστι – Χρυσό στο μήκος 7,05μ.
                                –Χρυσό στα 4Χ100μ. με 42.1 (π.ρ.) (Σακελλαρίου,                                                                                         Λαμπράκης, Λεκατσάς, Μάντικας)
                                - Αργυρό  στη Βαλκανική σκυταλοδρομία με 3.26.0                                      (Βελκόπουλος, Μισαηλίδης, Σακελλαρίου, Λαμπράκης) 

1938 Βελιγράδι –Χρυσό στο μήκος  6,94μ.
                           – Χρυσό στα 4Χ100μ. με 43.4 (Σακελλαρίου,Λεκατσάς,                                                                                                 Λαμπράκης,Πηλαβίδης)
                           – Χάκινο στο τριπλούν με 13,91μ.
                           – Χάλκινο στα 200μ.με 22.6   

1940 Κωνσταντινούπολη  -Αργυρό  στο μήκος με 7,04μ. (για την ακρίβεια                                                                                                         7,045μ.)
                                            - Αργυρό στη Βαλκανική σκυταλοδρομία με 3.28.9
                                    (Στ.Στρατάκος, Καραγεώργος, Λαμπράκης, Ιακωβίδης)    

* Η μόνη φορά που δεν πήρε μετάλλιο σε Βαλκανικούς ήταν το 1939 στην Αθήνα, όταν αγωνίσθηκε μόνο στα 200μ. τερματίζοντας 4ος με 23.4

Τα ατομικά ρεκόρ του…

Τα ατομικά του ρεκόρ ήταν:
Μήκος            7,37μ.              14/8/1938        Αθήνα             Προ-βαλκανικοί
Τριπλούν        14,20μ.            29/10/1935      Αθήνα             6οι Βαλκανικοί
100μ.               11.0                 20/8/1937        Παρίσι            προκρ. Παγκ. Φοιτ. Αγ.
200μ.               22.4                 1/7/1939          Αθήνα             Πανελλήνιοι Αγώνες

Κλείνω εδώ… Με επίλογο τη φράση του παλιού πρωταθλητή και ρέκορντμαν του τριπλούν Κώστα Σφήκα που μού είπε « Ο Λαμπράκης πρόσφερε πολλά ως αθλητής, αλλά θεωρώ εξ ίσου σημαντικό ότι έβγαλε τους τότε αθλητές από την κοινωνική αφάνεια στο προσκήνιο! Με την προσωπικότητά του και το παράδειγμά του έδειξε στον κόσμο ότι οι αθλητές δεν είναι ικανοί μόνο στο σώμα και στους ίδιους να πιστέψουν στον εαυτό τους, να προσπαθούν να εξελιχθούν και να σπουδάσουν, να φτιάξουν μια άλλη εικόνα στην κοινωνία…»!

Γιάννης Μαμουζέλος
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας
Κάτοικος Δήμου Μαραθώνα

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

         Αξιότιμε κ. Αϊβαλή,
στην εκδήλωση του Σαββάτου 1/6 σε μνήμη Γρηγ.Λαμπράκη (στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, του οποίου ήμουν υποψήφιος στην Α΄Αθήνας στις εκλογές του 2012) είδα για πρώτη φορά την εφημερίδα σας (τεύχος Μαΐου που φυσιολογικά ήταν αφιερωμένη στο δολοφονημένο σπουδαίο αγωνιστή και άνθρωπο.

Λόγω της δημοσιογραφικής μου ιδιότητας και ειδικά της ειδίκευσής μου στον αθλητισμό, αλλά και με αφορμή την προετοιμασία κάποιων εκδηλώσεων από την ειδική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ (με συντονισμό του Π. Τριγάζη) έψαξα ήδη αρκετά την αθλητική του σταδιοδρομία, με την προοπτική να τιμήσει και ο χώρος του αθλητισμού τα 50 χρόνια από το θάνατό του.

Συμβαίνει να έχω σύζυγο από τα Τρόπαια Γορτυνίας και ασφαλώς πέραν της αγάπης μου για κάθε τόπο της πατρίδας μας υπάρχουν ιδιαίτερα συναισθήματα για την Αρκαδία.

Σκέφθηκα λοιπόν να σάς στείλω ένα μέρος του υλικού που έχω συγκεντρώσει, στο οποίο συνοψίζεται το πέρασμα του Λαμπράκη από το στίβο και αναδεικνύεται η αξία του ως αθλητή. Αλλά και κάτι ακόμη. Αποτρέπει ίσως τους νέους να νομίσουν ότι υπήρξε μαραθωνοδρόμος με την αθλητική έννοια του όρου, καθώς πολύ συχνά γίνεται αναφορά "ο μαραθωνοδρόμος Γρ.Λαμπράκης" ή επειδή ο Μαραθώνιος της Αθήνας είναι αφιερωμένος στην μνήμη του (μέσα όμως από τη σύνδεση των μηνυμάτων της μάχης, του αγωνίσματος και των κοινωνικών αγώνων του Λαμπράκη).

Αν κρίνετε σκόπιμο και ωφέλιμο και αν έχετε χώρο στο επόμενο τεύχος της εφημερίδας μπορείτε να το δημοσιεύσετε, χρησιμοποιώντας και κάποια αθλητική φωτογραφία του που ατυχώς δεν έχω στο αρχείο μου για να σάς στείλω ηλεκτρονικά.

Ευχαριστώ πολύ,
με εκτίμηση
Γιάννης Μαμουζέλος
Δημοσιογράφος- Συγγραφέας
Μέλος Γραμματείας Αθλητικού Τμήματος
ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ