..................
Οι εθελοντές πρόλαβαν Μαίναλο, Χαλκιδική, Πήλιο
Της ΛΙΑΝΑΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ*
"ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ"
Την ώρα που μια μικρή φωτιά εξελισσόταν σε ταφόπλακα του περιβάλλοντος στην Αττική, καίγοντας χιλιάδες στρέμματα δάσους, κάποιοι άλλοι έσβηναν με ένα ποτήρι νερό τις πυρκαγιές, διότι απλώς ήταν εκεί. Κι αν δεν ήταν, είχαν φροντίσει να υπάρχει η πρόσβαση ώστε να φτάσουν γρήγορα και να τη σβήσουν με έναν κουβά, το πολύ πολύ με μία μόνο υδροφόρα.
Οσο περίεργο και να φαίνεται λόγω των... πρακτικών που έχουμε συνηθίσει στη χώρα μας, υπάρχουν -ευτυχώς- μερικοί που έμαθαν από τις προηγούμενες καταστροφές στον τόπο τους. Αυτοί που προετοιμάστηκαν, εξοπλίστηκαν, κατάρτισαν σχέδιο δράσης και το κυριότερο χρησιμοποίησαν τους εθελοντές. Χαλκιδική, Μαίναλο και Πήλιο παρέμειναν ανέπαφα για άλλη μια χρονιά, με κατοίκους και Τοπική Αυτοδιοίκηση να είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν να φυλάσσουν το δάσος τους ως κόρην οφθαλμού. Είναι αυτοί που δεν περιμένουν να ρίξουν τις ευθύνες σε μια γιαγιά που έψηνε κόλλυβα ή στον κάθε ασυνείδητο που έκαιγε χόρτα. Ηταν εκεί, δίπλα, για να προλάβουν όλα τα ενδεχόμενα.
30 πυρκαγιές
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο «πόδι» της Σιθωνίας είχαμε φέτος 30 μικρές πυρκαγιές, στο Μαίναλο και τις γύρω περιοχές 11 και στο Πήλιο τρεις. Καμία όμως από αυτές δεν απέβη μοιραία αφού όλοι ήταν σε ετοιμότητα. Πώς προετοιμάστηκαν σε αυτές τις περιοχές; Τι έκαναν και δεν κάηκαν; Τι μέτρα πήραν από πριν και κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού; Το σίγουρο είναι ότι δεν άφησαν τα δάση στη μοίρα τους ή στα χέρια των εμπρηστών, περιμένοντας δίπλα σ' ένα τηλέφωνο ώστε αν συμβεί κάτι να καλέσουν την Πυροσβεστική...
Λίγο περισσότερα, δηλαδή 45.000 ευρώ, πήρε ο Δήμος Λεβιδίου για να προστατεύει μαζί με τους όμορους δήμους ολόκληρο το Μαίναλο. Φαίνεται όμως ότι αυτό δεν πτόησε κανέναν. «Περιπολούμε 18 ώρες κάθε μέρα και όταν η Πολιτική Προστασία δίνει στο νομό τεσσάρι (σ.σ. βαθμός 4 στο χάρτη επικινδυνότητας για πυρκαγιές λόγω καιρικών συνθηκών) είμαστε έξω όλο το 24ωρο και κλείνουμε τις εισόδους στο βουνό
με μπάρες. Εννοείται ότι κάναμε και καθαρισμούς στους δασικούς δρόμους αλλά όχι σε μεγάλη έκταση, γιατί δεν είχαμε χρήματα. Μην ξεχνάτε ότι το 80% της Αρκαδίας είναι δάσος και αγροτικές εκτάσεις», μας λέει ο δήμαρχος Λεβιδίου Αθανάσιος Καβουρίνος. www.dimoslevidiou.gr/
Οσο περίεργο και να φαίνεται λόγω των... πρακτικών που έχουμε συνηθίσει στη χώρα μας, υπάρχουν -ευτυχώς- μερικοί που έμαθαν από τις προηγούμενες καταστροφές στον τόπο τους. Αυτοί που προετοιμάστηκαν, εξοπλίστηκαν, κατάρτισαν σχέδιο δράσης και το κυριότερο χρησιμοποίησαν τους εθελοντές. Χαλκιδική, Μαίναλο και Πήλιο παρέμειναν ανέπαφα για άλλη μια χρονιά, με κατοίκους και Τοπική Αυτοδιοίκηση να είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν να φυλάσσουν το δάσος τους ως κόρην οφθαλμού. Είναι αυτοί που δεν περιμένουν να ρίξουν τις ευθύνες σε μια γιαγιά που έψηνε κόλλυβα ή στον κάθε ασυνείδητο που έκαιγε χόρτα. Ηταν εκεί, δίπλα, για να προλάβουν όλα τα ενδεχόμενα.
30 πυρκαγιές
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο «πόδι» της Σιθωνίας είχαμε φέτος 30 μικρές πυρκαγιές, στο Μαίναλο και τις γύρω περιοχές 11 και στο Πήλιο τρεις. Καμία όμως από αυτές δεν απέβη μοιραία αφού όλοι ήταν σε ετοιμότητα. Πώς προετοιμάστηκαν σε αυτές τις περιοχές; Τι έκαναν και δεν κάηκαν; Τι μέτρα πήραν από πριν και κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού; Το σίγουρο είναι ότι δεν άφησαν τα δάση στη μοίρα τους ή στα χέρια των εμπρηστών, περιμένοντας δίπλα σ' ένα τηλέφωνο ώστε αν συμβεί κάτι να καλέσουν την Πυροσβεστική...
Λίγο περισσότερα, δηλαδή 45.000 ευρώ, πήρε ο Δήμος Λεβιδίου για να προστατεύει μαζί με τους όμορους δήμους ολόκληρο το Μαίναλο. Φαίνεται όμως ότι αυτό δεν πτόησε κανέναν. «Περιπολούμε 18 ώρες κάθε μέρα και όταν η Πολιτική Προστασία δίνει στο νομό τεσσάρι (σ.σ. βαθμός 4 στο χάρτη επικινδυνότητας για πυρκαγιές λόγω καιρικών συνθηκών) είμαστε έξω όλο το 24ωρο και κλείνουμε τις εισόδους στο βουνό
με μπάρες. Εννοείται ότι κάναμε και καθαρισμούς στους δασικούς δρόμους αλλά όχι σε μεγάλη έκταση, γιατί δεν είχαμε χρήματα. Μην ξεχνάτε ότι το 80% της Αρκαδίας είναι δάσος και αγροτικές εκτάσεις», μας λέει ο δήμαρχος Λεβιδίου Αθανάσιος Καβουρίνος. www.dimoslevidiou.gr/Περιπολίες
Στις περιπολίες αυτές συμμετέχουν 20 εθελοντές και δεκάδες κάτοικοι όλων των περιοχών που γειτνιάζουν με το Μαίναλο. «Ο κόσμος ζει από το δάσος και το αγαπάει. Ακόμα και οι κτηνοτρόφοι μάς ειδοποιούν αμέσως. Και οι 11 φωτιές του καλοκαιριού "δόθηκαν" από εθελοντές».
Ιδιαίτερο πρόβλημα για το απίστευτο ελατοδάσος του Μαίναλου αποτελεί η χωματερή που έχει χωροθετηθεί -αν είναι ποτέ δυνατόν- μέσα στο βουνό. «Επρεπε να είχε φύγει εδώ και πολλά χρόνια. Είναι απαράδεκτο» λέει ο δήμαρχος και συμπληρώνει «αφού υπάρχει όμως, δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο από το να τη φυλάω μέρα νύχτα όλο το καλοκαίρι...».
Οσον αφορά τις αντιπυρικές ζώνες, ο κ.Καβουρίνος υποστηρίζει ότι πρόκειται για ξεπερασμένες λύσεις. «Το 2007 η φωτιά πέρασε το πλάτος της εθνικής οδού Κορίνθου-Τριπόλεως και το πλάτος είναι 20 μέτρα. Για να αποφευχθεί ο εμπρησμός θα πρέπει να προχωρήσουν το δασολόγιο, το κτηματολόγιο και οι χρήσεις γης. Μέχρι τότε εμείς, με την κινητικότητα και την ετοιμότητά μας, θα αποτρέπουμε την καταστροφή του βουνού μας».
Παρόμοια είναι η ετοιμότητα και στο Πήλιο, όπου το 2003 δημιουργήθηκαν εθελοντικές ομάδες, τοποθετήθηκαν κρουνοί σε επίμαχα σημεία και -το κυριότερο- καταρτίστηκε επιχειρησιακό σχέδιο αντιμετώπισης πυρκαγιών με συγκεκριμένες αρμοδιότητες για τον καθένα. Το 2004 δε, εγκαινιάστηκαν και δύο εθελοντικοί (!) πυροσβεστικοί σταθμοί. «Εχουμε περίπου 100 εθελοντές από τους οποίους οι 30 είναι ειδικά εκπαιδευμένοι στη δασοπυρόσβεση. Οι υπόλοποι έχουν άλλες υποβοηθητικές αρμοδιότητες, όπως οι περιπολίες κ.λπ. Κάνουμε διαρκείς περιπολίες και επεμβαίνουμε αμέσως».
«Ευθυνόφοβοι»
Ο δήμαρχος Μουρεσίου Κωνσταντίνος Λεβέντης ακούγεται αν μη τι άλλο ενθουσιώδης. Και γιατί να μην είναι; Τρεις φωτιές είχε φέτος το καλοκαίρι και σβήστηκαν από τους εθελοντές του. «Εκεί που αντιμετωπίζουμε πρόβλημα είναι στη συνεννόηση με τις δασικές υπηρεσίες. Είμαστε σε ένα κράτος που όλοι είναι ευθυνόφοβοι. Εχουμε πληρώσει 17.000 ευρώ σε μελέτες για το πώς θα καθαριστούν οι δασικοί δρόμοι χωρίς να πειραχτεί το δάσος και ακόμα άδεια δεν έχουμε πάρει. Γι' αυτό η μόνη λύση είναι η επαγρύπνηση και η ετοιμότητα».
Οι άνθρωποι σε αυτές τις τρεις περιοχές ζουν στην ίδια χώρα και αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα, τον ίδιο κρατικό μηχανισμό και τις ίδιες ανάλγητες υπηρεσίες με όλους μας. Πήραν την τύχη του δάσους στα χέρια τους, πολύ απλά γιατί θέλουν πραγματικά να το σώσουν.
* από την εφημερ. "Ελευθεροτυπία", Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009 spyropul@enet.gr
