..................
Η φιλόπτωχος Νέα Δημοκρατία
ΡΙΧΑΡΔΟΣ ΣΩΜΕΡΙΤΗΣ
Η κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει 30.000.000 ευρώ στην Εκκλησία - την Ορθόδοξη φυσικά γιατί στις άλλες δεν ακούστηκε να δίνει κάτι. Ταυτόχρονα αποφάσισε να «ρυθμίσει» τα χρέη των ποδοσφαιρικών εταιρειών. Ανακοίνωσε επίσης τη μελλοντική ίδρυση ενός φιλόπτωχου ταμείου που θα δίνει από χίλια ευρώ σε κάθε φτωχό - αλλά δεν ξέρουμε ακριβώς ποιος είναι φτωχός και ποιος όχι. Ενας απλός υπολογισμός τώρα: τα τριάντα βέβαια εκατομμύρια ευρώ της Εκκλησίας αντιστοιχούν στο ετήσιο αβέβαιο επίδομα φτώχειας τριάντα χιλιάδων φτωχών. Ο υπολογισμός ισχύει και για τα νοσήλια του Αρχιεπισκόπου καθώς και για τις ρυθμίσεις σε όφελος των ΠΑΕ και σε βάρος της τσέπης μας. Συγχαρητήρια από μέρους των φτωχών και στην Εκκλησία και στην κυβέρνηση και στους αναξιοπαθούντες προέδρους των ΠΑΕ.
Σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν υπάρχει εδώ ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για τους πραγματικά άπορους. Είχε προταθεί ένα τέτοιο μέτρο επί Σημίτη, αλλά δυστυχώς η τότε κυβέρνηση δεν το δέχθηκε. Είχε επιχειρήματα, αλλά και ο αντίλογος ήταν ισχυρός. Ερχεται τώρα ο κ. Αλογοσκούφης και προτείνει το φιλόπτωχο ταμείο του. Το προεκλογικό κόλπο είναι διαφανές. Και συμβολικό: χίλια ευρώ τον χρόνο σε έναν φτωχό είναι κάτι· χίλια ευρώ τον χρόνο σε έναν πραγματικά άπορο δεν είναι τίποτε. Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι ο στατιστικά φτωχός, αυτό είναι ζήτημα κοινωνικού καθεστώτος. Είναι ο πραγματικά φτωχός και ο ουσιαστικά άπορος.
Ολα τούτα αποδείχνουν τον προεκλογικό χαρακτήρα των κυβερνητικών παροχών, που περιλαμβάνουν φυσικά, αν όχι κυρίως, και τα όσα μοιράστηκαν στους δικαστικούς και σε άλλες κατηγορίες αναξιοπαθούντων συμπολιτών μας. Η μεγαλύτερη απόδειξη όμως είναι η αναντιστοιχία ανάμεσα στις νέες (μελλοντικές) δαπάνες και στην κάθετη πτώση των δημοσίων εσόδων. Αυτό σημαίνει εναλλακτικά δύο πράγματα: ή ότι η κυβέρνηση σκέφτεται τι έχει να πληρώνει το ΠαΣοΚ αν ο κ. Καραμανλής χάσει τις εκλογές· ή ότι αν τις κερδίσει, απλό είναι, θα κάνει ό,τι έκανε και με τους συμβασιούχους: θα κερδίσει πρώτα χρόνο, μετά θα θυμηθεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο τέλος θα «ξεχάσει».
Πάντως, για την ώρα, η κυβέρνηση «μοιράζει». Το παράδοξο είναι ότι μοιράζοντας φαίνεται να ξέχασε τελείως τις υποσχέσεις της για μεταρρυθμίσεις: δεν έχει πρόγραμμα ή τις κρύβει; Το δεύτερο είναι και το πιθανότερο: οι δικές της μεταρρυθμίσεις μόνο τους μεγάλους πελάτες της εξυπηρετούν. Οχι το σύνολο των πολιτών.
Το ΒΗΜΑ, 12/08/2007 , Σελ.: A10
ΡΙΧΑΡΔΟΣ ΣΩΜΕΡΙΤΗΣ
Η κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει 30.000.000 ευρώ στην Εκκλησία - την Ορθόδοξη φυσικά γιατί στις άλλες δεν ακούστηκε να δίνει κάτι. Ταυτόχρονα αποφάσισε να «ρυθμίσει» τα χρέη των ποδοσφαιρικών εταιρειών. Ανακοίνωσε επίσης τη μελλοντική ίδρυση ενός φιλόπτωχου ταμείου που θα δίνει από χίλια ευρώ σε κάθε φτωχό - αλλά δεν ξέρουμε ακριβώς ποιος είναι φτωχός και ποιος όχι. Ενας απλός υπολογισμός τώρα: τα τριάντα βέβαια εκατομμύρια ευρώ της Εκκλησίας αντιστοιχούν στο ετήσιο αβέβαιο επίδομα φτώχειας τριάντα χιλιάδων φτωχών. Ο υπολογισμός ισχύει και για τα νοσήλια του Αρχιεπισκόπου καθώς και για τις ρυθμίσεις σε όφελος των ΠΑΕ και σε βάρος της τσέπης μας. Συγχαρητήρια από μέρους των φτωχών και στην Εκκλησία και στην κυβέρνηση και στους αναξιοπαθούντες προέδρους των ΠΑΕ.
Σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν υπάρχει εδώ ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για τους πραγματικά άπορους. Είχε προταθεί ένα τέτοιο μέτρο επί Σημίτη, αλλά δυστυχώς η τότε κυβέρνηση δεν το δέχθηκε. Είχε επιχειρήματα, αλλά και ο αντίλογος ήταν ισχυρός. Ερχεται τώρα ο κ. Αλογοσκούφης και προτείνει το φιλόπτωχο ταμείο του. Το προεκλογικό κόλπο είναι διαφανές. Και συμβολικό: χίλια ευρώ τον χρόνο σε έναν φτωχό είναι κάτι· χίλια ευρώ τον χρόνο σε έναν πραγματικά άπορο δεν είναι τίποτε. Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι ο στατιστικά φτωχός, αυτό είναι ζήτημα κοινωνικού καθεστώτος. Είναι ο πραγματικά φτωχός και ο ουσιαστικά άπορος.
Ολα τούτα αποδείχνουν τον προεκλογικό χαρακτήρα των κυβερνητικών παροχών, που περιλαμβάνουν φυσικά, αν όχι κυρίως, και τα όσα μοιράστηκαν στους δικαστικούς και σε άλλες κατηγορίες αναξιοπαθούντων συμπολιτών μας. Η μεγαλύτερη απόδειξη όμως είναι η αναντιστοιχία ανάμεσα στις νέες (μελλοντικές) δαπάνες και στην κάθετη πτώση των δημοσίων εσόδων. Αυτό σημαίνει εναλλακτικά δύο πράγματα: ή ότι η κυβέρνηση σκέφτεται τι έχει να πληρώνει το ΠαΣοΚ αν ο κ. Καραμανλής χάσει τις εκλογές· ή ότι αν τις κερδίσει, απλό είναι, θα κάνει ό,τι έκανε και με τους συμβασιούχους: θα κερδίσει πρώτα χρόνο, μετά θα θυμηθεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο τέλος θα «ξεχάσει».
Πάντως, για την ώρα, η κυβέρνηση «μοιράζει». Το παράδοξο είναι ότι μοιράζοντας φαίνεται να ξέχασε τελείως τις υποσχέσεις της για μεταρρυθμίσεις: δεν έχει πρόγραμμα ή τις κρύβει; Το δεύτερο είναι και το πιθανότερο: οι δικές της μεταρρυθμίσεις μόνο τους μεγάλους πελάτες της εξυπηρετούν. Οχι το σύνολο των πολιτών.
Το ΒΗΜΑ, 12/08/2007 , Σελ.: A10
