ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΑΛΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ...

γράφει η ΜΑΡΙΑ ΠΟΡΤΑΡΑΚΗ*

Τα σχολεία άνοιξαν τις πόρτες τους την Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου με τον αγιασμό και έκλεισαν ξανά την Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου λόγω των εκλογών την Κυριακή 16 του μήνα. Επιστρέψαμε στα θρανία Τρίτη 18, παίρνοντας μερικά μόνο από τα βιβλία. Τα υπόλοιπα, τα οποία άνηκαν στα μαθήματα των κατευθύνσεων, βρίσκονταν σε έλλειψη. Ένα από αυτά, του μαθήματος της φιλοσοφίας, λόγω του ότι ήταν καινούριο, δεν είχε καν τυπωθεί, επειδή τα τυπογραφεία ήταν απασχολημένα με το προεκλογικό υλικό. Οι μαθητές είχαν ήδη αρχίσει να ξεσηκώνονται και κουβέντες περί καταλήψεων άρχισαν σιγά – σιγά να φουντώνουν.
Τα πράγματα χειροτέρεψαν όταν έγιναν οι πρώτες ανακοινώσεις από το Υπουργείο Παιδείας. Τα νέα μέτρα που αποφάσισαν να πάρουν δεν ήταν επιθυμητά σε όλους τους μαθητές. Πρώτο από όλα, να πέσει η βάση του 10 ξανά και να μπορούν οι μαθητές να μπαίνουν στα πανεπιστήμια ακόμα και με βαθμό πανελλαδικών που να αγγίζει το 3,5. Οι αδιάφοροι μαθητές, που ήξεραν ότι με βάση το 10, αποκλείεται να μπορούσαν να εισαχθούν σε κάποια σχολή, ζητωκραύγασαν από την χαρά τους. Οι υπόλοιποι μαθητές όμως, που με κόπο και πολύ διάβασμα επεδίωκαν να μπουν σε μια αξιοπρεπή σχολή, αντέδρασαν. Θεώρησαν απαράδεκτο και άδικο αυτό το πράγμα. Η κατάσταση φούντωσε και τα πρώτα σχολεία ξεκίνησαν να βάζουν λουκέτο στα μέσα περίπου Οκτώβρη. Μέχρι το τέλος του μήνα είχαν ήδη κλείσει 250 σχολεία. Δεύτερο χτύπημα, η αναγνώριση των ιδιωτικών σχολών και των κολεγίων. Τα πράγματα ολοένα και χειροτέρευαν. Ώσπου φτάσαμε στην 1η Νοέμβρη, να τελούν υπό κατάληψη 400 σχολεία σε ολόκληρη την Ελλάδα. Μαθητές, οι οποίοι δεν έκαναν κατάληψη απλά και μόνο για να χάσουν λίγες διδακτικές ώρες και να μπορέσουν να κοιμηθούν με την ησυχία τους. Μαθητές, οι οποίοι ξεχύθηκαν στους δρόμους διεκδικώντας τα δικαιώματα τους, φωνάζοντας και κατηγορώντας το εκπαιδευτικό σύστημα.
Στην σημερινή κοινωνία η παιδεία είναι κάτι το οποίο εμείς οι νέοι άνθρωποι έχουμε πραγματικά ανάγκη. Είναι ένα πάρα πολύ βασικό εφόδιο για να μπορέσουμε να βγούμε στην κοινωνία. Μην ξεχάσουμε πως παιδεία ονομάζεται η θεμελιώδης κοινωνική λειτουργία που αποσκοπεί στη μεταβίβαση της υλικής, πνευματικής, ηθικής και πολιτιστικής κληρονομιάς στη νεότερη γενιά. Για να υπάρξει σωστή παιδεία πρέπει να υπάρχει διάθεση για μόρφωση, συνεχής και συστηματική προσπάθεια, συνειδητοποίηση της σημασίας της παιδείας από την κοινωνία, έγκυρη ενημέρωση και ποιοτική ψυχαγωγία από τα ΜΜΕ, παροχή σύγχρονης γνώσης από τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και φυσικά καταρτισμένοι εκπαιδευτικοί με σύγχρονη παιδαγωγική αντίληψη.
Η παιδεία αποσκοπεί στη διεύρυνση των νοητικών δυνατοτήτων, απελευθερώνει από προκαταλήψεις, βοηθά στην απόκτηση ενός κώδικα ηθικής, επιτρέπει τη διαμόρφωση πολιτικής συνείδησης, παρέχει τις προϋποθέσεις για επαγγελματική αποκατάσταση αλλά κα προάγει την κοινωνικότητα.
Έχοντας εμείς οι νέοι από όλα αυτά ανάγκη, δεν δεχόμαστε από κανένα Υπουργείο να προσπαθεί να μας καταστρέψει την ελπίδα και το όνειρο να τα αποκτήσουμε. Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμα παιδιά σε διάφορα σχολεία της Ελλάδας που έχουν μάθει να αγωνίζονται σωστά και διπλωματικά και όχι επιφανειακά με σκοπό την ανάπαυλα για λίγο από τις διδακτικές ώρες.
Δεν μπορώ φυσικά να υποστηρίξω πως στο δικό μου σχολείο υπάρχουν μαθητές, οι οποίοι θέλουν να παλέψουν για τα δικαιώματα μας. Θέλουν απλά και μόνο να ξεφύγουν για λίγο από την καθημερινή ρουτίνα των μαθημάτων. Έτσι την Παρασκευή έφτασαν μαθητές στο σχολείο, οι οποίοι τριγύριζαν με χαρτιά που είχαν δύο στήλες η μια για τα παιδιά που ήταν υπέρ της κατάληψης και η άλλη για τα παιδιά που ήταν κατά και είχαν την απαίτηση να γράψουν οι υπόλοιποι μαθητές τα ονόματα τους εκεί όπου ανήκουν. Φυσικά δεν είχαν στα χέρια τους ούτε χαρτιά με τα αιτήματα της κατάληψης αλλά ούτε με τις επιπτώσεις που θα είχε. Πολλοί από τους μαθητές υπέγραψαν στις στήλες χωρίς να αναρωτηθούν που βρίσκονταν αυτά τα χαρτιά. Υπέγραφαν χωρίς να ξέρουν το γιατί. Απλά και μόνο για να υπογράψουν. Ακόμα και εκείνοι που ήταν οι «ιδιοκτήτες» των χαρτιών αυτών είχαν πλήρη άγνοια για τα αιτήματα και τις επιπτώσεις. Ώσπου άρχισαν οι πρώτες αντιδράσεις. Μαθητές, οι οποίοι δεν άνηκαν στην ομάδα των προβάτων που τυφλά κάνουν ότι τους λένε οι αρχηγοί του σχολείου, αντέδρασαν και αρνήθηκαν να υπογράψουν.
Μετά από λίγο μοιράστηκαν σε κάθε τάξη χαρτιά με τα αιτήματα, γραμμένα από τους νέους της ΚΝΕ που τα μοίραζαν έξω από τα σχολεία, και ένα χαρτί από το Υπουργείο που έγραφε τις επιπτώσεις μιας κατάληψης. Διαβάζοντας πρώτο το χαρτί με τα αιτήματα οι μαθητές ξέσπασαν σε γέλια. Τα αιτήματα ήταν σχεδόν γελοία. Το μόνο σημαντικό το άρθρο 16 που έλεγε για την πτώση των βάσεων. Το γέλιο όμως πάγωσε στα χείλη τους όταν διαβάστηκε το χαρτί από το Υπουργείο, το οποίο έλεγε πως μετά από απόφαση του Υπουργού Παιδείας οι διδακτικές ώρες που θα χαθούν, θα πρέπει να αναπληρωθούν είτε με αντικατάσταση των καθημερινών εφταώρων από οκτάωρα, είτε με μείωση των διακοπών των Χριστουγέννων και του Πάσχα κατά μία βδομάδα, όπως επίσης και με μαθήματα τα Σάββατα. Ακόμη το Υπουργείο ανακοίνωνε πως είχε το δικαίωμα να απαγορεύσει τους περιπάτους, τις πολιτιστικές εκδηλώσεις αλλά και τις πολυήμερες εκδρομές. Πολλοί από τους υπέρ της κατάληψης άλλαξαν προσανατολισμό και τοποθετήθηκαν στην λίστα των κατά. Κανένας από αυτούς που ήθελαν απλά να χάσουν μάθημα δεν ρίσκαρε να χάσει την πολυήμερη εκδρομή του. Παρέλειψαν κάτι πολύ σημαντικό λοιπόν αυτοί οι αρχηγοί. Πως για να γίνει μια ψηφοφορία και να βγει μια μαζική απόφαση σχετικά με μια κατάληψη, πρέπει να μαζευτούν όλοι οι μαθητές του σχολείου με τα όργανα των μαθητών, δηλαδή το δεκαπενταμελές προεδρείο, και να διαβαστούν τα αιτήματα και οι επιπτώσεις και έπειτα να γίνει μια δημόσια ψηφοφορία και να γραφτούν μπροστά σε όλους τα ονόματα, να γίνει η αρίθμηση και να βγει το αποτέλεσμα.
Ως μαθητές έχουμε δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις. Έχουμε λόγους να κάνουμε κατάληψη διότι έχουν αρχίσει και μας αφήνουν στο περιθώριο και μας παραβιάζουν την ανάγκη για μάθηση και για παιδεία, όμως πρέπει να το κάνουμε σωστά και όχι με χουλιγκανισμούς και βανδαλισμούς. !! Μάλλον από βδομάδα και το δικό μας λύκειο θα τελεί υπό κατάληψη..

*ΜΑΘΗΤΡΙΑ Β’ ΛΥΚΕΙΟΥ ΛΑΥΡΙΟ ΑΤΤΙΚΗΣ