Βάχλια: Ο Αγιασμός των υδάτων στη λίμνη του Λάδωνα

Τον Μάιο του 1955 έγιναν τα εγκαίνια του υδροηλεκτρικού έργου του Λάδωνα, μετά πάσης επισημότητας της τότε κεντρικής εξουσίας. Τότε για πρώτη φορά επισημάνθηκε ο ρόλος του έργου σε σχέση πάντα με την λίμνη, και την αναγκαιότητα επενδύσεων στην περιοχή με κίνητρα, αφού η Γορτυνία ήταν η πλέον άγονος και φτωχή περιοχή απ΄ όλα τα διαμερίσματα της χώρας και θα έπρεπε με κάθε τρόπο να βοηθηθεί.
Από τότε έχουν περάσει 53 χρόνια και σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει, οντίθετα από το κακό πήγαμε στο χειρότερο. Βρισκόμαστε στον εικοστό πρώτο αιώνα και η Γορτυνία βρίσκεται σε κώμα από το 195ο χωρίς να μπορεί να αντιδράσει στις αλλαγές που γίνονται γύρω της, χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα για να βελτιώσει την κατάσταση της. Κάθε χρόνο την ίδια μέρα, η τωρινή κεντρική εξουσία αγιάζει τα
νερά της λίμνης, όλοι υπόσχονται ένα καλύτερο αύριο και από την
επόμενη μέρα η περιοχή ξαναβυθίξεται στο κώμα, απ1 όπου κανείς δεν
μπορεί να την βγάλει.
Όλοι μιλούν για ανάπτυξη.Μά τι σόι ανάπτυξη είναι αυτή , αφού
η εικόνα των παραλίμνιων χωριών δείχνει, πόσο πολύ έχουν πάρει στα
σοβαρά αυτή την περιβόητη ανάπτυξη οι κατέχοντες σ' όλα τα επίπεδε.,
την εξουσία, και την οποία ανάπτυξη μονίμως επικαλούνται, χωρίς όμως
να κάνουν τίποτα για να την δημιουργήσουν.
Δεν μπορώ να δεχθώ ότι ο πολιτισμός βρήκε τρόπο να φτάσει στα
Λαγκάδια και τόσα χρόνια δεν μπορεί κανείς να μας απαντήσει, γιατί δεν
βρίσκει τρόπο να φτάσει και στις δικές μας περιοχές, που έχουν να
επιδείξουν άπειρα σημεία προβολείς, υπέροχο παρθένο, φυσικό
περιβάλλον, κλασσική αρχιτεκτονική οικισμών από πέτρα, αναξιοποίητες
προβιομηχανικές εγκαταστάσεις. Το μόνο πράγμα που αντιλαμβάνεται κανείς, είναι η νοοτροπία της δεκαετίας του "60", καμιά λαμπίτσα, καμιά λακκουβίτσα καμιά
Χριστουγεννιάτικη γιρλάντα, και το καθήκον επιτελέστηκε.
Σ' αυτές τις νοοτροπίες πρέπει όλοι να αμυνθούμε και να
διεκδικήσουμε το μερίδιο της ανάπτυξης που δίκαια μας αναλογεί, με όποιο νόμιμο τρόπο και να μην αφήσουμε τα χωριά μας να σβήσουν απ ' τον χάρτη δια της αδιαφορίας.
Το μήνυμα λοιπόν με την ευκαιρία της γιορτής στ.ο φράγμα είναι ένα, ΑΝΑΠΤΥΕΗ.
Αυτό το μύνημα πρέπει να φτάσει στ' αυτιά όλων αυτών που διαχειρίζονται ιην εξουσία και παράλληλα την τύχη αυτών των ανθρώπων που κατςακούν στα χωριά μας και αγωνιούν όχι μόνο για το σήμερα, αλλά κυρίως για ίο αύριο, που όλα τους δείχνουν ότι μπορεί και να μην υπάρξει, γιατί δυστυχώς, η απαισιοδοξία, η έλλειψη εμπιστοσύνης στην
κεντρική εξουσία και όχι μόνο, έχει κάνει πλέον τους ανθρώπους να μην
έχουν καμιά θετική σκέψη.
Όμως όλοι μαζί ενωμένοι, κάτοικοι, φορείς, σύλλογοι πρέπει να
αντισταθούμε και να αγωνιστούμε, για να πάρουμε το μερίδιο από την
ανάπτυξη που μας ανήκει και να μην αφήσουμε την αδιαφορία να
σκοτώσει το μέλλον της περιοχής που νομοτελειακά θα σβήσει από τον χάρτη.
Τίποτα και κανείς δεν πρέπει να μας εκτρέψει από τον μοναδικέ
μας στόχο, το μερίδιο στην ανάπτυξη και τον πολιτισμό.
Το 2008 θέλουμε να είναι για μας η χρονιά, που θα μας βοηθήσει να κάνουμε τ.ο όνειρο πραγματικότητα και σ'αυτή την κατεύθυνση θα κινούμαστε πάντα.

Αλεξάνδρα Αγγελοπούλου - Σoυλαδάκη