..................
Είμαστε όλοι συγκλονισμένοι από τα θλιβερά αποτελέσματα που είχαν το εφετινό καλοκαίρι οι πρωτοφανείς πυρκαγιές σε όλη την Ελλάδα, και ιδίως στην Πελοπόννησο. Με δάκρυα στα μάτια παρακολουθούσαμε στις τηλεοράσεις να καίγονται άνθρωποι και ζώα, να καταστρέφονται σπίτια και χωριά, να εξαφανίζονται δάση και καλλιέργειες, χωρίς κανείς να μπορεί να σταματήσει επί πολλές ημέρες τις πύρινες φλόγες. Δεν είχε ποτέ στο παρελθόν ξανασυμβεί αυτή η συμφορά που έπληξε τη χώρα μας και ιδιαίτερα τον «κατακαημένο Μoριά»! Ούτε οι Τουρκοαιγύπτιοι του Ιμπραήμ δεν είχαν προξενήσει στον τόπο μας τέτοιο κακό!
Το πανέμορφο φυσικό τοπίο της Πελοποννήσου, οι πραγματικά παραδεισένιες δασώδεις εκτάσεις και οι κάθε είδους καλλιέργειες στην Ηλεία, στη Μεσσηνία, στη Λακωνία και στην Αρκαδία μας, όλα αυτά ανήκουν πλέον στο παρελθόν! Τα ψηλά ελατοσκέπαστα βουνά μας, τα βαθίσκια πευκοδάση και καστανοδάση μας, τα ωραία χωριουδάκια μας με τα ανακαινισμένα πετρόχτιστα κεραμιδόσκεπα σπιτάκια τους, δεν πρόκειται πλέον να τα ξαναδούμε όπως ήσαν, παρά μόνο σε φωτογραφίες ή γεμάτοι νοσταλγία και συγκίνηση με τα μάτια της πονεμένης ψυχής μας.
Είναι τρομερό ότι ακόμα και ο ιερός χώρος της Ολυμπίας δεν κατάφερε να μείνει αλώβητος! Το μέρος που σεβάστηκαν τόσοι εχθροί και τόσοι αιώνες, δεν μπορέσαμε να το προστατεύσουμε εμείς, οι σημερινοί νεοέλληνες, με τα τόσα υλικά μέσα, οι περί πολλά τυρβάζοντες, οι υπερήφανοι γιατί τάχα τελέσαμε τους καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά δυστυχώς αποδειχθέντες για μια ακόμα φορά ανάξιοι και κατώτεροι των περιστάσεων. Αφήσαμε με την αβελτερία και την ανικανότητά μας να γίνει στάχτη ο Κρόνιος λόφος, και να μαυρίσουν από τον καπνό τα λαμπρά αρχαία μάρμαρα της ιερής Άλτεως! Τί θα έγραφαν σήμερα αν ζούσαν οι ποιητές Βακχυλίδης και Πίνδαρος; Επινίκιους ύμνους ή θλιβερούς ιάλεμους;
Δεν μας ενδιαφέρει αν οι φωτιές ήσαν τυχαίες ή σκόπιμες, αν τις έβαλαν οι αμελείς, οι εμπρηστές, οι τρομοκράτες, οι εχθροί του έθνους μας ή οποιοσδήποτε άλλος. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι δεν λάβαμε εγκαίρως τα μέτρα μας, δεν προστατεύσαμε εγκαίρως ανθρώπους, περιουσίες και δάση. Με άλλα λόγια, δεν οργανώσαμε με έμψυχο και άψυχο υλικό την άμυνά μας κατά της φωτιάς, όταν είχαμε πολύ καιρό και πριν ακόμα μας βρει το μεγάλο κακό.
Εδώ και πολλά χρόνια έχουν όλοι διαπιστώσει ότι το κλίμα στον κόσμο και στην πατρίδα μας άλλαξε, ότι οι καύσωνες είναι πλέον πολύ συχνοί, ότι η ανομβρία και η ξηρασία είναι πλέον συνηθισμένα φαινόμενα. Ενώ είχαμε όλοι πολλές και απτές αποδείξεις ότι τα πράγματα άλλαξαν πια γενικώς και στον κόσμο και στην κοινωνία μας, δεν λάβαμε εγκαίρως τα μέτρα μας, ως κράτος, ως τοπική αυτοδιοίκηση, ως απλοί πολίτες. Ξεχάσαμε, εν πάση περιπτώσει, ότι σήμερα έχουν αλλάξει μορφή ακόμα και οι πόλεμοι, που δεν γίνονται μόνο στα πεδία των μαχών, αλλά ενδεχομένως και στον βιομηχανικό, οικονομικό, τεχνολογικό, ιδεολογικό και οικολογικό τομέα!
Ξοδεύουμε τώρα ως Επιμηθείς, και θα ξοδεύσουμε ασφαλώς και στο μέλλον, τεράστια ποσότητα χρημάτων για να αποκαταστήσουμε τις ζημιές στις πυρόπληκτες περιοχές. Και δικαίως. Αν όμως είχαμε ξοδεύσει ως Προμηθείς ένα ελάχιστο ποσό για την πυροπροστασία όταν έπρεπε, δεν θα συνέβαιναν όσα συνέβησαν, ή θα είχαν σίγουρα λιγότερες συνέπειες. Δεν ήταν δείγμα καλά οργανωμένης πολιτείας το φαινόμενο να ανοίγονται αντιπυρικές ζώνες με τις μπουλντόζες, όταν η πύρινη λαίλαπα βρισκόταν πενήντα μέτρα μακρύτερα και οι φλόγες κατέφθαναν στα πρώτα σπίτια των τελείως απροστάτευτων και ανοχύρωτων χωριών μας! Αυτά έπρεπε να είχαν γίνει σε ανύποπτο χρόνο, με άνεση και επί τη βάσει καλά καταστρωμένων και μακροπρόθεσμων ειδικών σχεδίων και μελετών!
Είμαστε όλοι θλιμμένοι, πονεμένοι, αγανακτισμένοι, οργισμένοι, γιατί όχι και ντροπιασμένοι! Η καταστροφή είναι μεγάλη, οι ζημιές ανεπανόρθωτες. Το ανεπανάληπτο φυσικό τοπίο, που είναι κι αυτό μέρος της φυσιογνωμίας της χώρας μας, θα αργήσει να ξαναβρεί την παλιά μορφή του, αν ποτέ την βρει. Οι πληγές θα επουλωθούν, αλλά δεν θα σβήσουν! Οι οικονομικές επιπτώσεις δεν θα είναι λιγότερο σημαντικές. Οι οικολογικές συνέπειες θα είναι μακροπρόθεσμες και καταστροφικές. Η φύση θα μας εκδικηθεί για την ακηδία μας! Κρίμα, χίλιες φορές κρίμα!
*
Όμως, ας μην αναλωθούμε σε θρήνους και οδυρμούς, πάνω στις στάχτες και στα αποκαΐδια! Ας κρατήσουμε αναμμένη μέσα μας την ελπίδα. Ας αγωνιστούμε να ξεπεράσουμε ως λαός και αυτή την εθνική περιπέτεια, όπως ξεπεράσαμε τόσες άλλες στο ιστορικό παρελθόν μας.
Ιδιαίτερα εμείς οι απλοί πολίτες έχουμε τώρα τη μοναδική ευκαιρία να αξιοποιήσουμε για την επίτευξη του καλού τα έντονα σημερινά συναισθήματά μας πίκρας και οργής. Είναι η ώρα να ασκήσουμε ισχυρή πίεση στους ιθύνοντες και σε κάθε είδους υπεύθυνους, ώστε να λάβουν αμέσως τα αναγκαία μέτρα πυροπροστασίας, όσο είναι ακόμα καιρός, για να μην ξαναθρηνήσουμε του χρόνου πάνω σε άλλες στάχτες και σε άλλα αποκαΐδια. Δεν υπάρχουν περιθώρια πλέον, ούτε για οικοδόμηση στα δάση, ούτε για δασοκτόνους νόμους και λαϊκίστικες νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων κατά τις παραμονές των εκάστοτε εκλογών, που ανοίγουν την όρεξη σε οικοπεδοφάγους και παράνομους καταπατητές. Δεν υπάρχει χρόνος για περαιτέρω αμέλεια και αδιαφορία από κανέναν.
Εμείς όλοι, άρχοντες και λαός, πρέπει να αποφασίσουμε σοβαρά, ποια Ελλάδα θέλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας. Ειδικά αυτοί που μας κυβέρνησαν, μας κυβερνούν και θα μας κυβερνήσουν, αυτοί που κυρίως λαμβάνουν τις κρίσιμες αποφάσεις για το παρόν και το μέλλον της πατρίδας μας, αλλά και όλοι οι άλλοι, των υπολοίπων κομμάτων και πολιτικών δυνάμεων, πρέπει να αποδείξουν εμπράκτως στο λαό με τις πολιτικές δράσεις και αποφάσεις τους ότι ενδιαφέρονται πρωτίστως για τις επόμενες γενεές και όχι για τις επόμενες εκλογές!
ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΙΚΟΠΟΥΛΟΣ
Πρόεδρος Παγγορτυνιακής Ένωσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου