[ ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΨΗ ]
Εφημερίδες και αγορά
Το δημόσιο αγαθό της πληροφόρησης απέναντι στο κέρδος
Της Ελίζας Παπαδάκη
Κινδυνεύει η ανεξαρτησία του Τύπου; Το ερώτημα τίθεται σε Ευρώπη και Αμερική ολοένα πιο ανησυχητικά τον τελευταίο καιρό. Μεγάλες, ιστορικές εφημερίδες που διακρίνονται στη δημοσιογραφική έρευνα, στην εις βάθος πολύπλευρη ενημέρωση και στη διαμόρφωση γνώμης, αντιμετωπίζουν αυξανόμενες οικονομικές δυσκολίες. Από τους ανταγωνιστές τους, τηλεοπτικά κανάλια και λαϊκίστικα φύλλα, δεν απειλούνται να χάσουν το αναγνωστικό τους κοινό· για το αγαθό που προσφέρουν η ζήτηση, αν και μικρότερη από άλλοτε, παραμένει ικανή. Αυξάνεται όμως το κόστος παραγωγής αυτού του αγαθού, ενώ τα διαφημιστικά τους έσοδα συρρικνώνονται (εδώ, πράγματι, προς όφελος τέτοιων ανταγωνιστών). Οπότε, είτε επειδή τα κέρδη τους δεν ικανοποιούν τους μετόχους, είτε όταν, ακόμα χειρότερα, δεν αποφεύγουν τις ζημίες, είτε, γενικότερα, εφόσον χρειάζονται αύξηση κεφαλαίου, βρίσκονται μπροστά στο ενδεχόμενο αλλαγών στην ιδιοκτησιακή τους σύνθεση. Αλλά έτσι εκτίθενται στο κυρίαρχο φαινόμενο της τελευταίας δεκαπενταετίας: των χρηματοοικονομικών επενδύσεων που επιζητούν το μέγιστο βραχυπρόθεσμο κέρδος. Κάτω από αυτούς τους όρους, η αλλαγή ιδιοκτησίας μπορεί να αλλοιώσει το συγκροτημένο δημοσιογραφικό κριτήριο, εντέλει την ανεξαρτησία των εφημερίδων. Γράφοντας για το πρόβλημα αυτό πριν από τέσσερις εβδομάδες με αφορμή τη διαφαινόμενη μεταπώληση πλειοψηφικού πακέτου μετοχών της Sueddeutsche Ζeitung, ο φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας ανέφερε κάποια υπερατλαντικά παραδείγματα: την αποφασισμένη εξαγορά των Los Αngeles Τimes, τον εξαναγκασμό της Βoston Globe να αποσύρει όλους τους ξένους ανταποκριτές της για να περικόψει έξοδα, ανάλογους φόβους στα επιτελεία των Νew Υork Τimes και της Washington Ρost. Και προλαβαίνοντας τις ενστάσεις ρωτούσε: Δεν επιβεβαιώνουν οι υψηλότερες αποδόσεις ότι μέσα από την «εξυγίανση- συρρίκνωση» οι εκδοτικές επιχειρήσεις ικανοποιούν καλύτερα τις επιθυμίες των καταναλωτών τους; Μήπως ασαφείς έννοιες όπως «επαγγελματισμός», «υψηλές απαιτήσεις», «σοβαρότητα», απλώς συγκαλύπτουν μια κηδεμόνευση ενήλικων καταναλωτών που ξέρουν τι θέλουν; Έχει ο Τύπος το δικαίωμα με το πρόσχημα της «ποιότητας» να περιορίζει την ελευθερία επιλογής των αναγνωστών του; Η ούτως ή άλλως αμφιλεγόμενη υπόθεση πίσω από τέτοιες ερωτήσεις, ότι οι πελάτες αποφασίζουν αυτόνομα, σύμφωνα με τις προτιμήσεις τους, στο ειδικό εμπόρευμα «πολιτική και πολιτισμική επικοινωνία» γίνεται παραπλανητική, εξηγούσε. Διότι διαβάζοντας κανείς καθημερινά εφημερίδα μπαίνει σε μια διαδικασία μάθησης: μπορεί να διαμορφώνει νέες προτιμήσεις, πεποιθήσεις, αξιακούς προσανατολισμούς.
«ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ
παρέχουν το δημόσιο αγαθό της αξιόπιστης πληροφόρησης από το οποίο εξαρτάται η κοινωνία μας που βασίζεται στη γνώση»
Σ΄ αυτήν την προσφορά στους αναγνώστες ως πολίτες καταξιώνεται η επαγγελματική συνείδηση μιας ανεξάρτητης δημοσιογραφίας και το κύρος του ποιοτικού Τύπου. Όταν η σύνταξη τέτοιων εφημερίδων πιέζεται από νέους επενδυτές με γνώμονα το άμεσο κέρδος σε αναδιοργανώσεις και εξοικονομήσεις που υπονομεύουν τις δημοσιογραφικές προδιαγραφές, τότε η πολιτική δημόσια σφαίρα πλήττεται στην καρδιά της, επισημαίνει ο Χάμπερμας. Χωρίς τη ροή πληροφοριών που απαιτούν εξαντλητική έρευνα, και χωρίς τα ζωντανά επιχειρήματα που πηγάζουν από δαπανηρή γνώση, η δημόσια επικοινωνία χάνει τη διαλεκτική της δύναμη. Αντίσταση στις λαϊκίστικες τάσεις δεν προβάλλεται και η αναγκαία στο δημοκρατικό κράτος δικαίου λειτουργία της δημοσιότητας δεν εκπληρώνεται, συνάγει, για να αναδείξει τη δημόσια ευθύνη για τη στήριξή της. Αν από τον διανοητή της κριτικής θεωρίας που επί δεκαετίες μελετά την πολιτική επικοινωνία η προσέγγιση αυτή είναι αναμενόμενη, ενδιαφέρον παρουσιάζει η παραπλήσια τοποθέτηση ενός κορυφαίου αρθρογράφου του οικονομικού φιλελευθερισμού. Τους λόγους γιατί η Wall Street Journal δεν θα πρέπει, όπως κινδυνεύει, να πωληθεί στον μεγιστάνα του Τύπου Ρούπερτ Μέρντοχ ανέπτυσσε προχθές στους Financial Τimes ο Μάρτιν Γουλφ και κατέληγε: «Οι μεγάλες εφημερίδες είναι κάτι περισσότερο από απλές επιχειρήσεις. Παρέχουν το δημόσιο αγαθό της αξιόπιστης πληροφόρησης, από το οποίο εξαρτάται η κοινωνία μας που βασίζεται στη γνώση. Οι ανταγωνιστικές αγορές δεν είναι καλές στην παροχή δημόσιων αγαθών. Ίσως πολύ σύντομα να ανακαλύψουμε πόσο κακές σ΄ αυτή τη δουλειά μπορούν να είναι οι αγορές». Στη μικρή ελληνική αγορά η κλίμακα είναι πολύ πιο χαμηλή. Αρπακτικοί επενδυτές που αγοράζουν εφημερίδες για να συμπιέσουν το κόστος και να αυξήσουν τα κέρδη περιφρονώντας ποιοτικά κριτήρια δεν έχουν κάνει εδώ ανάλογη εμφάνιση, ούτε σε άλλους κλάδους της οικονομίας άλλωστε. Ωστόσο, η προβληματική του κόστους που απαιτεί η καλή δημοσιογραφία είναι και σε μας παρούσα, όπως και των διόλου αυτονόητα θετικών επιπτώσεων του ανταγωνισμού, αλλά και της σύνδεσης της ποιότητας των εφημερίδων με τη λειτουργία της δημοκρατίας. Ένα επιχείρημα του Χάμπερμας θα άξιζε ιδίως να σκεφτούμε: το διπλό αίτημα για ισότιμη συμμετοχή όλων των πολιτών μαζί με τη διαλογική αντιπαράθεση που περιλαμβάνει και την κριτική εσφαλμένων ισχυρισμών και αξιολογήσεων, ώστε να μπορεί η δημοκρατική διαδικασία να οδηγεί σε λογικά αποτελέσματα. Το επεξηγεί με τη διάκριση ανάμεσα σε ανταγωνιζόμενες «δημόσιες γνώμες» και τη δημοσίευση των κατανομών γνωμών που συλλαμβάνουν οι δημοσκοπήσεις. Οι πρώτες, που έχουν παραχθεί μέσα από συζήτηση και πολεμική, σε όση διαφωνία κι αν βρίσκονται μεταξύ τους, ήδη έχουν φιλτραριστεί από καίριες πληροφορίες και θεμελιώσεις. Ενώ η δημοσκόπηση ανακαλεί μόνο γνώμες υπολανθάνουσες, σε ανεπεξέργαστη κατάσταση ακινησίας.

To όνομα της Αρκαδίας

Αναφορικά με την προέλευση του ονόματος της Αρκαδίας υπάρχουν αρκετές εκδοχές. Από αυτές οι επικρατέστερες είναι οι παρακάτω:
α) Η πρώτη εκδοχή συνδέεται με τον Αρκαδικό μύθο που αναφέρει ο Παυσανίας στα "Αρκαδικά" και οφείλεται στον Καθηγητή Μιχ. Σακελλαρίου. Κατ' αυτήν, η λέξη Αρκαδία προέρχεται απο τη λέξη άρκτος, αρκούδα. Η ετυμολογία αυτή, εξυπακούει μια τοτεμική λατρεία αρκούδας, όπως και ο Αρκαδικός μύθος που παρουσιάζει τη μητέρα του Αρκάδος ως αρκούδα ή ως μια νύμφη που μεταμορφώθηκε σε αρκούδα. Συμφωνα με αυτόν ο πρώτος κάτοικος και ο πρώτος που κυβέρνησε την Αρκαδία ήταν ο Πελασγός, γιός του οποίου ήταν ο Λυκάων. Ο Λυκάων απέκτησε μια κόρη την Καλλιστώ με την οποία συνδέθηκε ο Δίας. Τους έπιασε όμως η Ήρα η οποία μεταμόρφωσε την Καλλιστώ σε αρκούδα, την οποία όμως στη συνέχεια σκότωσε η Άρτεμις. Για να σώσει το παιδί του που είχε η Καλλιστώ στην κοιλιά της, ο Δίας την μεταμόρφωσε στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου. Από αυτήν το παιδί της πήρε το όνομα Αρκάς. Όταν μεγάλωσε ο Αρκάς βασίλεψε πάνωστους κατοίκους της περιοχής που ονομάστηκε Αρκαδία και εδίδαξε πρώτος αυτός τους κατοίκους - που αργότερα ονομάστηκαν Αρκάδες προς τιμή του - πως να φτιάχνουν ψωμί και να γνέθουν μαλλί. Ο Αρκάς ενυμφεύθη την Δρυάδα νύμφη.
Οι Αρκάδες ήταν απο τα πρώτα ελληνόφωνα φύλα που μετανάστευσαν στη νότια Βαλκανική. Πιστεύεται, ότι κατοικούσαν στη Δυτ. Μακεδονία πριν το 1900 π.Χ. (περισσότερα στην "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους", Εκδοτική Αθηνών, όπου και εκτενής σχετική βιβλιογραφία).
β) Το όνομα ΑΡΚΑΔΙΑ αποτελείται από τα συνθετικά Αρκ και Δία . Το "Αργ" προέρχεται από το "Αργώ" που σημαίνει σκάφος , από όπου έχουμε το Λατινικό archie που σημαίνει κιβωτός , και το Αγγλικό ark που σημαίνει κιβωτός . Το Αρκ-Δίας προφανώς σημαίνει το σκάφος του Δία
γ) Η παρακάτω εκδοχή έχει διατυπωθεί από τον Έφορο Αρχαιοτήτων Αρκαδίας κ. Θ. Σπυρόπουλου («Τa Θαυμαστά και τα Μυστήρια του Λυκάιου Όρους», Έκδοση της Εφημερίδας «Νέα της Μεγαλοπόλεως» 2001):«...αυτός ο γενάρχης του Έθνους μας, του έθνους των Αρκάδων μετά τον Πάνα Ήλιον και τον φωτεινό Λυκάονα, ο Αρκάς, και αυτός ηλιακή μορφή και υπόσταση έχει. Όταν μετεφέρθησαν, μετά τον χρησμό, τα οστά του από την δυσχείμερον Μαιναλίην εις την αγοράν της Μαντινείας απετέθησαν εις θέσιν καλουμένην «Βωμός του Ηλίου». Αλλ' αυτός και η χώρα που φέρει μέχρι σήμερον το όνομά του, Μινυακόν όνομα ταυτόσημον προς τον ήλιον φέρει κατά την ετυμολογία που το πρώτον σήμερα προσάγουμε. HA - RA - KA - DIA είναι καθ' ημάς η νέα ετυμολογία του εθνικού μας χώρου και του εθνικού μας ονόματος, δηλαδή η χώρα του πνεύματος (ΚΑ) του ΡΑ, τουτέστιν του Ηλίου, η χώρα του φωτός. Αυτή η ετυμολογία και η ευλάβεια των Αρκάδων συνυφασμένη με την ανείπωτη καθαρότητα και διαφάνεια του Αρκαδικού περιβάλλοντος εδημιούργησαν το πολυσήμαντο μήνυμα του Αρκαδικού ιδεώδους.»
δ) Ο Δημήτριος Π. Δημόπουλος στο βιβλίο του «Η καταγωγή των Ελλήνων» Έκδοση Ε΄ του εκδοτικού οίκου «Ελεύθερη σκέψις» 1995, υποστηρίζει ότι το όνομα Αρκαδία, προέρχεται από την πρωτοελληνική ρίζα αρ. Αρκάς λοιπόν ο γηγενής, ο αυτόχθων. Αρκαδία λοιπόν είναι η χώρα που κατοικείται από αυτόχθονες. Ο Ηρόδοτος χαρακτηριστικά λέει γι αυτό: «Οικέει δε την Πελοπόννησον έθνεα επτά. Τούτων δε τα μεν δυο αυτόχθονα εόντα κατά χώραν ίδρυται νυν τη και το πάλαι οίκεον, Αρκάδες τε και Κυνούριοι» ΜΟΥΣΑΙ VIII. 73. Δηλαδή κατοικούν την πελοπόννησο επτά εθνη από αυτά τα μεν δύο αυτόχθονα υπάρχοντα, έχουν ιδρυθεί (ως κράτη) τώρα εκεί που κατοικούσαν από παλιά, δηλαδή οι Αρκάδες και οι Κυνούριοι. Ο δε Στράβων στα "Γεωγραφικά" του Η΄ 7 λέει: «Δοκεί δε παλαιότατα έθνη των Ελλήνων είναι τα Αρκαδικά, Αζάνες τε και Παρράσιοι και άλλοι τοιούτοι»
ε) Μια άλλη ερμηνεία προέρχεται από την Ευγενία Δερεχάνη («Το όρος Λύκαιο και οι αρχαίοι Αρκάδες»). Κατ' αυτήν, η λέξη Αρκάς παράγεται από τη ρίζα αρ αρκ και αλκ απ' όπου παράγονται τα ρήματα αραρίσκω: αρμόζω, προμηθεύω, στερεώνω, ετοιμάζω, παρασκευάζω και αρήγω: βοηθώ, ωφελώ, αποκρούω, είμαι χρήσιμος, ωφέλιμος, ικανός. Από αυτά το άρτος: προμήθευμα, παρασκεύασμα, καθώς και το αλκέω: αποκρούω, απομακρύνω, βοηθώ, στηρίζω. Από αυτά το αλκάρ: βοήθημα, προπύργιο, προφύλαξη, προστασία και αλκή: δύναμη, τόλμη, ορμή και αλκάς: ανδρείος, ισχυρός, ωφέλημος, έτοιμος, παρασκευασμένος, στηριγμένος. Η σημασία όπως φαίνεται αποδώθηκε στον επώνυμο βασιλιά τους, που ήταν εκείνος που τους δίδαξε να παρασκευάζουν το ψωμί, το στήριγμα - και άρτος καρδίαν ανθρώπου στηρίζει (ψαλμός ργ)- ήταν ο ωφέλιμος, ο ανδρείος.
Άλλοι πάλι ρίχνοντας το βάρος στη σημασία που εκφράζουν τα ρήματα γύρω από την απόκρουση την άμυνα, δεν αποκλείουν η σημασία αυτή να ταυτίστηκε με τη χώρα , γιατί οι κάτοικοί της αντιστάθηκαν στις πιέσεις και τις επιδρομές άλλων λαών.
Β E।- Ι A.

http://www.arcadians.gr/

καλοκαίρι 2007 στην Αρκαδία
Αυγουστος γαρ καλοκαίρι του 2007 και τι πιο όμορφο από το να κάνουμε διακοπές στην πανέμορφα γραφικά χωριουδάκια της Αρκαδίας είτε στην παραλιακή Αστρος, Τυροσαπουνέϊκα, Λεωνίδιο είτε στην ορεινή αλλά με καθαρό αέρα όπως στον Αγιο Κοσμά, Αγιο Πέτρο, Πραστό, στην Καρύταινα με το φημισμένο φράγκικο κάστρο της, στην Στεμνίτσα και Ψάρι αλλά και στο Ελληνικό ή στην Δημητσάνα με επίσκεψη στα Μουσεία της, στην Βάχλια αλλά και στο Βαλτεσινίκο, στην πανέμορφη Βλαχέρνα στο ιστορικό Λεβίδι πατρίδα του Αλέξανδρου Παπαναστασίου αλλά και στην Κερασίτσα πατρίδα του Γρηγόρη Λαμπράκη। Και βέβαια μια επίσκεψη στην ιστορική Τριπολιτσά θα σας μείνει αξέχαστη।Περιμένουμε από εδώ να μας στείλετε το δικό σας οδοιπορικό... Αυτα και καλά να περάσετε...

Αρκάδων Who is Who

Αρκάδων Who is Who

ANAKOINΩΣΗ ΤΟΥ ΚEΝΤΡOΥ ΠΕΛOΠOΝΝΗΣΙΑΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

Με τo μήνυμα "Et in Arcadia ego" αλλά κυρίως oι "Ανθρωπoι της Αρκαδίας" η μη κερδoσκoπική εταιρεία ΚEΝΤΡO ΠΕΛOΠOΝΝΗΣΙΑΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ -εκδότρια των πετυχημένων τόμων με τίτλo «Αρκαδία στην διαχρoνική της πoρεία» τoυ Θανάση Μητσόπoυλoυ- σε συνεργασία με καθηγητές Πανεπιστημίων και καταξιωμένoυς δημoσιoγράφoυς έχει ξεκινήσει μια πρoσπάθεια καταγραφής των σημαντικότερων πρoσώπων της Αρκαδίας, τόσo από Ελλάδα, όσo και από τo εξωτερικό। Σημειώνεται ότι είναι η πρώτη παρoυσίαση μιας τέτoιας ιδέας πoυ ξεκινά να πραγματoπoιήθη επισήμως και τo ενδιαφέρoν τoυ αρκαδικoύ κoινoύ είναι μεγάλo। • Στην έκδoση μπoρoύν να παρoυσιάζoνται:o Αρκαδικoί Σύλλoγoι και φoρείς o Επιστήμoνες - Καθηγητές - Ερευνητές o Συγγραφείς, Δημoσιoγράφoι, Εκδότες & Λoγoτέχνες o Πoλιτικoί, βoυλευτές, πoλιτευτές Αρκαδίας o Αρκάδες Επιχειρηματίες όλων των κλάδων o Διευθυντικά Στελέχη Αρκαδικών Επιχειρήσεων o Μέλη Νoμαρχιακών και Δημoτικών Συμβoυλίων o Απόδημoι Αρκάδες ανά τoν κόσμo Πώς θα παρoυσιάζoνται oι Πρoσωπικότητες; Κάθε Αρκάς πoυ θα συμμετέχει συμπληρώνoντας τη σχετική Δήλωση Συμμετoχής, εκτός από τα πρoσωπικά τoυ στoιχεία, θα μπoρεί να περιγράψει τις δραστηριότητές τoυ και την πoρεία τoυ, μαζί με μια φωτoγραφία πρoσώπoυ। Πώς μπoρεί κανείς να δηλώσει συμμετoχή στo «Αρκάδων Who is Who»; Μπoρεί να ζητήσει το Έντυπο Συμμετoχής στo «Αρκάδων

व्हो IS» με το να καλέσει στα τηλέφωνα 22940 28130, 22940 99125, 210-3245.771, για να τoυ απoσταλεί και στη συνέχεια να το στείλει υπόψη Πόπης Βερνάρδoυ στo email: kepeme@in.gr με την ένδειξη στo θέμα \" Αρκάδων WHO आईएस WHO \"।Παράλληλα, καταθέτει στoν λoγαριασμό τραπέζης: AΓPOTIKH TPAΠEZA THΣ EΛΛAΔOΣ A।E। 461 01 00034534 στο όνομα AΪBAΛHΣ ΣT। ΠANAΓIΩTHΣ τo πoσό των 50,00 ευρώ τo oπoίo καλύπτει τo κόστoς αγoράς ενός βιβλίoυ που δικαιoύται να απoκτήσει όταν αυτό εκτυπωθεί। Στo κόστoς συμπεριλαμβάνoνται τα έξoδα απoστoλής στη διεύθυνση τoυ δικαιoύχoυ। Περιμένουμε την συμμετοχή όλων των Aρκάδων. Aπό το ΚEΝΤΡO ΠΕΛOΠOΝΝΗΣΙΑΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝΜεσολογγίου 12 Aνατολή, Νέα Μάκρη 19005 ΑττικήΤηλ.: 22940 28130, 22940 99125, 210-3245.771telefax: 210 8656.731

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΟΝΑΔΑΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΜΠΕΤΟΝ ΣΤΗΝ ΒΛΑΧΕΡΝΑ ΑΡΚΑΔΙΑΣ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΟΝΑΔΑΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΜΠΕΤΟΝ ΣΤΗΝ ΒΛΑΧΕΡΝΑ ΑΡΚΑΔΙΑΣΤον Απρίλιο του 2008 αρχίζει ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας η νομική μάχη της Βλαχέρνας κατά της εγκατάστασης της μονάδας παραγωγής τσιμεντοπροιόντων και σκυροδεμάτων ιδιοκτησίας «Ν. Beton ΑΦΟΙ ΝΙΚΗΤΟΠΟΥΛΟΙ Ο.Ε.» στη θέση «Σίνερο», στην είσοδο του Δ.Δ. Βλαχέρνας, του Δήμου Λεβιδίου. Ο Δήμος Λεβιδίου και ο υπογράφων καταθέσαμε προσφυγές στην Περιφέρεια κατά αποφάσεων του Νομάρχη Αρκαδίας περί καθορισμού περιβαλλοντικών όρων λειτουργίας Νέας μονάδας παραγωγής τσιμεντοπροιόντων και άδειας εγκατάστασης της εν λόγω μονάδας και εν συνεχεία καταθέσαμε προσφυγές και κατά της Γ.Γ. Περιφέρειας Αρκαδίας. Οι προσφυγές αυτές όμως δεν αρκούν γιατί εκτός από την νομική μάχη, που ήδη ανέστειλε τις εργασίες εγκατάστασης πρέπει να δοθεί μάχη και σε πολιτικό επίπεδο με επαφές, συναντήσεις και κυρίως πιέσεις τόσο στους φορείς της Αυτοδιοίκησης, Περιφερειάρχη και Νομάρχη όσο και τους υπουργούς Ανάπτυξης και ΠΕΧΩΔΕ αλλά και τους τοπικούς βουλευτές. Στις συναντήσεις αυτές πρέπει να καταστήσουμε αντιληπτό στους συνομιλητές μας ότι η Βλαχέρνα και η περιοχή μας δεν σηκώνουν «ανάπτυξη» βιομηχανικού τύπου και κάθε τέτοια προσπάθεια είναι καταδικασμένη να αποτύχει καθώς είμαστε διατεθειμένοι να προβάλλουμε σθεναρή αντίσταση στην υλοποίηση της. Παρά την σοβαρότητα του θέματος οι περισσότεροι κάτοικοι, οι Βλαχερναίοι της Αθήνας και όλου του κόσμου αλλά και οι φίλοι της Βλαχέρνας αγνοούν την πρόθεση εγκατάστασης της τσιμεντοβιομηχανίας και παραμένουν ανυποψίαστοι για το μέγεθος της βλάβης που θα προκαλέσει στην περιοχή μας τυχόν εγκατάσταση τέτοιας μονάδας. Το χωριό μας, χαρακτηρισμένο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους με απόφαση ΠΕΧΩΔΕ είναι κατάλληλο για παραθεριστική κατοικία και ήπια τουριστική ανάπτυξη. Η ανάπτυξη βιομηχανικών ή βιοτεχνικών δραστηριοτήτων, πέραν των ήδη υπαρχόντων μικρών χρήσεων συγχωριανών μας υποβαθμίζει το χωριό και ανακόπτει την τουριστική και παραθεριστική του προοπτική, είναι βέβαιο επίσης πως μόνο καταστροφή εγγυάται ένα μικρό ή μεγάλο βιοτεχνικό πάρκο δίπλα στα έλατα. Η τουριστική ανάπτυξη της Αρκαδίας χρειάζεται βέβαια έναν τουλάχιστον εργοταξιακό χώρο για την παραγωγή μπετόν, ξυλείας, πέτρας, μαρμάρου και άλλων υλικών σε κοντινή απόσταση. Το ενδιαφέρον επιχειρηματιών που βλέπουν την ευρύτερη περιοχή της Βλαχέρνας ως τον εργοταξιακό χώρο της τουριστικής ανάπτυξης της Αρκαδίας είναι πραγματικό. Ο Νικητόπουλος κάνει το πρώτο βήμα με τα φορτηγά, τις μπετονιέρες του και τα σιλό των 32 μέτρων ύψους. Οι υπόλοιποι θα ακολουθήσουν σαν φυσική συνέπεια…Η υπόδειξη για την μετεγκατάσταση της μονάδας μπετόν σε άλλο σημείο, η δέσμευση του ακινήτου αυτού από τον Δήμο Λεβιδίου, η ολοκλήρωση με απόφαση του Δ.Σ. Λεβιδίου του χωριού Βλαχέρνα ως παραδοσιακού οικισμού (απόφαση 27487/7-12-2005 Γενικής Διεύθυνσης Πολεοδομίας ΠΕΧΩΔΕ-Τμήμα Παραδοσιακών Οικισμών) και η προώθηση του σχετικού Π.Δ. για υπογραφή, η επιμέλεια από επιστήμονες του χωριού μας περιβαλλοντικής μελέτης που θα αντικρούει την εγκατάσταση της μονάδας, η παρουσία μας στο δικαστήριο (και η νομική στήριξη είναι πολύτιμη και ευπρόσδεκτη) και η ενημέρωση των Μ.Μ.Ε. και του διαδικτύου καθώς και κυρίως η κινητοποίηση όλων μας με όποια δύναμη διαθέτει ο καθένας σε κάθε αρμόδιο φορέα μπορούν να εγγυηθούν ένα καλύτερο μέλλον. Θεωρώ απαραίτητη με πρωτοβουλία του Δήμου μας την υπογραφή μνημονίου όλων των ιδιοκτητών ακινήτων επί της Εθνικής Οδού για την αποφυγή πωλήσεων σε εταιρείες τέτοιας μορφής αλλά και την συνεχή εγρήγορση μας κατά κάθε άλλου ενδιαφερόμενου για βιοτεχνική και βιομηχανική ανάπτυξη της περιοχής μας που πιθανότατα θα εκδηλωθεί στο μέλλον, αφού υπάρχει έκδηλο ενδιαφέρον εταιρειών για αγορά ακινήτων για βιοτεχνική- βιομηχανική χρήση. Το νομικό πλαίσιο υπάρχει για την αποτροπή αυτού του τύπου ανάπτυξης, αρκεί να το παίρνουμε «χαμπάρι» και να αποτρέπουμε τους επίδοξους «επενδυτές» αλλά και τους αφελείς ή λιγότερο αφελείς «πωλητές». Ήδη η εν λόγω ευρύτερη περιοχή που χαρακτηρίζεται Π.Κ.Ε. (Περιοχή Κοινοτικού Ενδιαφέροντος) οριστικοποιήθηκε και δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαικών Κοινοτήτων, τεύχος με αριθμό L259 vol. 49 21/9/06, στα πλαίσια του προγράμματος NATURA 2000. Σημαντικότερη όλων θεωρώ την κινητοποίηση των ανθρώπων του χωριού με πολιτικό και επιστημονικό κύρος. Είναι κρίμα μέρος του ζήλου που επέδειξαν για την κοπιώδη κοινωνική και επιστημονική ανάδειξη τους να μην το επιστρέψουν στην γενέτειρα τους Βλαχέρνα, επιδεικνύοντας μικρό ή μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το παρόν και το μέλλον της, που περικλείει και το δικό τους μέλλον. Ότι «φορτίο» και «πορεία» στην δημόσια ζωή και να έχει καθένας τους μπορεί να …σηκώσει το ακουστικό και να τηλεφωνήσει σε δυο τρεις ανθρώπους. Αυτό δεν απαλλάσσει βεβαίως τους υπολοίπους από τις δικές τους ευθύνες έναντι του ζητήματος. Είναι πολύ εύκολο το φόρτωμα των ευθυνών για τις απαραίτητες ενέργειες στον Δήμαρχο και στους άλλους εκπροσώπους της Αυτοδιοίκησης, οι οποίοι συνήθως εύκολα «φορτώνονται»… την δική μας αδιαφορία και σε αυτό και σε άλλα μικρότερα ζητήματα. Ο Δήμαρχος κατάλαβε εξαρχής την σοβαρότητα του όλου ζητήματος και πρωτοστάτησε στην υλοποίηση των απαραίτητων ενεργειών, με την καθοριστική συνδρομή και βοήθεια του εμπειρότατου υπαλλήλου Θοδωρή Τσάμη.Η μάχη της Βλαχέρνας δυστυχώς δεν τελείωσε με την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων συνεχίζεται με άλλη μορφή, προσεχώς με την αποτροπή εγκατάστασης της τσιμεντοβιομηχανίας και είναι βέβαιο δυστυχώς με άλλες μορφές αργότερα, χέρια αναζητούνται να πιάσουν το τουφέκι…Βασίλης Ν. Κουνέλης (Για επικοινωνία κινητό 6944337960- γραφείο 210-3644050 -fax 210-3644055-email: kounelis.v@dsa.gr)

Νίκος Γκάτσος από την Ασέα Αρκαδίας

Ο Νίκος Γκάτσος γεννήθηκε στην Ασέα της Αρκαδίας. Τις γυμνασιακές του σπουδές έκανε στην Τρίπολη, όπου γνώρισε τα λογοτεχνικά βιβλία, αλλά και τις μεθόδους αυτοδιδασκαλίας ξένων γλωσσών. Στη συνέχεια μετέβη στην Αθήνα όπου φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήξερε ήδη αρκετά καλά αγγλικά και γαλλικά και είχε μελετήσει τον Παλαμά, τον Σολωμό, το δημοτικό τραγούδι, όπως και τις νεωτεριστικές τάσεις στην ποίηση της Ευρώπης.Στην Αθήνα, όπου εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του, άρχισε να έρχεται σε επαφή με τους λογοτεχνικούς κύκλους της εποχής. Πρωτοδημοσίευσε ποιήματά του, μικρά σε έκταση και με κλασικό ύφος, στα περιοδικά Νέα Εστία το 1931 και Ρυθμός το 1933. Την ίδια περίοδο έγραψε κριτικά σημειώματα στα περιοδικά Μακεδονικές Ημέρες, Ρυθμός και Τα Νέα Γράμματα (για τον ποιητή Κωστή Μπαστιά, την ποιήτρια Μυρτιώτισσα και τον Θ. Καστανάκη αντίστοιχα). Συνδέθηκε με το ρεύμα του ελληνικού υπερρεαλισμού.Μοναδικό του βιβλίο υπήρξε η ποιητική συλλογή Αμοργός του 1943, που επηρέασε βαθιά την ελληνική ποίηση. Παρ' όλα αυτά, το έργο του αυτό θεωρείται κορυφαία ποιητικό έργο του ελληνικού υπερρεαλισμού. Από τότε δημοσίευσε τρία ακόμη ποιήματα: το Ελεγείο (1946, Φιλολογικά Χρονικά), το Ο Ιππότης και ο Θάνατος (1947, Μικρό Τετράδιο) και το Τραγούδι του παλιού καιρού (1936, Ο Ταχυδρόμος), αφιερωμένο στον Σεφέρη. Έγραψε επίσης μελέτες και σχόλια πάνω στην ποίηση.Τι ζητάς Αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστάδε μου δίνεις σημασία κι η καρδιά μου πώς βαστάΣ' αγαπήσανε στον κόσμο βασιλιάδες, ποιητέςκι ένα κλωναράκι δυόσμο δεν τούς χάρισες ποτέςΕίσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιάμα ήρθαν καιροί που σε πιστέψανε βαθιάΚάθε γενιά δική της θέλει να γενείςΟμορφονιά, που δεν σε κέρδισε κανείς— απόσπασμα από την ΑθανασίαΟ Γκάτσος ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη μετάφραση έργων, κύρια για λογαριασμό του Εθνικού Θεάτρου, του Θεάτρου Τέχνης και του Λαϊκού Θεάτρου. Το 1944 μετέφρασε στα Φιλολογικά Χρονικά το ποίημα Νυχτερινό Τραγούδι του Λόρκα. Μετέφρασε επίσης τα εξής έργα: Ματωμένος Γάμος (1948), Το σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα (1945) του Λόρκα, Ο πατέρας του Στρίνμπεργκ (1962) και Ταξίδι μακριάς ημέρας μέσα στη νύχτα του Ο Νηλ (1965). Όλα τα έργα αυτά ανεβάστηκαν από το Εθνικό Θέατρο και το Θέατρο Τέχνης. Συνεργάστηκε επίσης με τα περιοδικά Νέα Εστία, Τράμ, Μακεδονικές Ημέρες, Μικρό Τετράδιο, Τα Νέα Γράμματα, Φιλολογικά Χρονικά, Ρυθμός και Καλλιτεχνικά Νέα. Επίσης, σε συνεργασία του με την ελληνική ραδιοφωνία, σκηνοθέτησε διάφορα θεατρικά έργα.Η υπόλοιπη συνεισφορά του ήρθε με τη μορφή στίχων για τραγούδια γνωστών συνθετών, όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Σταύρoς Ξαρχάκoς και άλλοι. Μεταξύ των δημιουργιών του περιλαμβάνονται τα εξής: Αθανασία, Της γής το χρυσάφι, Ρεμπέτικο, Αρχιπέλαγος, Πήρες το μεγάλο δρόμο, Πορνογραφία, Λαϊκή Αγορά, Η μικρή Ραλλού, Μια γλώσσα μια πατρίδα, Αν θυμηθείς τ' ονειρό μου, Η νύχτα, Αντικατοπτρισμοί, Τα κατά Μάρκον, America America κ.ά.Ιδιαίτερη σχέση είχε ο ποιητής με τον Χατζιδάκι. Ήταν για μεγάλο διάστημα και μέχρι το θανατό του επίλεκτο μέλος της ομάδας Xατζιδάκι, Eλύτη, Tσαρούχη, Mποσταντζόγλου και Αργυράκη।Ο Νίκος Γκάτσιος ήταν μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων καθώς και της Ένωσης Συνθετών Στιχουργών Ελλάδος। Μιλούσε επίσης γαλλικά, αγγλικά και ισπανικά. Ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών.από την βικιπαίδεια