..................
Τον Δεκαπενταύγουστο είναι το πανηγύρι της Ρωμιοσύνης.
Το δεύτερο Πάσχα των Ελλήνων. Τιμάται η Μητέρα του Χριστού, η Παναγιά των Ελλήνων, η Μάνα Παναγιά, η ελπίδα κάθε απελπισμένου. Είναι η Παναγιά Μάνα του, που εκφράζεται μέσα στην καθημερινότητα από την κάθε μάνα, η οποία στον δικό της μικρόκοσμο γίνεται η καθημερινή κλίμακα ανυψώσεως του δικού του δημιουργήματος. Η Μάνα Παναγιά είναι το παντοτινό σκαλοπάτι που πατάει ο άνθρωπος για να βρει τον κατ' εικόνα δημιουργό του. Η Παναγία είναι η κλίμακα ανάμεσα από γη και ουρανό, που σώζει τον άνθρωπο. Η απλή μάνα γίνεται και αυτή το σκαλοπάτι για το παιδί της, με στόχο την επίγεια και επουράνια αναζήτηση, που η ίδια καλλιεργεί στο δημιούργημα της. Η Θεοτόκος είναι η θνητή γυναίκα-μάνα, μια γυναίκα σαν όλες τις άλλες, που είχε όμως το προνόμιο να γεννήσει έναν Θεό. Η Μάνα του Χριστού καθημερινά μεσιτεύει, βοηθάει, συμπαρίσταται, συμβουλεύει, μοιράζει αγάπη, στηρίζει τον απελπισμένο. Και όλα αυτά χωρίς να έχει πει έστω και λέξη. Η σιωπή της Παναγιάς είναι ο λαμπρότερος χρυσός μέσα στο θησαυροφυλάκιο της Ορθοδοξίας.
Στη «Μάνα Παναγιά» απευθυνόμαστε και ζητούμε τη βοήθεια Της στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας. Οι πιστοί προστρέχουν στην κοινή τους Μητέρα. Η Αγία Μορφή της είναι αστείρευτη πηγή ελπίδας. Η γιορτή της Παναγίας είναι το λατρευτικό πρόσωπο της Ορθοδοξίας, αλλά και η σκέπη του έθνους, η υπερμάχος στρατηγός. Οι Έλληνες προσκυνούν την Παναγία, η οποία ανά τους αιώνες τους προστατεύει (ακόμα και από το ΔΝΤ και την τρόϊκα).
Η λατρεία της Παναγιάς είναι πάρα πολύ ισχυρό στην πατρίδα μας. Όλη η Ελλάδα, χωρίς υπερβολή, εορτάζει την ημέρα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Η Ελλάδα προσκυνά τη Μάνα Παναγιά. Είναι η Παναγιά των Ελλήνων,, η Παναγιά των παραδόσεων, των ομογενών μας και των ναυτικών μας, συνδεδεμένη στενά με την πίστη μας. Και ή Πλατυτέρα των ουρανών ανοίγει την αγκαλιά της σε όλους τους Έλληνες και προσφέρει ελπίδα σε κάθε έναν που την έχει ανάγκη. Δεκάδες ύμνοι, τραγούδια και ποιήματα έχουν γραφτεί για χάρη Της, αποτυπώνονται την αγάπη του λαού. Ως διαχρονικό σύμμαχο αγνότητας, αποτελεί εδώ και. αιώνες πηγή έμπνευσης για ποιητές και υμνωδούς της Ορθοδοξίας σε κάθε γωνιά της γης,
Ως μητέρα του Θεού γίνεται μητέρα ολόκλήρου του ανθρωπίνου γένους και μεσίτρια προς τον Υιόν της για τη σωτηρία όλων μας. Η Μάνα Παναγιά μοιράζει την αγάπη Της σ' όλους, απαλύνει τον πόνο των κατατρεγμένων, γίνεται στήριγμα για τα θύματα της ζωής. Η Παναγιά δεν σώζει αλλά πρεσβεύει για τη σωτηρία μας, των πονεμένων, και ξενιτεμένων. Σε όλες τις ελληνικές κοινότητες της Διασποράς η προσέλευση του κόσμου αναμένεται να είναι μεγάλη, δίνοντας για μια ακόμη χρονιά το μήνυμα της βαθιάς κατάνυξης και πίστης, που διέπει τους Έλληνες ομογενείς. Ενώ έντονη είναι η πίστη των θαλασσοδαρμένων ναυτικών αφού το εικόνισμα Της έχουν μαζί με τον Αι Νικόλα και τη θεωρούν κοντά τους. «Στην πλώρη κάθετ' ο Χριστός, στη μέση η Παναγιά και πίσω στο τιμόνι του στέκεται ο Αη Νικόλας». Η Μεγαλόχαρη Παρθένα θεομάνα είναι κυρά της θάλασσας και ασάλευτο στήριγμα του Ελληνισμού σε όλες τις καταπτώσεις και στους πολλούς κλυδωνισμούς.
Κάθε μάνα βρίσκει καταφύγιο στη Σκέπη Της κι ένα κερί ευχαρίστησης ανάβει στη θαυματουργό εικόνα Της, ενώ τρέχουν τα δάκρυα της από τα παρακάλια της. Είναι η Μάνα Παναγιά, η μεγαλόψυχη στον πόνο. Όπου ζει και αναπνέει κύτταρο ελληνικό από την κοσμοβριθή Τήνο του Δεκαπενταύγουστου έως το τελευταίο ερημικό ξωκλήσι, όλοι οι πιστοί προστρέχουμε για να εναποθέσουμε τους καημούς, τις προσδοκίες και τα βάσανα, να εκφράσουμε την απέραντη αγάπη και σεβασμό και να δεχθούμε τον «γλυκερό ποταμό του Ελέους Της». «Εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες» Μάνα Παναγιά.
ΝΙΚΟΣ Ι. ΚΩΣΤΑΡΑΣ
Μαρούσι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου