..................
«Κανένας δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι θα ζει αύριο» έγραψε ο μεγάλος τραγωδός Ευριπίδης, υπενθυμίζοντάς μας την προσωρινότητα και το απρόβλεπτο της ανθρώπινης ζωής.
Από τα παιδικά του χρόνια, ο Κωνσταντής, ήταν το υπόδειγμα του αρίστου πατέρα και συζύγου και το παράδειγμα προς μίμηση.
Απαράμιλλο ήθος, εργατικότητα, ευαισθησία, συνέπεια, αλλά και ένας υπέροχος, αναλυτικός απλός εγκέφαλος, προέβλεπαν ένα ήρεμο μέλλον, κάτι που δεν διαψεύσθηκε.
Συμμετείχε σταθερά και επιτυχώς σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής. Ήταν ένας από τους στυλοβάτες της οικογένειας του, που η απουσία του είναι ήδη δυνατά αισθητή.
Αλλά πέραν της ξεχωριστής παρουσίας του, ο Κωνσταντής επίσης υπήρξε εκλεκτός σύζυγος και αφοσιωμένος πατέρας, που αξιώθηκε με τη σύζυγό του Βενέτα να δει τα τέσσερα παιδιά του εμφυσημένα με ισχυρές ηθικές αρχές.
Η σορός του μεταφέρθηκε στην γενέτειρα του, το χωριό Σέρβου Αρκαδίας όπου αγαπούσε.
Το χωριό ήταν η βάση για την εξόρμησή του σε «ταξίδια» βιοπάλης προς όλα τα μέρη της Πελοποννήσου και όχι μόνο, προς εξεύρεση εργασίας ως χτίστης, με οργανωμένα συνεργεία (μπουλούκια μαστόρων).
Η εξόδιος ακολουθία εψάλλη στον Ι. Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ.κ. Ιερεμία και συμψαλλόντων του Αρχιμανδρίτη π. Ιακώβου Κανάκη και των πατέρων Σωτηρίου Χούσου, Γεωργίου Τσίτουρα και Κωνσταντίνου Δημοπούλου. Στο τέλος της ακολουθίας ο Σεβ. Μητρ. κ.κ. Ιερεμίας απηύθυνε ειδικό λόγο για τον εκλιπόντα και όλους τους υπερήλικες απ’ τη σοφία των οποίων πρέπει να διδασκόμαστε. Ετάφη στο κοιμητήριο των Αγίων Θεοδώρων του χωριού του.
Είναι δύσκολο να βρεις λόγια παρηγοριάς για την οικογένειά του και τους στενούς του φίλους. Θα τους λείψει και κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να τον αντικαταστήσει στην καρδιά τους.
Τελειώνοντας ας θυμηθούμε τα λόγια του Albert Einstein:
«Ο θάνατός μας δεν είναι το τέλος εφόσον συνεχίζουμε να ζούμε μέσω των παιδιών μας και της νεότερης γενιάς. Γιατί Αυτά είναι Εμείς, τα σώματά μας απλώς μαραίνονται πάνω στο δέντρο της ζωής!».
Ας ευχαριστήσουμε το Θεό που υπήρξαν ανάμεσά μας άνθρωποι σαν τον Κωνσταντή Σχίζα και ας ευχηθούμε να είναι αιώνια η μνήμη του.
Καλόν παράδεισο, αγαπημένε μας, Κωνσταντή.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
* Τα θερμά μας συλληπητήρια στο εκλεκτό μας φίλο Βασίλη για την απώλεια του αγαπημένου του πατέρα. Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του.
Για το "Αρκαδικό Βήμα"
Πάνος Σ. Αϊβαλής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου