..................
Ο πολυσυζητημένος και αξιοσέβαστος Άγιος Νεκτάριος γεννήθηκε στις 1 Οκτωβρίου του 1846 στη Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης και έλαβε το όνομα Αναστάσιος. Αφού τελείωσε το δημοτικό και το Σχολαρχείο στην πατρίδα του, έφυγε σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών για την Κωνσταντινούπολη και προσελήφθει ως υπάλληλος σε συγγενικό κατάστημα με μόνη αμοιβή στέγη και τροφή. Μόνη του παρηγοριά το διάβασμα. Αργότερα εργάστηκε ως παιδονόμος στο Αγιοταφικό Μετόχι της Πόλης, όπου διευθυντής ήταν ο θείος του. Αγαπούσε και συμμετείχε σχεδόν κάθε μέρα στις εκκλησιαστικές ακολουθίες.
Το 1868 σε ηλικία είκοσι ετών φεύγει από την Πόλη και μεταβαίνει στην Χίο και υπηρετεί ως γραμματοδιδάσκαλος στο Λιθί, έως το 1873, όπου προσέρχεται στην Νέα Μονή και μετά από τριετή δοκιμασία λαμβάνει στις 7 Νοεμβρίου 1876 το αγγελικό σχήμα με το όνομα Λάζαρος. Στις 15 Ιανουαρίου του 1877 χειροτονείται διάκονος από τον μητροπολίτη Χίου, Γρηγόριο και μετονομάζεται σε Νεκτάριο. Στη Χίο φοιτά στο γυμνάσιο αλλά ο σεισμός του 1881 τον αναγκάζει να έρθει στην Αθήνα. Το ίδιο έτος πηγαίνει και στην Αλεξάνδρεια. Ακολουθούν ακόμα πολλά ταξίδια και μια ζωή αφιερωμένη στον Θεό και στην εκκλησία. Ο Άγιος πάντοτε ήταν ευαίσθητος στις ασθένειες. Στις 20 Σεπτεμβρίου του 1920 εισάγεται στο Αρεταίειο και έπειτα από 50 μέρες παραμονής πεθαίνει στις 8 Νοεμβρίου του 1920 σε ηλικία 74 ετών. Μεταφέρθηκε στην Αίγινα όπου και θάφτηκε. Προσπάθησαν αρκετές φορές να κάνουν εκταφές όμως για 20 χρόνια το σώμα του παρέμενε ακέραιο.
Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1953 γίνεται η ανακομιδή χαριτόβρυτων λειψάνων του από τον Μητροπολίτη της Ύδρας, Προκόπιο, με την παρουσία και άλλων κληρικών, πλήθους και μοναχών. Μια άρρητη ευωδία πλημμύρισε την περιοχή . το 1961 έγινε η επίσημη αναγνώριση του Αγίου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Έχουμε λοιπόν την τιμή, εδώ στην Καμάριζα Λαυρίου, να έχουμε ένα ναό του μεγάλου αυτού Αγίου. Ο ναός αυτός είναι όμορφα χτισμένος και γεμάτος από την γλυκιά παρουσία του γέροντα Νεκτάριου. Ένας άνθρωπος πραγματικά ευλογημένος από την μεγάλη χάρη του Αγίου. Βοηθά όσους ανθρώπους τον χρειάζονται, δίνει απλόχερα την ευλογία του, μιλά και συζητά με όλους και είναι διατεθειμένος να ακούσει τα πάντα. Παρά την ηλικία του ο γέροντας παραμένει ακμαίος στα καθήκοντα του. Τελεί κανονικά τα μυστήρια της εκκλησίας μας και βρίσκεται στον ναό από το πρωί έως το βράδυ. Ένας άνθρωπος που έχει περάσει πολλά και σε γαληνεύει να τον ακούς να μιλά. Έχει ζήσει πραγματικά θαύματα και έχει σωθεί από βέβαιο θάνατο χάρη στον προστάτη Άγιο του.
Σε μικρή ηλικία ο πατέρας - Νεκτάριος είδε στον ύπνο του την Παναγία να του υποδεικνύει ένα μέρος, το οποίο και επισκέφθηκε από περιέργεια και διαπίστωσε πως εκεί ήταν θαμμένη η εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Οι πιστοί μπορούν να δουν και να προσκυνήσουν αυτή την εικόνα στον ναό όπου και βρίσκεται μόνιμα.
Περνώντας τα χρόνια, ο γέροντας, νέος τότε, χτυπήθηκε από την άσχημη αρρώστια του καρκίνου. Όλοι οι γιατροί έλεγαν πως ο θάνατος του ήταν βέβαιος. Καρκίνος στους πνεύμονες. Υπέφερε. Πονούσε και μια ανοιχτή πληγή στο στήθος του έτρεχε συνεχώς αίμα. Δεν είχε χάσει όμως το κουράγιο του. Παρέμενε δυνατός γιατί θεωρούσε πως αν πέθαινε θα ήταν θέλημα Θεού.
Ήταν μεσημέρι και βρίσκονταν μέσα στον ναό μόνο με την καντηλανάφτισσα. Είχε αρχίσει πλέον να μην έχει πολύ δύναμη και κουράγιο. Βλέποντας μια σκιά στην πόρτα έτρεξε προς το δωμάτιο του επειδή δεν μπορούσε να δεχτεί κανέναν και είπε στην γυναίκα να πει πως κοιμόταν. Άνοιξε η πόρτα της εκκλησίας και ένας άντρας μπήκε μέσα και ρώτησε αν θα μπορούσε να μιλήσει μαζί του. Η γυναίκα, του είπε ότι της είχε πει και ο ξένος κατευθύνθηκε προς την έξοδο. Πριν προλάβει όμως να φύγει ο πατέρας είχε βγει έξω και τον φώναζε να γυρίσει πίσω. Ο ξένος ξανά μπήκε μέσα και αφού τον κοίταξε άναψε ένα κερί χωρίς να ρίξει λεφτά στο παγκάρι και στην συνέχεια φίλησε όλες τις εικόνες εκτός από του Αγίου – Νεκταρίου. Όταν τελείωσε και ο πατέρας τον ρώτησε γιατί δεν προσκύνησε όλες τις εικόνες εκείνος απλά χαμογέλασε. Μίλησαν για αρκετή ώρα χωρίς ο ξένος να του αποκαλύψει την ταυτότητα του. Του είπε καθησυχαστικά και σίγουρα λόγια, σαν να ήξερε το μέλλον του. Του είπε πως η αρρώστια του θα φύγει και ακουμπώντας τον στην πληγή που είχε στο στήθος του, του είπε πως σύντομα θα γιάνει. Τελειώνοντας τα λόγια του γύρισε την πλάτη και κατευθύνθηκε προς την έξοδο. Παρ’ όλες τις ερωτήσεις του πατέρα για το ποιος ήταν, εκείνος συνέχιζε τον δρόμο του απτόητος όπου και βγήκε μέσα από την κλειστή πόρτα. Πολλοί τον είδαν να μπαίνει στο λεωφορείο, κανένας όμως να βγαίνει. Έπειτα από λίγες μέρες και όντας πολύ καλύτερα ο πατέρας επισκέφτηκε τους γιατρούς του, οι οποίοι του είπαν έκπληκτοι πως δεν υπήρχε τίποτα πια, πως όλα ήταν μια χαρά και πως το θαύμα για πρώτη φορά στα χρονικά είχε γίνει..
Ο γέροντας που πήγε εκείνη την μέρα στη εκκλησία ήταν ο Άγιος - Νεκτάριος. Μεγάλη η χάρη του!!
Και δεν είναι μόνο αυτό. Πριν κάποια χρόνια ένα λεωφορείο ξεκίνησε από μακριά με προορισμό την εκκλησία του Αγίου στην Καμάριζα. Ήταν παραμονή την ονομαστικής του εορτής. Οκτώ Νοεμβρίου. Ο δρόμος ήταν στενός. Τα αυτοκίνητα πολλά. Το ατύχημα δεν άργησε να γίνει. Τα αποτελέσματα τραγικά. Το λεωφορείο τουμπαρισμένο και απόλυτα κατεστραμμένο. Όσοι ήταν παρόντες ήταν σίγουροι πως κανένας από τους επιβάτες δεν θα είχε επιζήσει. Αμέσως όμως τις σκέψεις διέκοψαν οι φωνές. Όπως διαπιστώθηκε αργότερα κανένας από τους επιβάτες δεν είχε πάθει το παραμικρό. Αυτό ήταν ένα πραγματικό θαύμα. Ο Άγιος βοήθησε τους πιστούς προσκυνητές του που παραμονές της γιορτής του, έφταναν εκεί από μακριά για να τον προσκυνήσουν..
Όλα αυτά είναι απλά ένα δείγμα για το τι συμβαίνει σε αυτό τον ναό. Καθημερινά άνθρωποι με τάματα φτάνουν εκεί για να παρακαλέσουν τον Άγιο να τους βοηθήσει σε οτιδήποτε πρόβλημα αντιμετωπίζουν. Και εκείνος όπως φαίνεται δεν τους αφήνει έτσι. Μπορεί κανείς να δει χιλιάδες ευχαριστήρια από ανθρώπους που έζησαν χάρη σε Εκείνον το δικό τους θαύμα. Τα κλαμένα πρόσωπα που μπαίνουν στο ναό, τα βλέπεις χαμογελαστά και ήρεμα βγαίνοντας. Νιώθεις την θετική ενέργεια να σε πλημμυρίζει..
Επισκεφτείτε τον ναό αυτό και σίγουρα θα βγείτε απόλυτα κερδισμένοι σαν άνθρωποι.. Ευχαριστούμε για την προστασία σου, αγαπημένε μας Άγιε!
ΠΟΡΤΑΡΑΚΗ ΜΑΡΙΑ
ΜΑΘΗΤΡΙΑ Β’ ΛΥΚΕΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου