Πρόληψη Παιδικών Ατυχημάτων την Καθαρά Δευτέρα

Η Καθαρά Δευτέρα είναι η ημέρα που πετάμε χαρταετούς. Δυστυχώς όμως, το έθιμο αυτό πολλές φορές γίνεται αιτία ατυχημάτων.

Μερικές συμβουλές όταν πετάμε χαρταετό:

Ø  Πετάμε το χαρταετό σε χώρους ανοιχτούς, μακριά από γκρεμούς, και ποτέ από ταράτσες. Δυστυχώς, κάθε χρόνο τραυματίζονται σοβαρά και καμιά φορά θανατηφόρα, άτομα που πέφτουν από ύψος την ώρα που πετάνε το χαρταετό.

Ø  Επίσης, δεν πετάμε το χαρταετό κοντά σε ηλεκτροφόρα σύρματα. Σε περίπτωση όμως που o χαρταετός μπλεχτεί σε αυτά, να μην προσπαθήσουμε να τον ξεμπλέξουμε, καθώς υπάρχει αυξημένος κίνδυνος ηλεκτροπληξίας.

Ø  Να έχουμε υπόψη μας, ότι το σκοινί του χαρταετού μπορεί να προκαλέσει κοψίματα και εγκαύματα από τριβή στα χέρια των παιδιών, για το λόγο αυτό πρέπει να τους δείξουμε πώς να το κρατάνε με προσοχή.  Βοηθάει επίσης να φοράνε γάντια.

Συχνά την Καθαρά Δευτέρα ο κόσμος οργανώνει εκδρομές με το αυτοκίνητο.

Μερικές συμβουλές για την ασφάλεια στο αυτοκίνητο:

        Τα παιδιά πρέπει πάντα, να κάθονται στο ειδικό κάθισμα για παιδιά, σωστά δεμένα και πάντα στις πίσω θέσεις του αυτοκινήτου. Οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων και τα καταστήματα με αξεσουάρ αυτοκινήτων, μπορούν να προτείνουν ποιο είναι το κατάλληλο κάθισμα για κάθε παιδί, σύμφωνα με τις αναλογίες του.

·         Ποτέ να μην κρατάμε το παιδί στην αγκαλιά μας, έστω και αν έχουμε δεθεί. Σε περίπτωση ατυχήματος, το παιδί λειτουργεί σαν αερόσακος.

·         Είναι σημαντικό, οι ενήλικες να δίνουν το καλό παράδειγμα στα παιδιά. Να φοράμε πάντα τη ζώνη ασφαλείας και για τις πιο μικρές αποστάσεις.

·         Αρκετά τροχαία ατυχήματα συμβαίνουν όταν δεν υπάρχει ήρεμη ατμόσφαιρα στο αυτοκίνητο. Για να υπάρχει ηρεμία, κυρίως σε μεγάλες διαδρομές, μπορούμε να απασχολήσουμε τα παιδιά με κάποια ασφαλή παιχνίδια και να προγραμματίζουμε συχνές στάσεις, για να μπορούν τα παιδιά να κινηθούν εκτός αυτοκινήτου, ώστε στη συνέχεια να είναι ήρεμα κατά τη διαδρομή. Εάν ταξιδεύουμε μεσημεριανές ώρες καλό είναι να προστατεύουμε τα παιδιά από τον ήλιο με το ειδικό αντηλιακό κουρτινάκι αυτοκινήτου.

·         Εάν τα παιδιά – επιβάτες απαιτούν την προσοχή μας, σταματάμε προσεκτικά σε ασφαλές σημείο του δρόμου, πριν ασχοληθούμε μαζί τους.

·         Τα παιδιά πρέπει πάντα να βγαίνουν και να μπαίνουν στο αυτοκίνητο από την πλευρά του πεζοδρομίου.

Σημείωση: Το Σωματείο «Αντιμετώπιση Παιδικού Τραύματος» είναι μη κερδοσκοπικός Οργανισμός που έχει σκοπό να συμβάλει στην καθοριστική μείωση των Παιδικών Ατυχημάτων και των συνεπειών τους.

Για περαιτέρω πληροφορίες, μπορείτε να επικοινωνήσετε στα τηλέφωνα:

210-6741.933 και στο e-mail:info@pedtrauma.gr

Μην αφήνετε να περνάει ο χρόνος, χωρίς να βιώνετε τις στιγμές

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας

«Η βραδύτητα είναι ο ρυθμός της μνήμης ενώ η ταχύτητα είναι ο ρυθμός της λήθης...» σύμφωνα με το κείμενο του Μίλαν Κούντερα.

Για σκεφτείτε το, η καθημερινότητα μας έχει βάλει σε ρομποτικούς ρυθμούς… από το πρωί που θα ξυπνήσουμε ως το βράδυ που θα ξαπλώσουμε… τρέχουμε να προλάβουμε, δεν στεκόμαστε ούτε μια στιγμή, σπρώχνουμε να πάμε την ώρα μας, τη μέρα μας, τη ζωή μας παρακάτω... και τι καταλαβαίνουμε; Στο τέλος της ημέρας θα διαμαρτυρηθούμε "Πότε πέρασε κιόλας...;"

Όταν διανύουμε μια δύσκολη περίοδο στη ζωή μας, μας φαίνεται "αιώνας" κι όταν έχουμε περάσει μια όμορφη περίοδο αναρωτιόμαστε "Μα πόσο γρήγορα κυλάει ο χρόνος;"

Γιατί όμως μπορεί να συμβαίνει αυτό; Πως δημιουργείται αυτό το μπέρδεμα με την αίσθηση του χρόνου;

Ξέρετε γιατί συμβαίνει; Είναι που δεν προλαβαίνουμε να βιώσουμε την κάθε στιγμή, το κάθε γεγονός να αλληλεπιδράσει με μας... Δεν κατανοούμε πλήρως τι έχουμε κάνει και βιαζόμαστε να πάμε παρακάτω, στο κάθε τι επόμενο: Στην επόμενη ώρα, στην επόμενη μέρα, στην επόμενη δουλειά, στην επόμενη σχέση, στο επόμενο σπίτι...

Δεν παίρνουμε τον απαραίτητο χρόνο για τον εαυτό μας, για  να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε, δεν προλαβαίνουμε να δεθούμε με τους ανθρώπους και τις καταστάσεις, τρέχουμε από τη μία κατάσταση στην άλλη. Δεν κοιτάμε, δεν ακούμε, δεν καταλαβαίνουμε τι μας γίνεται...

Επόμενο είναι να αναρωτιόμαστε: Γιατί είμαστε μόνοι; Γιατί η ζωή μας μοιάζει κενή; Γιατί οι μέρες ενώ είναι γεμάτες από δραστηριότητες, σε εμάς μοιάζουν τόσο άδειες; Γιατί πλήττουμε;

Για δοκιμάστε την επόμενη φορά που θα νιώσετε αυτό το αίσθημα της κενότητας… να κάνετε κάτι μόνο για εσάς. Αφιερώστε μία ώρα από το χρόνο σας μόνο για τον εαυτό σας. Δοκιμάστε να πάρετε μία ταινία, να παραγγείλετε το αγαπημένο σας φαγητό, καθίστε αναπαυτικά σε μια πολυθρόνα και απολαύστε την στιγμή (σας). Έστω κι αν είναι για λίγο...

Μετά αναλογιστείτε αυτήν την ώρα που πέρασε.

Είχε κάποιο νόημα για εσάς; Περάσατε καλά;

Αν ναι, τότε ξανακάντε το με την πρώτη ευκαιρία.

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στην Αγία Παρασκευή, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω: Ζήσε!

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)

Υπάρχουν πολλές εκφράσεις «κλισέ» όπως «Μία φορά ζεις…», «Ζήσε το κάθε λεπτό», «Μην αφήνεις για αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα…» και άλλες τέτοιες φιλοσοφίες γύρω από την αξία και το νόημα της ζωής μας, γύρω από τη σπουδαιότητα της ύπαρξής μας.

Όσο περνάνε τα χρόνια πολλοί είναι αυτοί που συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο πως η ζωή είναι μικρή και τίποτα δεν κρατάει επ’ άπειρον.  Κατανοούν ότι όλα έχουν ημερομηνία λήξης και πρέπει να ζουν το κάθε λεπτό. Υπάρχουν όμως και αρκετοί που στεναχωριούνται με το σκεπτικό πως τίποτα δεν κρατάει για πάντα… Καλύτερα λοιπόν να το πάρουμε απόφαση, να συνειδητοποιήσουμε και να αποδεχτούμε την αλήθεια έτσι όπως έχει. Να ζούμε την κάθε στιγμή και να ασχολούμαστε με δραστηριότητες που μας δίνουν ευχαρίστηση και μας κάνουν ευτυχισμένους.

Με λίγα λόγια ας οργανώσουμε περισσότερο τη ψυχή μας και γενικότερα τη ζωή μας. Για να καταφέρουμε να το πετύχουμε αυτό πιο αποτελεσματικά ίσως πρέπει να καταβάλουμε μεγάλη προσπάθεια και να μην είμαστε φυγόπονοι, δηλαδή να μην τα παρατάμε σε κάθε δυσκολία, να είμαστε αγωνιστές και να μην τα περιμένουμε όλα έτοιμα από τους άλλους. Επίσης, θα βοηθήσει αν σκεφτόμαστε ότι δεν φταίνε μόνο οι άλλοι για τα γεγονότα που μας συμβαίνουν, αλλά μερίδιο ευθύνης έχουμε σίγουρα και εμείς. Σίγουρα είναι εύκολο να προσάπτουμε κατηγορίες στους εξωτερικούς παράγοντες, στους άλλους (π.χ. «Εσύ φταις που έγιναν έτσι τα πράγματα»), αλλά η μαγεία και η ουσία της ζωής είναι να έχεις τη δύναμη και το θάρρος να παραδεχτείς  ότι έσφαλες και να πεις «και εγώ φταίω».

Το να κατηγορούμε συνέχεια τους άλλους για τις πιθανές κακοτυχίες που συμβαίνουν στη ζωή μας δεν ωφελεί σε τίποτα. Πρέπει να καταλάβουμε και να πάρουμε την απόφαση πως η ζωή είναι δική μας, μας ανήκει και είμαστε υπεύθυνοι για το πόσο καλά ή άσχημα θα τη ζήσουμε. Όλες οι καταστάσεις περνάνε από το χέρι μας και εμείς θα κάνουμε τις επιλογές που θα μας κάνουν ευτυχισμένους…

Άλλωστε μην ξεχνάμε πως ο εαυτός μας είναι το μόνο που έχουμε και μόνο σε αυτόν μπορούμε να στηριχθούμε-βασιστούμε και να εμπιστευτούμε. Μόνο τον εαυτό μας μπορούμε να πάρουμε ως δεδομένο, μόνο αυτός δεν μπορεί να μας προδώσει (είναι αυτό που υπάρχει σίγουρα). Ύστερα έρχονται και οι υπόλοιποι, οι σημαντικοί άλλοι, οι σύντροφοι, η οικογένεια, οι φίλοι, οι συνάδελφοι, όλοι αυτοί που τους δεχόμαστε με χαρά στη ζωή μας και που μας ακολουθούν στις χαρές και στις λύπες μας, στις ομορφιές και στις δυσκολίες μας. Αποτελούν ένα σημαντικό στήριγμα στη ζωή μας μαζί με τον μοναδικό εαυτό μας.

Ας ζήσουμε με απλό και ουσιαστικό τρόπο την καθημερινότητά μας, χωρίς να φοβόμαστε, χωρίς να έχουμε κρατήματα, χωρίς να διστάζουμε πως αν κάνουμε αυτό θα κακοχαρακτηριστούμε ή δε θα γίνουμε αρεστοί. Ας ζήσουμε τη ζωή μας με πάθος και όσο πιο καλά γίνεται…

Μην ξεχνάμε πως η ζωή είναι τόσο ωραία, αλλά και παράλληλα τόσο μικρή! Όπως το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, έτσι και η ζωή. Καλύτερα να κάνουμε κάτι και να μην μας βγει, να αποτύχουμε, ας το κάνουμε -δεν πειράζει- ας είναι και λάθος, παρά να το μετανιώσουμε αργότερα επειδή δεν το τολμήσαμε!

Μόνο μία λέξη με τεράστια σημασία… Ζήσε!

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στην Αγία Παρασκευή, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».