O Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Δημήτριος Πλαπούτας καταδικάζονται στο Ναύπλιο σε θάνατο

Στις 7 Ιουνίου 1834 ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Δημήτριος Πλαπούτας καταδικάζονται στο Ναύπλιο σε θάνατο για συνωμοσία και εσχάτη προδοσία.

Ιστορία Εικονογραφημένη (ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ)

Το Τραμ... στους δρόμους: Τηλεγραφήματα Wikileaks για το 1974 στην Κύπρο

Το Τραμ... στους δρόμους: Τηλεγραφήματα Wikileaks για το 1974 στην Κύπρο: "Η ΤΗΚ είχε Phantom - Όπλα και πετρέλαιο έδινε η Λιβύη - Στρατό θα έδινε το Πακιστάν" Συγκλονιστικά στοιχεία για την περί...

ΛΥΚΑΙΑ 2013 - ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΑΡΧΑΙΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΛΥΚΑΙΑ 2013 - ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΑΡΧΑΙΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ -27 ΙΟΥΛΙΟΥ ΕΩΣ ΚΑΙ 4 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

\ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΓΩΝΩΝ ΠΙΕΣΤΕ ΕΔΩ ...

Δείτε περισσότερα
http://en-arcadia.blogspot.gr/2013/07/2013.html

________________________

*ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΑΡΚΑΔΙΚΟ ΒΗΜΑ" αρ. φ. 246 - Ιούνιος - Ιούλιος 2013

Δ/βάθμια Εκπ/ση- Σχολή Αργυροχρυσοχοϊας Στεμνίτσας

S.O.S.ΤΕ ΤΗ ΣΧΟΛΗ ΑΡΓΥΡΟΧΡΥΣΟΧΟΪΑΣ ΣΤΕΜΝΙΤΣΑΣ

Σας ενημερώνουμε πως το Υπουργείο Παιδείας δρομολογεί το κλείσιμο και της Σχολής Αργυροχρυσοχοϊας Στεμνίτσας, η οποία λειτουργεί ανελλιπώς από το 1976, συντηρώντας μία παράδοση τουλάχιστον 500 ετών. Στην περσινή σχολική χρονιά είχε 45 μαθητές με 4 μόνο άτομα εκπαιδευτικό προσωπικό και ΔΕΝ παράγει άνεργους.

Το link για ηλεκτρονικές υπογραφές:

http://www.change.org/petitions/επα-σ-αργυροχρυσοχοΐας-να-σώσουμε-τον-κλάδο-της-αργυροχρυσοχοΐας-στη-δημόσια-εκπαίδευση-2

Εφημερίδα "Χώρα Στεμνίτσα"

~~~~~~~

Ανοιχτή επιστολή

της Σχολής Αργυροχρυσοχοΐας Στεμνίτσας

Εκ μέρους της Σχολής Αργυροχρυσοχοΐας Στεμνίτσας και σχέση με το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Παιδείας περί κατάργησης ειδικοτήτων της επαγγελματικής εκπαίδευσης και ιδιαίτερα της ειδικότητας της Αργυροχρυσοχοΐας καταθέτουμε κείμενο διαμαρτυρίας και τεκμηριωμένο αίτημα μη πραγματοποίησης του σχεδίου αυτού.

Γενικότερα θεωρούμε απαράδεκτη την τακτική της κατάργησης ως λύση των όποιων  προβλημάτων γιατί όχι μόνο δεν προσφέρει λύση αλλά δημιουργεί σοβαρές ελλείψεις και περισσότερα προβλήματα.

Ειδικότερα δε:

o   Για την επαγγελματική εκπαίδευση:
Θεωρούμε λάθος να βάλλεται η επαγγελματική εκπαίδευση της χώρας, και μάλιστα, αντί να δημιουργηθεί ένα σύστημα Δ/βάθμιας εκπ/σης με ισοδύναμη βαρύτητα μεταξύ γενικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης, να καταργούνται ειδικότητες με αποτέλεσμα να οδηγείται μεγάλο μέρος μαθητών σε επαγγελματικά αδιέξοδα, ενώ ταυτόχρονα ολόκληροι κλάδοι καταδικάζονται σε μαρασμό και ολοκληρωτικό αφανισμό (πόσο μάλλον όταν μιλάμε για  ειδικότητες που δεν υπάρχει αντίστοιχή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση).
Η Δ/βάθμια επαγγελματική εκπαίδευση παράγει ένα μεγάλο μέρος των καταρτισμένων αποφοίτων που κυρίως αυτοαπασχολούνται, χωρίς να επιβαρύνουν ουσιαστικά τους δείκτες ανεργίας (αντίθετα αποτελούν σοβαρή εργασιακή διέξοδο). Κατοχυρώνει δε εκπαιδευτικές και εργασιακές δυνατότητες σε μια μεγάλη ποικιλία πληθυσμιακών ομάδων, τόσο νεαρής όσο και μεγαλύτερης ηλικίας, αφού η ελάχιστη προϋπόθεση για τη φοίτηση είναι το αποδεικτικό της Α Λυκείου και όχι το απολυτήριο Λυκείου (όπως στα ΙΕΚ) ή οι εξετάσεις (όπως στην τριτοβάθμια εκπαίδευση). Δηλαδή κατοχυρώνει το δημόσιο και δημοκρατικό αγαθό της παιδείας και της κατάρτισης για εργασία. Σημειωτέον δε ότι με αυτή την ενέργεια της κατάργησης απειλείται αυτή τη στιγμή το μέλλον όλων των μαθητών που φοιτούν στις εν λόγω ειδικότητες (και πιθανότατα και η επαγγελματική κατοχύρωση των ήδη αποφοίτων;)

o   Για την ειδικότητα της Αργυροχρυσοχοΐας:
Ο επαγγελματικός κλάδος της Αργυροχρυσοχοΐας έχει βαθιές ρίζες στην μακραίωνη πολιτιστική ιστορία και στον παραγωγικό ιστό της χώρας (από την αρχαιότητα έως σήμερα). Όχι μόνο επιβίωσε σθεναρά όλους τους αιώνες της ιστορίας μας, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις παρήγαγε ανάπτυξη και πολιτισμό ακόμα και σε δύσκολες περιόδους (πχ τουρκοκρατία). Στη σύγχρονη Ελλάδα το νήμα της παράδοσης και των τεχνικών διασώζεται πια μόνο μέσω των Σχολών (των οποίων η κατάργηση σχεδιάζεται και) από τις οποίες έχουν αποφοιτήσει σημαντικοί και καταξιωμένοι τεχνίτες αλλά και καλλιτέχνες. Αποτελεί, επιπλέον, ιστορικό, αρχαιολογικό και πολιτιστικό αντικείμενο με προεκτάσεις στη «βαριά» τουριστική βιομηχανία. 

     Κατά την άποψη μας αποτελεί επίσης και εξαγώγιμο προϊόν, σύμφωνα με παρατηρήσεις μας, ακόμα και στο εκπαιδευτικό επίπεδο. Για όλα τα παραπάνω θεωρούμε, λοιπόν, ότι η ειδικότητα αυτή πρέπει πάσει θυσία να διατηρηθεί, δεδομένου ότι μιλάμε για πολύ μικρό αριθμό σχολών ανά την Ελλάδα, ότι το κόστος λειτουργίας της ειδικότητας είναι μειωμένο λόγω του μικρού αριθμού εργαζομένων (σύμφωνα με τις λίστες που ανακοινώθηκαν: 16 άτομα) και ότι επιπλέον μέχρι στιγμής έχει δαπανηθεί μεγάλο ποσό για το εξοπλισμό και την κτιριακή υποδομή των εργαστηρίων, που θα πάει χαμένο. Παράλληλα οι απόφοιτοι των σχολών αυτών δεν προσβλέπουν σε κάποια πρόσληψη, κυρίως αυτοαπασχολούνται αναπτύσσοντας επιχειρηματικές δραστηριότητες στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Επιπλέον, ο κλάδος της Αργυροχρυσοχοΐας δεν υπάρχει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τα δημόσια ΙΕΚ της ειδικότητας είναι απελπιστικά λίγα και αποκλείουν πληθυσμιακές ομάδες χωρίς απολυτήριο Λυκείου,ενώ τα ιδιωτικά ΙΕΚ είναι πολύ δαπανηρά. Συμπερασματικά, θέλουμε ένας τέτοιος σημαντικός κλάδος να περάσει σχεδόν αποκλειστικά σε ιδιωτικούς φορείς ή επιθυμούμε να υπάρχει δημόσια μερίδα στην ανάπτυξη του; 

o   Για τη Σχολή Αργυροχρυσοχοΐας Στεμνίτσας:
Στη Στεμνίτσα Αρκαδίας, περιοχή με αποδεδειγμένη αργυροχρυσοχοϊκή παράδοση τουλάχιστον 500 χρόνων (που αποτέλεσε στη μεταβυζαντινή περίοδο πανελλαδικό πυρήνα ανάπτυξης με βάση την Πελοπόννησο αλλά και με δραστηριότητα σε Κωνσταντινούπολη, Αλεξάνδρεια, Μολδοβλαχία κ.α) η παράδοση συνεχίστηκε αδιάλειπτα με πολλούς και σημαντικούς αργυροχρυσοχόους. Δύο από αυτούς, ο (μπάρμπα-) Λάμπης Κατσούλης, βραβευμένος για το έργο του από την Ακαδημία Αθηνών, και ο Αριστείδης Βλαχόγιαννης ξεκίνησαν το 1976  τη λειτουργία της Σχολής Αργυροχρυσοχοΐας Στεμνίτσας (αρχικά σαν σχολή του ΕΟΜΜΕΧ και από το 1980 υπαγόμενη στο Υπουργείο Παιδείας).

Από τότε η σχολή αυτή παράγει άρτια καταρτισμένους τεχνίτες αλλά και (σε κοινωνικό επίπεδο) αποτελεί πυρήνα πολιτιστικής και οικονομικής ανάπτυξης καθώς και τουριστικό πόλο έλξης για την ευρύτερη περιοχή του (τωρινού) Δήμου Γορτυνίας. Η συγκεκριμένη λοιπόν σχολή αναγνωρίζοντας το ρόλο της στην τοπική κοινωνία αλλά και την εκπαιδευτική ευθύνη που φέρει προς μαθητές και αποφοίτους έχει να επιδείξει στο βιογραφικό της πάμπολλες συμμετοχές τόσο σε εκθέσεις (τοπικού ή πανελλαδικού επιπέδου), όσο και σε διαγωνισμούς (πανελλαδικού και ευρωπαΐκού επιπέδου) και μάλιστα με πολλές διακρίσεις, ενώ παράλληλα διοργανώνει ή συμμετέχει στη διοργάνωση συνεδρίων, σεμιναρίων αλλά και τοπικών κοινωνικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων. Για όλα τα παραπάνω η σχολή αποτελεί σήμερα έναν από τους βασικούς πυρήνες για την τουριστική και οικονομική ανάπτυξη, όχι μόνο της Στεμνίτσας αλλά και του Δήμου Γορτυνίας. Να τονιστεί επίσης ότι η τοπική κοινωνία αναγνωρίζοντας και αυτή με τη σειρά της το ρόλο της σχολής υποστηρίζει τις δραστηριότητες της και ειδικά μέσω των τοπικών συλλόγων, συνδέσμων και σωματείων η σχολή υποστηρίζεται και οικονομικά, ιδιαίτερα από το Ίδρυμα Χρ.Β. Ρούνιου, το οποίο καλύπτει σημαντικό μέρος των εξόδων της σε εξοπλισμό εδώ και χρόνια. Επιπροσθέτως η παρουσία της σχολής αποτελεί το βασικό λόγο για την επικείμενη δημιουργία του Μουσείου Αργυροχρυσοχοΐας στη Στεμνίτσα (στη διαμόρφωση, στήριξη και διαδραστική λειτουργία του οποίου παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο). Σημειώνεται δε ότι με βάση την ύπαρξη και παρουσία της έχει ήδη εκπονηθεί σχέδιο προβολής της περιοχής (ως τόπος αργυροχρυσοχοϊκού προορισμού) από το Δήμο Γορτυνίας και τους τοπικούς φορείς ενώ ήδη ετοιμάζεται να λειτουργήσει από τον Οκτώβριο εργαστήριο αποφοίτων με παραγωγικό τομέα, συνδέοντας έτσι στην πράξη την εκπαιδευτική διαδικασία με την αγορά.

Τα τελευταία χρόνια η σχολή διευρύνει τους ορίζοντές της ακόμα περισσότερο ανοίγοντας διαύλους επικοινωνίας και ανταλλαγών με το εξωτερικό, σε εκπαιδευτικό επίπεδο - με αναγνωρισμένους φορείς όπως το Βρετανικό Μουσείο - αλλά και σε εργασιακό επίπεδο, με πανευρωπαϊκές αλλά και διεθνείς διοργανώσεις του αντικειμένου, όπως η συμμετοχή στην Munich Show –Mineralientage Munchen, αλλά και η φετινή πρώτη διοργάνωση της Εαρινής Σύναξης Αργυροχρυσοχόων (εξειδικευμένα σεμινάρια από επαγγελματίες του χώρου προς μαθητές και αποφοίτους πανελλαδικά) που φιλοδοξεί σε βάθος πενταετίας να σταθεί σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Ταυτόχρονα ετοιμάζει ένα πρόγραμμα για την παραγωγή e-learning υλικού που θα είναι ανοιχτό και προσιτό σε όλους. Υλοποιεί δηλαδή στην πράξη ένα διευρυμένο και εξωστρεφές σχολείο που ταυτόχρονα προσφέρει κατάρτιση υψηλού επιπέδου. Απόδειξη αυτών η κατακόρυφη αύξηση φοιτούντων μαθητών, η ποιότητα των παραγόμενων έργων (σχ: http://epas-stemn.ark.sch.gr) το βιογραφικό της σχολής και η αδιαμφισβήτητη φήμη της (ακόμα και στο εξωτερικό) ως «μία από τις καλύτερες αργυροχρυσοχοϊκές σχολές».

Συμπερασματικά λοιπόν αναρωτιόμαστε πώς είναι δυνατόν να κλείνει μια σχολή που:

o   είναι ιστορική

o   είναι άρτια εξοπλισμένη και στεγάζεται χωρίς ενοίκιο σε δημοτικό κτίριο

o   προσφέρει υψηλού επιπέδου κατάρτιση

o   βρίσκεται σε πλήρη άνθηση παραγωγικότητας και δραστηριοτήτων

o   κερδίζει διαρκώς διακρίσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη

o   δικτυώνεται διαρκώς σε εκπαιδευτικό και εργασιακό επίπεδο σε Ελλάδα και Ευρώπη

o   έχει ανοδική πορεία στον αριθμό των μαθητών (με 47 εγγραφές το 2012-13)

o   διδάσκει σε μαθητές από όλη την Ελλάδα

o   βρίσκεται σε ορεινό οικισμό και συνδέεται απόλυτα με τον κοινωνικό, πολιτιστικό, τουριστικό και οικονομικό ιστό του τόπου

o   αποτελεί το κέντρο σημαντικών δραστηριοτήτων (Μουσείο Αργυροχρυσοχοΐας, εργαστήριο αποφοίτων), που βρίσκονται σε εξέλιξη (και για μέρος των οποίων έχουν ήδη δαπανηθεί ποσά)

o   διοργανώνει η ίδια δραστηριότητες (Εαρινή Σύναξη Αργυροχρυσοχόων, πλατφόρμα e-learning), που υλοποιούν στην πράξη (και για πρώτη φορά στην Ελλάδα και στη δημόσια εκπαίδευση) σημαντικά ανοίγματα της εκπαιδευτικής διαδικασίας στον επαγγελματικό χώρο και στη δια βίου μάθηση.

o   έχει χαμηλές ανάγκες ετήσιας κρατικής χρηματοδότησης (στο ύψος των 13.000€) και χρηματοδοτείται επιπλέον και από άλλο οργανισμό (Ίδρυμα Χρ. Β. Ρούνιου)

o   χρειάζεται για να λειτουργεί πλήρως μόνο 4 εκπαιδευτικούς (3 αργυροχρυσοχόους+ 1 καλλιτεχνικών μαθημάτων)

Για όλους τους παραπάνω λόγους θεωρούμε ακράδαντα ότι η Σχολή Αργυροχρυσοχοΐας Στεμνίτσας πρέπει να παραμείνει ανοικτή και σε πλήρη λειτουργία και ως εκ τούτου η συνέχεια της αργυροχρυσοχοϊκής εκπαίδευσης στη Στεμνίτσα να συνεχιστεί ανεμπόδιστα.

Υπογράφεται:

Η Δ/ντρια της ΕΠΑ.Σ. Στεμνίτσας:

 Όλγα Παπαδοπούλου

Ο Σύλλογος Διδασκόντων της ΕΠΑ.Σ. Στεμνίτσας:

Σαρακινιώτη Θεοδώρα, Σχίζα Ελένη, Μπενοπούλου Σοφία

Τοπικοί Φορείς:

Ο Δήμαρχος Γορτυνίας και δημοτικοί Σύμβουλοι

Το Τοπικό Συμβούλιο Δ.Δ. Στεμνίτσας

Το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο Στεμνίτσας

Ο Πολιτιστικός-Εξωραϊστικός Σύλλογος «Υψούντας»

Πατριωτικός Σύνδεσμος Τρικολώνων

Το Σωματείο Ιδιοκτητών Τουριστικών και Επισιτιστικών Επιχειρήσεων Στεμνίτσας

Το Κοινωφελές Ίδρυμα Χρ. Β. Ρούνιου

Κάτοικοι της Στεμνίτσας

Μαθητές και απόφοιτοι της ΕΠΑ.Σ. Στεμνίτσας

Από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. των συνιστωσών στον ενιαίο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

του Γιώργου Η. Παπαηλιού *

Δικηγόρου-Διδάκτορα Νομικής

 

Η κρίση που η Ευρώπη και ολόκληρος ο κόσμος βιώνουν είναι συστημική, δηλαδή κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, υπό τη μορφή που αυτό σήμερα εμφανίζεται, αυτήν του νεοφιλελεύθερου μοντέλου.

Στην Ελλάδα, η, μέσω των «μνημονίων», εξελισσόμενη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα οδηγεί στην καθυπόταξη της χώρας στους ξένους δανειστές, στη μετατροπή της σε αποικία χρέους και, με την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και του εθνικού πλούτου, σε χώρο εκμετάλλευσης (από μεγάλα ιδιωτικά και ξένα κρατικά συμφέροντα) των πλουτοπαραγωγικών πηγών της, στην ουσιαστική «απαγόρευση» κάθε δημιουργικής παραγωγικής πρωτοβουλίας, στη φτωχοποίηση των μεσαίων στρωμάτων, στην πληβειοποίηση των κατώτερων στρωμάτων και στον αποκλεισμό της νέας γενιάς από το μέλλον.

Η ελληνική κοινωνία μετασχηματίζεται βίαια προς την κατεύθυνση της ισοπέδωσης των λαϊκών, μεσαίων και κατώτερων, στρωμάτων, των δυνάμεων της δημιουργίας, της εργασίας, της γνώσης, του πολιτισμού και της νέας γενιάς. Προκειμένου η κατάληξη αυτού του μετασχηματισμού να αποτραπεί, αλλά και να διαμορφωθούν συνθήκες μιάς άλλης κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής διάταξης δυνάμεων προς όφελος των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων, τα οποία μπορούν να ανασυντεθούν, δημιουργώντας νέα κοινωνικά υποκείμενα, απαιτούνται ρήξεις και εν τέλει ανατροπή του υπάρχοντος συστημικού πλαισίου. Η ανατροπή μπορεί να πραγματωθεί, μόνον με την άσκηση ριζοσπαστικών πολιτικών, ενεργό και ισχυρή λαϊκή στήριξη και εντός και εκτός Ευρώπης συμμαχίες.

Ευρύτατα κοινωνικά λαϊκά στρώματα, μέχρι την έναρξη εφαρμογής των «μνημονιακών» πολιτικών, σε μεγάλο βαθμό εκπροσωπούνταν ή θεωρούσαν ότι εκπροσωπούνται κυρίως από το πα.σο.κ. αλλά και τη λαϊκή δεξιά.

Η νέα κατάσταση πραγμάτων έχει αλλάξει την πολιτική συμπεριφορά αυτών των κοινωνικών στρωμάτων. Τα οδηγεί, σε μεγάλο βαθμό, προς την αριστερά, όχι διότι από τη μία μέρα στην άλλη, έχουν αποκτήσει «αριστερή» συνείδηση, αλλά διότι, οργισμένα και εξουθενωμένα, διαπιστώνουν ότι τα συμφέροντά τους δεν εκφράζονται ούτε από τη «συστημική» σοσιαλδημοκρατία, ούτε από τον «ελεήμονα» συντηρητισμό, των οποίων οι κομματικοί φορείς προ πολλού έχουν προσχωρήσει και υποταγεί στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με τις πολλές, διαφόρων ιδεολογικών προελεύσεων, συνιστώσες, κυρίως λόγω του ριζοσπαστικού λόγου του και της εκ μέρους του εκφρασθείσας βούλησης να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες, κατόρθωσε, να προσελκύσει, τουλάχιστον εκλογικά, όλον αυτό τον κόσμο και να καταστεί κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. 

Επομένως, στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. «έχει λάχει ο κλήρος» να αναλάβει πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση της ανατροπής.

Προϋπόθεση γι΄ αυτές είναι να μετασχηματιστεί σε ενιαίο πολιτικό κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, με σκοπό να οικοδομήσει, να σταθεροποιήσει και να αξιοποιήσει κατά τρόπο αξιόπιστο την ευρεία κοινωνική συμμαχία των λαϊκών, μεσαίων και κατώτερων, στρωμάτων, των δυνάμεων της δημιουργίας, της εργασίας, της γνώσης, του πολιτισμού και της νέας γενιάς, ώστε, και με την αναζήτηση προοδευτικών πολιτικών συμμαχιών, να καταστεί ένας αποτελεσματικός πόλος διεκδίκησης της διακυβέρνησης της χώρας και περαιτέρω ένας ριζοσπαστικός φορέας διακυβέρνησης αυτής. 

Η επιτυχία του εγχειρήματος εξαρτάται από την ικανότητα και δυνατότητα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να διατηρήσει, να αποκτήσει και να αποβάλει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Κατ’ αρχάς ο ενιαίος ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πρέπει να παραμείνει κόμμα με αριστερό χαρακτήρα, χωρίς να αλλοιωθούν το αριστερό αξιακό φορτίο και τα αξιακά προτάγματα που, ως αριστερά, διαχρονικά εκφράζει, να επιβεβαιώσει τα κινηματικά χαρακτηριστικά του, συνδεόμενος δημιουργικά με τα κινήματα πολιτών και τα δίκτυα αλληλεγγύης και να μη μεταλλαγεί δεξιόστροφα σε ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, σε ένα νέο πα.σο.κ. με δημαγωγικά και παραγοντίστικα χαρακτηριστικά. 

Επιπλέον πρέπει να αποβάλλει τα, λόγω δόμησής του, γραφειοκρατικά γνωρίσματα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. των συνιστωσών, χωρίς να αναδιπλωθεί σε ένα φοβικό και κλειστό σχήμα. Ο ενιαίος ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πρέπει να είναι ανοικτός έναντι ενός κόσμου που έχει διαφορετική πολιτική προέλευση και μέχρι τώρα είχε πορευτεί σε διαφορετικούς δρόμους από ότι ο ίδιος, με μέλη ισότιμα, χωρίς επετηρίδα και σειρά προτεραιότητας. Ο πλουραλισμός, η θεσμοθέτηση τάσεων και η εσωκομματική δημοκρατία συνιστούν στοιχεία δύναμης, αρκεί η πολυφωνία να μην εμποδίζει τη διαμόρφωση δημιουργικών συνθέσεων, τη λήψη αποφάσεων, την ενιαία δημόσια έκφραση και δράση. 

Τέλος, ο ενιαίος ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ως εν δυνάμει κυβέρνηση, οφείλει να διατυπώσει σαφή, ρεαλιστικό, ειλικρινή, πειστικό, αριστερό προγραμματικό λόγο. Έτσι δεν θα μετεξελιχθεί σε απλό μηχανισμό επιδίωξης της κυβερνητικής διαχείρισης, χωρίς συγκεριμένες κοινωνικές αναφορές και σαφή ιδεολογικό-πολιτικό προσανατολισμό. 

Η εξελικτική πορεία του χώρου της ριζοσπαστικής αριστεράς, από τον ΣΥΝ στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. των συνιστωσών και από αυτόν στον ενιαίο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., δείχνει ότι έχει τη δύναμη, το ανοιχτό και ανεξάρτητο πνεύμα, όχι να μεταλλάσσεται, αλλά να μετεξελίσσεται, εισπράττοντας και αφομοιώνοντας τα μηνύματα των καιρών, παρακολουθώντας και αναλύοντας την εξέλιξη της κοινωνίας, ώστε να μη παραμένει απολίθωμα του παρελθόντος.

Εν προκειμένω, η ευθύνη του ενιαίου ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έναντι του τόπου και του λαού είναι μεγάλη. Καλείται, αφενός να σταματήσει την συντελούμενη κοινωνική, εθνική και εν τέλει ανθρωπιστική κασταστροφή και αφετέρου, ανατρέποντας τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που ασκούνται υπό την εποπτεία των ξένων δανειστών και την πρόθυμη σύμπραξη της εγχώριας διαπλεκόμενης συμμαχίας του χρηματοπιστωτικού τομέα, των κυρίαρχων μέσων μαζικής ενημέρωσης και του «μνημονιακού» πολιτικού συστήματος, να διαμορφώσει και, όταν κληθεί να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, να εφαρμόσει ένα σχέδιο ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας, εκ βάθρων ανασύνταξης του πολιτικού συστήματος, παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και αποκατάστασης της αξιοπρέπειας της χώρας και των πολιτών. 

 ________________

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Η Αυγή» της 6.7.2013

Το κολύμπι σώζει ζωές - Από το Σωματείο «Αντιμετώπιση Παιδικού Τραύματος»

Το μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας περιβάλλεται από θάλασσα και αμέτρητα νησιά, έχει επίσης λίμνες, ποτάμια και χείμαρρους.

Λόγω καλών καιρικών συνθηκών τον περισσότερο χρόνο, οι ακτές είναι γεμάτες κόσμο.

Ο συνδυασμός ήπιου κλίματος και υγρού στοιχείου, κάνει τα παιδιά στη χώρα μας  ιδιαίτερα επιρρεπή στα ατυχήματα από πνιγμό.

Είναι αποδεδειγμένο ότι τα μικρά παιδιά μπορούν να πνιγούν, σε λίγα μόνο εκατοστά νερό σε ελάχιστο χρόνο.

Στη Θάλασσα

·       Είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε στα παιδιά μας από την πιο μικρή ηλικία να κολυμπούν σωστά, το κολύμπι σώζει ζωές.

·       Ποτέ μην αφήνουμε μικρά παιδιά κοντά στο νερό χωρίς επίβλεψη, ακόμα και εάν ξέρουν να κολυμπούν.

·       Να μην βασιζόμαστε σε φουσκωτά αντικείμενα όπως μπρατσάκια και κουλούρες, για την ασφάλεια των παιδιών μας.

·       Να μην κολυμπούν  τα παιδιά με γεμάτο στομάχι, πρέπει να έχουν περάσει τουλάχιστον 3 ώρες από το τελευταίο γεύμα.

·       Μην αφήνουμε τα παιδιά να απομακρύνονται από την ξηρά χωρίς επίβλεψη.

·       Είναι επικίνδυνο το κολύμπι σε πολύ ταραγμένη θάλασσα και σε περιοχές όπου υπάρχει δυνατό θαλάσσιο ρεύμα.

·       Είναι σημαντικό τα παιδιά να μην υπερεκτιμούν τις δυνατότητές τους στο κολύμπι και να αποφεύγουν  τους ηρωϊσμούς.

·       Επικίνδυνα παιχνίδια στο νερό, όπως πατητές, κράτημα αναπνοής και άλλα, πρέπει να αποφεύγονται, μπορούν πολύ εύκολα να καταλήξουν σε πνιγμό.

·       Στις μικρές ηλικίες, όταν τα παιδιά βρίσκονται σε σκάφος πρέπει πάντα να φοράνε εγκεκριμένα σωσίβια και να επιβλέπονται.

Θαλάσσια Αθλήματα

·       Όταν κάνουν θαλάσσια αθλήματα τα παιδιά, πρέπει πάντα να φορούν εγκεκριμένα σωσίβια, ακόμα και εάν κολυμπούν καλά.

·       Εφόσον τα παιδιά θέλουν να ασχοληθούν με θαλάσσια αθλήματα, όπως ιστιοπλοΐα, θαλάσσιο ski,  ιστιοσανίδα και καταδύσεις, είναι σημαντικό να παρακολουθήσουν πρώτα, μαθήματα σε εξειδικευμένες σχολές  και να μάθουν να ακολουθούν τους κανόνες του κάθε αθλήματος.

·       Σε περίπτωση που μεγαλύτερα παιδιά, κάνουν καταδύσεις και υποβρύχιο ψάρεμα, πρέπει να χρησιμοποιούν τον κατάλληλο εξοπλισμό, να ακολουθούν πιστά τους κανόνες ασφαλείας, να είναι συνδεδεμένα με την ειδική σημαδούρα για να διακρίνονται από διερχόμενα σκάφη  και να είναι πάντα συνοδευόμενα.

Σε Πισίνα

·       Εφόσον υπάρχουν μικρά παιδιά στην οικογένεια, η πισίνα πρέπει να είναι σωστά περιφραγμένη ή να έχει κάλυμμα ασφαλείας.

·       Ποτέ να μην κολυμπάνε παιδιά σε πισίνα, χωρίς επίβλεψη.

·       Να μάθουμε στα παιδιά, να προσέχουν ιδιαίτερα τον περίγυρο της πισίνας, γιατί τρέχοντας ή παίζοντας, μπορούν εύκολα να γλιστρήσουν και να τραυματιστούν σοβαρά.

·       Στην πισίνα όπως στη θάλασσα, είναι σημαντικό να μάθουν τα παιδιά να κάνουν βουτιές, μόνον εφόσον βεβαιωθούν ότι τα νερά είναι αρκετά βαθιά και δεν υπάρχουν εμπόδια.

Σε άλλους Χώρους όπου υπάρχει νερό

·       Είναι σημαντικό να μάθουν τα παιδιά να μην πλησιάζουν κοντά σε φουσκωμένο χείμαρρο ή ποτάμι, γιατί εάν πέσουν μέσα μπορεί να πνιγούν.  Για τον ίδιο λόγο δεν πρέπει να κολυμπούν σε ποτάμι, όταν υπάρχει δυνατό ρεύμα.

·       Τα παιδιά να αποφεύγουν τις βουτιές σε λίμνη, όταν τα νερά είναι θολά.

·       Τα μικρά παιδιά δεν πρέπει να πλησιάζουν και να σκύβουν πάνω από πηγάδια, στέρνες και αρδευτικά κανάλια, γιατί πέφτοντας μέσα, μπορεί να τραυματιστούν σοβαρά ή να πνιγούν.

ΠΡΟΣΟΧΗ!!!!!!

Ασφάλεια δεν σημαίνει υπερπροστασία.

Τα παιδιά πρέπει να μη φοβούνται το «νερό»,

αλλά να το χαίρονται με ασφάλεια.

Σημείωση: Το Σωματείο «Αντιμετώπιση Παιδικού Τραύματος» είναι μη κερδοσκοπικός Οργανισμός που έχει σκοπό να συμβάλει στην καθοριστική μείωση των Παιδικών Ατυχημάτων και των συνεπειών τους.

Γυθείου 1^Α, Χαλάνδρι 152 31

Τηλέφωνο: 210-6741.933 Fax: 210-6743.950

www.pedtrauma.gr – info@pedtrauma.gr

Τον δρόμο της ξενιτιάς θα πάρει τους επόμενους δώδεκα μήνες το 4,1% των Ελλήνων

Τον δρόμο της ξενιτιάς σκέφτεται να πάρει τους επόμενους 12 μήνες το 4,1% των Ελλήνων πολιτών, σύμφωνα με την τριμηνιαία έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την απασχόληση και την κοινωνική κατάσταση στην Ευρώπη, που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.

Σύμφωνα με την έκθεση της Επιτροπής, η μείωση της απασχόλησης και η εκτίναξη της ανεργίας των νέων σε ορισμένα κράτη μέλη της ΕΕ, τα τελευταία τέσσερα χρόνια, συνέβαλαν στην αύξηση της κινητικότητας εντός της ΕΕ.

Όπως αναφέρει το ΑΜΠΕ, το ποσοστό των Ευρωπαίων πολιτών «με σοβαρές προθέσεις να μεταναστεύσουν εντός των επόμενων 12 μηνών» υπερδιπλασιάστηκε από το 0,5% το 2010 στο 1,2% το 2012. Το υψηλότερο ποσοστό Ευρωπαίων που σκοπεύουν σοβαρά να μεταναστεύσουν τον επόμενο χρόνο καταγράφεται από τους Έλληνες (4,1%). Ακολουθούν οι Λιθουανοί (3,9%), οι Λετονοί (3,8%), οι Βούλγαροι (3,4%) και οι Ρουμάνοι (2,8%).

Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, το 2012 ένας στους τέσσερις Έλληνες (24%) επιθυμεί να μεταναστεύσει μόνιμα και το 63% εξ’ αυτών εντός της ΕΕ. Στην ΕΕ, τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 20% και 44%. Το μεγαλύτερο ποσοστό Ευρωπαίων που επιθυμούν να μεταναστεύσουν μόνιμα καταγράφεται από τους Βρετανούς (29%), ενώ επιθυμούν να μεταναστεύσουν μόνιμα περίπου ένας στους τέσσερεις Βέλγους, Βούλγαρους, Έλληνες, Κύπριους, Ούγγρους, Ιταλούς, Λετονούς, Λιθουανούς και Πορτογάλους.

Επιπλέον, η έκθεση επισημαίνει ότι η κινητικότητα εντός της ΕΕ, αυξήθηκε κατά την περίοδο της κρίσης (2008-2012), κυρίως από πολίτες των χωρών οι οποίες επλήγησαν σοβαρά. Για παράδειγμα, η κινητικότητα των Ελλήνων πολιτών εντός της ΕΕ αυξήθηκε κατά 170%, των Ισπανών κατά 107%, των Ιρλανδών κατά 64% και των Ούγγρων κατά 58%. Αντίθετα η κινητικότητα εντός της ΕΕ μειώθηκε για τους Πολωνούς, τους Ολλανδούς, τους Ρουμάνους και τους Πορτογάλους.

Όσον αφορά, ειδικότερα, τη μετανάστευση Ευρωπαίων πολιτών προς τη Γερμανία, σημειώνεται ότι από το 2008 ως το 2012, οι Έλληνες μετανάστες τετραπλασιάστηκαν, οι Ισπανοί τριπλασιάστηκαν και οι Ιταλοί και οι Πορτογάλοι διπλασιάστηκαν.

Επίσης, σημειώνεται ότι από το 2010 ο αριθμός μεταναστών από τον ευρωπαϊκό Νότο προς τη Γερμανία αυξήθηκε κατά 19%, με εντυπωσιακότερη άνοδο το 2012 κατά 8%. Σε απόλυτους αριθμούς, οι μεγαλύτερες αυξήσεις μεταναστών προς τη Γερμανία καταγράφηκαν από τους Ιταλούς και τους Έλληνες.

Ειδικότερα, το διάστημα 2010-2013, οι Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία αυξήθηκαν κατά 25%. Καταγράφονται δηλαδή 25.000 περισσότεροι απασχολούμενοι Έλληνες στη Γερμανία (συνολικά απασχολούνται 123,7 χιλιάδες).

Εξάλλου, σημαντική αύξηση κατά 45% σημείωσε η μετανάστευση Ευρωπαίων πολιτών προς τον Καναδά, το διάστημα 2008-2012. Η μεγαλύτερη αύξηση μεταναστών προς των Καναδά καταγράφηκε από τους Ισπανούς (301%), τους Ιρλανδούς (158%), τους Έλληνες (155%) τους Ιταλούς (96%) και τους Πορτογάλους (69%).

Σε ό,τι αφορά την ανεργία στην ΕΕ, η έκθεση επισημαίνει ότι έφτασε το ιστορικό επίπεδο των 26,6 εκατ. ανέργων τον Απρίλιο του 2013, δηλαδή στο 11% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της ΕΕ και στο 12,2% της ευρωζώνης. Η μακροχρόνια ανεργία επιδεινώθηκε στα περισσότερα κράτη- μέλη στο τέλος του 2012, καταγράφοντας 11,6 εκατομμύρια μακροχρόνια άνεργους Ευρωπαίους πολίτες (4,9% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού).

Επισημαίνεται, ότι στην Ελλάδα καταγράφεται το υψηλότερο ποσοστό μακροχρόνιων ανέργων, με 16,8% το 2012, καθώς και το υψηλότερο ποσοστό άνεργων νέων, με 60%, τον Φεβρουάριο του 2013.

Τέλος, σύμφωνα με την έκθεση της Επιτροπής, στην Ελλάδα παρατηρείται η μεγαλύτερη μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας (-5,5%) το 2012, σε σχέση με το 2011. Το ίδιο διάστημα το μοναδιαίο κόστος εργασίας στην ΕΕ αυξήθηκε κατά 0,4%. Παράλληλα, οι Έλληνες εμφανίζονται να είναι οι πολίτες της ΕΕ που εργάζονται περισσότερο σε εβδομαδιαία βάση (42,6 ώρες, έναντι 40,6 ώρες που είναι ο μέσος όρος στην Ευρώπη).

Ν.Β.

Παιδιά σε χωριό της Ελλάδας μεγαλώνουν χωρίς τους γονείς τους γιατί η κρίση τους έδιωξε!

Παιδιά σε χωριό της Ελλάδας μεγαλώνουν χωρίς τους γονείς τους γιατί η κρίση τους έδιωξε!

Κλειώ: Η ταινία που μας έκανε να δακρύσουμε είναι αληθινή

                     Κοινωνία                                 


Όπως όλοι ξέρουμε η οικονομική κρίση που «μαστίζει» τη χώρα μας έχει αναγκάσει πολλούς Έλληνες να φύγουν στο εξωτερικό.

Κανείς όμως δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως υπάρχει χωριό στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Οιχαλία Τρικάλων, όπου 60 παιδιά μένουν με τους παππούδες τους καθώς οι γονείς τους έχουν μεταναστεύσει ενώ 550 οικογένειες έχουν φύγει στο εξωτερικό, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη.

Η ταινία μικρού μήκους «Κλειώ» των μαθητών του Γυμνασίου Οιχαλίας Τρικάλων, αποτυπώνει με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο τον Γολγοθά που βιώνουν τα παιδιά με γονείς μετανάστες.
Οι ψυχολογικές και κοινωνικές συνέπειες είναι πολύ σοβαρές και αποτυπώνονται με άριστο τρόπο στην ταινία.
«Χάσαμε πολύτιμες στιγμές από τη ζωή μας. Όσα χρήματα και να κερδίσεις, είναι πράγματα που πονάνε: να περνάει η εφηβεία τους και να μην είμαστε δίπλα τους.» λέει η Ελένη Αθανασίου μητέρα και οικονομική μετανάστρια που έχει αποχωριστεί το παιδί της.
«Όταν έχω μια πολύ μεγάλη στεναχώρια κοιτάζω τις φωτογραφίες της μητέρας μου και καταλαβαίνω τότε ότι είναι πολύ δύσκολο να ζεις χωρίς την μαμά σου και τον μπαμπά σου. Είναι πολύ οδυνηρό. Έχω ένα αδερφάκι που γεννήθηκε στην Αυστρία και έμεινε εκεί με τους γονείς μου» λέει η Άννα Μαρία Παπαναστασίου που μεγαλώνει με τον παππού της και τη γιαγιά της στο χωριό Οιχαλία.
«Όταν πήγαινα τα παιδιά εκεί πέρα έκλαιγα γιατί χωρίζονταν από μένα. Όταν έπαιρνα τα παιδιά από εκεί, έκλαιγα γιατί χωρίζονταν από τους γονείς.» εξομολογείται η γιαγιά Μαρία Μακρυγιάννη που μεγαλώνει την εγγονή της.

Λίγα λόγια για την ταινία
Η ταινία «Κλειώ», η οποία πήρε πριν από λίγες μέρες το βραβείο καλύτερης ταινίας δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, από το υπουργείο Παιδείας, πραγματεύεται τη ζωή μιας μαθήτριας, της Κλειούς, που ζει με τη γιαγιά της, καθώς οι γονείς της είναι μετανάστες στη Γερμανία. Αν και πρόκειται για ταινία μικρής διάρκειας, συγκινεί το κοινό, καθώς είναι έντονες οι συναισθηματικές διακυμάνσεις που βιώνει η Κλειώ στο σχολικό περιβάλλον, αλλά και στην καθημερινότητά της. Η καταπληκτική φυσιογνωμία της γιαγιάς Βαγγελιώς "ξεδιπλώνει" συναισθήματα, ενώ περνάει και το μήνυμα της στοργής προς την τρίτη ηλικία.

Οι καθηγητές και οι μαθητές που συμμετείχαν σε αυτό το εγχείρημα κατάφεραν, με πενιχρά μέσα, να γυρίσουν την ταινία και τώρα είναι ενθουσιασμένοι με την επιτυχία της.

Η 12λεπτη συγκινητική ταινία, με αγγλικούς και γερμανικούς υπότιτλους, θα συμμετάσχει σε διεθνή φεστιβάλ σε χώρες του εξωτερικού.

http://youtu.be/y9usy4Qta3c

Star.gr

Ανοικτή Συζήτηση του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου για το "Σχέδιο στρατηγικής ολοκληρωμένης ανάπτυξης 2013-2020 του Λεκανοπεδίου Μεγαλόπολης"

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ   

Τμήμα Πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών

 

Διεύθυνση: Τέρμα Καραϊσκάκη, 22100 Τρίπολη

Τηλ. 2710-372102, fax: 2710-221147

Στην Ανοικτή Συζήτηση του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου για το "Σχέδιο στρατηγικής ολοκληρωμένης ανάπτυξης 2013-2020 του Λεκανοπεδίου Μεγαλόπολης"

Το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου διοργανώνει Ανοικτή Συζήτηση με τίτλο «Σχέδιο Στρατηγικής ολοκληρωμένης ανάπτυξης 2013-2020 Λεκανοπεδίου Μεγαλόπολης»

την Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013 στη Μεγαλόπολη στο Πνευματικό Κέντρο.

 Ώρα έναρξης  17:00

Σκοπός της είναι η αναζήτηση προτάσεων που θα εξασφαλίζουν την ενεργό συμμετοχή όλων των ενδιαφερόμενων φορέων στο σχεδιασμό και την υλοποίηση μιας στρατηγικής καινοτομίας που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες του κόσμου του Δήμου Μεγαλόπολης.

Οι ερωτήσεις που θα τεθούν περιγράφονται στο ενδεικτικό ερωτηματολόγιο. Τα αποτελέσματα της ανοικτής συζήτησης θα συμπεριληφθούν στη Μελέτη στρατηγικής ολοκληρωμένης ανάπτυξης 2013-2020 του Λεκανοπεδίου Μεγαλόπολης.

Πρόγραμμα Ανοικτής Συζήτησης

17.00 Παρουσίαση Στόχων Μελέτης

17.10 Παρουσίαση Επιχειρησιακού Μεγαλόπολης

17.20 Παρουσίαση Ειδικού Αναπτυξιακού Προγράμματος Περιφέρειας

17.30-18.30 Συζήτηση – Κατάθεση απόψεων

Η ΕΡΑ Τρίπολης, εδώ και 66 χρόνια, απ' το 1947, λειτουργεί ανελλιπώς και καλύπτει τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας για έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση,

ΤΡΙΠΟΛΗ

Τρίπολη: Η θέση των εργαζομένων της ΕΡΑ Τρίπολης


Η ΕΡΑ Τρίπολης, εδώ και 66 χρόνια, απ' το 1947, λειτουργεί ανελλιπώς και καλύπτει τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας για έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση, διαμορφώνει το πρόγραμμά της, ανάλογα με τις ανάγκες της εποχής, αφουγκράζεται τους πολίτες και τα προβλήματά τους, ψυχαγωγεί, στέκεται αρωγός σε κοινωνικές εκδηλώσεις, λαμβάνει πρωτοβουλίες, διοργανώνει ραδιομαραθώνιους για μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, δίνει μικρόφωνο στους πολίτες μέσα από διάφορες δράσεις και στηρίζει πρωτοποριακές πρωτοβουλίες. Μέσα απ' τις συχνότητές της και μέσα απ' την διαδικτυακή πύλη της, το…
Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη, 11 Ιουνίου 2013 22:06 |
ΤΡΙΠΟΛΗ
Τρίπολη: Αεροπανό συμπαράστασης για την ΕΡΑ Τρίπολης


Στον... αέρα συνεχίζει να βρίσκεται το έκτακτο πρόγραμμα της ΕΡΑ Τρίπολης, με αφορμή το ΦΕΚ για το κλείσιμο της ΕΡΤ Α.Ε. και την άμεση απόλυση όλων των εργαζομένων στη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Κοντά στους εργαζόμενους βρίσκεται αρκετός κόσμος (μέσα και έξω απ' το κτίριο), όπου και συμπαραστέκεται σ' όλη αυτή την προσπάθεια για να μείνει ανοιχτή η ''φωνή της Περιφέρειας Πελοποννήσου''. Μάλιστα, έχουν ήδη αναρτηθεί αεροπανό με μηνύματα υπέρ της λειτουργίας της ΕΡΤ Α.Ε. Η ΕΡΑ Τρίπολης θα μείνει ανοιχτή όλο…
Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη, 11 Ιουνίου 2013 21:59 |
ΤΡΙΠΟΛΗ
Τρίπολη: Συλλαλητήριο αύριο για την ΕΡΑ Τρίπολης


Κατόπιν απόφασης των εργαζομένων της ΕΡΑ Τρίπολης, αύριο, στις 8 το βράδυ, στην Κεντρική Πλατεία της Τρίπολης, πραγματοποιείται συγκέντρωση-συλλαλητήριο υπέρ των εργαζομένων της ΕΡΤ Α.Ε. και υπέρ του δημόσιου χαρακτήρα της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Την συγκέντρωση στηρίζει το Εργατικό Κέντρο Αρκαδίας. Καλούνται όλοι οι πολίτες όπως στηρίξουν με την παρουσία τους το εν λόγω συλλαλητήριο.Στ. Ζορμπαλάς
Διαβάστε περισσότερα...



Τρίτη, 11 Ιουνίου 2013 21:36 |
ΤΡΙΠΟΛΗ
Τρίπολη: Παρέμβαση Τατούλη για το κλείσιμο της ΕΡΑ Τρίπολης


Παρέμβαση Πέτρου Τατούλη, είχαμε πριν από λίγο, για το θέμα του κλεισίματος της ΕΡΑ Τρίπολης και της ΕΡΑ Καλαμάτας. Το γραπτό μήνυμά του έχει ως εξής:''Να επανεξετάσει η κυβέρνηση το ενδεχόμενο να κλείσουν οι περιφερειακές συχνότητες της ΕΡΑ στην Πελοπόννησο κάλεσε τον Πρόεδρο της ΕΡΤ με επιστολή του ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης, τονίζοντας τον διαχρονικά κρίσιμο ενημερωτικό και κοινωνικό ρόλο τους στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, και ιδιαίτερα στις απομακρυσμένες περιοχές της''.Στ. Ζορμπαλάς
Διαβάστε περισσότερα...



Τρίτη, 11 Ιουνίου 2013 21:25 |
ΤΡΙΠΟΛΗ
Τρίπολη: Αγωνιστικό φρόνημα στην ΕΡΑ Τρίπολης


Σε εξέλιξη είναι απ' τις 6 το απόγευμα, έκτακτη, ζωντανή εκπομπή στην ΕΡΑ Τρίπολης, με αφορμή την ανακοίνωση της γενικής κυβέρνησης για το ''κλείσιμο'' όλων των δομών του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα. Όλο το έμψυχο δυναμικό της ΕΡΑ Τρίπολης, βρίσκεται στις... επάλξεις της αντίδρασης και της κινητοποίησης, γνωστοποιώντας στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, όλες τις...πραγματικές αλήθειες γύρω απ' την ΕΡΤ και τα όσα αυτή υπηρετεί σύμφωνα με τον καταστατικό της νόμο. Στο στούντιο, στα γραφεία και έξω απ' το κτίριο της ΕΡΑ Τρίπολης,…
Διαβάστε περισσότερα...



Τρίτη, 11 Ιουνίου 2013 20:59 |
ΤΡΙΠΟΛΗ
Τρίπολη: Αντιδράσεις για το κλείσιμο της ΕΡΑ Τρίπολης


Την αντίθεσή τους απέναντι στο λουκέτο της ΕΡΤ που ανακοινώθηκε στις 6.00 το απόγευμα από τον υπουργό Σίμο Κεδίκογλου εκφράζουν οι εργαζόμενοι στην ΕΡΑ Τρίπολης οι οποίοι καλούν τους πολίτες, τους φορείς της κοινωνίας και της πολιτείας να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στην απόφαση κλεισίματος της ΕΡΤ.Σε ζωντανή εκπομπή που είναι σε εξέλιξη από τις 6.30 το απόγευμα μέσα από τη συχνότητα της ΕΡΑ Τρίπολης, εκπρόσωποι της πολιτείας, της περιφέρειας Πελοποννήσου, δήμων, εκπρόσωποι κομμάτων, φορέων, συλλόγων και πολίτες εκφράζουν…
Διαβάστε περισσότερα...

Η Δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη

   ΙΣΤΟΡΙΚΑ  ΚΕΙΜΕΝΑ  

Του Μιχάλη  Λυμπεράτου*

Η πορεία της ζωής του Γρηγόρη Λαμπράκη ήταν προδιαγεγραμμένη από τη στιγμή που επέλεξε να αποτελέσει την προμετωπίδα του αγώνα για δημοκρατία, ειρήνη, ευημερία και κοινωνική δικαιοσύνη. Και ήταν προδιαγεγραμμένη γιατί συνιστούσε, με την αποφασιστικότητα και τον δυναμισμό του, ένα από τα ανυποχώρητα υπομόχλια της πάνδημης απαίτησης ανατροπής ενός καταπιεστικού αντιδημοκρατικού καθεστώτος, που αναπαραγόταν αδιάλειπτα από την εποχή του εμφυλίου, και φαινόταν να έχει εξαντλήσει τα μέσα επιβολής του.

Πράγματι, ο Λαμπράκης αποτελούσε έναντι του, χωρίς κανένα μαζικό έρεισμα, καθεστώτος αυτού μια καθοριστική απειλή κυρίως επειδή συμβόλιζε την επέκταση των αγώνων και σε μερίδες της κοινωνίας που δεν είχαν βαφτιστεί μέχρι τότε ως τυπικοί εχθροί του κόσμου της εθνικοφροσύνης. Γιατί ο Λαμπράκης δεν ήταν κομμουνιστής, δεν ήταν εργάτης, αλλά ένας προβεβλημένος διανοούμενος της Αριστεράς, υφηγητής Πανεπιστημίου, ένας ένδοξος βαλκανιονίκης αθλητής, που κάποτε συνεχάρη τον Τζ Όουενς στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου. Αυτός ο άνθρωπος εξελίχθηκε σε έναν αμετακίνητο πολιτικό ακτιβιστή που αποφάσισε να συνδράμει και να αποτελέσει το παράδειγμα για όλους τους άλλους Έλληνες που συγκρούονταν με τους μηχανισμούς της μετεμφυλιακής αντιδημοκρατικής εκτροπής. Με άλλα λόγια ήταν η τρανή απόδειξη ότι ο αγώνας αυτός επεκτεινόταν πλέον σε όλες τις κοινωνικές δυνάμεις και μάλιστα δημιουργούσε ανθρώπους αποφασισμένους να συγκροτήσουν δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης, μηχανισμούς αλληλοβοήθειας-όπως το ίδιο το ιατρείο του Λαμπράκη που παρείχε  και δωρεάν περίθαλψη στους αναξιοπαθούντες- αλλά και διατεθειμένους να θυσιάσουν τον εαυτό τους, την κοινωνική τους προβολή, τον ταξικό τους προσδιορισμό, ακόμα και τη σωματική τους ακεραιότητα, προς όφελος του κοινωνικού καλού.

Για αυτό επέλεξαν να δολοφονήσουν τον Λαμπράκη. Όπως το ίδιο έκαναν με έναν άλλο καθηγητή πανεπιστημίου, τον Δημήτρη Μπάτση στο πρόσωπο του οποίου δολοφόνησαν όχι μόνο ένα συνεργάτη του Μπελογιάννη αλλά και έναν αστό διανοούμενο που διαφήμιζε άθελα του την ιδέα ότι οι λαϊκοί αγώνες, οι μακρόπνοοι στόχοι, ο εκδημοκρατισμός της κοινωνίας δεν ήταν αποκλειστική υπόθεση των κομμουνιστών και των αριστερών αλλά όλων των πολιτών. Τόσο στο πρόσωπο του Μπάτση όσο και του Λαμπράκη επιχειρήθηκε να τρομοκρατηθεί το σύνολο του πνευματικού κόσμου της χώρας, όπως και οι κοινωνικές ομάδες στις οποίες ανήκαν. Όμως και μόνο το γεγονός ότι δικαστές, όπως ο Σαρτζετάκης και ο Δελλαπόρτας, δεν φοβήθηκαν να αποκαλύψουν τους ενόχους της δολοφονίας του Λαμπράκη έδειξε ότι η υπόθεση του εκδημοκρατισμού της χώρας είχε πλέον αποκτήσει στήριξη και μέσα σε τμήματα του ίδιου του κρατικού μηχανισμού.

Μάλιστα, ο Λαμπράκης συνιστούσε δύο φορές απειλή. Γιατί δεν ήταν από τις περιπτώσεις αγωνιστών που μπορούσαν να τα βάλουν μαζί του με πρακτικές εγκλεισμού και ποινικοποίησης. Μια φυλάκισή του θα διέλυε όλα τα προσχήματα εκδημοκρατισμού του καθεστώτος που προσπαθούσε να καλλιεργήσει η κυβέρνηση τότε της ΕΡΕ. Από την άλλη δεν ήταν δυνατόν να «πειστεί και να συμμορφωθεί». Ήταν πλήρως συνειδητοποιημένος,  απόλυτα πεπεισμένος για την αναγκαιότητα του αγώνα του, ένας τολμηρός, επίμονος και κοινωνικά ευαίσθητος πολίτης που δεν θα πρόδιδε τις αρχές και τις ελπίδες των συνανθρώπων του, ένας ανθρωπιστής που μετέτρεψε σε προσωπικό βίωμα την κοινωνική προσφορά, από τη στόφα των ηρώων εκείνων, που χωρίς καμία ιδιοτέλεια, δεν αντιμετωπίζονται με τον απλό εκφοβισμό και την τρομοκρατία. Έπρεπε να βγει βιολογικά από τη μέση γιατί συνιστούσε το πρότυπο ενσάρκωσης μιας ευρύτατης κοινωνικής συμμαχίας και απαίτησης που ανέτρεπε βαθμηδόν το εμφυλιοπολεμικό κράτος και υποδείκνυε ότι ο εκφοβισμός των πολιτών δεν είχε πλέον την αποτελεσματικότητα του παρελθόντος.

Στην ουσία η δολοφονία του Λαμπράκη ήταν τρόπον τινά ο επιθανάτιος ρόγχος ενός πανικόβλητου κράτους καταπίεσης και αυταρχισμού. Για αυτό το λόγο προσέλαβε αυτά τα ειδεχθή χαρακτηριστικά με τα οποία πραγματοποιήθηκε. Γιατί έγινε χωρίς κανένα πρόσχημα, σε δημόσια θέα, με την ωμότητα που χαρακτηρίζει πρακτικές της σικελικής μαφίας. Μικρόνοες και λούμπεν δολοφόνοι και πίσω τους πανικόβλητοι μηχανισμοί που βίωναν την αδυναμία να επιβάλουν τις επιλογές τους ακόμη και να διασωθούν έναντι ενός ποινικού συστήματος που δεν μπορούσε πια να τους προστατεύσει. Αντίθετα πανικόβλητοι παρέλαυναν μετά τη δολοφονία έξω από τα ανακριτικά γραφεία δικαστών που δεν ήθελαν πια να τους προστατεύσουν, έναντι μιας κοινής γνώμης που απαιτούσε κάθαρση ως φαντάσματα ενός παρελθόντος καταπίεσης που πέθαινε.

Γιατί το μετεμφυλιακό κράτος κατέρρεε όχι μόνο εξαιτίας της ατομικής προσφοράς ανθρώπων όπως ο Λαμπράκης, αλλά και κάτω από τα κτυπήματα του μαζικού κινήματος. Ο «Ανένδοτος» ήταν σε πλήρη εξέλιξη και ριζοσπαστικοποιούνταν συνέχεια, προσλαμβάνοντας σταδιακά τον χαρακτήρα μιας κοινωνικής έκρηξης, η ΕΡΕ του Καραμανλή κλυδωνιζόταν από την αδυναμία της να προτάξει μια συνεκτική πολιτική στρατηγική που να απαντά στις μεταστροφές της συλλογικής συνείδησης και τις απαιτήσεις κάθαρσης, το παλάτι προσπαθούσε να εξοβελίσει τον Καραμανλή, οι Αμερικανοί να τον στηρίξουν, ο στρατός να οργανώσει πραξικόπημα και να αυτονομηθεί τελείως από την κεντρική εξουσία, η CIA να ελέγξει τα κλιμάκιά της, ο παρακρατικός εσμός να αποφύγει την ποινικοποίηση. Αυτό το σύνολο των μηχανισμών της «παράλληλης εξουσίας» στην Ελλάδα αγωνιζόταν μάταια να ενισχύσει τη λειτουργία του, στρατολογώντας νέες δυνάμεις, αφού τα ΛΟΚ, τα ΤΕΑ, οι χιλιάδες μισθοδοτούμενοι χαφιέδες του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως δεν αρκούσαν. Γιατί το απεργιακό κλίμα εντεινόταν συνέχεια (συνταξιούχοι του ΙΚΑ, αυτοκινητιστές, εμποροϋπάλληλοι, οικοδόμοι, γουνοποιοί, αγροφύλακες, γιατροί, καθηγητές), οι αριστεροί φοιτητές στο Δ΄ Πανσπουδαστικό Συνέδριο (Απρίλιος 1963) κυριαρχούσαν απόλυτα ενώ 115 πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις απομόνωναν την ακροδεξιά ηγεσία της ΓΣΕΕ και υπόσχονταν απεργίες που θα ήταν πλέον και πολιτικές, όχι μόνο για μεροκάματα αλλά και για δημοκρατία.

Όμως το απονενοημένο εγχείρημα να αντιμετωπιστούν οι κινητοποιήσεις και οι λαϊκοί αγώνες με μαζική βία και προβοκάτσιες, στα πλαίσια της παλιάς συνταγής των «αγανακτισμένων» πολιτών, αποθέωνε τα κατακάθια της κοινωνίας τα οποία καθίσταντο ανεξέλεγκτα. Το ίδιο το κράτος φαινόταν αδύναμο να τους αφομοιώσει. Την ίδια στιγμή ενισχυόταν υπέρμετρα η «ασφαλιστική δικλείδα» του στρατιωτικού πραξικοπήματος, όπως και ο ΙΔΕΑ μέσα στο στράτευμα, με την προώθηση από τον νέο αρχηγό ΓΕΣ, τον αντιστράτηγο Σακελλαρίου, τον Δεκέμβριο του 1962, όλων των μελλοντικών πραξικοπηματιών  του 1967 (Χατζηπέτρου, Παπαδόπουλου, Μακαρέζου, Μέξη, Βελισσαρούδη, Κοντώση), αυτών που δεν είχε προωθήσει ο εξίσου θιασώτης πραξικοπημάτων προκάτοχός του στρατηγός Καρταμάκης. 

Έτσι, η Ελλάδα έναντι της ενεργοποίησης του σχεδίου «Περικλής», αντιμετωπίζει, την εποχή που δολοφονείται ο Λαμπράκης, με τη συνδρομή των δυνάμεων ασφαλείας και τη CIA δεκάδες προβοκάτσιες και πρόβες πραξικοπήματος, ως προέκταση των εκλογών  βίας και νοθείας του 1961, εκδηλώνονται τα  γεγονότα του Γοργοπόταμου  (την Kυριακή 29 Nοεμβρίου 1964, η περιοχή γύρω από τη γέφυρα του Γοργοποτάμου γεμίζει με 13 νεκρούς και 80 τραυματίες, τη στιγμή που για πρώτη φορά γιορτάζεται η Εθνική Aντίσταση στην Ελλάδα), ενώ πραγματοποιείται η «δολιοφθορά του Έβρου» (την άνοιξη του 1965, ή 117 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού, πού έδρευε στην Ορεστιάδα, απέστειλε στο Κιλκίς 23 αυτοκίνητα τύπου «Τζαίημς»  αρκετά από τα όποια έμειναν στο δρόμο από διάφορες βλάβες, οι οποίες από το Διοικητή της Μοίρας Γ. Παπαδόπουλο αποδόθηκαν σε κομμουνιστική δολιοφθορά). Για να αντιμετωπιστεί το ογκούμενο λαϊκό κίνημα  λαμβάνουν χώρα η Ιουλιανή επιχείρηση-προβοκάτσιες, τον Αύγουστο του 1965, με τη συνδρομή της CIA (J. Maury), όπως και η προετοιμασία του πραξικοπήματος των Συνταγματαρχών ( υπό την εποπτεία των Harry. Green- St. Milton). Όλα βρίσκονταν υπό τον έλεγχο της Επιτροπής Μυστικών Επιχειρήσεων  του Ανώτατου Αρχηγείου των Συμμαχικών Δυνάμεων στην Ευρώπη (SHAPE), στρατιωτικού βραχίονα του NATO.

Στα σχέδια αυτά τη συνδρομή τους παρείχαν η ΚΥΠ (επικεφαλής Αλ. Νατσινας), η Υπηρεσία Πληροφοριών του Υπουργείου Προεδρίας (επικεφαλής Ν. Γωγούσης), το Κλιμάκιο της ΚΥΠ στο Υπ. Β. Ελλάδας (επικεφαλής Ι. Χολέβας και συνταγματάρχης Καρύδας), η  Εθνική Ασφάλεια της Αστυνομίας και της Χωροφυλακής, η ηγεσία τους στη Θεσσαλονίκη (Κ. Μήτσου, Ευθ. Καμούτσης, Εμ. Καπελώνης, Κ. Δόλκας),  τα Σπουδαστικά και τα συνδικαλιστικά τμήματα της Ασφάλειας (Τετραδάκος, Μητρομάρας, Καραμήτσος) κλπ.

Ο ρόλος αυτών των κέντρων παραεξουσίας  αποδείχθηκε εξαιρετικά οδυνηρός ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη, στην πόλη όπου οι δολοφόνοι δρούσαν κατ` εξακολούθηση. Θύματά τους πριν τον Λαμπράκη ήταν ο Γιάννης Ζεύγος, τον Μάρτιο του 1947, ο Τζορτζ Πολκ στις 16 Μάιου 1948, ο Στέφανος Βελδεμίρης, στις 26 Οκτωβρίου του 1961, που έκανε το «σφάλμα» να μοιράζει προκηρύξεις της ΕΔΑ αλλά και μετά τον Λαμπράκη ο Γιάννης Χαλκίδης, στις 5ης Σεπτεμβρίου του 1967, που ανατίναξε ένα στύλο της ΔΕΗ για να κλείσουν για λίγα λεπτά τα φώτα της ΔΕΘ, ο Γιώργος Τσαρουχάς, στις 10 Μαίου 1968, του οποίου η ζωή απειλήθηκε και την ημέρα της δολοφονίας του Λαμπράκη.

Και ήταν δυστυχώς η Θεσσαλονίκη το θέατρο αυτών των δολοφονιών γιατί κουβαλούσε τη μεταπολεμική αδράνεια της τιμωρίας των δοσίλογων της πόλης στη Γερμανική Κατοχή. Και ήταν τόσο ειδεχθής ο δοσιλογισμός αυτός ώστε τις ναζιστικές συμμορίες του Πούλου και του Βήχου αναγκάστηκαν να τις διαλύσουν οι ίδιοι οι Γερμανοί. Όμως την οργάνωση ΕΑΟ-Εθνικός Ελληνικός Στρατός των Κώστας, Κυριάκος και Μιχάλης Παπαδόπουλος, από το χωριό Κούκος Πιερίας, (τουρκόφωνοι οπλαρχηγοί, Κισσά Μπατζάκ, Μιχάλ Αγάς) την αναγνωρίσε το ελληνικό κράτος  ως αντιστασιακή με βασιλικό διάταγμα, παρότι εκπαιδεύτηκαν από τους Γερμανούς και βρέθηκαν προσκεκλημένοι των Ναζί στη Βιέννη στις αρχές Ιουλίου 1944. Ο Κώστας Παπαδόπουλος έγινε και βουλευτής της ΕΡΕ, εναντίον του οποίου χειροδίκησε ο Λαμπράκης μέσα στη βουλή το Μάρτιο του 1963 για να προστατέψει τον Αντ. Μπριλλάκη. Τέτοιοι πρώην δοσίλογοι ήταν και ο  Ξενοφώντας Γιοσμάς της «Εθνικής Αντικομμουνιστικής Οργάνωσης Κατερίνης», ο οποίος προμήθευσε το τρίκυκλο με το οποίο σκοτώθηκε ο  Λαμπράκης. 

Με τη συνδρομή των αντι-συγκεντρώσεων που οργάνωνε το Συμβούλιο Μελετών της ΚΥΠ-(Κ. Γωγούσης, Γ. Γεωργαλάς και Δ. Κατσούλης) και την πλαισίωση  του Ε΄ Αστυνομικού Τμήματος και 180 χωροφύλακες με στολή, η Θεσσαλονίκη ήταν, έτσι, υπό τον απόλυτο έλεγχο του «παράλληλου» κράτους. Έχοντας στο πλευρό του τους παρακρατικούς αλλά και μηχανισμούς προερχόμενους από το στρατό (και ο Παπαδόπουλος βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη την ημέρα ή την επαύριο της δολοφονίας του Λαμπράκη) ήταν θέμα χρόνου να εκδηλωθεί τρομοκρατικό κτύπημα και κατά στελεχών της Αριστεράς, όπως ο Λαμπράκης και ο Τσαρουχάς. Εκτός των άλλων οι παρακρατικοί είχαν με το μέρος τους, επιπλέον, και τον ανεξέλεγκτο συρφετό των 4.000 «ιδιωτών» που επιστρατεύτηκαν με αφορμή την επίσκεψη Ντε Γκωλ στην Ελλάδα στις 16 Μαρτίου 1963 και έφεραν τις περιβόητες «καρφίτσες» ως αναγνωριστικό.

Έτσι, όταν ο Λαμπράκης συνδέθηκε με το κύριο επίδικο πεδίο του πολιτικού αγώνα της εποχής, το ζήτημα των εξοπλισμών, υπήρχε ένας ολόκληρος μηχανισμός έτοιμος να τον σκοτώσει. Γιατί ήταν μια εποχή όπου οι πωλήσεις όπλων στη Μέση Ανατολή και το Ισραήλ από τη Γερμανία είχαν υπερβεί κάθε όριο λογικής, ο Κένεντι πρότεινε τη δημιουργία στόλου 25 πλοίων για την εκτόξευση πυρηνικών πυραύλων με έδρα τη Μεσόγειο, οι αντιθέσεις ΗΠΑ, Γαλλίας και Βρετανίας για τους εξοπλισμούς βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, ενώ η εμπλοκή με τα πυρηνικά στην Κούβα τρόμαζε όσο και οι ευρείες πωλήσεις όπλων από τους Σοβιετικούς στη Μέση Ανατολή. Δεν ήταν τυχαίο ότι ενώ η Γαλλία οργάνωνε το δικό της πυρηνικό οπλοστάσιο, απεσταλμένος του Κένεντι ζητούσε από τις φίλα προσκείμενες στους Αμερικανούς κυβερνήσεις των Βαλκανίων να προωθήσουν τη δημιουργία πυρηνικού δικτύου του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια (18 Απριλίου 1963).
Επομένως, όταν ο Λαμπράκης οργάνωνε μαζί με το Σύνδεσμο Μπέρναντ Ράσελ και τους Ευρωπαίους ακτιβιστές τις πορείες ειρήνης στην Ευρώπη, απειλούσε ευθέως τα νατοϊκά σχέδια με αυτό που κυρίως οι Αμερικανοί φοβούνταν: την ακύρωση των εξοπλιστικών σχεδίων από το λαϊκό μαζικό ευρωπαϊκό κίνημα. Αυτό είχε ήδη δώσει τα διαπιστευτήρια του. Ήταν η μεγάλη πορεία στο Λονδίνο στις 12 Απριλίου 1963 όπου σε τέσσερις μέρες κατέληξε στο Χάυντ Πάρκ του Λονδίνου. Με το πανό αυτής της πορείας ο Λαμπράκης πορεύτηκε και τη δική του πορεία στις 21 Απριλίου 1963 από το Μαραθώνα, για να απαχθεί από την αστυνομία στο δρόμο από το Χαρβάτι προς Ραφήνα και να συλληφθούν πάνω από 1000 άτομα στην Πνύκα.

 Όμως δεν ήταν μόνο το αντιπολεμικό κίνημα με το οποίο συνδέθηκε ο Λαμπράκης και αποτέλεσε την καρδιά του. Ήταν και το κίνημα του εκδημοκρατισμού και της απελευθέρωσης των πολιτικών κρατουμένων. Ο Λαμπράκης στάθηκε στο πλάι της Μπέτυ Αμπατιέλου στο Λονδίνο που υποχρέωσε τη Φρειδερίκη και τη διεθνή κοινότητα να σταθούν έναντι στο πρόβλημα με τις αντιδημοκρατικές διώξεις στην Ελλάδα. Οι δηλώσεις του Λαμπράκη στον αγγλικό Τύπο στις 25 Απριλίου 1963 για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα ήταν ένα ισχυρό ράπισμα τόσο στο Παλάτι όσο και στην κυβέρνηση Καραμανλή.

Τη διεθνοποίηση του ζητήματος δεν άντεξε ο μηχανισμός εξουσίας στην Ελλάδα. Για αυτό το παρακράτος που βαλλόταν πανταχόθεν, οι κρατικές κατασταλτικές δυνάμεις που διαιώνιζαν αυτούσιο το καθεστώς των εμφυλιοπολεμικών διώξεων, η CIA που αγωνιούσε για την τροπή που έπαιρναν τα πράγματα με την ανάπτυξη του μαζικού κινήματος στην Ελλάδα, το Παλάτι που είχε τρωθεί το κύρος του και διεκδικούσε από την κυβέρνηση ακόμα και το Διοικητήριο της Θεσσαλονίκης, ο ΙΔΕΑ και η ΚΥΠ που οργάνωναν για μια τουλάχιστον 8ετία το επικείμενο στρατιωτικό πραξικόπημα αλλά και η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή που προσέφυγε στη λύση της δράσης των παρακρατικών οργανώσεων στην Ελλάδα (250 ήταν εκείνες που ξεπήδησαν μετά την επιτυχία της ΕΔΑ στις εκλογές του 1958), όλοι αυτοί συνέβαλαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. 

_________________________

* Ομιλία του συγγραφέα στην εκδήλωση για τα "50 χρόνια από την δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη στο διήμερο Ειρήνης και Αλληλεγγύης στον Μαραθώνα- Νέα Μάκρη 1η και 2 Ιουνίου 2013", που διοργανώθηκε από την Τοπική Επιτροπή Μαραθώνα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, την Ν.Ε. Ανατ. Αττικής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, και το Τμήμα Πολιτισμού ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ..

 

Ο Μιχάλης Λυμπεράτος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Σπούδασε στο Ιστορικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή με θέμα τις εκλογές του 1946 στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου.
Έχει συγγράψει τον τόμο "Ιστορία της πολεμικής αεροπορίας στη Μέση Ανατολή (1941-1944)". Εργασίες του έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά ενώ έχει λάβει μέρος με εισηγήσεις του σε διεθνή συνέδρια για τον Εμφύλιο Πόλεμο και ημερίδες με θεματολογία που εκτείνεται μέχρι το 1965. Έχει δώσει, επίσης, διαλέξεις για τον Εμφύλιο Πόλεμο στο Μεταπτυχιακό Τμήμα Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Εργάζεται στην εκπαίδευση.

**Προδημοσίευση από την εφημερίδα ¨Αρκαδικό Βήμα" Ιούνιος 2013 αρ. φυλ. 246