..................
του Γιώργου Η. Παπαηλιού *
Δικηγόρου-Διδάκτορα Νομικής
Η κρίση που η Ευρώπη και ολόκληρος ο κόσμος βιώνουν είναι συστημική, δηλαδή κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, υπό τη μορφή που αυτό σήμερα εμφανίζεται, αυτήν του νεοφιλελεύθερου μοντέλου.
Στην Ελλάδα, η, μέσω των «μνημονίων», εξελισσόμενη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα οδηγεί στην καθυπόταξη της χώρας στους ξένους δανειστές, στη μετατροπή της σε αποικία χρέους και, με την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και του εθνικού πλούτου, σε χώρο εκμετάλλευσης (από μεγάλα ιδιωτικά και ξένα κρατικά συμφέροντα) των πλουτοπαραγωγικών πηγών της, στην ουσιαστική «απαγόρευση» κάθε δημιουργικής παραγωγικής πρωτοβουλίας, στη φτωχοποίηση των μεσαίων στρωμάτων, στην πληβειοποίηση των κατώτερων στρωμάτων και στον αποκλεισμό της νέας γενιάς από το μέλλον.
Η ελληνική κοινωνία μετασχηματίζεται βίαια προς την κατεύθυνση της ισοπέδωσης των λαϊκών, μεσαίων και κατώτερων, στρωμάτων, των δυνάμεων της δημιουργίας, της εργασίας, της γνώσης, του πολιτισμού και της νέας γενιάς. Προκειμένου η κατάληξη αυτού του μετασχηματισμού να αποτραπεί, αλλά και να διαμορφωθούν συνθήκες μιάς άλλης κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής διάταξης δυνάμεων προς όφελος των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων, τα οποία μπορούν να ανασυντεθούν, δημιουργώντας νέα κοινωνικά υποκείμενα, απαιτούνται ρήξεις και εν τέλει ανατροπή του υπάρχοντος συστημικού πλαισίου. Η ανατροπή μπορεί να πραγματωθεί, μόνον με την άσκηση ριζοσπαστικών πολιτικών, ενεργό και ισχυρή λαϊκή στήριξη και εντός και εκτός Ευρώπης συμμαχίες.
Ευρύτατα κοινωνικά λαϊκά στρώματα, μέχρι την έναρξη εφαρμογής των «μνημονιακών» πολιτικών, σε μεγάλο βαθμό εκπροσωπούνταν ή θεωρούσαν ότι εκπροσωπούνται κυρίως από το πα.σο.κ. αλλά και τη λαϊκή δεξιά.
Η νέα κατάσταση πραγμάτων έχει αλλάξει την πολιτική συμπεριφορά αυτών των κοινωνικών στρωμάτων. Τα οδηγεί, σε μεγάλο βαθμό, προς την αριστερά, όχι διότι από τη μία μέρα στην άλλη, έχουν αποκτήσει «αριστερή» συνείδηση, αλλά διότι, οργισμένα και εξουθενωμένα, διαπιστώνουν ότι τα συμφέροντά τους δεν εκφράζονται ούτε από τη «συστημική» σοσιαλδημοκρατία, ούτε από τον «ελεήμονα» συντηρητισμό, των οποίων οι κομματικοί φορείς προ πολλού έχουν προσχωρήσει και υποταγεί στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με τις πολλές, διαφόρων ιδεολογικών προελεύσεων, συνιστώσες, κυρίως λόγω του ριζοσπαστικού λόγου του και της εκ μέρους του εκφρασθείσας βούλησης να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες, κατόρθωσε, να προσελκύσει, τουλάχιστον εκλογικά, όλον αυτό τον κόσμο και να καταστεί κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Επομένως, στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. «έχει λάχει ο κλήρος» να αναλάβει πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση της ανατροπής.
Προϋπόθεση γι΄ αυτές είναι να μετασχηματιστεί σε ενιαίο πολιτικό κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, με σκοπό να οικοδομήσει, να σταθεροποιήσει και να αξιοποιήσει κατά τρόπο αξιόπιστο την ευρεία κοινωνική συμμαχία των λαϊκών, μεσαίων και κατώτερων, στρωμάτων, των δυνάμεων της δημιουργίας, της εργασίας, της γνώσης, του πολιτισμού και της νέας γενιάς, ώστε, και με την αναζήτηση προοδευτικών πολιτικών συμμαχιών, να καταστεί ένας αποτελεσματικός πόλος διεκδίκησης της διακυβέρνησης της χώρας και περαιτέρω ένας ριζοσπαστικός φορέας διακυβέρνησης αυτής.
Η επιτυχία του εγχειρήματος εξαρτάται από την ικανότητα και δυνατότητα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να διατηρήσει, να αποκτήσει και να αποβάλει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Κατ’ αρχάς ο ενιαίος ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πρέπει να παραμείνει κόμμα με αριστερό χαρακτήρα, χωρίς να αλλοιωθούν το αριστερό αξιακό φορτίο και τα αξιακά προτάγματα που, ως αριστερά, διαχρονικά εκφράζει, να επιβεβαιώσει τα κινηματικά χαρακτηριστικά του, συνδεόμενος δημιουργικά με τα κινήματα πολιτών και τα δίκτυα αλληλεγγύης και να μη μεταλλαγεί δεξιόστροφα σε ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, σε ένα νέο πα.σο.κ. με δημαγωγικά και παραγοντίστικα χαρακτηριστικά.
Επιπλέον πρέπει να αποβάλλει τα, λόγω δόμησής του, γραφειοκρατικά γνωρίσματα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. των συνιστωσών, χωρίς να αναδιπλωθεί σε ένα φοβικό και κλειστό σχήμα. Ο ενιαίος ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πρέπει να είναι ανοικτός έναντι ενός κόσμου που έχει διαφορετική πολιτική προέλευση και μέχρι τώρα είχε πορευτεί σε διαφορετικούς δρόμους από ότι ο ίδιος, με μέλη ισότιμα, χωρίς επετηρίδα και σειρά προτεραιότητας. Ο πλουραλισμός, η θεσμοθέτηση τάσεων και η εσωκομματική δημοκρατία συνιστούν στοιχεία δύναμης, αρκεί η πολυφωνία να μην εμποδίζει τη διαμόρφωση δημιουργικών συνθέσεων, τη λήψη αποφάσεων, την ενιαία δημόσια έκφραση και δράση.
Τέλος, ο ενιαίος ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ως εν δυνάμει κυβέρνηση, οφείλει να διατυπώσει σαφή, ρεαλιστικό, ειλικρινή, πειστικό, αριστερό προγραμματικό λόγο. Έτσι δεν θα μετεξελιχθεί σε απλό μηχανισμό επιδίωξης της κυβερνητικής διαχείρισης, χωρίς συγκεριμένες κοινωνικές αναφορές και σαφή ιδεολογικό-πολιτικό προσανατολισμό.
Η εξελικτική πορεία του χώρου της ριζοσπαστικής αριστεράς, από τον ΣΥΝ στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. των συνιστωσών και από αυτόν στον ενιαίο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., δείχνει ότι έχει τη δύναμη, το ανοιχτό και ανεξάρτητο πνεύμα, όχι να μεταλλάσσεται, αλλά να μετεξελίσσεται, εισπράττοντας και αφομοιώνοντας τα μηνύματα των καιρών, παρακολουθώντας και αναλύοντας την εξέλιξη της κοινωνίας, ώστε να μη παραμένει απολίθωμα του παρελθόντος.
Εν προκειμένω, η ευθύνη του ενιαίου ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έναντι του τόπου και του λαού είναι μεγάλη. Καλείται, αφενός να σταματήσει την συντελούμενη κοινωνική, εθνική και εν τέλει ανθρωπιστική κασταστροφή και αφετέρου, ανατρέποντας τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που ασκούνται υπό την εποπτεία των ξένων δανειστών και την πρόθυμη σύμπραξη της εγχώριας διαπλεκόμενης συμμαχίας του χρηματοπιστωτικού τομέα, των κυρίαρχων μέσων μαζικής ενημέρωσης και του «μνημονιακού» πολιτικού συστήματος, να διαμορφώσει και, όταν κληθεί να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, να εφαρμόσει ένα σχέδιο ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας, εκ βάθρων ανασύνταξης του πολιτικού συστήματος, παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και αποκατάστασης της αξιοπρέπειας της χώρας και των πολιτών.
________________
Δημοσιεύτηκε
στην εφημερίδα «Η Αυγή» της 6.7.2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου