..................
Giorgos Bourekas
Στην Τρίπολη ιδρύθηκε τo Πρώτο Δημόσιο Δημοτικό Σχολείο!
Στην Τρίπολη, έξι μήνες μετά την απελευθέρωση, λειτούργησε δωρεάν το πρώτο, σε ελεύθερο έδαφος, δημόσιο ελληνικό σχολείο.
Την ίδρυσή του ανακοίνωσε η Πελοποννησιακή Γερουσία τον Μάρτιο του 1822. Στην ιδρυτική πράξη αναφέρεται ότι η Γερουσία: Τριπολιτσα 16. 3. 1822 Σύσταση σχολείου
Η Πελοποννησιακή Γερουσία προκηρύττει ότι: Κάθε πεφωτισµένη Διοίκησις έχει χρέος να φροντίζει δια την ανατροφήν των πολιτών, δια την ηθικήν και δια την καλήν νοµοθεσίαν, καθότι δι’ αυτών ο άνθρωπος εξ απαλών ονύχων ταυτίζεται µε την αρετήν, γνωρίζει τα καθήκοντά του προς τον Θεόν, προς την πατρίδα και προς τους οµοίους του, και χειραγωγείται προς την οδόν της ευδαιµονίας. Οι Λυκούργοι και Σόλωνες επλαστούργησαν Σωκράτας, Φωκίωνας, Θεµιστοκλέας, Αριστείδας, Δηµοσθένεις, Πλάτωνας και όλους τους αθανάτους ήρωας της Ελλάδος.
Ο δε Μωάµεθ κατεβύθισε τη µητέρα της αρετής και της φιλοσοφίας εις τον ζόφον της αµάθειας, της κακοήθειας και του εγκλήµατος. […] Δια τούτο η σεβαστή Πελοποννησιακή Γερουσία, µ’ όλας τας πολυµερίµνους και κατεπιγούσας ανάγκας της πατρίδος, έλαβε πατριωτικήν κηδεμονίαν διά τήν άγωγήν τής νεολαίας προθυμουμένη να συστήση σχολείον είς αύτήν τήν πόλιν ανάλογον της παρούσης περιστάσεων, δια του διωρισµένου επί τούτου Εφόρου Αρχιµανδρίτου κυρίου Γρηγορίου Δικαίου του και Γερουσιαστού. Προσκαλεί άξίους διδασκάλους διά να διδάξουν διά τής Λαγκαστερίου μεθόδου κοινά γράμματα, ελληνικά, μαθηματικά, και πρός τούτοις τήν γαλλικήν κα’ι τήν ιταλικήν διάλεκτον, προσκαλεί δέ και τήν φιλομαθή νεολαίαν άφ’ όλην τήν Πελοπόννησον να συντρέξη έδώ διά νά διδαχθή άμισθι...»* […]
σχολείο του 1952
To σχολείο στεγάστηκε μέσα σ’ ένα τζαμί, που μετατράπηκε σε διδακτήριο. Πρώτος δάσκαλος ο Νικήτας Νικητόπουλος, καλόγερος από τη Δημητσάνα. Μέθοδος διδασκαλίας η αλληλοδιδακτική μέθοδος, αυτή που η Γερουσία αποκαλεί Λαγκαστέριο μέθοδο, από το όνομα του Ιωσήφ Λάνκαστερ, ο οποίος πρώτος τη θεμελίωσε και η οποία συνίστατο στο να διδάσκονται οι μαθητές των κατωτέρων τάξεων από τους καλύτερους μαθητές των ανωτέρων τάξεων.
Δ. Χαρισιάδης, παιδί με αλφαβητάρι. 1951.
Ανάμεσα στους μαθητές αυτού του σχολείου και ο μικρότερος γιος του Κολοκοτρώνη, Κωνσταντίνος ή Κολλίνος, «ένα πολύ όμορφο παιδί, δέκα ή δώδεκα χρόνων, ντυμένο με μεγαλοπρέπεια και ζωσμένο με πιστόλες και γιαταγάνια, να τρέχει πέρα-δώθε και αυταρχικά να κυβερνάει τους συμμαθητές του, λες και ήθελε να τους αποδείξει ότι τα άρματα έχουν μεγαλύτερη δύναμη από τα γράμματα και πως η κυριαρχία των καπεταναίων ήταν, όπως του σουλτάνου, κληρονομική και αιώνια».
«Ο Κουρέας», του Νικόλαου Γύζη___________________
Θ. Παναγόπουλος τ. δικαστής μιλά στην εφημερίδα “Πατρίς” του Ηρακλείου Κρήτης για το βιβλίο Ιστορίας που έγραψε
:
“Τα παθήματα του παρελθόντος γίνονται μαθήματα, αρκεί να τα γνωρίζουν άρχοντες και λαός”
Της Σοφίας Τσεντελιέρου*
Ο πρώην δικαστής και συγγραφέας του βιβλίου “Τα Ψιλά Γράμματα της Ιστορίας” Θόδωρος Παναγόπουλος μιλά στην “Π”
“Η σημερινή πραγματικότητα δεν διαφέρει από το 1821, ακόμα και σήμερα διορίζονται ράφτες υπουργοί και ναύτες στρατηγοί...”
Δυστυχώς, η ιστορία που μας διδάσκουν είναι εν πολλοίς, μια εικονική, κατασκευασμένη, παραποιημένη ιστορία, που εξυπηρετεί σκοπιμότητες. Αυτές τις διαστρεβλώσεις, τις παραποιήσεις, τα ψέματα σκέφτηκα ν’ αποκαλύψω με το βιβλίο μου
Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το βιβλίο του Θεόδωρου Παναγόπουλου με τίτλο «Τα Ψιλά Γράμματα της Ιστορίας» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ενάλιος».
Ο τ. δικαστής Θ. Παναγόπουλος μιλά στην “Πατρίς” για το βιβλίο Ιστορίας που έγραψε
 |
Ο πρώην δικαστής και συγγραφέας του βιβλίου “Τα Ψιλά Γράμματα της Ιστορίας” Θόδωρος Παναγόπουλος μιλά στην “Π”
“Η σημερινή πραγματικότητα δεν διαφέρει από το 1821, ακόμα και σήμερα διορίζονται ράφτες υπουργοί και ναύτες στρατηγοί...”
Δυστυχώς, η ιστορία που μας διδάσκουν είναι εν πολλοίς, μια εικονική, κατασκευασμένη, παραποιημένη ιστορία, που εξυπηρετεί σκοπιμότητες. Αυτές τις διαστρεβλώσεις, τις παραποιήσεις, τα ψέματα σκέφτηκα ν’ αποκαλύψω με το βιβλίο μου
Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το βιβλίο του Θεόδωρου Παναγόπουλου με τίτλο «Τα Ψιλά Γράμματα της Ιστορίας» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ενάλιος».
Θ. Παναγόπουλος:
“Τα παθήματα του παρελθόντος γίνονται μαθήματα,
αρκεί να τα γνωρίζουν άρχοντες και λαός”
Ερώτηση: Πόσο χρήσιμη είναι η αποκάλυψη των πραγματικών ιστορικών γεγονότων εκείνης της εποχής;
Απάντηση: Πολύ. Σε μια σύγχρονη δημοκρατική πολιτεία οι πολίτες θέλουν, δικαιούνται και πρέπει να ξέρουν την αλήθεια. Η πραγματική ιστορία διδάσκει. Τα παθήματα του παρελθόντος γίνονται μαθήματα, αρκεί να τα γνωρίζουν άρχοντες και λαός. Ο ενημερωμένος σωστά πολίτης είναι δύσκολο να παρασυρθεί από την παραπληροφόρηση και την προπαγάνδα και μπορεί να κρίνει και ν’ αποφασίζει ορθά για ό,τι τον αφορά και να μην αφήνει άλλους ν’ αποφασίζουν για λογαριασμό του. Η ιστορία, λένε, επαναλαμβάνεται είτε ως φάρσα είτε ως τραγωδία. Μόνο που ενίοτε η φάρσα εξελίσσεται σε τραγωδία, γιατί του ενός η μωρία, γίνεται των πολλών η τιμωρία.
Μια κοινωνία που θέλει να προκόψει, οφείλει να διδάσκεται από την ιστορία και να μην επαναλαμβάνει τα λάθη του παρελθόντος. Δεν πρέπει να ανέχεται να την κυβερνούν άσχετα και ανίκανα πρόσωπα. Δε μπορεί να διορίζονται εκάστοτε «τα δικά μας παιδιά» σε θέσεις-κλειδιά. Δε μπορεί να γίνεται χωρίς άλλο ο αφισοκολλητής βουλευτής, ο προπονητής ευρωβουλευτής, ο φαρμακοποιός υπουργός Δικαιοσύνης και ο μηχανικός υπουργός Υγείας και πάει λέγοντας, επειδή το μοναδικό τους προσόν είναι η αφοσίωσή τους στο κόμμα. Κάθε λειτουργία, κάθε εξουσία απαιτεί συγκεκριμένες ειδικές γνώσεις. Δεν κάνουν όλοι για όλα. Και δεν φτάνει ούτε η αφοσίωση, ούτε η εντιμότητα για την κατάκτηση μιας δημόσιας θέσης. Δυστυχώς όμως, η σημερινή ελληνική πραγματικότητα δεν απέχει από εκείνη του 1821. ακόμα και σήμερα εξακολουθούν να διορίζονται ράφτες υπουργοί και ναύτες στρατηγοί!
Μια κοινωνία όμως με τέτοια νοοτροπία και δομή δεν έχει μέλλον. Θα χρειαστεί ίσως οι Έλληνες να δημιουργήσουμε ένα νέο ’21, μια νέα εθνική παλιγγενεσία, για να ξεφύγουμε από την μιζέρια και τη διαφθορά και να θεμελιώσουμε ένα πραγματικό κράτος δικαίου, στο επίκεντρο του οποίου θα είναι κάθε ικανός πολίτης, ανεξαρτήτως ταυτότητας. Αυτό όμως, προϋποθέτει γνώση της πραγματικής ιστορίας, δίκη και καταδίκη της άδικης πραγματικότητας.
πηγή:
Θεόδωρος Δ. Παναγόπουλος – Απόσπασμα από το βιβλίο του “Τα ψιλά γράμματα της ιστορίας. “
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου