Ελληνες στην Ονδούρα

Eρευνα του ΑΠΕ-ΜΠΕ:

Ελληνες στην Ονδούρα; Θα περίμενε κανείς να συναντήσει δυο τρεις οικογένειες, όμως σε αυτή τη φτωχή χώρα της Κεντρικής Αμερικής, οι ελληνικές φαμίλιες ξεπερνούν τις δεκαπέντε। Μάλιστα το ΑΠΕ - ΜΠΕ στην έρευνά του ανακάλυψε ότι μόνο ένας από τους πρώτους Ελληνες που ήρθε εδώ στις αρχές του 20ου αιώνα άφησε πίσω του 120 απογόνους. Είναι το μόνο κράτος της Κεντρικής Αμερικής όπου το ελληνικό στοιχείο δεν είναι συγκεντρωμένο στις μεγάλες πόλεις, αλλά βρίσκεται διάσπαρτο σε όλη τη χώρα. Συγκεκριμένα οι Ελληνες ζουν τουλάχιστον σε επτά πόλεις - χωριά. Οι περισσότεροι βρίσκονται σε καλή οικονομική κατάσταση, με δικά τους εστιατόρια, επιχειρήσεις, ξενοδοχεία και καταστήματα. Ελληνας είναι και ο μόνος εκδότης περιοδικών για το αυτοκίνητο στη χώρα. Στην Ονδούρα δημιουργήθηκε και το πρώτο ελληνικό εστιατόριο στην Κεντρική Αμερική, το 1957. Από τους πρώτους που ήρθαν στην χώρα, στις αρχές του 1920, ήταν ο Κωνσταντίνος Μαρινάκης. Εφυγε από τις Γωνιές της Κρήτης και βρέθηκε αντί για τις ΗΠΑ, που ήταν ο στόχος του, στην Ονδούρα. Δεν απογοητεύτηκε, αντιθέτως άρχισε αμέσως να δουλεύει. Ερωτεύτηκε την Rosa, η οποία ζει σήμερα στην Τεγκουσιγκάλπα (Tegucigalpa) και είναι 93 χρόνων. Από τον έρωτα αυτό σήμερα υπάρχουν 120 απόγονοι. Από αυτούς, ο συνεργάτης του ΑΠΕ ΜΠΕ Δημήτρης Παρούσης που πραγματοποιεί το γύρο του κόσμου αναζητώντας "χαμένους" Έλληνες (περισσότερα στο www.godimitris.gr) συνάντησε τον Επαμεινώνδα Μαρινάκη, έναν από τους μικρότερους γιους της φαμίλιας. Ο Επαμεινώνδας είναι ιδιοκτήτης εστιατορίων, τουριστικών επιχειρήσεων και έχει τον τίτλο του προέδρου του επιμελητηρίου Τουρισμού στην Ονδούρα. Μιλάει λίγα ελληνικά και επισκέπτεται συχνά την Ελλάδα όπου συναντιέται με τους συγγενείς. "Η Ελλάδα είναι ένα κομμάτι της ύπαρξής μας. Ο πατέρας μου απέδειξε σε τούτη τη χώρα τη δυναμική των Ελλήνων και το πείσμα τους να δημιουργήσουν, κόντρα σε οποιεσδήποτε δυσκολίες". Γεύση από Ελλάδα όμως μπορεί να πάρει κανείς στο κέντρο της πρωτεύουσας της Ονδούρας, την Tegucigalpa. Το "Mediterraneo" είναι το πρώτο ελληνικό εστιατόριο στην Κεντρική Αμερική (Γουατεμάλα, Ελ Σαλβαδόρ, Ονδούρα, Νικαράγουα) και από τα πρώτα εστιατόρια που δημιουργήθηκαν στην πρωτεύουσα. Ο Γεώργιος Ντικούλης, άφησε την οικογένειά του και την Πρέβεζα (Ρεματιά) το 1956 για να περιπλανηθεί στη Βενεζουέλα, τον Παναμά και τη Νικαράγουα. Τελικά εγκαταστάθηκε στην Ονδούρα όπου άρχισε να δραστηριοποιείται επιχειρηματικά, τότε άνοιξε και το "Mediterraneo". Από τότε γύρισε πίσω στην πατρίδα το 1973, δεκαεπτά χρόνια μετά. Γύρισε και είδε τους γιους του που ήταν παλικάρια 21 και 25 χρόνων αντίστοιχα. Επέστρεψε όμως πάλι πίσω στην Ονδούρα. Μαζί του ήρθε και ο μικρότερος γιος του ο Γιάννης. Η μάνα έμεινε και πάλι μόνη να καρτερεί. Ο Γιάννης γνώρισε τη Νένα (από την Ονδούρα) και ένας έρωτας μεγάλος γεννήθηκε. Στις αρχές του 1980 έρχονται Ελλάδα όπου γεννιέται η κόρη τους. Αλλά αποφασίζουν να ξαναγυρίσουν στην Ονδούρα. Ο Γιάννης έφερε και τον αδελφό του, τον Χρήστο. "Όταν ήρθα εδώ δε μου άρεσε καθόλου, όμως το είχα πάρει απόφαση ότι η οικογένειά μας δεν θα έπρεπε να μείνει πια χωρισμένη. Ηθελα επιτέλους να μας δούμε όλους μαζί, ας ήταν και εδώ", είπε στο ΑΠΕ ΜΠΕ ο Χρήστος Ντικούλης. Δυστυχώς η μοίρα δεν το έφερε έτσι ώστε η οικογένεια να ξαναβρεθεί μαζί. Ο πατέρας πέθανε το 1977 και η μητέρα ζει με την κόρη της σήμερα στην Αθήνα. Τα δύο αδέρφια όμως ξανάσμιξαν. Σήμερα ο Γιάννης Ντικούλης εκτός από το εστιατόριο έχει και μια εταιρεία με διαφημιστικά είδη. Ο Χρήστος Ντικούλης είναι εκδότης ενός περιοδικού για αυτοκίνητα και έχει μια από τις λίγες τηλεοπτικές εκπομπές αυτοκινήτου στην Ονδούρα. Όλα τα μέλη της οικογένειας μιλούν ελληνικά, με μεγάλο παράδειγμα τη Νένα Ντικούλη που μιλά άπταιστα ελληνικά και είναι υπεύθυνη για το εστιατόριο και τις ελληνικές λιχουδιές που προσφέρει. Στην Tegucigalpa ζουν άλλες τρεις ελληνικές οικογένειες. Ο Γιώργος Δημόπουλος είναι από τη Θεσσαλονίκη και εδώ και 38 χρόνια ζει στην Ονδούρα. Όταν πρωτοήρθε το 1970 δούλευε ως τεχνικός ραδιοσταθμών. "Την εποχή εκείνη υπήρχαν 50 ραδιοφωνικοί σταθμοί, όταν στην Ελλάδα είχαμε μόνο τρεις", είπε στο ΑΠΕ ΜΠΕ. Σήμερα στα 54 του έχει πέντε παιδιά και έχει δικό του ανταλλακτήριο συναλλάγματος. Τελευταίος Ελληνας που ήρθε να ζήσει στη χώρα είναι ο Δράκος Καρυωτάκης. Κατάγεται από το Κουνάβι Κρήτης, κοντά στο Ηράκλειο. Μεγάλωσε στον Καναδά, αλλά έπειτα από περιπλάνηση έμεινε στην Ονδούρα. Σήμερα έχει μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες εισαγωγών - εξαγωγών. "Στην Ελλάδα δεν ήθελα να γυρίσω. Είχα άσχημη εμπειρία. Ο πατέρας μου όμως έχτισε ένα σπίτι πριν κάποια χρόνια και δεν σας κρύβω ότι αυτό που λέμε πατρίδα ξύπνησε και πάλι μέσα μου και τώρα στα 49 μου τη νοσταλγώ. Όπως και να το κάνουμε πατρίδα είναι μια", εξομολογήθηκε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ. Γνωστότερος Ελληνας στην Ονδούρα είναι ο Ζαχαρίας Παπαδάκης με τον αδελφό του Κώστα στο San Pedro Sula. Στην ίδια πόλη υπάρχουν άλλες τρεις οικογένειες. Στην πόλη La Ceiba, στις ακτές τις Καραϊβικής υπάρχουν επίσης τρεις οικογένειες. Ο Ντίνος Τσαλιώτης 84 χρόνων από την Κεφαλονιά έχει ένα εστιατόριο και ένα ξενοδοχείο με το όνομα "Παρθενώνας". Στην ίδια πόλη μένει και ο Παύλος Σεμετζίδης από τη Θεσσαλονίκη, ενώ Ελληνας είναι και ο ιδιοκτήτης του μικρού πολυκαταστήματος "Loco 8". Σε δύο άλλες πόλεις της χώρας στην Comayagua και την Siguatepeque ζουν ο Νικόλας Βουτσινάς 90 χρόνων από την Κεφαλονιά και ο Χρήστος Σεραφείμ 82 χρόνων από το γραμματικό Εδεσσας αντίστοιχα. Παράλληλα υπολογίζεται σύμφωνα με μαρτυρίες των Ελλήνων στην Ονδούρα, ότι στη χώρα υπάρχουν και πολλοί Ελληνες δεύτερης και τρίτης γενιάς, όπως ο οδοντίατρος Σιβιδάκης Μάριος, ο πρώην συνταγματάρχης Οικονόμου Αρχιμήδης και ο γιατρός Θεοδωρόπουλος. Η Ονδούρα είναι η μόνη χώρα ανάμεσα στη Γουατεμάλα, στο Ελ Σαλβαδόρ και στη Νικαράγουα που συγκεντρώνει τόσους Έλληνες. Δυστυχώς δεν υπάρχει καμία οργανωμένη ελληνική κοινότητα, ωστόσο οι περισσότεροι έχουν επικοινωνία μεταξύ τους.

* Ο συνεργάτης του ΑΠΕ - ΜΠΕ Δημήτρης Παρούσης εδώ και 683 μέρες πραγματοποιεί το γύρο του κόσμου, με στόχο να εντοπίσει "χαμένους" Ελληνες. Περισσότερα από την καθημερινή πορεία του ταξιδιού του θα βρείτε στο http://www.godimitris.gr/

Ο δημοσιογραφικός κόσμος απεργεί την Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Ο δημοσιογραφικός κόσμος απεργεί την Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου από τις 6.00 το πρωί έως τις 6.00 το πρωί της Πέμπτης 14 Φεβρουαρίου. Μαζί με όλους του εργαζομένους της χώρας αγωνίζεται να μην περάσουν τα σχέδια της Κυβέρνησης για την κατάργηση της αυτοτέλειας των Ταμείων Ασφάλισης και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους!
Με το πρόσχημα της ενοποίησης ετεροκλήτων Ασφαλιστικών Ταμείων επιχειρείται η απογύμνωσή τους με τη δήμευση των πόρων τους! Επιδιώκεται η ανατροπή του ασφαλιστικού συστήματος με την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης και τη μείωση των συνταξίμων αποδοχών! Η μητρότητα βάλλεται, ενώ το δημογραφικό πρόβλημα στη χώρα μας οξύνεται…
Την ίδια στιγμή κανένα μέτρο δεν λαμβάνεται:
- Για την τεράστια εισφοροδιαφυγή και εισφοροκλοπή, που αποτελεί την κύρια αιτία των ελλειμμάτων των Ασφαλιστικών Ταμείων…
- Για την προστασία της περιουσίας των Ταμείων από κάθε λογής δομημένα και ανομολόγητα ομόλογα…
- Για τη βελτίωση της υγειονομικής περίθαλψης…
- Για την ασφάλιση των ανασφαλίστων…
- Για την αποτροπή ιδιωτικοποιήσεως του ασφαλιστικού συστήματος…
Οι δημοσιογράφοι όλης της χώρας αγωνιζόμαστε, ζητώντας:
· Την άμεση απόσυρση των αντιδημοσιογραφικών ρυθμίσεων, που προωθούνται σε βάρος των Ταμείων από τα Υπουργεία Κοινωνικών Ασφαλίσεων και Οικονομικών και όλων των αντιασφαλιστικών διατάξεων που αφορούν εργαζομένους, ασφαλισμένους, συνταξιούχους.
· Την αυτοτέλεια και αυτοδιοίκηση των Ασφαλιστικών Ταμείων μας και όχι την κατάργησή τους με τη μέθοδο της ενοποίησης.
· Την αποτροπή κάθε απόπειρας ιδιωτικοποίησης του ασφαλιστικού.
· Την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών διατάξεων στους νόμους της τελευταίας 15ετίας.
· Την καταβολή των οφειλομένων στα Ασφαλιστικά Ταμεία μας.
· Τη διατήρηση και αναβάθμιση των υπηρεσιών και παροχών.
· Την εφαρμογή αποτελεσματικών μέτρων πλήρους ασφαλιστικής κάλυψης όλων των εργαζομένων με πλήρη κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα και εφαρμογή των Σ.Σ.Ε.
· Την εξασφάλιση ενός ικανοποιητικού επιπέδου παροχών, αντιστοίχου των αναγκών και των απαιτήσεων κάθε εποχής για όλους τους ασφαλισμένους.
· Την άμεση αύξηση των συντάξεων, ώστε να αναπληρωθούν οι τεράστιες απώλειες της τελευταίας 10ετίας.
· Την αναγνώριση ως συνταξίμου χρόνου της επιδοτούμενης ανεργίας, της ασθένειας, της λοχείας και της στρατιωτικής θητείας.
· Τη διασφάλιση της μητρότητας με τη διατήρηση του δικαιώματος της πρόωρης συνταξιοδότησης.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
της ΕΣΗΕΑ

H εγκληματική δράση συνεχίζεται στα καμμένα...

Δημοσιεύουμε*
την ανοιχτή επιστολή - καταγγελία προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων που έφτασε με e-mail στα χέρια μας πριν λίγες μέρες…

"Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ,
Μετά το εφιαλτικό περυσινό καλοκαίρι της αποτέφρωσης του μεγαλύτερου μέρους της βιοποικιλότητας του Νομού Ηλείας , η εγκληματική δράση συνεχίζεται। Και συνεχίζεται βάναυσα προκαλώντας το κοινό αίσθημα των πολιτών. Σε μια πανελλαδική δημοσκόπηση της WWF το 58% των ερωτηθέντων απάντησε ότι θα έπρεπε να απαγορευτεί το κυνήγι σε όλη την επικράτεια για τα επόμενα 5 χρόνια. Απεναντίας το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης δεν εξέδωσε καμία απαγόρευση κυνηγιού για τον Νομό Ηλείας, όντας αυτός πυρόπληκτος – ΜΟΝΟ στις καμένες εκτάσεις (!!!), και μάλιστα για τα επαπειλούμενα είδη όπως αυτό της Αλεπούς.

Μια λανθασμένη κοινωνική αντίληψη που θεωρεί την αλεπού σαν "επιβλαβές ζώο" και έχει τις ρίζες της στα παιδικά παραμύθια καθώς και η μανία των κυνηγών να τη σκοτώνουν, όπου τη βρίσκουν, γιατί τη θεωρούν ανταγωνιστή τους στο θήραμα περιόρισαν τον πληθυσμό της σε τέτοιο βαθμό που σήμερα κινδυνεύει με εξαφάνιση. Το μέγεθος του εγκλήματος που γίνεται σήμερα σε βάρος αυτού του όμορφου ζώου είναι τεράστιο, αφού ελάχιστες φωλιές τους κατοικούνται, οι δε περισσότερες είναι άδειες. Έχουν βρεθεί πολλές νεκρές αλεπούδες που ήταν πρόδηλο ότι πέθαναν, αφού έφαγαν δηλητηριασμένα δολώματα, όπως αυτή της φωτογραφίας, που βρέθηκε στο αγρόκτημα μου (αν και περιφραγμένο), σήμερα 2-1-2008, στη Ροβιάτα Ηλείας, δηλητηριασμένη από κάποιο ανεγκέφαλο και διεστραμμένο κυνηγό. Θέλω να διαμαρτυρηθώ έντονα προς το Υπουργείο, και τους βουλευτές του Νομού, ειδικά της Ν.Δ., οι οποίοι δεν έκαναν το παραμικρό για να εμποδίσουν αυτό το συνεχιζόμενο έγκλημα. Θέλω επίσης να καταγγείλω ότι τα συρματοπλέγματα του αγροκτήματος μου, παραβιάζονται συνέχεια από κυνηγούς, και θα προσφύγω στη δικαιοσύνη με αγωγές. Που είναι η περίφημη αγροφυλακή που θα μας προστάτευε; Κύριε Υπουργέ, σαν πολίτες αυτού του Νομού, ζητάμε να απαγορευθεί το κυνήγι της Αλεπούς για μια 5ετία τουλάχιστον. Τους αγροφύλακες επίσης, δεν τους είδαμε ακόμη…
Ο Καταγγέλων,
Σ.Π. Ανδριόπουλος
Καθηγητής Δ.Ε."

*από το www.WWF.gr

H εποχή της πρώτης ελληνικής μαζικής μετανάστευσης προς τις ΗΠΑ!

Στις αρχές του εικοστού αιώνα οι Νοτιοευρωπαίοι μεταναστεύουν μαζικά προς τις ΗΠΑ। Είναι η εποχή της πρώτης ελληνικής μαζικής μετανάστευσης προς τη βιομηχανικά αναπτυγμένη Δύση και η απαρχή μιας σειράς οικονομικών μεταναστεύσεων που έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα και κατέστησαν την εμπειρία της ξενιτιάς συστατικό στοιχείο της σύγχρονης εθνικής μας ταυτότητας και κουλτούρας. Το βιβλίο αυτό παρακολουθεί τα πρώτα βήματα προς τη συγκρότηση του μετανάστη ως διακριτού κοινωνικού υποκειμένου στο πλαίσιο των διατλαντικών μεταναστεύσεων και πολιτισμικών αλληλεπιδράσεων κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Η ιστορική διερεύνηση συστηματικά διατηρεί μια διπλή εστίαση τόσο στη σύγχρονη ελληνική ιστορία όσο και στην ιστορία των ΗΠΑ κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Η ανάλυση αφορά τους πολιτισμικούς θεσμούς και τις πρακτικές που διαμόρφωσαν τη μεταναστευτική υποκειμενικότητα. Η πολιτισμική ιστορία της μετανάστευσης ανασυσταίνεται έτσι μέσα από τη μελέτη πολιτισμικών πρακτικών όπως η γραφή, η δημοσίευση, το θέατρο, η μουσική, η αφήγηση, οι παρελάσεις και τα ταξίδια. Μελετάται επίσης ο ρόλος των επίσημων κρατικών πολιτικών και της μεταναστευτικής νομοθεσίας, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ελλάδα, στη διαμόρφωση της μεταναστευτικής εμπειρίας και των συνθηκών της ξενιτιάς. Το βιβλίο επιχειρεί να ιστορικοποιήσει τις δυναμικές διασταυρώσεις μεταξύ της εμπειρίας της μετανάστευσης, του πολιτισμικού εθνικισμού και των ποικίλων πολιτικών τού εαυτού. Προσεγγίζοντας κριτικά τα ηγεμονικά πολιτισμικά σενάρια και τις ιστορίες της μετανάστευσης, η μελέτη αναδεικνύει πώς η μετανάστευση οδήγησε στην ανάδυση νέων μορφών κοινωνικότητας και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού κατά το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα.

--------
*Η Ιωάννα Λαλιώτου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969 και είναι Επίκουρη Καθηγήτρια Σύγχρονης Ιστορίας στο τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας। Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν την ιστορία της μετανάστευσης και της υποκειμενικότητας।

Οκταήμερο οδοιπορικό στα παράλια της αλησμόνητης Μ. Ασίας

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
Οκταήμερο οδοιπορικό στα παράλια της αλησμόνητης Μ। Ασίας τον Ιούλιο 2008

Αγαπητοί συμπατριώτες – συμπατριώτισσες, φίλες και φίλοι του Συλλόγου Μικρασιατών Ανατολικής Αττικής το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου μας, αποφάσισε τη διοργάνωση οδοιπορικού στις αλησμόνητες πατρίδες της Μικράς Ασίας।
Παράλληλα με τη γνωριμία των πατρογονικών μας εστιών, το οδοιπορικό αυτό, θα βοηθήσει στη σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των μελών του Συλλόγου μας.
Πληροφορίες 210 6519.501 – 6974987890

Θανατηφόρο ατύχημα στο εργοστάσιο της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη

Η Ν.Ε Αρκαδίας του ΣΥΝ σχετικά με το θανατηφόρο ατύχημα που συνέβη χθες το βράδυ στο εργοστάσιο της ΔΕΗ στον ΑΗΣ Μεγαλόπολης, τονίζει:
Ένα ακόμη θανατηφόρο ατύχημα έρχεται να προστεθεί σε έναν μακρύ κατάλογο εργατικών ατυχημάτων στον ΑΗΣ Μεγαλόπολης. Θύμα είναι ένας 39χρονος βοηθός τεχνίτη, εργάτης στο σύστημα λειτουργίας λιγνίτη.
Το ατύχημα αναδεικνύει με τον πιο οδυνηρό τρόπο τις σοβαρές ελλείψεις προσωπικού στη ΔΕΗ παρόλο που η εργασία εντατικοποιείται, την πλήρη έλλειψη ελέγχου όσον αφορά την εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας και την τήρηση των μέτρων ασφαλείας. Όλοι αυτοί είναι παράγοντες που συντελούν στην εκδήλωση εργατικών ατυχημάτων.
Ο Συνασπισμός εκφράζει τα ειλικρινή συλλυπητήρια στους συγγενείς και τους συναδέλφους του εκλιπόντος. Πρόκειται για ένα ακόμη θύμα στο βωμό της κυβερνητικής αδιαφορίας.
Απαιτούμε την πλήρη διαλεύκανση του ατυχήματος καθώς και τον καταλογισμό τον ευθυνών από όπου και αν προέρχονται.

Το Γραφείο Τύπο της Ν.Ε του ΣΥΝ

Κώστας Γαβράς: "Κάθε χώρα πρέπει να έχει τις εικόνες της"

«Εχει χαθεί ο σεβασμός για τις ταινίες» Ο Κώστας Γαβράς σχολιάζει τις επαναστατικές αλλαγές που ζει η 7η Τέχνη στην ψηφιακή εποχή μας
Της Μαριας Κατσουνακη*
«Κάθε χώρα πρέπει να έχει τις εικόνες της. Ενας φίλος, Bραζιλιάνος παραγωγός, είχε πει ότι ο κινηματογράφος είναι ο καθρέφτης μας». Να ’ναι, άραγε, αυτός ο λόγος που έπεισε τον Κώστα Γαβρά να ηγηθεί της επιτροπής «για τη βελτίωση και τον εκσυγχρονισμό του νομοθετικού πλαισίου για τον κινηματογράφο»; Το διεθνές κύρος και την εμπειρία του (επί χρόνια πρόεδρος της Γαλλικής Ταινιοθήκης) θέλησε να αξιοποιήσει ο υπουργός Πολιτισμού Μιχάλης Λιάπης, γι’ αυτό και ζήτησε από τον σκηνοθέτη να εξοικονομήσει λίγο χρόνο στο πιεστικό πρόγραμμά του και να συμμετάσχει στην ελληνική προσπάθεια. Πριν από δύο, περίπου, εβδομάδες, ο Κώστας Γαβράς ήρθε για τρεις ημέρες στην Αθήνα για να παραστεί στην πρώτη συνεδρίαση της επιτροπής, αλλά και να φροντίσει θέματα σχετικά με την παραγωγή της νέας του ταινίας «Eden is West», στην οποία η Ελλάδα είναι συμπαραγωγός. Θα προχωρήσει σε οντισιόν για να καταλήξει στους Ελληνες ηθοποιούς αλλά, εν τω μεταξύ, θα χρειαστεί να κάνει και ένα υποχρεωτικό διάλειμμα: 7 με 17 Φεβρουαρίου θα βρίσκεται στο Βερολίνο, ως πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του Διεθνούς Φεστιβάλ.
Πρωινός καφές με τον Κώστα Γαβρά, Σάββατο, στη Μεγ. Βρετάννια. Σε διπλανό τραπέζι έχουν ήδη πάρει θέση τα επόμενα ραντεβού του. Θέμα της συνάντησής μας: η νομοθετική προστασία του κινηματογράφου. Δύσκολο όμως να οροθετήσεις στενά τη συζήτηση όταν έχεις για συνομιλητή σου έναν κορυφαίο σκηνοθέτη που δεν ενδιαφέρεται μόνο για το έργο του, αλλά ασχολείται με τα κοινά και υπερασπίζεται με σθένος τις εθνικές κινηματογραφίες: «Κάθε χώρα πρέπει να έχει τις εικόνες της», επαναλαμβάνει.— Πώς προστατεύεται ο κινηματογράφος στη Γαλλία σήμερα;
— Κατ’ αρχάς προστατεύεται. Είναι σίγουρο. Πρώτος ο ντε Γκωλ όταν ήρθε στην εξουσία το 1944-45 αποφάσισε ότι η Γαλλία έπρεπε να έχει έναν εθνικό κινηματογράφο. Και άρχισε να επιβάλλει μια σειρά από νόμους για την προστασία του. Νόμους για να υποστηριχθεί η παραγωγή, οι αίθουσες, τα εργαστήρια. Ολα τα ξένα φιλμ που προβάλλονταν κατέθεταν ένα ποσοστό (από το εισιτήριο) υπέρ του γαλλικού κινηματογράφου.

— Μισό αιώνα πίσω…

— Το μεγάλο προτέρημα είναι ότι όλες οι κυβερνήσεις στη Γαλλία τον προστάτευσαν. Και όποτε υπήρξε κρίση, κινηματογραφιστές και κράτος συναντιούνταν και έβρισκαν λύση. Οταν εμφανίστηκε η τηλεόραση και κυριάρχησε απορροφώντας το ενδιαφέρον του κοινού, τα κανάλια υποχρεώθηκαν να συμπαράγουν ταινίες. Και τα ιδιωτικά. Δημιουργήθηκε επιπλέον και το Canal + ειδικά για τον κινηματογράφο.

— Τι πιστεύετε ότι έχει περισσότερο απ’ όλα ανάγκη το ελληνικό σινεμά;

— Οπως και σε όλο τον κόσμο, το ουσιαστικό πρόβλημα είναι το σενάριο. Και το άλλο είναι ότι εμείς οι σκηνοθέτες επειδή έχουμε εξουσία καβαλάμε το καλάμι… Πρόβλημα θεωρώ και την έλλειψη καλών παραγωγών που ξέρουν να διαβάζουν σενάρια και να καθοδηγούν σωστά τον σκηνοθέτη.

Νόμοι

— Ποια σημεία του ελληνικού νόμου για τον κινηματογράφο πιστεύετε ότι δεν μπορούν πια να λειτουργήσουν και πρέπει να αλλάξουν;

— Αυτή είναι η δουλειά της επιτροπής. Ολοι οι νόμοι γεννιούνται, ζουν, γερνούν, παρακμάζουν. Σήμερα, μπαίνουμε σε μια επαναστατική περίοδο στο σινεμά με την εισαγωγή του ψηφιακού. Αλλάζουν όλα. Η σύλληψη, η αισθητική, η παραγωγή του φιλμ. Οπως συνέβη σε ιστορικά περάσματα: από τον βωβό στον ομιλούντα, από το ασπρόμαυρο στο έγχρωμο φιλμ. Ηταν επανάσταση. Χάθηκαν παραγωγοί, στούντιο, ηθοποιοί. Σήμερα βιώνουμε τις ίδιες επαναστατικές αλλαγές γιατί τα φιλμ μπορούμε να τα δούμε στο σπίτι μας και αύριο στο τηλέφωνό μας. Μπορούν να είναι, πλέον, φτηνά. Οι αίθουσες, επίσης, οφείλουν να αναπροσαρμοστούν. Κανείς δεν ξέρει πού πάμε… Αύριο, μπορεί ένας μεγάλος διανομέας να πει από το Χόλιγουντ: αυτήν την εβδομάδα 10.000 αίθουσες σε όλον τον κόσμο θα προβάλουν τη συγκεκριμένη ώρα αυτήν την ταινία. Και να το επιβάλει μέσω ενός κομπιούτερ. Ηχεί σαν επιστημονική φαντασία, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε πού βαδίζουμε… Οι αίθουσες μέσα σε 4 - 5 χρόνια πρέπει να πάρουν καινούργια μηχανήματα. Οι τεράστιες κατασκευές των στούντιο, επίσης, αντικαθίστανται από ψηφιακά περιβάλλοντα. Τα εντυπωσικά σκηνικά στήνονται στα κομπιούτερ. Σας λέω, δεν ξέρουμε πού πάμε…Οι ηθοποιοί, παίζουν μπροστά σε άδειους χώρους, με το γκριν μποξ στο βάθος πάνω στο οποίο θα «προβληθεί» ό,τι σκηνικό χρειάζεται. Οι αίθουσες πρέπει να βοηθηθούν για να μπορέσουν να εφοδιαστούν με τα καινούργια μηχανήματα. Οι νόμοι πρέπει να ακολουθήσουν τον τρόπο ζωής. Η νέα ψηφιακή εποχή θυμίζει τις αλλαγές που έγιναν όταν ανακαλύφθηκε ο ηλεκτρισμός.

Ψηφιακός κίνδυνος

— Παλαιότερα είχατε μιλήσει για τον κίνδυνο της ομοιομορφίας: το παραγόμενο έργο από την ψηφιακή κάμερα έχει ελάχιστες διαφοροποιήσεις.

— Υπάρχει ο κίνδυνος. Η ψηφιακή εικόνα δεν έχει κατακτήσει ακόμα την τελειότητα του φιλμ. Και δεν ελέγχεται το αποτέλεσμα της ψηφιακής λήψης όσο καλά ελέγχεται το φιλμ. Το βλέπεις στην οθόνη αλλά και αυτή αλλοιώνει τα χρώματα. Ενώ στο φιλμ, ο οπερατέρ με ένα βλέμμα ξέρει αν είναι καλό το αποτέλεσμα ή όχι. Σήμερα μέσα σε μια κάμερα έχεις μια ώρα δυνατότητα. Παλιά είχαμε εννέα με δέκα λεπτά. Τι σημαίνει αυτό; Οι ηθοποιοί παίζουν και γυρίζουμε. Ενώ παλιά, στοίχιζε τόσο πολύ το φιλμ ώστε κάθε γύρισμα είχε την αίσθηση του επείγοντος. Οι ηθοποιοί έπρεπε να είναι πολύ καλά προετοιμασμένοι. Τώρα, γίνονται τα πράγματα φλύαρα και χωρίς προσωπική άποψη. Αλλάζει και η ψυχολογία αυτού που καταγράφει τις εικόνες.

Η γλώσσα

— Η γλώσσα της ταινίας προστατεύεται στη Γαλλία;

— Πρέπει η γαλλική γλώσσα να είναι σε ποσοστό πάνω από το 50% για να μπορέσει μια ταινία να δεχθεί τα ευεργετήματα του γαλλικού νόμου. Να περάσει από την τηλεόραση, για παράδειγμα. Πρέπει να διαθέτει συγκεκριμένο αριθμό τεχνικών, ηθοποιών και ποσοστό στη γλώσσα. Και αυτό είναι απολύτως απαραίτητο. Σκεφτείτε ότι οι τηλεοράσεις προτιμούν να αγοράσουν μία ώρα αμερικανικού προγράμματος (στοιχίζει περίπου 50.000 δολάρια) παρά να το παράγουν στη Γαλλία (για 300.000 δολάρια). Σε αυτήν την κλίμακα, η εθνική παραγωγή –αν δεν προστατευόταν– θα χανόταν τελείως. Είμαστε τόσο εθισμένοι στο αμερικανικό λίβινγκ ρουμ δεν ξέρουμε όμως τι γίνεται στο γαλλικό. Ξέρουμε τις ζωές των άλλων, αλλά όχι τη δική μας. Οι συζητήσεις όμως αυτές είναι δεκαετιών. Από τον Μάη του ’68 μιλάμε γι’ αυτά τα πράγματα.

— Οχι στην Ελλάδα…

— Το περίεργο είναι ότι στη Γαλλία οι θεωρητικές συζητήσεις ξεκινούν πάντα από τους Ελληνες φιλοσόφους…

— Με τα χρόνια, κάθε φορά που μπαίνετε στη διαδικασία να γυρίσετε μια ταινία, είναι πιό εύκολο;

— Κάθε φορά είναι μια καινούργια, προσωπική, περιπέτεια. Ξεκινάω από την αρχή… Εξαρτάται πάντα από τις δύο προηγούμενες ταινίες. Αν έχουν δουλέψει τα πράγματα είναι απλούστερα. Αν όχι, τότε οι πόρτες μισοανοίγουν.

— Ακόμη και αν είσαι ο Κώστας Γαβράς;

— Ακόμη και αν είσαι ο Κώστας Γαβράς. Σήμερα, υπάρχει μια υπερπαραγωγή και χάνεται ο σεβασμός για τις ταινίες. Γυρίζονται 200 ταινίες στη Γαλλία κάθε χρόνο. Είναι υπερβολικό. Για 150 υπάρχουν αίθουσες, όχι όμως για περισσότερες. Αυτό νομίζω ότι είναι και το μεγάλο πρόβλημα σήμερα: χάνεται ο σεβασμός για τις ταινίες αλλά και ο μύθος του κινηματογράφου. Ο μύθος που έτρεφαν οι ίδιοι οι ηθοποιοί για το αντικείμενό τους δεν υπάρχει πια.

Πάμε στο σινεμά για να έχουμε αισθήματα
Στην ερώτηση ποιο είναι το θέμα της νέας του ταινίας «Eden is West», ο Κώστας Γαβράς είναι λακωνικός: «Η δυτική κοινωνία». Τον περασμένο Νοέμβριο από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, μιλώντας ο Κ. Γαβράς στην «Κ» και στον Παναγιώτη Παναγόπουλο, είχε πει ότι κεντρικός ήρωας είναι ο Ηλίας, «ένας μετανάστης με όνομα που θα μπορούσε να προέρχεται από οπουδήποτε, ο οποίος αποφασίζει να ταξιδέψει στη Γαλλία, ζώντας μια “Οδύσσεια”, αναζητώντας μια καλύτερη μοίρα». Το ελληνικό κομμάτι των γυρισμάτων θα γίνει τον Μάιο στην Κρήτη σε ένα από τα μεγάλα ξενοδοχεία του νησιού. «Είναι ο πρώτος σταθμός του Ηλία, η πρώτη του επαφή με τη Δύση. Φτάνοντας σε αυτό το ξενοδοχείο όπου όλα είναι προπληρωμένα, βρίσκει να υπάρχει πολυτέλεια, να προσφέρονται παντού φαγητά και ποτά και νομίζει ότι αυτή είναι η Δύση».
Πολιτικός κινηματογράφος; Οχι με την στενή έννοια. «Ο κινηματογράφος δεν είναι συγκέντρωση πολιτική», απαντά. «Πάμε στο σινεμά για να έχουμε αισθήματα. Αγάπη, μίσος, να γελάσουμε, να κλάψουμε».

*από την εφημ. H KAΘHMEPINH 3.2.08

Έκθεση Γκερνίκα: «Η ιστορία ενός πίνακα»

Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 70 χρόνων από το βομβαρδισμό της πόλης της Γκερνίκα από τους Γερμανούς, γεγονός που ενέπνευσε τον Πάμπλο Πικάσο να ζωγραφίσει το θρυλικό πίνακα Γκερνίκα, το Ινστιτούτο Θερβάντες οργανώνει αυτή την έκθεση που παρουσιάζει την ιστορία αυτού του οικουμενικού έργου από τη στιγμή που τον παρήγγειλε η Δημοκρατική Κυβέρνηση, το 1937, ως την στιγμή που έφτασε στην Ισπανία, το 1981।
Η έκθεση περιλαμβάνει μια αναπαραγωγή του πίνακα (3.40 m x 1.60 m) και μια επιλογή λεπτομερειών που συνοδεύονται από κείμενα των Θέσαρ Βαγιέχο, Μπλας ντε Οτέρο, Πωλ Ελυάρ, Χοσέ Άνχελ Βαλέντε, Χοσέ Μπεργκαμίν, Χουάν Λαρέα, Ραφαέλ Αλμπέρτι και Μισέλ Λέιρις.
Η πόλης μας φιλοξενεί την έκθεση με τίτλο, Γκερνίκα: « Η ιστορία ενός πίνακα »,
που επιμελήθηκε ο Γκονθάλο Αρμέρο και ταυτόχρονα θα προβάλλεται το ντοκιμαντέρ <<Η Γκερνίκα του Πικάσο>> (με ελληνικούς υπότιτλους).
Η έκθεση θα λειτουργεί από 2 Φεβρουαρίου 2008 έως και 14 Φεβρουαρίου 2008 στη Βασιλική Αγίου Μάρκου, με το ακόλουθο ωράριο: από Δευτέρα έως Παρασκευή 09:00 – 13:30 & 18:00 – 21:00 και το Σάββατο 09:00 – 13:30, με είσοδο ελεύθερη.
Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν τη Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2008 και ώρα 19:00.
Για την υλοποίηση της ανωτέρω εκδήλωσης συνεργάστηκαν οι κατωτέρω φορείς:
- ΔΗΜΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
- ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΘΕΡΒΑΝΤΕΣ
- ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΕ (Κέντρο Ισπανικής Γλώσσας και Πολιτισμού στο Ηράκλειο)
- ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΡΙΟ
- ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΘΛΗΤΙΚΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ


http://www.sport-tourism.com/

ΟΧΙ στη «λιθανθρακική» περιβαλλοντική καταστροφή που σχεδιάζουν ΔΕΗ και ιδιώτες.

ΟΧΙ στις «Σαββατιάτικες» εγκληματικές αποφάσεις του Δ.Σ της ΔΕΗ.
ΟΧΙ στη «λιθανθρακική» περιβαλλοντική καταστροφή που σχεδιάζουν ΔΕΗ και ιδιώτες.

ΝΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ ΦΙΛΙΚΟ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
ΜΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΗ ΚΑΘΕΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΔΕΗ

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, υπεύθυνος Οικονομικής και Κοινωνικής Πολιτικής του ΣΥΝ και βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Β' Πειραιά, σχολιάζοντας τη «Σαββατιάτικη» Συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΔΕΗ και τα γενικότερα σχέδια για κατασκευή επτά νέων ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων λιθάνθρακα, έκανε την παρακάτω δήλωση:

Προκλητικά και για πρώτη φορά το Δ.Σ της ΔΕΗ συνεδριάζει στα «μουλωχτά» το ερχόμενο Σάββατο, προκειμένου να αποφύγει - ματαίως βέβαια - την κατακραυγή των εργαζομένων και να λάβει πρωτοφανείς αποφάσεις που συνιστούν ένα μεγάλο και διαρκές ενεργειακό, οικονομικό και οικολογικό έγκλημα σε βάρος της χώρας και του ελληνικού λαού.
Είναι πρωτοφανές και εξοργιστικό η ΔΕΗ να επιλέγει την πιο ρυπογόνο πρώτη ύλη, όπως είναι ο εισαγόμενος λιθάνθρακας, για να κατασκευάσει τέσσερις νέες ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες. Όπως ακόμα πιο προκλητικό είναι να μετατρέπεται η ΔΕΗ σε «δορυφόρο» και «βαποράκι» της πολυεθνικής RWE, προκειμένου οι δύο εξ αυτών των μονάδων να κτισθούν με την RWE να κατέχει το 51%!
Ταυτόχρονα, μόνο ως αποκύημα νοσηρής φαντασίας μπορούν να εκληφθούν οι σχεδιασμοί του Δ.Σ της ΔΕΗ για συνεργασία της με την RWE και στο φυσικό αέριο, με βάση την οποία το δικαίωμα αγοράς του 30% που διαθέτει η ΔΕΗ στη ΔΕΠΑ θα ανατεθεί σε μια νέα εταιρεία όπου η RWE θα διαθέτει το 51%.
Η κυβέρνηση καλείται να ματαιώσει τώρα τις επικείμενες «Σαββατιάτικες» «εγκληματικές» αποφάσεις του ΔΣ της ΔΕΗ. Όπως καλείται να σταματήσει αμέσως του συνολικούς σχεδιασμούς εγκατάστασης επτά νέων ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων με καύσιμο τον λιθάνθρακα (4 από τη ΔΕΗ, 3 από εγχώριους ιδιώτες σε συνεργασία με πολυεθνικές), οι οποίοι θα επιβαρύνουν της χώρας μας με πρόστιμα άνω του ενός δις ευρώ και θα δώσουν τη χαριστική βολή στο περιβάλλον.
Τα «λιθανθρακικά» σχέδια της ΔΕΗ αλλά και των ιδιωτών, όπως και τα σχέδια «δορυφοροποίησης» της ΔΕΗ στην RWE δεν θα περάσουν.
Θα ναυαγήσουν κάτω από τις αντιδράσεις όχι μόνο των εργαζόμενων της ΔΕΗ αλλά και τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών και του ελληνικού λαού που διεκδικούν έναν ενεργειακό προγραμματισμό για τη χώρα φιλικό προς το περιβάλλον και μια δημόσια καθετοποιημένη ΔΕΗ με κοινωνικό ρόλο.

Το Γραφείο Τύπο της Ν.Ε του ΣΥΝ

Η υποδοχή των μαθητών από την Κύπρο στην Αρκαδία

«Δυο τόποι μια ιστορία»
Εκδήλωση υποδοχής του Γυμνασίου Λευκάρων Κύπρου διοργάνωσε το Πειραματικό Γυμνάσιο της Τριπολης στο Αποστολοπούλειο Πνευματικό κέντρο στην Τρίπολη. Τα δυο σχολεία συνεργάζονται στα πλαίσια της ηλεκτρονικής αδελφοποίησης και συνεργασίας του Ευρωπαϊκού προγράμματος e-twinning με θέμα: «Δυο τόποι μια ιστορία». H 25μελής αποστολή θα φιλοξενηθεί στην Τρίπολη έως 1 Φεβρουαρίου 2008. Επίσης προβλέπεται περιήγηση και ξενάγηση στα χαρακτηριστικότερα πολιτιστικά μνημεία καθώς και επίσκεψη σε αξιοθέατα του Αρκαδικού τοπίου, με σκοπό οι μαθητές να γνωρίσουν από κοντά και να αγαπήσουν την Αρκαδία. Το πρόγραμμα θα ολοκληρωθεί με το δείπνο του αποχαιρετισμού που θα παρατεθεί από το Πειραματικό σχολείο την Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2008. Τα δύο σχολεία συνεργάζονται στα πλαίσια της ηλεκτρονικής αδελφοποίησης και συνεργασίας του Ευρωπαϊκού Προγράμματος με θέμα Δύο τόποι μια ιστορία.

Δήλωση Γ.Γ.Π.Π. για την Κοίμηση του Αρχιεπισκόπου

Ο Γενικός Γραμματέας Περιφέρειας Πελοποννήσου Νίκος Αγγελόπουλος για την Κοίμηση του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου, έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Όλη η Ελλάδα πενθεί την Κοίμηση του Πνευματικού της Ηγέτη Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλου। Του φωτισμένου Ιεράρχη που με το ποιμεντορικό του έργο έφερε την εκκλησία πιο κοντά στην κοινωνία. Του θρησκευτικού ηγέτη που ενίσχυσε το ρόλο της Ορθοδοξίας στο Κόσμο. Ο Μακαριστός Ιεράρχης είχε ανοικτή μία ζεστή αγκαλιά για όλους, όπως ο στοργικός πατέρας για όλα τα παιδιά του. Ο Κύριος είθε να αναπαύσει εν Αγίοις την αγνή ψυχή του».

*από την ΕΡΑ Τριπόλεως

Συνεχίζεται η υποβολή των αιτήσεων στο ΙΕΚ Τρίπολης

Μέχρι και την Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου θα υποβάλλονται αιτήσεις συμμετοχής των υποψηφίων στις εξετάσεις Πιστοποίησης Επαγγελματικής Κατάρτισης για το έτος 2007. Οι υποψήφιοι, μαζί με τις αιτήσεις που χορηγούνται από τα ΙΕΚ στα οποία υποβάλλονται αυτές, θα πρέπει να συνυποβάλλουν και Επικυρωμένο αντίγραφο της Βεβαίωσης Επαγγελματικής Κατάρτισης, δύο πρόσφατες φωτογραφίες, γραμμάτιο είσπραξης εξέταστρων για το Θεωρητικό και για το Πρακτικό μέρος και φωτοτυπία ταυτότητας ή πρωτότυπο πιστοποιητικό γέννησης.
(30/01/2008)

*από την ΕΡΑ Τριπόλεως

Συνεδριάζει το Δ.Σ. Μεγαλόπολης

Η ψήφιση του προϋπολογισμού του Δήμου για το οικονομικό έτος 2008 θα απασχολήσει τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Μεγαλόπολης που έχει οριστεί για απόγευμα της Παρασκευής 1η Φεβρουαρίου 2008 στο Δημοτικό κατάστημα.

(30/01/2008)

O Σύλλογος Βλαχερναίων Τρίπολης, πραγματοποίησε την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του

Το Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2008, ο Σύλλογος Βλαχερναίων Τρίπολης, πραγματοποίησε την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του, στο άλσος ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ στην Τρίπολη. Η εκδήλωση στέφθηκε με επιτυχία (παρευρέθησαν πάνω από 100 άτομα) και όλο το Δ.Σ. του Συλλόγου έδωσε τα πάντα για να εξυπηρετηθούν οι συμπατριώτες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Συλλόγου.
Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Βλαχερναίων Τρίπολης κ. Αναστάσιος Τζιώλας στην ομιλία του, ευχήθηκε χρόνια πολλά και καλή χρονιά ευχαριστώντας όλους τους παρευρισκόμενους για την παρουσία τους και εξήρε την στήριξη που έχει από όλα τα μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου.
Παρόν στην εκδήλωση ο Αιδεσιμότατος Παναγιώτης Τρυφωνόπουλος (ο οποίος «ευλόγησε» την εκδήλωση), ο Δήμαρχος Δήμου Λεβιδίου κ. Αθανάσιος Καβουρίνος (ο οποίος απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό), ο Αντιδήμαρχος κ. Παναγιώτης Κουτσούγερας, ο Πρόεδρος Δημ. Συμβουλίου κ. Μπάμπης Σταμάτης, ο Πρόεδρος του Τ.Σ. Βλαχέρνας κ. Τάσος Τσαρουχάς, ο Πρόεδρος της Αθλητικής Ένωσης Βλαχέρνας κ. Αργύριος Καβουρίνος. Επίσης την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Υφυπουργός Παιδείας κ. Ανδρέας Λυκουρέτζος, ο Βουλευτής Αρκαδίας κ. Πέτρος Τατούλης και ο Πολιτευτής Αρκαδίας κ. Γιάννης Γιαννόπουλος.

«Αρκαδικός» στην παγκόσμια λογοτεχνία είναι συνώνυμο της ειδυλλιακής ποιμενικής ζωής

Χειμωνιάτικες εξορμήσεις στο Μαίναλο Δεν είναι μόνον που είναι κοντά στην Αθήνα. Η Αρκαδία έχει και κάτι ρομαντικό. Ας μην ξεχνάμε πως ο όρος «αρκαδικός» στην παγκόσμια λογοτεχνία είναι συνώνυμο της ειδυλλιακής ποιμενικής ζωής
Κείμενο - φωτογραφίες: Ντίνος Κιούσης*

Είναι ο τέταρτος σε έκταση νομός της Eλλάδας, ως επί το πλείστον ορεινός। Tο τοπίο έχει πάρα πολλές εναλλαγές, όμως είναι πάντοτε «καλόβολο», χωρίς τις αγριάδες της Πίνδου ή του Oλύμπου αλλά περίπου με την ίδια βλάστηση, ακόμα τουλάχιστον. Tα ελατοδάση της περιοχής είναι αριστούργημα και από κοντά έρχονται και τα χωριά, γνωστά και άγνωστα, αλλά όλα όμορφα. Μέρη για να ξεκουραστείτε και να ηρεμήσετε δίπλα στη Φύση με το έλατο να καίει στα τζάκια και στις ξυλόσομπες και να μοσχοβολάει ο κόσμος! Πάμε στην ιστορική Καρύταινα, στη Στεμνίτσα, στη Βυτίνα, στη Δημητσάνα, στα Μαγούλιανα, στο Βαλτεσινίκο, στο Λεβίδι και στα Λαγκάδια.
Η Στεμνίτσα ή Yψούντα είναι χτισμένη στα 1.050 μ. στην πλαγιά του βουνού Kλινίτσα κι έχει περίπου 120 μόνιμους κατοίκους. H Yψούντα είναι η επίσημη ονομασία της επειδή πιστεύεται πως είναι χτισμένη στην ίδια τοποθεσία με την ομώνυμη αρχαία πόλη που θεμελίωσε ο Yψούς, γιος του Λυκάοντα, αλλά με το όνομα Στεμνίτσα είναι ευρύτερα γνωστή.
H Στεμνίτσα κατά την Tουρκοκρατία και μέχρι τις αρχές του αιώνα γνώρισε μεγάλη άνθηση ως κέντρο αργυροχρυσοχοΐας και εμπορίου. Οταν άρχισε η Eπανάσταση, η Στεμνίτσα έγινε η πρώτη έδρα της Πελοποννησιακής Γερουσίας. Θα δείτε ένα χωριό με εξαίρετα αρχιτεκτονικά στοιχεία, λιτά και «στιβαρά». Tα υλικά είναι αποκλειστικά ξύλο και πέτρα για τα μακρόστενα μονόσπιτα, για διώροφα με «ανωκάτωγο» και γι' αυτά ακόμα με την πενταώροφη πρόσοψη (όταν είναι χτισμένα σε πλαγιές).
H Δημητσάνα είναι χτισμένη αμφιθεατρικά σε ένα «μπαλκόνι» με καταπληκτική θέα στην κοιλάδα του Λούσιου ποταμού, σε 850 υψόμετρο. Aρχιτεκτονικά είναι κι αυτή χάρμα οφθαλμών αλλά δεν έχει τον «αέρα» της Στεμνίτσας. Ομως τη βόλτα στα καλντερίμια της θα την χαρείτε. Eίναι μια μεσαιωνική πόλη κι έχει χτιστεί κοντά σε ερείπια κυκλώπειων τειχών της Κλασικής Εποχής - πιθανόν της αρχαίας πόλης Tευθίδος.

Tο όνομά της ξυπνάει μνήμες του '21 επειδή εκεί βρίσκονται οι μπαρουτόμυλοι των Σπηλιωτόπουλων και η περίφημη Bιβλιοθήκη της Δημητσάνας που είχε γίνει εργαστήριο παραγωγής φυσεκιών που εφοδίαζαν τους Ελληνες.
H Bυτίνα είναι η νεότερη από τις τρεις και η πιο τουριστική ίσως λόγω του χιονοδρομικού της κέντρου. Είναι χτισμένη στα 1.000 μ. κι έχει περίπου 750 κατοίκους. Λόγω του εξαιρετικού της κλίματος στις αρχές του αιώνα έγινε πανελλήνια γνωστή σαν παραθεριστικό κέντρο. Γνώρισε δε μεγάλη άνθηση όταν πρωτοάνοιξε ο δρόμος Πύργου - Tριπόλεως.
Τα Mαγούλιανα είναι το πιο ορεινό χωριό της Aρκαδίας στα 1.240 υψόμετρο, 10 χλμ. από τη Bυτίνα. Mπόλικη βλάστηση και πολλά έλατα. Eίναι το μέρος που επί Φραγκοκρατίας παραθέριζαν οι δεσπότες της Aκοβας, οι Bιλλαρδουίνοι.
Το Bαλτεσινίκο απέχει από τα Mαγούλιανα 8 χλμ., όλα μέσα σε πυκνό ελατοδάσος. Χτισμένο στα 1.050 μ. το χωριό είναι γεμάτο καρυδιές, μηλιές και καστανιές, ενώ τριγύρω υπάρχουν τα έλατα. Eνα πραγματικά πανέμορφο και καταπράσινο κομμάτι του ελληνικού βουνού. Mέχρι πριν από κάποια χρόνια υπήρχαν και αμπέλια που όμως με τη φυγή των νέων ρήμαξαν. Tο χωριό φημίζεται για την παραγωγή ξύλινων παραδοσιακών επίπλων. Aξίζει να επισκεφθείτε τους ιστορικούς ναούς του Aγίου Nικολάου και της Aναλήψεως που είναι σκαλισμένοι μέσα στο βράχο. Eκεί είχαν κρυφτεί οι κάτοικοι του χωριού για να γλιτώσουν από τον Iμπραήμ. Mέσα στο χωριό βρίσκεται ο ναός του Aγίου Γεωργίου (1850) που θεωρείται αριστούργημα αρχιτεκτονικής. Eχει διαστάσεις 40 x 12 μ. και ο τεράστιος τρούλος του δεν στηρίζεται σε κολόνες, δίνοντας έτσι στον επισκέπτη την εντύπωση πως αιωρείται.
Τα Λαγκάδια είναι κεφαλοχώρι της περιοχής και πατρίδα των Δεληγιανναίων. Eίναι χτισμένα αμφιθεατρικά στην απότομη πλαγιά του βουνού και το τοπίο είναι αδρό και επιβλητικό. Oι υψομετρικές διαφορές μέσα στο χωριό είναι πολύ μεγάλες.
Tα Λαγκάδια έγιναν ευρύτερα γνωστά από τους μαστόρους τους που έχτιζαν πολυώροφα κτίρια από πέτρα. Oι «χτιστάδες» αυτοί, όπως αποκαλούνται, έχουν παίξει σημαντικότατο ρόλο στη διαμόρφωση της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. H συμβολή τους είναι τόσο σημαντική γιατί η αρχιτεκτονική γραμμή που εγκαινίασαν κατάφεραν να ισορροπεί ανάμεσα στο σεβασμό για το ορεινό τοπίο, αλλά και για τις ανάγκες των κατοίκων του. H θέα από τα Λαγκάδια είναι καταπληκτική και ο ορίζοντας είναι τόσο ανοιχτός που αν ο καιρός είναι καλός θα μπορέσετε να διακρίνετε μέχρι και τη Zάκυνθο. Στις βόλτες σας στο χωριό θα δείτε πετρόκτιστες κρήνες, μικρά στολίδια των δρόμων.

Αξίζει ακόμα να δείτε
• Τη Λεωφόρο της Aγάπης στη Βυτίνα. Eίναι ένας πολύ μακρύς δρόμος με καρυδιές εκατέρωθεν και παγκάκια σε τακτά διαστήματα. Μια πολύ ρομαντική βόλτα.• Tους Mπαρουτόμυλους, τη Bιβλιοθήκη και το Μουσείο Υδροκίνησης της Δημητσάνας.• Το πλούσιο Λαογραφικό Mουσείο της Στεμνίτσας όπου θα δείτε πολλά «θυμητάρια» άλλων εποχών.• Tο Λιμποβίσι, γενέτειρα του Θεόδωρου Kολοκοτρώνη. Εκεί και το σπίτι του, που έχει αναπαλαιωθεί.• Τη Mονή Φιλοσόφου στα 8 χλμ. κάτω από τη Δημητσάνα, γνωστή και ως «Kρυφό Σχολειό». Τα χρόνια της Tουρκοκρατίας λειτούργησε σαν πνευματικό κέντρο του Γένους. H σχολή έδωσε 70 ιεράρχες, μεταξύ των οποίων ο Παλαιών Πατρών Γερμανός και ο Γρηγόριος ο E΄.• Τη Mονή του Aγίου Iωάννη του Προδρόμου στο δρόμο μεταξύ Δημητσάνας και Στεμνίτσας. Η Μονή είναι χτισμένη μέσα σε κάθετο βράχο και θα χρειαστεί να περπατήσετε λιγάκι (τουλάχιστον 10 λεπτά).• Το υπέροχο ελατόδασος μεταξύ Βυτίνας και Στεμνίτσας αξίζει να το γυρίσετε με το αυτοκίνητό σας, αλλά και να το περπατήσετε. Σε κάποια σημεία είναι γεμάτο «γουρουνιές»! Για να εξηγούμεθα, «γουρουνιές» αποκαλείται το βαθύ σκάψιμο που κάνουν τα αγριογούρουνα για να βρουν τροφή. Είναι σχεδόν σαν να έχει περάσει τρακτέρ!
Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης Δημητσάνας
Tο μουσείο αυτό θα το βρείτε 2 χλμ. περίπου έξω από τη Δημητσάνα, στο δρόμο προς τη Στεμνίτσα. Aν ακολουθήσετε τη ροή του ποταμού Λούσιου, θα βρεθείτε στις πηγές του Aη Γιάννη, σε έναν περιφραγμένο χώρο. Πρόκειται για ένα από τα λιγοστά ανά τον κόσμο τέτοιου είδους μουσεία. Tο Yπαίθριο Mουσείο Yδροκίνησης άρχισε να λειτουργεί το 1997 έπειτα από 10 χρόνια έρευνας και ανακατασκευής από το πολιτιστικό Tεχνολογικό Ιδρυμα της Eλληνικής Tράπεζας Bιομηχανικής Aνάπτυξης.
Σε αυτήν την περιοχή από τον 16ο έως και τον 20ό αιώνα λειτουργούσαν διάφορες προβιομηχανικές εγκαταστάσεις που ως κινητήρια δύναμη χρησιμοποιούσαν το νερό. Oι εγκαταστάσεις αυτές κάλυπταν τις ανάγκες των χωριών, αλλά και των μοναστηριών ολόκληρης της Ορεινής Γορτυνίας. Tο σημερινό μουσείο έχει πάρει τη θέση της μεγαλύτερης από τις 100 τέτοιου τύπου μονάδες που λειτουργούσαν. Στο κτίριο κατά την εποχή της λειτουργίας του περιλαμβανόταν ένας αλευρόμυλος μαζί με νεροτριβή, βυρσοδεψείο και μπαρουτόμυλος. H ανακατασκευή της μονάδας για τη δημιουργία του μουσείου έχει γίνει, όπως θα διαπιστώσετε, με απόλυτο σεβασμό προς το περιβάλλον.

Mε την είσοδό σας στο μουσείο θα συναντήσετε μια στέρνα κι ένα νιόσκι, πάνω στο οποίο βρίσκονται χάρτες της περιοχής. Aπέναντι ακριβώς από το μύλο, σε ένα ξύλινο υπόστεγο θα δείτε ένα μικρό καζάνι, που άλλοτε χρησίμευε για την κατασκευή ρακής. Προχωρώντας ευθεία μπροστά, θα δείτε το κτίριο που παλιά λειτουργούσε ο νερόμυλος και η νεροτριβή, ενώ ακριβώς δίπλα βρίσκεται το μικρό διώροφο σπίτι του μυλωνά. Aπέναντι από το μύλο και τη νεροτριβή, στον τοίχο, υπάρχουν αναρτημένα σχέδια και κείμενα που θα σας λύσουν όλες τις απορίες σας σχετικά με τη λειτουργία των υδροκίνητων μηχανισμών. Λίγο πιο κάτω, βρίσκεται το παλιό βυρσοδεψείο. Eκεί θα δείτε τις «ασβεσταριές», λάκκους με ασβέστη, δηλαδή, μέσα στους οποίους τοποθετούσαν παλιότερα τα δέρματα των ζώων, τις πέτρες σύνθλιψης και τις λίμπες, τις πέτρινες λεκάνες δηλαδή.
Tο βυρσοδεψείο είναι και το μεγαλύτερο μέρος του συγκροτήματος. Eκτός από τα αντικείμενα που αναφέρθηκαν, στο βυρσοδεψείο θα βρείτε και πλούσιο εποπτικό υλικό, που θα σας κατατοπίσει σχετικά με τη χρήση και τις φάσεις επεξεργασίας του δέρματος. Tέλος, ο μπαρουτόμυλος που θα δείτε στο μουσείο ανακατασκευάστηκε έπειτα από πολυετή έρευνα και αποτελεί ακριβές αντίγραφο των μπαρουτόμυλων που λειτουργούσαν στη Δημητσάνα κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης.
Aξίζει να σημειώσουμε πως το Mουσείο Yδροκίνησης κέρδισε το 1999 το βραβείο Europa Nostra, ενώ το 2000 αδελφοποιήθηκε με αντίστοιχο μουσείο που βρίσκεται στο Bέλγιο.
ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕ
Aποκλειστικά με το I.X. σας. Aπό τον νέο αυτοκινητόδρομο Kορίνθου - Tρίπολης στρίβετε προς Λεβίδι - Bυτίνα στην πρώτη έξοδο μετά τα διόδια της Tρίπολης. H απόσταση Aθήνα - Bυτίνα είναι 202 χλμ.
ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ
• Μαινάλια (Λεβίδι, τηλ। 27960-29.029): Λίγο πριν μπείτε στο Λεβίδι θα το βρείτε στο δεξί σας χέρι. Είναι κατοικίες, στούντιο και μαιζονέτες υψηλής αισθητικής σε πολύ καλές τιμές που αρχίζουν από τα 80 ευρώ.• Αρτεμις (Λεβίδι, τηλ. 27960-22.422): Ενας πολύ καλός και φιλόξενος ξενώνας μέσα στο Λεβίδι. Το δίκλινο από 60 ευρώ μετά προγεύματος.• Αρχοντικό Νικολόπουλου (Βυτίνα, τηλ. 27950-22.274): Παλαιά οικία που έχει αναπαλαιωθεί με πολύ μεράκι και αγάπη. Η εξυπηρέτηση είναι πάντοτε χαμογελαστή. Το δίκλινο από 100 ευρώ με πρωινό.• Vitina House (Βυτίνα, τηλ. 27950-29.014, www.vitinahouse.gr): Νεότευκτο σχετικά ξενοδοχείο και πολυτελέστατο. Το δίκλινο από 130 ευρώ με πρωινό.• Μπελαίικο (Στεμνίτσα, τηλ. 27950-81.286): Το πιο παλιό σπίτι στο ψηλότερο σημείο του χωριού έχει μετατραπεί σε έναν κουκλίστικο και παρεΐστικο ξενώνα. Το δίκλινο από 80 ευρώ με πλουσιότατο πρωινό.• Βασιλικού (Βαλτεσινίκο, τηλ. 279ην50-82.479, 27950-82.300): Απλός και όμορφος οικογενειακός ξενώνας με θαλπωρή και φιλική ατμόσφαιρα. Το δίκλινο από 60 ευρώ με πρωινό. εφημ

από την εφημ। H KAΘHMEPINH